Hier heb ik regelmatig een discussie over, dus vandaar dat ik jullie maar eens vraag! Wanneer vinden jullie nou dat kinderen klikken? Een voorbeeldje: mijn zoon was met zijn neefje aan het buiten spelen. Op een gegeven moment komt hij binnen met de mededeling dat neefje in de speeltuin heeft staan plassen. Mijn schoonzusje meteen tegen zoon: en jij moet niet klikken! Terwijl ik zo iets heb.. Hij zegt iets wat hij ziet, waarvan hij weet dat het niet mag. Als hij niks had gezegd, was neefje er met een lege blaas vanaf gekomen, terwijl ik zoiets echt niet vind kunnen. Is mijn zoon dan een klikspaan? Had ie beter niks kunnen zeggen?
Wat een rare reactie van jouw schoonzus. dat gezegd hebbende, ik vind dit geen klikken. zou juist blij zijn als ik het zou weten. Kan ik me zoon erop aanspreken.
Dan maar klikken.... Ik zou het op prijs stellen als iemand dat eventueel over mijn zoon komt vertellen.
Wat een rare reactie van je schoonzus. En nu ik erover nadenk zou ik ook niet goed weten wst nou echt klikken is. Met zulke rare dingen vind ik het juist goed dat jou kind het komt zeggen. Je hoort toch niet in een speeltuin te plassen, zij hoort haar kind daarop aan te spreken.
Neig naar klikken. Maar jouw zoontje ziet hier geen kwaad in hij is gewoon direct. Plassen ook buiten. Als heel nodig moet vind ik niet echt een hals misdaad. Wel beter binnen komen voor de wc. Het is niet zo netjes buiten plassen. Alleen in geval van zeer hoge nood. Ik weet dat wild plassen officieel verboden is naar ik denk dat bijna c iedereen wel eens buiten heeft geplast.
Dit is wel klikken... Maar goed, het gaat te ver dus ik zou blij zijn als mijn kinderen dit gewoon zouden vertellen alhoewel ik het niet echt dramatisch vind.. Mijn oudste komt ook soms klikken, als ze bijv boven de tent weer afbreken of zijn zusje smeert haar drinken over de tafel... Ik reageer zeker niet zoals je zs. Heeft ze überhaupt nog haar zoontje hier over gesproken of was het in haar tuin?
Klikken vind ik als een kind iets doorverteld met enkel als reden om de andere 'gestraft' zien worden. Bijvoorbeeld: Een kind pakt stiekem extra knutselspul dan eigenlijk de bedoeling is, en een ander kindje roept dan "ooooh! Juf! Jantje pakt 3 stukken papier ipv 2!" Of bij thuiskomst zegt zus over haar kleine broertje "Jantje heeft zijn jas expres opengedaan met buitenspelen, dat mag toch niet?!" Het ligt er ook heel erg aan hoe het ene kind 'de fout' van een ander kind omschrijft denk ik.
Ik heb klikken altijd al iets raars gevonden. Iemand doet iets wat niet mag, maar het komt niet aan het licht omdat je niet mag klikken
Ik heb het even opgezocht, dit kwam naar boven via google: Verklikken: het vertellen aan iemand die het niet mocht weten Heel zwart/wit is dit natuurlijk wel klikken, maar of het nou zo erg is......??
Ja, ik vind het ook altijd een apart iets. Onze kinderen zijn gewoon vrij direct, kunnen heel slecht tegen oneerlijkheid en verzwijgen dus ze zouden zoiets ook direct zeggen. Niet omdat ze willen dat de ander gestraft wordt, maar omdat ze het gek vinden en het niet hoort. Net zoals stiekem een snoepje pakken, een ander pesten, kwetsende woorden, valsspelen etc. Tja, ik ben er wel blij mee dat ze zo eerlijk zijn.
Ja dat snap ik ook niet. En dan word degene die het dan zegt aangesproken over dat hij/zij een klikspaan is en dat je niet mag klikken... Beetje omgekeerde wereld.
Ik vind dat er wel degelijk zoiets als klikken bestaat. Kinderen die een ander verraden met als doel dat een ander straf krijgt. Ik ken genoeg van deze kinderen, en ook genoeg ouders die dit gedrag niet als klikken zien, maar ondertussen zijn andere kinderen wel steeds de dupe. En ja, als een kind nooit iets doet wat niet mag is er ook niks te klikken, maar he... kinderen zijn kinderen... Of het in dit geval klikken is, kan ik niet over oordelen. Ik was er niet bij en weet niet in welk context het verteld is. Het kan ook helpend bedoeld zijn. Ik vind wel dat jouw schoonzus zich niet hoeft te bemoeien naar jouw zoontje toe, daar ben jij voor als dat nodig is in deze situatie.
ik denk dat ik dit ook als echt klikken kan benoemen. het vertellen van een neefje wat in jouw tuin staat te piesen vind ik niet echt klikken
Dit is inderdaad wel 'klikken' maar ik snap heel goed dat jou zoontje zoiets als buiten plassen binnen komt vertellen. Wel een rare reactie van jou schoonzus.
Ik ook. Mafketels die daar moeilijk over doen. Kijk als je kind heilig boontje zit te spelen en anderen er continu bij naait is het een ander verhaal. Maar dat ligt niet aan het klikken maar aan een soort van superioriteitsgevoel.
Ik vind dat er een groot verschil bestaat tussen klikken en klikken. In dit geval zou ik het absoluut niet erg vinden, maar waar ik wel een gruwelijke hekel aan heb is aan het klikken, puur zodat het andere kind op zijn of haar sodemieter krijgt. Bijvoorbeeld: Ik was laatst met mijn dochter bij mijn vader. Ze speelde daar met haar nichtje met van die pinnetjes, die je in zo'n bord moet steken en daar dan figuurtjes mee kan maken (geen ministeck maar ben de naam kwijt). Mn dochter gooide per ongeluk het bakje met pinnetjes op de grond en maakte verder geen aanstalten om dit op te ruimen, waarop ik haar dus vertel dat ze dit even moet doen. Na 5 minuten komt mijn nichtje van 6 naar me toe 'M......, ze heeft het nog steeds niet opgeruimd'. Dát vind ik achterlijk klikken.... puur om azijn te kunnen zeiken in de hoop dat ik mn dochter op de flikker geef. Snap je wat ik bedoel? Pinnetjes niet opruimen of in een speeltuin piesen, het verschil tussen klikken en klikken
Tja, het had ook gewoon een constatering kunnen zijn.. Ik vind het frappanter dat je zelfs nu nog van een kind van 6 zegt dat het 'achterlijk klikt, puur om azijn te kunnen zeiken' Wow. Maar goed, ik kijk sowieso nooit snel zo negatief naar kinderen. Dus misschien ligt dat meer aan mij haha