Tja, wanneer doe je dat nou? Ik wil het beste voor mijn zoon, maar ik heb het gevoel dat ik op zijn huidige school vast loop. Even in een notendop: In december 2015 is hij naar school gegaan en vanaf vrijwel in het begin kwamen de verhalen dat hij opviel in de klas. Hij is enorm prikkelgevoelig en voelt sfeer haarfijn aan. Hierdoor reageert hij emotioneel wat heftiger dan andere kinderen. Verder pikt hij enorm snel dingen op, bijna een spons zoveel info neemt hij tot zich en slaat hij op. Erg perfectionistisch, kan slecht tegen onrecht en voelt zich dan machteloos. Dit slaan dan weer om naar onzekerheid als hij zich niet begrepen of vertrouwd genoeg voelt. Op verzoek van de juf in groep 1 hebben we IVH ingeschakeld. Dit heeft toen een tijdje stil gelegen bij IVH. Zomer was vakantie voorbij en hij start vervolgens in een combi 1/2 groep. Hij krijgt tot heden nog de lesstof van groep 1 maar ik merk aan hem dat het hem niet zoveel boeit, want hij weet het wel. Als ouder vermoeden we trouwens dat hij hooggevoelig is. Een heel gevoelig kereltje dat zich daarin ook goed kan verwoorden, maar tegelijk ook enorm onzeker is en bang is om te falen. Traject IVH is vervolgens gestart en binnen 8 weken afgerond. Daarna nog enkele gesprekken gehad op school met de IB-er, maar ze kunnen hem niet helpen als er geen "label" ophangt. Ik steekt mij nog al. Wat wil je er dan aan hangen? Ze doen zelf geen enkele moeite om passend onderwijs toe te passen. Het maakt mij niets uit welk "label" er aanhangt, maar ik verwacht wel enige communicatie en samenwerking vanuit school. Voetballen doe je immers ook niet alleen. Op mijn eigen verzoek heb ik geobserveerd in de klas en natuurlijk gedraagt je kind zich dan zoals je hem kent. Ik heb ook aangegeven dat ik hem ken zoals hij zich nu gedraagt in de klas. Alle voorgaande negatieve verhalen van de juf werden nu weggeveegd met: we hebben SOMS moeite met zijn emotionele buien. Tja, wat is soms? Op dit moment ben ik ook bezig met een organisatie die begeleiding biedt voor hooggevoelig en/of hoogbegaafde kinderen op school, omdat school hem geen enkele stap verder helpt. Het enige wat ik hoor is negativiteit. In mijn beleving is elk kind uniek en niet elk kind kan je op de zelfde manier behandelen en benaderen. Dat geldt niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Ik heb onze zoon gevraagd of hij het wel naar zijn zin heeft en het ene moment geeft hij aan het niet leuk te vinden en het andere moment is het wel leuk. Hij geeft ook aan gepest te worden door een jongetje en zijn naam komt ook keer op keer terug. IB-er en juf zijn hiervan op de hoogte, maar schuiven dat weg. O en hij zit in een klas van 29! kinderen. Dat vind ik behoorlijk veel. Ik weet dat het tegenwoordig overal redelijk normaal is, maar ik blijf dit teveel vinden. Er komen steeds meer kinderen bij. Nu heb ik een andere school gevonden die bewust kleinere klassen houdt (17 kinderen). -Ze werken zeer gestructureerd -Grijpen meteen in bij ruzie (huidige school pas bij de 3e keer) -Elk kind is uniek, dus een label is niet direct nodig. Pas als zij ook echt vast lopen na meerdere methodes dan is het een ander verhaal. -Bereiden kleuters voor als er iets anders komen gaat. -Kijken ook naar andere ontwikkelingen, behalve sociaal emotioneel. Nu ik het zo typ denk ik; hij moet daar gewoon weg! Maar iets houdt mij tegen en weet niet zo goed wat. Maak ik dan wel de juiste keuze. Dusja, wanneer kies je nou voor een andere school? Ik merk dat de hele situatie mij echt sloopt en vooral verdrietig ben. Gisteren werd mijn zoon verdrietig wakker en vroeg wat er aan de hand was. Hij gaf aan dat hij het niet altijd gezellig vindt op school. Dan breekt je moeder hart toch wel. Vandaag vroeg mij man het eens aan hem en toen vond hij het wel leuk op school. Beste een grote noot geworden... ben benieuwd naar advies, tips of ervaringen.
Ik denk dat je de overstap naar een andere school moet maken, als je op de huidige school geen toekomst meer ziet voor je kind. Dat kan zijn doordat alles wat in de macht van de school ligt (met hulp / begeleiding) al is geprobeerd, maar niet (voldoende) helpt. Of als je merkt dat de school niet bereid is meer te doen en je kind er niet gelukkig is.
Volgens mij ben je er eigenlijk al over uit, maar moet je voor jezelf even helder krijgen wat hetgeen is dat jou tegenhoud. Heb je een idee van wat dit is? - Ben je bang voor herhaling? - Vind je het lastig dat je voor je zoon de verkeerde school hebt gekozen? (wat je vooraf niet had kunnen weten). - Twijfel je nog een beetje over de evt nieuwe school? En even een extra vraagje: Heeft de school die je in gedachten hebt ervaring met hb?
Ben je al op die andere school gaan praten? Zo niet, zou ik daar morgen een afspraak maken. Dan kun je meteen vragen of er ook plek is, want met zulke kleine klassen is dat denk ik niet vanzelfsprekend.. Wanneer wissel je van school; als je gevoel je zegt dat je kind op een andere school beter tot zijn recht komt, jij een betere klik met de leerkrachten zult hebben. Maar vooral het feit dat jij het gevoel hebt dat je kind niet gelukkig is met de huidige situatie. En het liefst vóór groep 3. Soms kom je er gewoon gaandeweg achter dat de school toch niet helemaal bij jullie past. Je leert ook zoveel nieuwe dingen over je kind zodra ze naar school gaan. Als je dat van te voren had geweten had je misschien meteen een andere keuze gemaakt.
Misschien ben ik ergens inderdaad bang voor herhaling. Als is hun methode heel anders. Deze school weigert ook mee te doen aan alle fusies in de regio en is daarmee de enige onafhankelijke school. Hun schoolgids heb ik meerdere keren gelezen en keer op keer las ik weer dingen die me enorm aanspraken. Het feit dat deze school blijkbaar geen goede keuze is geweest zit me misschien ook wel dwars. Hij heeft hier immers nu ook vriendjes gemaakt en daar trek ik hem dan weg. Ondanks dat er momenten zijn dat hij zelf aangeeft dat het niet altijd gezellig is. Op deze school zit een juf die gespecialiseerd is in hsp en hb kinderen. Dus dat is sowieso een dikke plus. Daarnaast komt er nog begeleiding vanuit een andere organisatie. Dat zou sowieso al gebeuren op de huidige school. Ik merk gewoon dat het me raakt en hem gelukkig wil zien ipv een klein onzeker kereltje dat niet 100% zich zelf is. En ergens ben ik bang dat ik weer een foute keuze maak. Je wilt het beste voor je kind, maar wanneer is het nou het beste.
Ja, ik heb al een kennismaking gehad. Plek was geen probleem en ook zij voorzien geen probleem. Mijn zoon zou dan het 4e kindje dit jaar zijn dat van die school komt. Dat vind ik best nogal wat.
Dit vind ik vooral opvallend. Mijn oudste heeft wel een diagnose. Een diagnose helpt school en andere instanties om kinderen beter en gerichter te kunnen helpen. Het is vaak, helaas, dus wel beter om die diagnose wel te krijgen om betere samenwerking te kunnen krijgen. Ik denk dat je je keuze al gedeeltelijk hebt gemaakt. Is je zoon er al geweest? Zo niet neem hem mee.
Je gaat uit van hb of hooggevoelig, maar waarom zou je niet er eens goed naar laten kijken? Misschien is er niets, misschien wel en dan wéet je dar tenminste en daarna kun je pas echt goed kijken naar zijn school. Ik heb er twee met autisme, de jongste is echt mega gevoelig daarbij en de diagnose opent deuren als een gek. En komt er niets uit kun je daarmee ook schermen indien nodig.
Ik zou met zoon eens gaan kijken. Niets aangeven van tevoren, maar gewoon gaan pelend na dan hem observeren en zijn eerlijke mening van de school vragen. Ik denk dat je dat een beter beeld gaat geven.
Ik zou eens vrijblijvend met je zoon zelf gaan kijken. Daarnaast zou ik kijken of je ouders kent of kan spreken op die school. Bij voorkeur ouders uit de midden of bovenbouw die dus al even meelopen op de school en hem hun eerlijke mening over de school laten geven.
Uit nieuwsgierigheid: waarom is je keuze in eerste instantie gevallen op de huidige school van je kind? Op papier klinkt je tweede keuze natuurlijk veel idealer: kleinere klassen en daardoor meer oog voor alle kinderen. Toch blijft het moeilijk vergelijken. Ik ken ieniemini-klasjes met weinig oog voor de kinderen en klassen met meer dan 30 kleuters waar ieder kind gezien wordt. Het is natuurlijk heel erg van de leerkracht afhankelijk. En ook: sommige leerkrachten slaan wel heel snel alarm (zoals jij ook schrijft: ze zien SOMS dit/ervaren SOMS problemen). Aan de andere kant heb je aan een leerkracht die problemen opmerkt en dit bij je durft aan te kaarten misschien wel meer dan aan een leerkracht die zegt 'geen probleem' en het daar verder bij laat...
Is het een particuliere school waar je oog op is gevallen? 17 Leerlingen binnen het regulier onderwijs is niet haalbaar. Anders zouden andere scholen hier natuurlijk ook voor kiezen. Verder denk ik dat er idd aanvullend onderzoek nodig is om in kaart te brengen wat jouw zoon nodig heeft op onderwijs gebied. Jouw gevoel als moeder is vast kloppend, maar gerelateerd aan de thuissituatie. Door het meer in beeld te brengen kunnen onderwijsorganisaties kijken of zij passend onderwijs kunnen bieden aan jouw zoontje. Geeft de huidige school nu aan dat ze handelingsverlegen zijn?
Als je vast loopt op de ene school en echt een goed gevoel hebt bij de andere school zou ik toch de overstap maken. Loopt jouw kind daar weer vast kan je alsnog de toeters en bellen uit de kast laten halen. Ik weet niet of jij zelf hooggevoelig bent. Dan is dat denk ik ook wel erg goed aan te voelen van je eigen kind dat daar spraken van is. Dan is rust en structuur sowieso fijn. Ik maak niet duidelijk uit de test op of er getest is op hb. Maar mocht daar geen spraken van zijn dan klinkt die andere school alsnog niet verkeerd. En mocht er wel spraken van zijn zal dat daar sneller opgepikt worden. Jouw kind heeft nog een hele tijd te gaan op school. Jammer dat het zo gelopen is. Je probeert het beste te doen met de informatie die je op het moment van kiezen hebt. Wees daarin niet te hard voor jezelf.
Voor je besluit om over te stappen naar een andere school: uit eigen ervaring weet ik wel dat er een heel groot verschil zit tussen groep 1/2 en midden -en bovenbouw. Wellicht is het een idee om eens met de juf van groep 3 te praten en je zorgen te uiten? Of praat eens met een ouder van een kind in de middenbouw. Bij mijn zoon zitten er nu 33 $) kleuters in de klas, vanaf groep 3 zijn dat er maximaal 20. De keuterjuffen doen hun best, maar met alle kinderen die komen wennen, "kleuter drama's", etc. is er gewoon te weinig tijd voor kinderen die meer willen en kunnen. Bij mijn dochter was eigenlijk heel groep 2 een drama (ze verveelde zich), haar juf deed haar best, maar het was gewoon echt niet genoeg. Vanaf groep 3 is dat heel erg anders; kinderen krijgen meer op hun niveau les en er is ook meer ruimte voor kinderen die extra aandacht nodig hebben.
Mijn eerste advies is kijk naar je kind. Is hij/zij ongelukkig op deze school? Kijk vervolgens of je nog iets kunt behalen op school. Ga in gesprek met ibér, schoolmaatschappelijk werk, schoolondersteuner. Zorg dat de situatie goed duidelijk in beeld is en dat er word vastgesteld wat de onderwijs behoefte is van je kind. Ook zonder "label" is er genoeg mogelijk. Misschien kan je kind geobserveerd worden door een ambulante onderwijsondersteuner oid. Zorg iig dat alle neuzen dezelfde kant op komen, dan is er vast veel mogelijk. Overstappen kan altijd maar ga ook dan eerst goed in gesprek met school voordat je een keus maakt. Succes, het is vreselijk als je kind "niet in het plaatje past"
@Alverlhach, Ik vind het ook opvallend dat mijn zoon dan het 4e kindje dit jaar zou zijn die van school A naar B gaat. Dit vond school B zelf ook opvallend. Ik snap dat een diagnose vaak beter kan helpen, maar school A zou ook bepaalde dingen anders kunnen doen die voor kinderen (alle kinderen) zou helpen. Mijn zoon vindt het bijvoorbeeld prettig om van te voren te weten wat er komen gaat. Thuis "bereid" ik hem dus voor door te zeggen: Het is nu kwart voor 7, als de wijzer boven is dan is het 7 uur en dan gaan we op bed. Ik bekijk het immers zo; als jij een goede serie aan het kijken bent en je partner komt ineens binnen en zegt: trek je jas aan, we gaan nu weg. Wat is dan jouw eerste reactie? Huh, wat waarom? Ik ga niet met je mee. Kinderen die leuk en gezellig aan het spelen zijn worden ineens om 10:00 uit hun spel gehaald omdat ze fruit moeten eten. Ik heb al eens met de IB-er besproken waarom ze de kleuters niet even voorbereiden op het volgende dat komen gaat. Dit past niet binnen hun lesgeven, kreeg ik als reactie. Ik vind dat persoonlijk erg vreemd. Mijn zoon is nog niet op de andere school geweest. Ik heb gisteren eerst een kennismaking gehad met de directrice en IB-er. @IkbenTess, zoals je in mijn eerste post kan lezen zijn we op dit moment bezig met een instantie die zich richt op HSP en HB. Maar de gemeente moet eerst goedkeuring geven voor een vergoeding. Sinds januari dit jaar vergoed de gemeente deze kosten onder de noemer jeugdwet. Ik wacht dus op goedkeuring, zodat rond is gaan we starten. @mini83&Tuc, Dit vind ik inderdaad wel een goeie. Misschien kan hij eens een dagje meedraaien in de klas. Eens kijken wat beide partijen vinden. Ik ken een andere ouder die ook is overgestapt en heb haar gisteren gestuurd hoe haar ervaringen zijn. Daar heb ik nog geen reactie op mogen ontvangen. @NafNaf, De huidige school stond altijd erg goed aangeschreven. Vanuit mijn omgeving hoorde ik hier ook erg goede verhalen over. Maar sinds 2016 zijn ze gefuseerd met andere scholen in de regio en vallen ze nu onder een algemene stichting. Mijn keuze is door verhalen eigenlijk direct gevallen op die school. Hij zit nu in een klas met 29 kinderen, onlangs zijn er 7 nieuwe kinderen bij gekomen. Gisteren heb ik even mogen observeren in de klas. Ik wilde graag kijken met eigen ogen kijken, maar ik zag gewoon het zelfde jongetje als thuis. Nu komt dat misschien ook wel omdat ik natuurlijk aanwezig was, maar later zei de juf dat hij altijd wel zo was en dat zij SOMS last hadden van zijn emotionele buien (verdrietig/boos). Wat is de definitie van soms? Je kan in mijn ogen niet elke kind of volwassenen op de zelfde manier benaderen. Tijdens de observatie zag ik ook totaal geen connectie tussen juf en kinderen. De juf was alleen maar aan het corrigeren. Nu heeft ze ook een pittige klas en vooral de 7 nieuwe kinderen heeft ze een kluif aan. Dit gaf ze zelf ook aan. @Madeliefke, De school die we op het hoog hebben is een gereformeerde school, waar wel elk kind welkom is. Zijn huidige school was een gereformeerde school, maar door de fusie een openbare school geworden. De school die we op het hoog hebben willen gewoon niet fuseren en dus onder de stichting vallen. Ze hebben een zelfstandig en vrijwillig bestuur. Ze willen ook bewust geen hoog kind aantal omdat ze daar van mening zijn dat je anders het kind uit het oog verlies. Zijn huidige school heeft in totaal meer dan 300 leerlingen. Deze school zit rond de 140. Passend onderwijs hebben we het ook over gehad, maar ze kunnen/willen geen handreikingen geven als er geen "label" is. @Victoria30 Thnx voor je berichtje. Ik ben wel gevoelig, maar hooggevoelig ben ik niet. Mijn man daarin tegen wel. Mijn man en zoon zijn een exacte kopie van elkaar. Ik dacht altijd dat mijn man ADHD had, want die kan enorm hyper zijn als er veel mensen om hem heen zijn, maar zodra de rust is gekeerd dan is hij zelf ook rustig. Mijn man geeft ook aan dat hij enorm geprikkeld wordt van alle dingen die om hem heen gebeuren. @Deliana, Alle klassen op zijn huidige school zijn zo groot. Dus dat zal er niet beter op worden. Vanaf groep 3 zal het wel beter worden, omdat er dan nog meer rust en structuur is. Groepen 1/2 vliegen de kinderen nog alle kanten op. @Sidmick, Dat vind ik dus erg lastig. Het ene moment komt hij thuis met: Mama het was zo gigantisch druk vandaag, mijn oren doen er pijn van. Het andere moment was het heel gezellig. Laatst was hij zo intens verdrietig omdat hij aangaf gepest te worden door een ander kindje in een andere klas. De regel is dat de juf pas na de 3e keer ingrijpt. Mijn zoon moet zich dus feitelijk drie keer laten slaan/pesten voordat de juf dit gaat oplossen. Ik vind dat je niet kan verwachten dat kleuters die allemaal maar zelf gaan oplossen. Maar misschien denk ik daarin te moeilijk en kunnen ze dat ook wel prima zelf. Ik ben inderdaad van mening dat er ook genoeg mogelijk is zonder "label" maar daar willen ze dus niet aan. Ze willen een "naam" omdat ze van mening zijn dat er anders geen passend onderwijs gegeven kan worden. Door een "label" hebben ze een richtlijn in hoe ze kunnen handelen. Nu kijk ik daar helemaal niet zo tegen aan, want er is geen gebruiksaanwijzing hoe je om moet gaan met een kind. Elk kind is anders en elk kind heeft een andere manier van aanpak nodig. Mijn zoon is enorm gevoelig voor een strenge terechtwijzing. Hij wordt hier zo enorm onzeker van en klapt dan echt dicht. Ik heb onlangs de T-scores volgens de DSM doorgestuurd naar de IB-er en het enige waar hij heel hoog op scoort is emotioneel reageren. De overige punten zijn allemaal binnen de "normale" lijnen. Doordat mijn zoon het ene moment het wel gezellig heeft en het andere moment niet maakt het voor mij niet makkelijk. De IB-er heb ik pas na bijna 1,5 jaar voor het eerst gezien, daar hebben ze al steken laten vallen in mijn ogen.
Ik gaf het van de diagnose aan niet omdat je een diagnose moet zoeken, maar dat het vaak wel verschil uit kan maken. Mijn zoon zit in groep 2, bij ons zijn ze gelukkig erg van de structuur en regelmaat, maar ook van het voorbereiden. Pictogrammen wat te doen die dag, een time-timer op het digibord etc. Een gewone openbare school met ruim 600 leerlingen En als onze school dat niet zou doen weet ik 1 ding zeker; hij zou het dan niet redden. Ga kijken of je zoon even mee kan kijken in school tijdens schooluren. Dan kan je misschien ook zien wat hij ervan vind. Het komt over alsof je beter kunt overstappen.
Dit vind ik inderdaad wel heel erg apart. Is er dan helemaal geen structuur op een dag de klas? Bij mijn zoontje (groep 2) werken ze met picto's, zodra mijn zoon binnenkomt kijkt hij ook meteen op het bord naar de planning van die dag. Verder is er ook nog een bord met alle dagen van de maand, waar juf belangrijke pictogrammen op zet zoals een verjaardag, kijken naar een toneelstuk, schoolreisje, etc. Zou het misschien ook aan de juf kunnen liggen ipv aan het beleid van de school? Verder Klinkt het idd alsof je beter kan overstappen. Mocht je zoon HSP (of 'gewoon' erg gevoelig) zijn, dan zijn zulke grote klassen inderdaad niet echt ideaal.
Ze bieden wel enig structuur aan en werken ook met picto's in de klas. Ik denk dat het ook voornamelijk ligt aan de benadering van de juf. Natuurlijk kan ik op basis van een korte observatie geen conclusies trekken, maar het heeft mij wel een bepaald beeld gegeven. Ik kan mij ook heel goed voorstellen dat het voor de juf soms ook niet te handelen is vanwege de vele en vooral drukke kinderen in de klas. De juf heeft vier hele drukke kinderen in de klas die onlangs zijn toegevoegd bij mijn zoon, omdat de andere groep te groot werd. Daar zaten ze op een gegeven moment met meer dan 35 kinderen. Hierdoor zijn er 7 kinderen overgeplaatst naar de groep van mijn zoon. Feit blijft wel dat elk kind een andere benadering kan vragen en dat dat ook gegeven moet worden, waar mogelijk. Ik denk dat ik binnenkort even kijk naar een mogelijkheid waarbij mijn zoon een halve of hele dag kan meedraaien op de eventuele nieuwe school. Ik kan bij hem dan even pijlen hoe hij dit ervaren heeft en hoe de juf dit ervaren heeft.