Zijn hier dames die ook binnenkort gaan bevallen en een alleenstaande moeder worden ? Ik en mijn parthner zijn zo goed als uit elkaar. Ik heb hem leren kennen toen hij in het buitenland woonde. Hij is een tijdje in nl komen wonen bij mij en nu inmiddels weer terug naar het buitenland. Hij vraagt al 2 maanden niet meer hoe het met mij en de baby gaat we hebben totaal geen contact meer. En over 6 weken ben ik uitgerekend. Hebben jullie een idee waarom hij ineens niet meer naar ons vraagt ??
Hoi Sara! Wat een heftige tijd. Voor ons is het natuurlijk moeilijk om te zeggen waarom hij geen contact zoekt. Heb je het niet gewoon aan hem gevraagd?? Mijn ex zocht na 3/4 maandjes zwangerschap ook geen contact meer maar ik wist toen heel goed dat hij dat ook gewoon echt niet wilde, hij accepteerde de zwangerschap niet en wilde het kind niet. Mijn zoon wordt bijna 4jaar en ik heb nooit meer wat van hem gehoord. Als ik in jouw schoenen zou staan en het allemaal nog zo onduidelijk is voor jou zou ik toch echt om opheldering vragen. Je moet straks bijna bevallen, wel zo fijn om dan wat duidelijkheid te hebben. Heel veel sterkte!
Hoi chiggy. Ik vraag het bewust niet, omdat het vanuit hem zelf moet komen. Soms denk ik misschien heeft hij wel een ander daar. Ik kan er toch niet achter komen ik hier en hij daar. Het is allemaal zo moeilijk en daarbij raak ik misschien ook mijn baan kwijt door een reorganisatie en ook nog een alleenstaande moeder worden.
Maar maak je het dan niet nog moeilijker voor jezelf? Ik zou wel echt duidelijkheid willen, dit is toch ook geen doen zo?
Het is ook heel moeilijk. Hij weet dat ik zwanger ben en dat ik over 6 weken ga bevallen. Als hij om ons gaf en echt van ons zou houden dan hadden we elke dag contact moeten hebben. Dat is natuurlijk niet het geval anders had hij het contact niet verbroken. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om contact met hem op te nemen en dat te gaan vragen.
Als je weet dat hij er niet voor jullie gaat zijn, kun je het wel gaan verwerken en een plekje geven he. Ik zou het anders zelf persoonlijk echt niet los kunnen laten denk ik.
De nieuwe situaties waar je nu in terecht gaat of kan komen zijn super rot. Maar probeer jezelf niet in de put te praten. Jij kan als alleenstaande moeder ook een super moeder zijn en je kindje alle liefde geven. en gelukkig heeft Nederland het goed voor met de werklozen dat je een uitkering kan krijgen mocht je je baan verliezen. Over je ex/vriend moet je je afvragen of je zo iemand uberhoubt nog wel in je leven wilt hebben. Als hij jullie zomaar in de steek laat
Ik heb wel steun van mijn moeder. Ik kom oorspronkelijk uit iran en al mijn familie woont daar nog. Helaas heb ik niet veel familie om me heen waar ik heen kan en een beetje afgeid wordt zodat ik niet teveel ga piekeren.
Gelukkig dat je moeder je steunt! Dat je piekert vind ik niet zo raar hoor, het is allemaal niet niks!
Hoi Blemma. Ja dat klopt gelukkig kan ik een uitkering aanvragen mocht ik toch werkloos worden. Het moeilijkste is dat je je een kind liefde wil geven van de vader en moeder allebei. Ik het zo onbegrijpelijk dat er zullke mannen bestaan die zo gevoelloos zijn. Maar inderdaad net wat je zei zo iemand wil je niet eens in je leven hebben.
Dat is fijn dat je moeder voor je klaar staat! Hopelijk heb je veel steun aan haar. Is je ex op een op andere dag zomaar weggegaan?
Nee dat niet hij moest terug, omdat hij wat papierwerk moest regelen i.v.m. zijn verblijfsvergunning. En daarna heeft hij het contact verbroken. Onbegrijpelijk dat iemand zo kan zijn..
Dat is dan wel heel raar. Dus jullie hebben als geliefden afscheid genomen en daarna heeft geen contact meer met je opgenomen? En jij hebt hem ook níet geprobeerd contact op te nemen?
We hebben inderdaad als geliefden afscheid genomen en daarna heb we nog een paar keer contact gehad. Alleen ik mrrkte wel aan hem dat hij afstandelijker was en daarna heeft hij het contact verbroken. Ik heb geen contact met hem gezocht, omdat ik vind dat hij met uitleg moet komen.
Moeilijk zeg. Gaf hij ook aan het contact te verbreken of deed hij het gewoon? Zou je nu gewoon richten op het wondertje in je buik!
Ik vind dit wel heel raar hoor. Van beide kanten. Als je samen een kind verwacht kun je toch allebei niet ineens niks meer laten horen? Dan kun je wel koppig zijn, maar daar schiet je toch helemaal niks mee op. En wat zeg je dan later tegen je kind?
Nee eigenlijk geheel onverwachts. Ineens verbrak hij het contact. Ik ben zeker heel blij met me kindje en ik ga me volledig op richten alleen ik wil het natuurlijk veel liever ook met de vader erbij van gaan genieten. Maar ja is niet anders ik moet er mee leren leven.