Ik heb al eerder in je topic gereageerd een tijd terug, maar hoe weet je dit allemaal zo zeker? Pas alsjeblieft op meid, want het kan nog eens erg gaan tegenvallen. Hij heeft nu als volwassen vent nog niet eens de ballen om voor jou te kiezen terwijl jullie al tijden bij elkaar zijn.
Hoi Umm85! Ja ik herinner me je nog! Hoe is het? Dankje voor je zorgen. Ik weet het zeker omdat ik hem ken. Ik weet dat hij best een enorme schijterd is en daarom niet voor mij gekozen heeft ten overstaan van zijn familie. Maar vergeet niet.. de druk was echt enorm voor hem. Nu is de druk eraf en zijn we eigenlijk zo langzaamaan weer een beetje bij elkaar aan het komen. Los daarvan zien we wel hoe het gaat lopen. Maar voor het eerst heb ik goede gesprekken met hem daarover. maar dat terzijde!Vanaf dag 1 in onze relatie heeft hij altijd gezegd dat áls ik zwanger zou worden van hem, hij er echt zal zijn voor ons. Dus vandaar
Over je gevoelens hoef je je zowieso niet schuldig te voelen het is heel normaal dat je kinderen wil. Hoe je er mee om gaat is een ander verhaal en niet naar je vriend toe want die is er zelf bij maar naar je kindje toe dat straks misschien wel in een rot situatie terecht komt. En wat dacht je van jezelf, vind je niet dat je zelf meer verdient? Een vriend die na al die jaren echt voor je gaat. Want dat doet hij nu niet hoor, ik begrijp dat je dat niet wil horen, maar hoe weet je zo zeker dat hij straks niet zegt dat hij dat allemaal niet wilde. Het klinkt niet of hij er zo zeker van is dat hij achter je blijft staan anders ging hij er nu toch al anders mee om. Heb je je nooit afgevraagd of nooit aan hem gevraagd waarom als hij er niet gewoon voor gaat en een kindje probeert te maken met je als hij toch zo zeker is dat het goed komt als dat gebeurd?
Nou ten eerste: Als iemand hier eerlijk is en het achterliggende verhaal verteld achter haar wens en rede van handelen is hier meestal meer begrip voor de situatie. Dus ook al wil je hier niet teveel uitwijden, soms is het beter van wel. Wat je de laaste pagina's al hebt gedaan. Ten tweede: Je zegt je hebt een eigen bedrijf... hoe ga je dit combineren áls je alleen achter blijft met een kind? Je ouders en familie steunen je: Hier moet je nooit vanzelfsprekend van uitgaan. Dat ze je helpen en steunen in je beslissing is fijn. Maar verwacht niet dat ze klakkeloos voor je klaarstaan. Het is namelijk jou keuze en niet die van hen. Er kan altijd iets gebeuren waardoor je echt alleen komt te staan... wat ik niet hoop natuurlijk. Ten derde: Als je vriend er voor 100% procent voor wil gaan samen met jou dan hoef jij niet stiekum te hopen dat je zwanger word. En stiekum te hopen dat je vriend voor de 100% voor jullie gaat. Dan hoeven jullie dus ook niet meer voor het zingen de kerk uit te gaan. Turkse gewoontes en geloof: Ik heb er niet veel verstand van en heb hélémaal niets tegen hun geloof. Máár na bijna 2 jaar hier mee te hebben gelezen heb ik oh zo veel meiden voorbij zien komen met precies het zelfde probleem als jullie met de "tuskse" afkomst/familie. Ik denk persoonlijk dat de Turkse familie gebeuren véél hechter is als dat van ons "nederlanders" 9 van de 10 x kiest de "vriend" uiteindelijk voor zijn familie. Met alle gevolgen van dien... echt meis, we hebben het hier al véél vaker gelezen. Maar goed... wie ben ik... ik probeer advies te geven al zal dat voor je misschien niet al te rooskleurig zijn. Ook ik was 30 toen mijn kinderwens enorme proporties aan nam. We weten hier allemaal hoe het voelt anders waren we hier niet en zouden we hier niet reageren. Ik hoop alleen dat je niet alleen aan je eigen denkt, maar ook aan de toekomst van je toekomstige kindje. Een kindje leeft niet alleen van liefde. Een kind kost geld, heel veel geld. Heel je leven zal hierdoor veranderren... niet alleen oehh en ahhh's... en vooral niet voor alleenstaande ouders. Alleen kun je het redden maar het zal moeilijk worden...
Met goedkomen doel ik niet zozeer op dat het goed zou komen tussen mij en hem in een relatie. Ik bedoel meer echt dat hij er zou zijn voor ons eventuele kindje, als vader, en hij zou er voor mij zijn financieel gezien (hoewel ik gezien het feit dat mijn eigen onderneming gelukkig echt goed loopt prima voor mezelf en een eventueel kindje zou kunnen zorgen mocht het nodig zijn.. poeh lange zin) en ook qua steun. Laten we zeggen dat hij zijn kind niet in de steek zou laten zoals mijn vader dat bij mij gedaan heeft. Dát is voor mij het allerbelangrijkste van alles op deze wereld. Want is het echt niet leuk te weten dat je vader geen moeite voor je doet. Om wat voor reden dan ook. En dat ik dat weet, dat hij er zou zijn voor ons kindje, dat maakt boven alles dat ik mij daarover gerust voel.
Cyntje78, ik waardeer je advies. Mijn eigen onderneming is een goedlopend kinderdagverblijf van binnenkort meerdere locaties. Daarom weet ik dat ik mij over opvang geen zorgen hoef te maken. Ik weet zeker dat mijn familie voor me klaar staat omdat mijn zus zelf alleenstaande moeder is en zie dus hoe pittig het kan zijn. Maar ik sta zelf altijd klaar voor mijn zus en mijn familie ook. Kijk, soms kan ze niet stappen, of is het lastig te combineren met het brengen en halen naar school en zelf op tijd op je werk komen. Je bent gewoon veel tijd kwijt, inderdaad laat staan financieel gezien. Je hebt weinig tijd en waarschijnlijk geen geld over voor je zelf. Ik zie hoe zwaar het is. maar ik zie ook hoe gelukkig is, zelfs alleenstaand en als ik haar mag geloven soms zelfs juist omdat ze alleenstaand is . In ieder geval.. Zoals ik dus al zei.. opvang is geen probleem... financieel ook niet, want ik verdien prima en mijn onderneming groeit nog steeds. Mijn kindje zal het niet aan liefde en aandacht ontbreken.. Mijn kindje (ik praat al alsof ik wel zwanger ben), daar voel ik mij niet schuldig over. Omdat ik gewoon heel overtuigd ben dat hij of zij niets te kort zal komen. áls mijn vriend niet voor mij kiest, maar toch met een Turkse zal trouwen, zal dat natuurlijk erg naar voor mij zijn, maar ons kindje zal niet beter weten dan dat hij of zij geen ouders hebben die samen zijn. maar twee ouders zal hij of zij wel hebben. Twee ouders die van hem of haar houden. Het schuldgevoel naar mijn vriend toe heb ik wel. Maar hoeveel ik ook van hem hou (ook al lijkt het voor jullie misschien dat ik misbruik maak van hem, denk ik?) ik vind hem ook egoistisch.. hij laat mij ook wachten natuurlijk.. en zijn familie.. ja goed.. die heeft ook geen respect voor mij.. ik doe er niet toe voor hun, dus voor hun zal ik mijn wens niet vergooien. En mijn vriend, ja, hij is er zelf bij, hij weet dondersgoed dat ik zwanger kan worden als we op deze manier doorgaan. Maar dat spreekt hij niet uit. Ik denk inderdaad dat hij naief is en denkt het zal wel niet. Maar hij moet beter weten, ik heb het hem zooooo vaak gezegd, ondanks mijn eigen wens. En toch word hij steeds onvoorzichtiger.. We moeten het maar gewoon afwachten. Maar de hoop.. hele sterke hoop.. dat ik wel zwanger ben.. ik kan daar inderdaad echt niets aan veranderen... die wordt alleen maar sterker.
meiden, ik heb per ongeluk het abonnement op deze topic verwijderd.. weten jullie hoe ik die weer terugkrijg?
Maar wie zegt dat jou vriend ook echt contact wil met zijn kindje als het zo ver is? Kijk... allimentatie, kan ik inkomen, dat is met de wet geregeld. Maar ik bedoel, er van houden, naar omkijken enz. Hij kan zo veel zeggen... maar wie zegt ook dat hij dit zal doen? Persoonlijk denk ik dat de kans klein is. Voor het turkse geloof is het namelijk een schande. Ook als hij later met een turkse zou trouwen. Ook daar zou ik dus niet zomaar klakkeloos vanuit gaan. Sex is leuk en lekker maar of hij het daarna nog zo leuk zal vinden? Natuurlijk is geen één relatie 100% zeker. Niet na 1 jaar maar ook niet na 25 jaar. Maar ik zou dus nooit zomaar geloven wat een man zegt als de relatie al een beetje wankelt. Lijken me toch dingen om over na te denken... niet persé de financiele gebeuren. Maar het emotionele gebeuren... dat wat jij juist belangrijk vind. Want financieel is meestal niet het grootste probleem
Ik ken mijn vriend heel goed. Tuurlijk, het leven biedt geen garanties. Dat weet ik. Maar hij is iemand die zeer veel waarde hecht aan zijn woord. Hij heeft nog nooit een belofte gebroken. Hij zegt alleen dingen die hij meent. En anders spreekt hij ze niet uit. Ik weet 99% zeker dat hij zich aan zijn woord zal houden. Die ene % die overblijft, tja, dat is inderdaad dat je geen garantie hebt. maar voor mij is zijn woord zo goed als een garantie. En als hij zich daar niet aan houdt, dan neem ik hem dat voor eeuwig kwalijk. Want dan is hij net als mijn vader, en daar heeft hij geen goed woord voor over. Ik weet dat het een schande binnen de Turkse cultuur zal zijn. Dat maakt dat hij het ook niet wil. En het zal een klap voor zijn familie zijn. Ja.. lullig voor ze, maar ik ben de afgelopen jaren totaal genegeerd, ik alleen al ben een schande voor de familie schijnt het. Op een enkeling na binnen de familie. Dus voor zijn familie... daar zal ik het echt niet voor laten, geen haar op mijn hoofd die nog offers wil brengen voor hun. De mensen die mij liever kwijt dan rijk zijn. Sorrie, ben een beetje hard misschien volgens sommigen, maar dat komt alleen maar door de afgelopen jaren, hoe ze met mij omgegaan zijn (helemaal niet dus eigenlijk, ik bestond niet voor ze).
Dat weet ik niet.. Ik denk dat als zijn vader hoort dat ik zwanger ben dat hij mijn vriend het huis uit zal sturen.. waar hij al mee gedreigd heeft mocht hij zijn relatie met mij doorzetten. Laat staan als ik ook nog eens zwanger ben natuurlijk. Ik verwacht dat hij dan bij komt wonen, maar dat is natuurlijk net hoe onze relatie er dan zelf voor staat. Als zijn vader hem uit huis zou zetten zonder dat ik zwanger ben zou hij wel bij mij komen wonen, waarschijnlijk zei hij.
Nou... dan moet je natuurlijk zelf weten. Het enige wat wij hier kunnen doen is luisteren (lezen) en raad geven. Ik heb vroeger een vriendje gehad. Járen mee aangetobt. Aan/uit/aan/uit/stiekum aan/uit enz enz... zijn ouders? Nooit een fatsoenlijk woord tegen me gezegd want ik was ook te min... hun deden aan tennis en waren behoorlijk kak. Hoe verliefd ik ook op hem was (mijn eerste liefde) ik zou zo niet oud kunnen worden. Uiteindelijk, na een paar jaar besefte ik pas hoe hij mij gebruikt heeft. Je raad het al... maar voor 1 ding... sex. Pas toen hij voor een half jaar naar australie ging is er een wereld voor me open gegaan. (gewoon even als voorbeeld uit mijn leven gegrepen ) En mijn ouders hebben altijd gelijk gehad achteraf...
Ja onzekerheid is waarschijnlijk de rotste situatie die je je kan bedenken. Mensen kunnen daar echt ziek van worden! Ik word ook al grijs, haha, ik zeg al steeds dat dat door hem komt.. En kun je nagaan dat zelfs Nederlanders onder elkaar zich zo gedragen. Ik vind het schandalig dat je een ander te min kunt vinden... een schande voor je familie. Ik kan daar zoooo slecht tegen. Degene die een ander een schande voor de familie vinden vind ik zelf de grootste schandaal van allemaal. Ik ben zelf eigenlijk super links, en ben echt opgebracht dat iedereen gelijk is aan elkaar. Maar dat is dus écht niet zo voor iedereen zo! Opgeblazen kikkers vind ik het...
En nog even... (mócht je zwanger zijn/raken van hem) Ik zou zo nooit een toekomst beginnen... je zegt dat je nare dingen hebt meegemaakt. Als je dit bewust doorzet, wat ik verwacht, dan roep je nog veel meer narigheid uit over jezelf én je kindje. Je kindje zal ook door de tusrkse gemeenschap daar met de nek aangekeken worden en dat wil je volgens mij ook niet. Jij kunt je eroverheen zetten en proberen te negeren. Een kindje komt onschuldig ter wereld maar zal, in jou geval, moeten knokken voor "normaal" respect (in het dorp/stad, school enz..). En op jonge leeftijd is dat heel moeilijk! Zo'n kindertijd en jeugd wilde je toch ook niet voor jezelf? Wel voor je kindje? Niets is mooier dan een relatie die stabiel is, je van elkaar houd en samen naar een zwangerschap toeleeft. Je beseft dan des te meer hoeveel je van elkaar houd, elkaar kunt steunen en helpen. De dag dat je dan een positieve test zult hebben kun je meteen genieten en niet in onzekerheid beginnen.
umm85, Het is lief van je dat je me wilt adviseren. Maar ik denk niet dat adviezen op dit moment nog aan mij besteed zijn. Al neem ik ze wel mee in gedachten, het zet me aan het denken. Maar ik zal niet van gedachten veranderen.. Het is fijn dat ik mijn ei kwijt kan en dat ik gehoord wordt. Als was mijn vraag met de opening van dit topic eigenlijk één van zovele die je hier leest op het forum. Vriendinnen en zuslief kunnen mijn gemekker waarschijnlijk niet meer aan horen Het is fijn dat je dan op dit forum mensen tegenkomt met dezelfde wens, alleen andere situaties.. Ik hoop ook echt dat als ik wel zwanger ben, dat ik hier ook nog terecht kan... het is niet leuk om met de nek aangekeken te worden.. Maar ja.. niet iedereen zal mij begrijpen natuurlijk ofwel tot steun zijn. Maar degene die dat wel zijn.. bedankt
Cyntje78, ik ben het helemaal met je eens. Ik woon gelukkig niet in hetzelfde dorp of dezelfde stad als mijn vriend zijn familie. Ik woon 20 kilometer verderop Anders zou het inderdaad misschien zo zijn wat jij zegt. Daar hoef ik nu niet bang voor te zijn. Ik wil ook absoluut niet wonen in de plaats waar mijn vriend woont. Zelfs niet als wij wel zouden trouwen... Ik woon hier goed, heb een mooie woning, op een mooie locatie.