Mijn dochter van 7 krijgt 2,50 per week. Ze mag ermee doen wat ze wil. Meestal.spaart ze voor iets groots
Zo kan je t inderdaad ook zien. Maar hier gaan ze uit zich zelf echt niet voor een goed doel sparen en wij willen onze kinderen dit absoluut mee geven. Waarom alles voor jezelf houden? Of, in vergelijking met wat je krijgt/hebt, maar een klein deel aan een ander geven? Wij geven ze idd kleine bedragen omdat we t verder ook niet zo nodig vinden om zomaar voor 'groot' speelgoed te gaan sparen. Dat bewaren we voor verjaardagen/sinterklaas/rapport. Oudste zit op het VO, maar hoeft niet dr beltegoed, kadootjes voor vriendinnen enz zelf te betalen
Als je zelf actief uitdraagt dat je goede doelen belangrijk vindt, nemen ze dit vast over. Zelf zou ik het belangrijker vinden dat dit uit hun zelf komt ipv dat jij het "afdwingt". Maar goed, ik vind ze daar ook nog wat te jong voor en ik ben voorstander van eigen geld, eigen keuzes.
Mijn dochter krijgt 50 cent per week. Nu een half jaar. Ze begint nu te begrijpen dat je niet zomaar alles kan kopen, dat je moet sparen als je iets leuks wilt hebben. En als het op is, is het op. Ze mag het vrij besteden en de Action is erg geliefd... Ik vind het voor haar goed werken.
Bij ons krijgen ze zakgeld zodra ze de muntjes op volgorde van waarde kunnen leggen. Onze oudste was 4 toen hij dat kon, de middelste 5. Maar de oudste is gewoon een geldwolf, haha. Ze zijn hier best wel spaarderig, maar soms hebben ze in eens een aanval van koopwoede en dan kopen ze zomaar voor 5 euro voetbalkaartjes of zo. Oudste spaart momenteel wel voor een eigen tablet, dus die is heel zuinig, middelste heeft toevallig veel geld (ca 25 euro) beschikbaar omdat de opa's en oma's hem goed gespekt hebben voor zijn rapport en zwemdiploma, dus bij hem brandt het momenteel in zijn zak.
Dochter van 9 krijgt 1,50 Dochter van 5 krijgt 50 cent. Ik denk juist dat het heel belangrijk is dat kinderen leren omgaan met geld, maar ook dat ze de waarde er van begrijpen. Daarmee pas beginnen in de puberteit lijkt me wat laat. Ik merk aan de oudste dat ze steeds beter een inschatting kan maken, bijvoorbeeld als we boodschappen doen. Overigens mogen ze zelf weten wat ze met hun geld doen. Op snoep zet ik wel een grens, dat mag in het weekend en maar 1 ding.
Hahaha ja herkenbaar, hier spaart mevrouwtje ook voor een tablet... Elke weekend telt ze haar geld, of het nog wel klopt allemaal
Hoe zo? Kinderen krijgen tegenwoordig alles mee van al de ellende in deze wereld. Dan kunnen ze toch ook 'leren' dat ze zelf van hun geld kunnen delen met anderen? Hier doen ze t, na onze eerste aanzet, echt graag en vinden ze t leuk om er met elkaar over te praten. Een gezamenlijk doel te verzinnen en er ook bijv klusjes e.d. voor te doen. Ik zie ze liever daar mee bezig als dat ze elke week naar de winkel te gaan en allerlei onzin voor zichzelf kopen.
Hier hoeft ze het van haar zakgeld niet. Maar we zoeken wel regelmatig speelgoed e.d. uit wat ze niet meer gebruikt en naar kindjes kan die het een stuk moeilijk hebben. Vorige week nog een zak weggebracht voor de vluchtelinge opvang.
ik vind het eerst belangrijk dat ze zich bewust worden van hoe de wereld in elkaar zit....daar is echt nog geen sprake van op 6/7 jarige leeftijd vind ik. Daarbij moeten ze eerst eens de waarde van geld leren. En ik vind het iets wat uit de kinderen zelf moet komen....jij verplicht het...dat vind ik zn doel voorbij.
Hoe de wereld in elkaar zit snappen ze idd nog niet. Dat snap ik momenteel zelf ook niet. Maar ze weten echt wel wat er speelt doordat we er op een kinderlijke manier over praten. De waarde van geld weten ze nog niet echt, daarom delen wij het bedrag wat ze krijgen in gelijke delen. Dan snappen ze dat ze evenveel voor zich zelf mogen houden als dat ze aan een ander geven. Wij zien het niet als verplichten, het is een deel van onze opvoeding en het hoort er bij ons bij dat je zoiets doet.
Zo kan het idd ook. Hier een paar keer een schoenendoos gevuld. Maakt het ook wat tastbaarder als alleen geld overmaken of in een bus stoppen.
Hier geven we vanaf 5 jaar 0,50 per week. Eerst was onze oudste erg gepint op dit geld, nu vergeet ze het regelmatig dat ze het nog moet krijgen Ik vind het nog niet nodig om het op te hogen, wellicht wat meer als ze 8 wordt. Mijn middelste legt het geld ergens neer en vergeet het dan . Hij vraagt alles wat hij wil hebben aan Sinterklaas of voor zijn verjaardag
Ja, je ziet het niet als een verplichting, maar dat is het natuurlijk wel, want anders zou je ze de keuze geven en hopen dat dat deel van je opvoeding bijblijft, maar zoveel vertrouwen heb je daar niet in? En ik kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken, maar 20 cent per week als ik het goed heb begrepen hebben ze dus voor zichzelf? Daar kunnen ze eigenlijk nooit wat mee doen dan ja?
hier sinds vorige week zakgeld oudste wordt 2 okt 6 jaar en krijgt 0.50 per week jongste 3,5 jaar krijgt 0.05 oudste helpt nu mee omdat ik eem pols operatie heb gehad
In sommige dingen geven wij geen keuzes idd. Dit hoort bij obze opvoeding en wij bepalen dat graag zo. Is precies hetzelfde als je als ouders bepaalt dat ze niet hoeven te geven aan een ander/goed doel. Heeft helemaal niks met wel/niet vertrouwen te maken hoor. t Is gewoon een basisregel in ons gezin. In groep 3 krijgen ze 60 ct, verdeeld in 3x 20. Maar dat heb ik al uitgelegd. Daar kunnen ze niet veel mee doen, maar dat hoeft ook niet. Ze hebben/krijgen alles wat hun hartje begeert met verjaardagen, rapport en sinterklaas. Dat heeft absoluut niet met de inhoud van onze portemonnee te maken. Wij vinden het gewoon niet nodig om tussendoor van alles te kopen waar je eigenlijk niet veel aan hebt. Maar ik ga me verder niet verantwoorden, iedereen doet het op zijn eigen manier. De ene wat 'vrijer' de andere met wat meer regels. Prima toch?
Uiteraard prima. Ik viel alleen over het "niet verplichten" terwijl je dan in mijn ogen wel doet. Ook prima, maar noem het beestje dan gewoon bij naam. Ze moeten van jullie aan een goed doel geven. Klaar.
Wat doet het er toe of jij er over valt? Het is mijn gezin en mijn regels. Als ik het niet zie als een verplichting, maar meer als een basisgewoonte, vraag ik me af waarom ik het anders zou moeten gaan noemen. Verplichting klinkt in mijn ogen negatief. Mijn kinderen zien het absoluut niet als een opgelegd iets. En zeker niet negatief. Ze weten gewoon niet beter en gaan er ook niet tegen in. Gelukkig niet. Zij en wij vinden het iets vanzelfsprekends. Op school heeft elke klas een adoptiekind waar ook goed voor gezorgd wordt. Het is dus gewoon een deel van de opvoeding en dat wordt ook niet door de ouders gezien als verplichting. Dat doe je gewoon!