Ik hoop dat jullie tips hebben. Mijn dochtertje is nu 19 maanden en ik heb er vreselijk veel moeite mee om haar te laten logeren. Ze is tot nu toe ook maar 1 keer geweest. Ik ben er die avond en nacht echt letterlijk ziek van geweest. De avond zelf vreselijke hoofdpijn en in de nacht overgegeven. Het is echt geen toeval, want toen ze thuis was, was het helemaal over. De reden was een bruiloft van de baas van vriendlief en wilde hem ook niet laten zitten. Meisje was bij mijn ouders, daar gaat ze sowieso 1 keer per week heen en heb het volste vertrouwen in hen, dat is echt het probleem niet. Ik werk ook 2 dagen per week en vind het prima mijn meisje dan weg te brengen. Dus het is niet zo dat ik niet zonder haar kan, maar s nachts vind het gewoon het fijnste als ze boven in bedje ligt. Bij normale verjaardagen e.d gaat ze gewoon mee en slaapt dan in een campingbedje. Alleen stuit ik op vreselijk veel commentaar van vrienden/familie e.d. ook flinke discussies met vriendlief. Ik vind het zo erg dat niemand het snapt en daar begrip voor op kan brengen. Er staan weer verschillende dingen op het programma, waarbij ze niet mee kan: 30ste verjaardag in een feestzaal van een vriendin, bruiloft van andere bekenden. Ik hoop dat er iemand is die hier goede tips voor heeft en mijn probleem echt serieus neemt.
Ik neem je probleem echt wel serieus, hoor! Ik denk alleen dat je hier alleen overheen komt, door het gewoon te doen. Dat het vanzelf went. Ben je al eens bij jezelf te rade gegaan waarom je het er zo moeilijk mee hebt? Is er niet onbewust iets anders wat je zo tegenstaat om je kindje niet uitlogeren te laten gaan?
Ik denk dat het idd iets is wat moet groeien, dus steeds als je haar uit logeren laat gaan dat het dan minder wordt Maar nu ben ik ook niet zo van het logeren hoor Levi is nu 20 maanden en is 2x uit logeren geweest. 1x omdat mijn man en ik samen uit gingen, en de tweede keer omdat het niet anders kon ( bevalling van Milou* )
Kan het me wel voorstellen hoor. Ik denk alleen wel dat ze er alleen over heen komt door haar af en toe te laten logeren. Kun je haar niet iets vertrouwds van thuis meegeven? En wat als je ergens naar toe gaat haar daar laat slapen en dan 's avonds weer meeneemt. Zo kan ze er misschien ook aan wennen.
hoi, ja ik heb er idd wel overnagedacht, ons meisje is s nachts een slechte slaper. De eerste 13 maanden riep ze elke nacht wel een paar keer. Ze is dan niet echt wakker, maar stopt niet met jammeren voor we geweest waren. Er is zelfs een periode geweest dat ze van papa niet stil werd, alleen van mij. Vanaf die 13 maanden gaat het een stuk beter. Er zijn nachten bij waarop we ze helemaal niet horen. Maar ze droomt ook heel erg en huilt dan angstig. Ik zou het gewoon heel erg vinden als ze ergens anders in paniek raakt en dan ons mist en niet meer kan slapen. Ik weet dat een hoop mensen het onzin vinden, maar zo voel ik het nu eenmaal.
Ik begrijp het wel. Toch moet ook je dochtertje wennen aan logeren. Het is goed om te beginnen bij iemand waar ze mee vertrouwd is. Oma bijvoorbeeld. Als ze dan 's nachts wakker wordt, is het in ieder geval iemand die ze kent en vertrouwt.
Onze dochter is ook nog nooit uit logeren geweest hoor, voornamelijk vanwege deze reden en gewoon omdat er nog niks is voorgekomen waarbij ze uit logeren ´moest´. Tot 1 jaar werd ze meerdere malen per nacht wakker, huilde ontzettend veel en heeft ook veel bij mij in bed geslapen. Vind het raar dat je omgeving hier zo moeilijk over doet, gelukkig weet mijn man dat onze dochter geen makkelijke slaper is en dat ik haar graag thuis heb dus gelukkig doet hij hier absoluut niet moeilijk over. Anderen moeten helemaal hun mond houden. Voorlopig gaat ze dan ook nergens uit logeren wanneer het geen bittere noodzaak is, komt over een paar jaar misschien wel een keer. Edit: Moet daarbij wel zeggen dat ze verder haar oma's eigenlijk amper kent en maar 1 keer in de paar maanden ziet en dat speelt hier ook mee. Verder geen mensen met wie ze echt een band heeft.
tja, hier is er thuis wat minder begrip, hij heeft zoiets van, waarom zou ze juist die nacht gaan huilen omdat het nu al veel beter gaat. En dan is ze toch bij oma?? Fijn dat jullie thuis daarover op 1 lijn liggen. @ lady xochi, ja geen haar op mn hoofd om ze ergens anders te brengen dan bij de opa's en oma's. De enige keer dat ze ging logeren is ze s nachts dus ook wakker geworden. Mn moeder is er een paar keer geweest en heeft haar toen bij zich genomen. Toen heeft ze heerlijk verder geslapen. Ik weet dus ook dat ze zich wel laat troosten, maar ik blijf dit ontzettend moeilijk vinden. Het is ook echt een soort schuldgevoel: jij ligt bij oma te huilen omdat papa en mama op een feestje zijn. Ze is de dagen erna flink ziek geweest (buikgriep) dus vriendlief wijd het huilen daaraan. Volgende keer zal ze wel niet wakker worden zegt hij dan. Hij zal over de reden van wakker worden vast wel gelijk hebben, maar daar gaat mijn gevoel echt niet mee weg.
Ow meis, wat herkenbaar. Ik laat ze ook nooit logeren. Mijn oudste zoon ging voor het eerst een nacht logeren toen hij 7 was, en enkel omdat hij graag zelf een nacht bij opa en oma wilde slapen. De overige 3 zijn nog geen nacht van huis geweest. Kunnen ze niet mee, of wordt het te laat dan ga ik er niet heen of partner alleen en wordt er een andere dag/tijd geprikt.Gelukkig heeft niemand in onze omgeving er commentaar op, en wordt het door iedereen geaccepteerd. En zo niet dan is dat niet mijn zorg. Dus ik kan alleen maar zeggen, ze worden snel genoeg groot en dan geven ze zelf aan als ze willen logeren. Dus tot die tijd gewoon lekker doen waar jij je goed bij voelt. Waarom zou je rmee om moeten leren gaan dat je er moeite mee hebt je kind uit logeren te doen? Als anderen daar problemen mee hebben of commentaar is dat hun eigen probleem, niet het jouwe.
Nou ik snap het heel goed en persoonlijk vind ik dat kindjes niet hoeven te logeren voordat ze het zelf vragen, dus als jij je er niet goed bij voelt doe je het toch lekker niet? Je kunt toch ook oppas regelen voor de avond en daarna lekker naar huis gaan zodat je kleine wel gewoon thuis kan blijven slapen.
deels snap ik je probleem wel . Weten je ouders dat je je zo voelt ? anders zou je het eens serieus met hun kunnen bespreken en proberen afspraken te maken , zodat hun kunnen helpen om jou te laten wennen . bijv met regelmaat je meisje daar te laten slapen , tussen door ff bellen om te vragen hoe het gaat desnoods ga je der nog een nachtzoen geven als jou dat helpt ???? mijn manneke is tot nu toe ook nog alleen maar bij mijn ouders blijven slapen gewoon omdat ik muv mijn zusje andere niet vertrouw , ook schoonouders niet ....vind ze niet allert genoeg !
ja ze weten dat en mn moeder (die kent ze het beste, dus ging er toen uit) probeert ook zoveel mogelijk mijn manieren aan te houden, dus niet lang laten huilen en laten merken dat je er voor haar bent. Het ligt dus ook echt niet aan hen. Ook van mn schoonouders weet ik zeker dat ze dat zo zouden doen. nou dat is dus ook altijd wat ik zeg. Van anderen probeer ik er ook lak aan te hebben, maar met mn vriend is dat gewoon wat moeilijker. Hij wil niet steeds apart ergens naar toe (van bruiloften e.d.) en wil ook eens samen op stap.
mijn ouders zeiden het gisteren ook weer... vrienden hebben hun kleinkind (4 maanden oud) al een paar keer te logeren gehad, vanwege bruiloften etc van papa en mama. Maar onze dochter is nog nooit alleen bij hen geweest snachts (wel als wij er ook logeren) . Maar ik vind het gewoon éng... Zie allemaal ongelukjes voorbij schieten. Dingen waarvan ik wéét dat ze mijzelf ook kunnen overkomen met haar. Maar waarbij ik dan denk: Als het hier gebeurd, dan ben ik er in elk geval bij... Bij m'n schoonmoeder vind ik het wat gemakkelijker, doordat ze een risicofactor minder heeft: Ze woont in een flat . En ze is alleen en heeft daarom alleen maar aandacht voor onze dochter op dat moment. Terwijl ik verder juist meer met mijn eigen ouders heb hoor, qua gevoel. Maar pfff.... Zaterdagmiddag is ze voor het eerst alleen met mijn ouders een middagje naar het pretpark geweest. Ik zag het helemaal niet zitten, maar omdat m'n ouders het zo graag wilde en ik ook wel wist, dat onze dochter het óntzéttend naar haar zin zou hebben, toch maar laten gaan. Maar we (ook mijn man) vonden het toch wel een grote stap hoor en ik vond het gewoon eng. Ik denk ook dat het gemakkelijker is, als ze het zelf kan aangeven, dat ze het wil. Ook is het zo, dat ik het rot vind, om anderen 'snachts met onze dochter 'op te schepen' , hoewel ze het zelf willen... Maar ze heeft gewoon nogal eens nachten (de laatste tijd weer) dat ze 4 of 5 keer wakker wordt (kiezen?!) . En hoewel ze het aanbieden om óns wat rust te bieden denk ik: Ze zijn al ouder.. Ze kunnen het nu wel zéggen, maar ze zijn gesloopt dan.. Maar oke... ik ben ook wel een stresskipje en maak me snel zorgen om m'n naasten helaas.
Ik vind niet dat kindjes maar moeten leren omgaan met logeren. Mijn dochter heeft tot nu toe 3 keer een nacht bij mijn ouders geslapen, maar 2 keer daarvan was overmacht. wij waren zelf allebei ziek en de andere keer was het om mijn vader te verassen op zijn 50e verjaardag, wij gingen toen om 04:00 de boel versieren. De andere keer was vrijwillig, maar oehoehoehoe wat vond ik het moeilijk! Doe het ook echt niet graag hoor! Ik zou persoonlijk schijt hebben aan wat andere mensen daarvan vinden en het gewoon op mn eigen manier doen. Ik zeg ook regelmatig tegen mensen die commentaar hebben (want je moet toch ook dingen voor jezelf doen) "fijn dat jij je kind wel met gerust gevoel elders onder kan brengen". En meer ook niet.
Wat lastig dat jullie niet op een lijn zitten met zijn tweeën. Dat zou het in ieder geval een stuk makkelijker maken omdat je dan zonder 'strijd' kunt doen waar jij je het beste bij voelt. Ik heb het geluk dat ik bij mijn schoonouders een heel vertrouwd gevoel heb omdat zij ook op Kyra passen. Daarom mag ze daar ook logeren. Bij anderen (ook mijn ouders) is ze gewoon veel minder vertrouwd en laat ik haar niet logeren. Helpt het misschien als zij beloven te bellen als er ook maar iets dwars zit bij je kindje? Zodat je zelf de situatie in kan schatten en kan besluiten om je kindje op te gaan halen. En misschien een keer proberen als je zelf wel gewoon thuis bent zodat je niet met een lange reis zit. En ondanks dat ik Kyra wel met een gerust hart laat logeren vind ik het helemaal niet raar dat jij er wel moeite mee hebt. Het is toch je kostbaarste bezit.
heel erg bedankt voor alle reacties tot nu toe. Ik ben blij dat er ook nog andere meningen zijn dan: aansteller. devy, het zou idd fijn zijn als we meer op 1 lijn zouden zitten. Ik het toch maar nog eens proberen uit te leggen, ook al zorgt het voor de nodige discussies. Misschien is het voor mij ook makkelijker als ik weet dat hij begrijpt dat ik er moeite mee heb. Het logeren zelf zal niet makkelijker gaan, maar het is wel fijn om begrepen te worden. guppie, ja 1 bruiloft binnenkort is van onze beste vrienden, ik vind het toch echt erg om er niet heen te gaan. Het zijn ook gezamelijke vrienden dus hij wil ook graag. Dat is denk echt zo'n situatie waar ik niet onderuit kom.
Ik ben ook niet zo van het uitlogeren gaan. Maar bij bruiloften e.d zou ik het wel doen. Toen hij net geboren was wilde ik het ook niet. Maar hoe zelfstandiger ze worden hoe minder erg ik het vind. Ook al zou ik het nu voor de lol ook niet doen hoor! Mijn nichtjes wilden ook nooit logeren. Altijd was het huilen e.d of wilden terug naar huis. Op een dag waren we opvakantie met mijn opa en oma en mijn opa werd ineens heel erg ziek. Mijn tante is toen met hem naar het zh gegaan en mn nichtjes waren helemaal hysterisch dat hun ouders weg gingen en ze bij mijn ouders moesten blijven. De oudste was toen 12 denk ik.... Dat vind ik dan ook weer het andere uiterste en dat is me altijd bij gebleven. Maar je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt. Alleen snap ik je vriend ook wel dat hij niet altijd ergens apart naar toe wil...
Ook al voel ik niet wat jij voelt, ik vind je geen aansteller! Misschien een idee wat ik hier boven las: Laat je ouders bij jullie slapen. Als je dan 's avonds/ 's nachts zelf thuis komt, dan is je kindje toch bij je. Is dat wat? Moet je natuurlijk wel de ruimte voor hebben. Ik ben zooooooooo blij met onze logeerkamer! We zijn vorig weekend allebei naar een vrijgezellenfeest geweest en kwamen rond 2 uur thuis. Mijn schoonouders hebben opgepast en lagen toen zelf ook al op bed. We zagen elkaar 's ochtends (om 10 uur!) bij het 'ontbijt' weer. Is ook gezellig. En makkelijk, want na zo'n nacht is het fijn als schoonma zich ook nog even over de baby ontfermt. Toch nog een beetje kunnen uitslapen.
Ik heb helaas geen tips voor je, maar ik wilde toch even zeggen dat ik je wel begrijp en je echt geen aansteller ofzo vind! Ik vind het erg naar dat ze in je omgeving zo weinig begrip tonen