Hoi iedereen, Ik ben inmiddels 36 weken zwanger en ik woon sinds anderhalf jaar samen met mijn vriend waar ik al 3 jaar een relatie mee heb. Mijn vrijgezelle (eeneiige) tweelingszus woont nog thuis. Ik kan nu mijn tweelingzus steeds slechter verdragen. Ze maakt deel uit van dezelfde vriendinnengroep als ik en als mijn vriendinnen er zijn praten we veel over mijn zwangerschap. Mijn zus verveelt zich dan en zondert zich af van de gesprekken. Toen we het over een nekplooimeting hadden en over het syndroom van down maakte m,n zus de hatelijke opmerking dat, als het een downkind wordt, dat het kind dan wel veel op mij zou lijken en dat dat dan weer een voordeel is. Verder was ze later die avond dronken en begon ze tegen mijn vriend te zanikken over: Ik heb je altijd al gehaat, wij zullen nooit een goeie band krijgen samen, heb je nooit gemogen etc etc. Mijn vriend is nu wel klaar met haar. Verder gaat ze, als ze hier op visite is, ongegeneerd achter onze laptop zitten en graait ze ongegeneerd door onze kasten. Ik ben ontploft en heb gevraagd of ze het normaal vindt dat ze zomaar in onze koelkast zit en dat ik dat niet meer wil hebben. Nu is ze meteen kwaad naar huis gegaan en nu heb ik ruzie met haar. Kan ik zo weinig hebben door mijn zwangerschap of zouden jullie hier ook pissig van worden? Ik heb het gevoel dat ik steeds minder van haar tolereer. Ik verbaas me over mezelf. Het lijkt wel alsof ik door al die voorvallen een hekel aan haar krijg.
Denk eigenlijk dat ze jaloers op je is. Juist omdat jij al zoveel bereikt hebt in het leven en als tweelingzus ze een beetje achterblijft misschien. Ik zou ook kwaad zijn hoor maar wel proberen er over te praten, niet te ontploffen. Dat zijn vast de hormonen .
Oh nee ik snap je helemaal.. T zal vast iets met hormonen te maken hebben hoor maar ze kan zich toch ook wel gewoon een beetje gedragen? Heb mijn zusje hier twee weken te logeren gehad en ik werd stapelgek van haar. Ze pakt alles, gooit overal haar rotzooi neer, komt en gaat wanneer het haar uitkomt en had echt complete schijt aan mij en aan mijn fysieke gesteldheid. Toen ik maar weer stond te dweilen omdat mevrouw er echt een bende van had gemaakt wist ze me nog op een plekje wat ik vergat te wijzen! Nou ik ben ook geknald. Normaal kan ik t wel hebben ofzo maar ik trok het gewoon echt niet meer en zat met hetzelfde als jij nu! Ligt het nou aan mij? Ik denk dat het zo is dat wij misschien wat minder kunnen hebben maar ook dat zij niet met ons mee veranderen ofzo. Wij kunnen nu minder, sneller moe, we zijn wel even nieuw leven aan t maken! En daar hebben ze totaal geen inzicht in denk ik.
@ Kwabbernoot, Zo herkenbaar, het lijkt inderdaad wel alsof jezelf veranderd en dat de rest jou blijft behandelen alsof je nog altijd dezelfde bent. En dan van jou verwacht dat je nog alles kan wat je vroeger ook kon. M,n zus ook, dan wil ze gaan fietsen met mij en ik moet 20 keer zeggen dat ik dat niet meer aandurf omdat ik bang ben dat ik val. Zo irritant!
In dit geval ligt het toch echt aan je zus. Vind ik dan. En ik dnek dat ze inderdaad jaloers is. Omdat jij al veel verder in het leven bent dan zij.
Ja hier is dat dan weer normaal hoor dat vrienden en familie gewoon in de koelkast komen, Maar bij mijn ouders thuis is dat ook niet aan de orde. Het is raar maar wij hollanders zijn niet zo open daarin, als er mensen aan de deur komen tijdens het eten, word je al weggekeken bij wijze van, hier word er een bord onder je neus geschoven en eet je mee. Maar ik denk idd dat ze jaloers is dat nu je zwanger bent alle aandacht richting jou en baby gaat, en qua je vriend laat haar, straks als ze de baby ziet zegt ze wel *goed gedaan jongen*
@ babyhope, misschien ligt het inderdaad deels aan mij. Ik denk dat het toch door de zwangerschap komt.
Nou jarloersie idd... En als ze zulke dingen tegen mijn vriend zegt zou ik ook niet pikken..lekker even laten afkoelen.
Haar uitspraken zijn niet normaal en daar zou je het met haar over kunnen hebben, maar mijn huis is mijn broer zijn huis en hij hoeft aan mij echt geen limonade te vragen ofzo dat kan hij zelf pakken!
In de kasten zitten en koelkast, das bij ons compleet normaal. Mijn huis en mijn eten is voor iedereen.... Zeker voor mijn zussen. Maar die opmerkingen ! Pso daar zou ik echt heel boos pver worden en zeker het gesprek met haar aan gaan. Want dat kan niet ! Praat met haar, misschien wil zij ook wel wat jij allemaal hèbt
@ WmvSS, Ja, normaal dacht ik ook altijd op jouw manier, maar na die idiote opmerkingen kan ik minder van haar hebben dan voorheen.
Een tijdje geleden (toen ik nog niet zwanger was) had ik een vrijgezellenfeest waar ALLEEN maar over kinderen gepraat werd. Nou, dat vond ik ook hoogst irritant, alsof ze verder geen leven hadden. Misschien vindt jouw zus het wel jammer dat ze niet mee kan praten en voelt ze zich buitengesloten. Die opmerking en haar gedrag ten opzichte van je vriend is uiteraard compleet ongepast, maar de vraag is, waar komt het vandaan? Mijn zusje en ouders pakken trouwens ook vaak zelf drinken uit de koelkast, heb ik geen probleem mee. Ik vind het fijn dat ze zich hier thuis voelen.
onze ouders, broers, zussen pakken ook zelf drinken enz hoor. Maar de opmerkingen zijn wel heel grof, daar zou ik ook even boos over zijn. Ik denk wel dat het een soort jaloezie is...en misschien hebben mensen dat ook wel een aantal keer tegen haar gezegd: zooo je zus heeft het goed voor elkaar, leuke vent, kindje op komst. Jij hebt nog niet zoveel bereikt of wel. Mijn man is nl ook tweeling en wij hadden al snel huisje boompje beestje en zijn broer helemaal niet. Die heeft ook heel wat van dat soort opmerkingen gehad.
Heeeeel goed verwoord! Dat gebeurt hier trouwens ook:x En nee,het ligt niet aan jou. Ik denk ook dat je zus jaloers is dat jij het allemaal voor elkaar hebt en al een paar "treden" verder bent in het leven. Ik vind dat je duidelijk bent geweest en terecht!!
Ik weet niet of het echt jaloers zijn is. Ik zou me kunnen voorstellen dat ze het heel moeilijk vindt dat jij een heel ander leven aanhet leiden bent dan zij zelf. Ik denk dat ze zich juist heel erg verbonden met je voelt maar dat onhandig uit. Ik wil het niet goed praten, maar ik zou me goed kunnen voorstellen dat ze zich moeilijk een houding weet te geven juist omdat ze zoveel van je houdt. En ze beseft zich natuurlijk heel goed dat ze nog in een andere fase van het leven zit en dat is best confronterend. Bij een gewone vriendin kan je dit gevoel al hebben laat staan bij je tweelingzus. Veel succes nog met de laatste loodjes van je zwangerschap!
Dus omdat mijn tweelingzusje na 3 jaar relatie nog steeds te emotioneel is om normaal te reageren moet ik maar oogluikend haar botte gedrag en beledigingen tolereren? Nou... Denk het niet. Doordat ze zelf bot blijft doen vind ik het ongepast worden dat ze in onze spullen zit. Ik heb recht een eigen leveven te leven.
Maar mevrouw is ongelukkig. Nou, als zij na 3 jaar ongelukkig blijft, ben ik er wel klaar mee. Ik heb mezelf altijd zien trouwen en kinderen zien krijgen, dus ik moet ook m,n eigen ik niet in de steek laten voor een emotioneel zusje. M,n zus heeft altijd negatief gedaab over kinderen, dus verschillen we hierin. Maar wat doet ze na 3 jaar, nog steeds met rotopmerkingen aankomenen tegen m,n vriend kattig doen plus allerlei vreemde opmerkingen over het syndroom van diwn, of als ik net het geslacht van mijn kind weet, dat zij het dat dan, voordat ik thuis ben,het al levensgroot op mijn facebookpagina zet, zogenaamd wegens enthousiasme. Nou, ze treitert gewoon, bah!
Duidelijk je grenzen stellen. Misschien kan je met haar praten wat er dwars zit, maar je klink alsof je op dit moment er ff klaar mee bent. Haar tijdelijk geen persoonlijke dingen gaan vertellen en je grenzen aangeven. Als ze niet haar gedrag kan verbeteren en boos word dan is ze maar boos. Ze trekt vanzelf weer bij en ik hoop dat ze straks de kleine ook waanzinnig leuk gaat vinden.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je zo ontploft bent! Misschien kun je haar uitleggen dat je zo weinig van haar kunt hebben, juist door al die opmerkingen en het gedrag dat ze jegens jou en je vriend vertoont. Dat je het fijn zou vinden als ze haar best zou doen om blij te zijn voor jou, ook al staat zij heel anders tegenover kinderen krijgen en is ze zelf misschien ongelukkig. Als tweelingzus zou ze moeten kunnen begrijpen dat jij je, als zwangere vrouw momenteel heel anders en emotioneler voelt en daar graag begrip voor krijgt van haar. En als jij je best doet om haar te begrijpen, dan lijkt het me dat ze haast wel moet! Zo niet, dan heb jij je best gedaan en kun je haar (even) links laten liggen en laten nadenken over haar belachelijke gedrag.