Wij zitten al een hele poos met zorgen en veel twijfels rondom onze 5 jarige zoon J. Deze zorgen zijn ontstaan vanaf de start van de basisschool, op het KDV was er weinig opvallends behalve dat J niet erg van veranderingen hield en wat gevoeliger bleek dan andere kinderen. We hebben heel bewust gekozen voor een daltonschool omdat wij dachten dat dit mogelijk goed aan zou sluiten bij J. Hij begon niet erg vrolijk aan de basisschool, hij vond het vooral erg spannend en had in het begin, zoals zoveel kinderen, moeite met afscheid nemen. Hij zat in combinatieklas 1-2 met 2 parttime juffen die elkaar afwisselende. Om een lang verhaal zo kort mogelijk te houden, hij klikte erg slecht met 1 van zijn juffen. Er zijn een aantal dingen voorgevallen die erg veel indruk op hem hebben gemaakt, zo erg dat hij het er nu, ruim een jaar later nog over heeft. De dagen dat deze juf er was ging hij met tegenzin naar school en hij werd extreem onzeker. Zo durfde hij niet goed meer in de kring te spreken en wilde hij liever geen taakjes meer doen uit angst om ze verkeerd te doen of niet te snappen. Volgens zijn juffen moest hij sociaal nog groeien en lag daar het probleem. Het volgende jaar werd de klas gesplitst naar opnieuw een 1-2 klas en een nieuwe 2-3 klas. Onze zoon bleef in 1-2 maar nu in het 2e leerjaar. Dit ging de eerste paar maanden prima, hij vindt goed aansluiting bij zijn klasgenootjes en heeft een veel betere klik met de juffen maar het allerbelangrijkste, hij ging weer met plezier naar school. Tussentijdse gesprekken waren veelal positief en weinig bijzonder tot aan de kerst. Dit keer was het voortgang gesprek alles behalve positief. Hij bleek de Cito ongemiddeld gemaakt te hebben en er bleken zich opeens allemaal problemen voor te doen Hij had moeite om mee te komen en zei standaard bij voorbaat al "dat kan ik niet". Bij dit gesprek werd doubleren direct al besproken. Wij wisten niet wat we hoorden en moesten dit thuis echt even laten bezinken. Aangezien wij onze zoon totaal niet herkennen in het beeld dat geschetst werd zijn wij thuis wat dingen gaan oefenen en uitproberen. Zo hebben we oa een Cito pakket aangeschaft om met eigen ogen te zien om wat voor vragen dit dan ging en vervolgens te kijken hoe hij dit dan in ons bijzijn zou maken. Dit ging zonder problemen en met bijzonder weinig fouten. De aangegeven onderwerpen die hij niet zou beheersen bleken thuis geen enkel probleem, blijkbaar zit er hem iets ernstig dwars waardoor hij op school gewoon totaal niet goed uit de verf komt. We hebben dit diezelfde week direct besproken, de juffen erkende dat ze het gesprek niet goed aangepakt hadden maar konden geen verklaring geven waarom dit niet eerder aangegeven was. Wij hebben sterk het vermoeden dat dit alles te maken heeft met de slechte uitslag van de Cito die voor hen tot op dat punt niet goed te verklaren was. Inmiddels hebben we meerdere gesprekken (evaluaties) gehad, zijn juffen zien in hem een hoogsensitief kind met een vorm van faalangst. Het hoogsensitieve kunnen we heel goed plaatsen, faalangst blijkt uit zijn reacties op school maar zien we thuis nauwelijks terug. Het advies is sinds de kerst onveranderd gebleven, er is ook nooit een plan opgesteld om in ieder geval te proberen om hem klaar te krijgen voor groep 3. Aangezien wij wel oprecht geloven dat de juffen het beste met hem voorhebben hebben wij ingestemd met doubleren in het 2e jaar maar dan in een combi 2-3 zodat hij toch het eea mee kan pikken maar niet te veel druk opgelegd krijgt. Het toeval wil nu dat de juf waarmee hij totaal niet klikte in het 1e jaar het volgende jaar deze 2-3 klas zal krijgen..... Dit is voor ons geen optie gezien hetgeen voorgevallen is en wij bang zijn dat de situatie dan alleen nog maar erger wordt. Er rest ons dus niets anders dan hem laten doubleren in 1-2, iets waarvan wij de toegevoegde waarde eigenlijk niet zien. Als je zou kijken naar de keiharde vereisten om naar groep 3 te gaan dan voldoet hij hieraan, op sommige punten zelfs ruimschoots. De juffen denken echter dat hij het emotioneel wel eens moeilijk zou kunnen hebben door zijn onzekerheid. Wij weten inmiddels eigenlijk niet zo goed meer wat we met de hele situatie aan moeten. Het maakt me verdrietig dat er zoveel is gebeurd in deze 2 jaar, de jaren waarin hij gewoon lekker zou moeten kunnen kleuteren. Wij weten ook niet wat hem nu echt goed zal doen, een extra jaar zonder extra druk bij zijn vertrouwde juf of over naar groep 3 met zijn huidige vriendjes en meer structuur qua lessen. Voor beide valt iets te zeggen maar beide hebben in onze ogen ook nadelen welke heel verkeerd kunnen uitpakken. Er is weinig ruimte om dit te bespreken aangezien school de beslissing al rond de kerst gemaakt lijkt te hebben. Ik hoop op advies, ervaringen en/of tips om dit helderder te krijgen
Komt hij het jaar daarna niet ook bij de bewuste juf? Ik bedoel als hij nu in 1/2 blijft met als reden die juf en het jaar daarna krijgt hij haar alsnog...dan zou het net zo goed nu naar 2/3 kunnen. Of het moet zo hoog zitten dat het wisselen van school de beste optie zou zijn.
Deze juf geeft de voorkeur aan de kleuterklassen, de kans dat hij haar na groep 3 nog een keer treft is klein. Ik hoop eigenlijk ook dat hij tegen die tijd wat steviger in zijn schoenen staat en niet zo snel van zijn stuk te brengen is. (Ongeacht welke leerkracht)
Wat een dilemma ja. Ten eerste zijn kleutercito's niet heel betrouwbaar, aangezien kleuters zich sprongsgewijs ontwikkelen, een paar dagen later kan de uitslag al behoorlijk verschillen. Als juf weet je toch ook hoe kinderen het op school doen nog zonder zo'n cito, is ze toen niet wat opgevallen, dan hadden ze eerder aan de bel mogen trekken. Je zegt dat ze geen plan op hebben gesteld om hem klaar te maken voor groep 3. Hebben ze ook niets gedaan om hem te helpen bij zijn faalangst en onzekerheid? Bij sommige kinderen kan een jaar langer kleuteren goed uitpakken, maar ik zou dan zou ik wel willen hebben dat school blijven zitten niet kiest als de makkelijkste oplossing voor de juf, maar dat er toch eerst wel alles aan gedaan is om je kind te helpen beter in zijn vel te laten zitten en de zwakke punten aan te pakken en hem te begeleiden. Werkte dat niet of onvoldoende, oke, dan zou ik me in doubleren kunnen vinden, maar niet gebaseerd op een slechte cito-score, terwijl er eerst niets aan de hand leek en vervolgens geen plan van aanpak. Is er ook ook een gewone groep 3 of alleen die groep 2-3 met die juf met wie het niet klikt?
Lastig... Gaan ze hem in juni opnieuw een Cito-toets afnemen? Bij mijn kinderen op school is het normaal dat de kinderen die de toets slecht hebben gemaakt of bij de eerdere Cito niet aanwezig waren in juni nog een keer een Cito toets wordt afgenomen. Zelf zitten wij namelijk te twijfelen of we onze oudste wel naar groep 3 willen laten gaan. Hij is na een half jaartje groep 1 al naar groep 2 gegaan. Hij is groot en komt goed mee. Cito was gemiddeld en iets onder gemiddeld. Aangezien hij veel dingen nog wel spannend vindt en snel zegt dat hij iets niet kan willen wij hem nog graag een extra jaar groep 2 laten doen, maar zijn juf had hem eigenlijk wel gewoon over laten gaan. Hij krijgt nu in juni nog een keer de Cito-toets. Hierna gaan we weer opnieuw met de juf in gesprek.
Hoi, Wij zitten in een soortgelijke situatie op school, alleen gaat ons zoontje na de zomer gewoon naar groep 2 eerst. Maar ons zoontje is erg onzeker en zegt snel dat hij dingen niet kan waardoor hij werkjes vermijd en dus ook de ervaring niet meekrijgt. We zijn bang voor een negatieve spiraal. Willen niet dat hij straks in groep 3 niet meekomt omdat hij maar steeds zegt dat het niet lukt etc. Wij hebben wel zelf het heft in handen genomen ook, ik merk gewoon dat school niet veel tijd heeft voor kinderen waarbij de pengreep bijvoorbeeld nog niet ontwikkeld is. Dus we zijn nu een half jaar bij ergotherapie geweest waar we hebben gezien dat hij het prima kan maar veel gewoon niet leuk vind. Nu gaan we naar de Geheime Tuin, om te kijken of ze kunnen helpen met zijn faalangst en onzekerheid. Het is een kinderpsychologen praktijk in midden Nederland die oplossingsgericht te werk gaan. Hopelijk kunnen we hem een beetje klaarstomen en zekerder krijgen voor groep 3. Heel veel succes en kijk ook wat jullie zelf kunnen doen om hem te helpen.
Poeh, ik schrik een beetje van de school, eigenlijk. Faalangst bij een kind gaat naar mijn weten niet zomaar over naarmate de tijd verstrijkt. Vaak is het een kwestie van een fixed mindset (theorie van de psychologe Carol Dweck). Het is dan juist zaak om hem te begeleiden naar proberen, falen en zien dat de wereld niet vergaat en naar succeservaringen. Ik lees niet in je verhaal dat ze daar op enige wijze mee bezig zijn geweest en dat vind ik heel kwalijk. Een jaar langer in groep 2 zou de zaak zelfs kunnen verergeren, zeker als hij intussen wel voldoet aan de harde eisen om naar groep 3 te mogen. Hij kan dan namelijk een heel jaar lang niet oefenen met moeilijke dingen, strategieën bedenken en zien dat hij bepaalde lastige dingen wél kan. Op basis van jouw verhaal zou ik zelf neigen naar wel laten overgaan, met daarbij de aantekening dat hij echt begeleid moet gaan worden in zijn faalangst. Iets meer erbij zitten, iets meer uitnodigen tot proberen en nadruk leggen op het proces en niet op het resultaat. Lastig als de school inderdaad al zo vroeg besloten lijkt te hebben dat hij een verloren zaak is en hem maar hebben laten zwemmen.
Bedankt voor jullie reacties! Het is toch fijn om te lezen wat voor kijk anderen op de situatie hebben. J is onze oudste en eerste op de basisschool, wij vinden het lastig in te schatten wat wel en niet verwacht mag worden van school. Wat betreft een plan van aanpak, tijdens een van onze gesprekken hebben ze wel aangegeven wat aparte werkjes met hem te willen doen om hem zekerder te maken. Hij krijgt zo nu een dan een 1 op 1 werkje met een van de juffen. Hoe dat verder verloopt of wat voor stof er dan behandeld wordt is ons onduidelijk. J is zich (helaas) ook erg bewust van de situatie, hij lijkt precies te weten waarom hij 1 op 1 werkjes doet. Wij merken thuis dat hij in het afgelopen half jaar emotioneel gegroeid is, school gaf echter aan dat ze het afgelopen half jaar (kerst tot heden) geen tot nauwelijks verandering hebben gezien. Juist hier maak ik me zorgen over, hoe kunnen we dan volgend jaar opeens wel groei verwachten? Gister kregen we opnieuw een onaangename verrassing waardoor we nog meer zijn gaan twijfelen. Bij het naar school brengen van J kreeg mijn man tussen neus en lippen medegedeeld dat ze J uitgesloten hebben van de eind Cito omdat hij toch al blijft zitten De "stress" was dan toch volkomen overbodig.... Mijn man heeft aangegeven dat wij, zoals vorige week aangegeven in het gesprek (!), juist wel graag hebben dat hij het maakt. Zo leert hij allereerst al dat dit soort toetsen erbij horen en kunnen wij er enigszins uit opmaken of het afnemen van een toets hem al wat beter af gaat. Ik heb thuis immers ook wat met hem geoefend, J is echt een kind dat vooral angstig is met nieuwe onbekende situaties. Eenmaal thuis hoorde we van J dat de toets de dag ervoor al voor een gedeelte had plaatsgevonden en dat hij het die dag dus alleen in had moeten halen Hij sprak er heel relaxt over, gaf zelf ook aan dat het een "makkie" was.... We vinden het heel raar dat school nu in eerste instantie zomaar besloten had dat hij uitgesloten werd, zeker omdat dit vorige week nog besproken is. Vanochtend heeft mijn man gevraagd om een gesprek met de IB-er, we willen graag ophelderingen over de exacte knelpunten en het plan van aanpak. Ter info: er komt volgend jaar een 2-3 (met juf die we liever niet hebben) en een enkele groep 3.
Ik zou eens een serieus gesprek met school voeren... Met leerkracht en intern begeleider. En daarin dan ook afspraken maken en die vast laten leggen, desnoods zelf via de mail.
Klinkt allemaal erg vaag en rommelig hoe het er toe gaat. Eens met Niekekris, ik zou deze week nog een gesprek willen om dit allemaal opgehelderd te krijgen en afspraken te maken. Nog maar een paar weken en de vakantie begint al. Klinkt alsof ze het gewoon hebben opgegeven en hun besluit hebben genomen.
Nou ja, zeg, wat een rare manier van doen! Willen ze zijn CITO-uitslagen soms niet in het systeem hebben of zo? Het gaat toch om zijn voortgang of stagnatie? Naar aanleiding van jouw verhalen krijg ik steeds meer bedenkingen bij deze manier van doen, echt heel vreemd klinkt het allemaal.
Een kind "uitsluiten" omdat hij toch wel blijft zitten? Ik vind het serieus een steeds kanslozer verhaal worden. Ik zou weinig vertrouwen meer in de school hebben. Even ter illustratie: onze dochter heeft alleen À scores behaald met de Cito (zit in groep 1). Deze week hebben ze de Cito herhaald. Ondanks dat onze dochter met nog 1 kindje maximaal gescoord had, werden ze voor de vorm nogmaals meegenomen. Nuttig? Misschien niet, maar 2 kindjes "uitsluiten" in positieve zin vond de juf ook geen goed idee. Kleuters begrijpen dit namelijk niet. Ik zou echt nog amused zijn als de school m'n kind afschreef op deze manier.
Jullie zoontje lijkt blijkbaar heel erg op mijn oudste dochter. Ze is 5 , geboren oktober 2010, en zit in de 3 de kleuterklas. Wij wonen in België, denk dat dit bij jullie groep 2 is. Al vanaf oktober raadden ze ons aan dat ze de kleuterklas opnieuw doet. Onze dochter is getest in het ziekenhuis en er kwam uit hoogsensitief en faalangst. De school blijft evenwel hameren op het feit dat ze volgens hen autistisch is, wat wij en het ziekenhuis totaal tegenspreken. Onze dochter krijgt nu al een tijdje faalangsttraining, ze volgt kinesitherapie voor de fijne motoriek en een uurtje per week bijles. Daarbij ook nog dans en zwemles. Dus een redelijk intensief pakket maar het helpt haar wel. Jammer genoeg merken we dat ze op de school een 'stempel' heeft gekregen en wij beschouwd worden als ouders die het probleem niet inzien. Dl is evenwel heel erg pienter, heeft een mega goed geheugen en toont erg veel interesse in alles. Ze wil zelf heel graag leren lezen en schrijven. Na lang twijfelen gaat ze volgend jaar naar een klein schooltje een dorp verder. Ze komt in klasje terecht met maar 10 kindjes, nu zit ze met 28. En de juffen daar zijn heel erg geëngageerd en hebben ervaring met hoogsensitieve kindjes
Dat zijn wij ook zeker niet! Het voelt inderdaad alsof ze hem afgeschreven hebben,misschien al wel rond de kerst tijdens het eerste negatieve gesprek... Waarom ze hem uitgesloten hebben is ons ook echt een raadsel... Misschien willen ze zijn score inderdaad niet in het systeem? Of wellicht valt het wel alles mee en valt dat nu ook niet meer te verklaren? Wie zal het zeggen Helaas hebben we ook nog geen reactie ontvangen nav onze aanvraag voor een nieuw gesprek... Ik vraag me inmiddels af of we überhaupt wel serieus genomen worden... We krijgen er steeds minder vertrouwen in dat dit nog goed gaat komen.... Misschien moeten we toch eens verder gaan kijken naar een evt andere school voor het geval dat
Wat een verhaal Petra83! Het is toch te gek voor woorden dat school zo tegen testuitslagen van het ziekenhuis en jullie eigen visie als ouders in gaan?! Bah, je word toch niet goed van al die labels die ze tegenwoordig maar wat graag opplakken? :x Je schrijft dat je dochter faalangsttraining krijgt, wat moet ik me daar precies bij voorstellen? Wij hebben daar ook al eens naar geïnformeerd maar J's leeftijd was een probleem, de trainingen/therapie zijn niet gericht op kinderen van zo'n jonge leeftijd. Wij hebben ook al eerder gedacht dat de omvang van de klas (28) icm het dalton onderwijs wellicht niet zo past bij J.... Ik vind het zo sneu, hij is 5 jaar en heeft nu al 2 jaar gedoe op school... Zo zou het toch niet moeten zijn....
L gaat bij mijn oude buurvrouw langs. Zij is leerkracht en volgde in Nederland een opleiding begeleiding hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen. Ze stimuleert L enorm, heeft psychologische bijstand, praat heel veel met haar en stimuleert om haar gevoelens te uiten. L weet ondertussen dat foutjes maken mag.