Het is al weer even geleden, maar hier dan toch ook mijn bevallingsverhaal.... Mijn uitgerekende datum (7 aug.) ging voorbij, zonder al te veel activiteit, tja het rommelde af en toe, maar daar bleef het bij. Met 41 weken en 3 dagen droeg mijn VK de controle over aan de gynaecologe. Daar aangekomen kreeg ik een CTG (alles was prima in orde) en een echo. Ik had nog ruim voldoende vruchtwater en het kindje zat mooi ingedaald. We bespraken het plan van aanpak en spraken af dat wanneer onze baby zich niet vanzelf aankondigde ik met 42 weken ('s maandags 21 aug.) ingeleid zou worden. De gyne dacht echter dat de baby zich nog wel voor het weekend aan zou kondigen want ik had al 2 cm ontsluiting en een driekwart verstreken baarmoedermond, zonder dat ik er iets van had gevoeld. Dat zou bij de eventuele inleiding in ieder geval positief uitpakken, want ik zou gelijk een infuus krijgen en dus niet eerst een hoop "gedoe" met gel en zo.... 2 dagen later, op zaterdag, (er gebeurde nog steeds niets) moest ik weer op controle voor een CTG. Wederom een keurig hartritme. De dienstdoende verloskundige zei nog: "Ik gun je die thuisbevalling (want dat wilde ik graag), maar als ik zo naar je kijk vrees ik dat ik je maandagochtend terugzie". Hij is fijn..... Maar goed, ik had met mijn VK afgesproken dat zij zaterdag aan het begin van de middag langs zou komen om nog een keer te strippen... Om 12.30 uur was zij er dan ook (na visites en 2 nachtelijke bevallingen was ze redelijk geradbraakt) en heeft ze mij gestript. Ik grapte "Misschien tot straks" waarop zij zei: "als je me eerst maar een paar uur laat slapen..." Om ongeveer 15.00 uur begon het een beetje te rommelen en verloor ik mijn slijmprop! Toen dacht ik nog "Zal mij benieuwen....het is ja zo maandag..." 's Avonds om +/- 20.00 uur heb ik mijn VK gebeld, de weeën kwamen toen om de 4/5 minuten met regelmaat... Haar advies was ga maar in bad en probeer het nog maar even vol te houden..als de weeën om de 3 minuten komen bel je maar terug. Dus ik ging vol goede moed in bad...en weg waren de weeën... heb ik dat.... Maar goed, na ruim een uur in bad te hebben gezeten (ik heb heerlijk zitten lezen) ben ik uit bad gekomen (dat viel niet mee ) en ben ik naar bed gegaan. Daar barstte in alle hevigheid de weeën los, kon nog amper ademhalen tussen door. Om 01.00 uur heb ik mijn man gewekt en gezegd dat hij de VK moest bellen. Toen hij naar bed kwam zei hij nog voor de grap "je wacht maar tot morgenochtend"....dus toen ik hem wekte was het: "het is nog geen morgenochtend" waarop ik antwoorde: "het is 01.00 uur in de ochtend dus het is nú morgenochtend en je gaat nú bellen!) Om 01.25 uur was de VK er (met een stagiaire) en bij controle bleek ik nog maar 2/3 cm ontsluiting te hebben, maar ik had dus al vanaf zo'n 23.00 uur echt een weeënstorm, want fatsoenlijk ademen was er niet meer bij, dat zagen zij ook wel...... De VK besloot om toch de vliezen te prikken en toen ging het snel: binnen 20 minuten zat ik op 8 cm ontsluiting en voor ik er erg in had mocht ik gaan persen! Onder het persen, wat in totaliteit bijna een uur duurde, heeft de VK 2 keer een knip gezet en toen ging het ineens zo snel dat - ondanks de knippen - ik toch nog uitgescheurd ben tot en met de spier van de anus ...maar goed ik had mijn kindje en de rest deed er voor mij niet meer toe Het bleek een jongetje te zijn (Rick), terwijl ons gevoel al die tijd gezegd had dat het een meisje zou worden (we wilden het niet weten), dus het was met recht een verrassing! Vervolgens zei ik nog tegen m'n VK: "Ik heb me wel aan de afspraak gehouden", waarop zij mij raar aankeek... "Ik heb je een paar uur laten slapen en uitrusten"....... Vanwege de scheuring van de anusspier durfde mijn VK niet zelf te hechten ("als ik daar één hechting verkeerd zet heb jij de rest van je leven een probleem") en moesten we alsnog naar het ziekenhuis Onze Rick werd verzorgd en nagekeken en in de maxicosi geplaatst, ik ben zelf de trap afgelopen(!) en we zijn met onze eigen auto naar het ziekenhuis gegaan. Daar aangekomen was alle "oerkracht" ineens weg, want bij het uit de auto stappen ging het bijna mis...mijn benen lieten me ineens in de steek (dus niks rolstoel...hupsakee op de brancard!) De gynaecoloog is opgetrommeld en is vervolgens nog ruim een uur(!) bezig geweest om de boel te hechten (ik weet niet hoeveel hechtingen), gelukkig onder verdoving maar gewoon op de verloskamer en niet in de OK! Daarna ben ik gewassen en mochten we weer lekker naar huis! De kraamhulp had ons hele huis keurig achtergelaten, dus dat was een fijne thuiskomst, wij konden ons helemaal richten op onze nieuwe aanwinst!
T klinkt inderdaad als een fijne bevalling, alsnog van harte gefeliciteerd! maar idd dat stukje over het inscheuren...brrr
Het was inderdaad een vlotte bevalling, of ik het ook als "fijn" ervaren heb ben ik nog niet helemaal over uit. Doordat de weeën zo snel achter elkaar kwamen, kreeg ik echt nauwelijks kans om tussentijds op adem te komen... Maar aan de andere kant had ik er ook niet aan moeten denken om bijv. 24 uur of langer bezig te moeten zijn... Ik ben in ieder geval wel blij dat onze "verrassing" zich zo vlot bekend maakte (na ons 13 dagen extra te hebben laten wachten)