Ik vraag me af of dit herkenbaar is voor sommigen ofdat het door mijn kinderwens komt of dat ik misschien niet genoeg uit mezelf haal. Ik heb 2 kinderen van 10 en 8. Die krijgen steeds meer hun eigen leventje, wat ook zo hoort. Maar net zoals nu ze allebei spelen zijn en ik de hele middag alleen thuis zit, ben ik echt verdrietig dat ik niemand heb om voor te zorgen denk ik. De gezelligheid en ze om me heen hebben. Ik heb meer dan genoeg te doen. Het huishouden, een eigen bedrijf, grote tuin, maar toch vind ik het allemaal maar niks om ze niet om me heen te hebben denk ik. Hoe vinden jullie dat, als ze er niet zijn? Misschien maakt het verschil dat wij heel graag nog meer kinderen gehad zouden hebben, maar na 6 jaar proberen en ook mmm zit dat er blijkbaar niet in, ik ben nu 41. Misschien dat het nu steeds definitiever voor mij wordt dat het dus ook nooit meer gaat gebeuren, een gezellig groot gezin met altijd reuring en dat ik daar verdrietig om ben.
Ik vind het heerlijk! Ik hou van de stilte. Ik hou zo van mijn maandagmiddag zonder kids. Ik kijk daar echt naar uit. Ik vind het fijn om alleen te zijn. Heerlijk in de tuin zitten, ogen dicht, kop thee erbij en geen mamaaaa mag ik dat, mag X bij mij spelen, mama ik heb dorst, X is niet leuk en gooit met spullen. Nee gewoon even geen mama zijn, even mijzelf Oudste is nu ook weg, jongste gaat zo op bed en ik? Ik geniet van mijn middag
Ik vind dat dus echt niet fijn☺. Ja, een avondje alleen op de bank vind ik heerlijk! Als ik weet dat de kinderen lekker slapen en mijn man zich ook vermaakt. En net zoals nu, even een half uurtje zitten met een kopje thee is prima. Maar van 12 tot 17 de hele middag alleen vind ik echt supersaai. En ook omdat ik echt altijd veel te doen heb (vooral werk) en mezelf dan niet fijn voel als ik een lange tijd niks ga doen. Als de kinderen er zijn kan ik prima een paar uur met ze ergens heen en dat hun spelen en ik niks doe, boekje lezen of op m'n telefoon filmpje kijken of onzinnig zoeken. Maar zo thuis dus blijkbaar niet
Ik mis ze ook als ze uit spelen zijn. Ook wij hadden graag een groot gezin gehad, maar zijn dankbaar voor deze 2 meiden en ik vind het dus heerlijk als ze kinderen meenemen en we een huis vol hebben maar als ze weg zijn vind ik het fijn voor hen maar leeg.. een hobby helpt, een flinke studie.. iets doen in huis.. een goed boek..
ik kan me het helemaal voorstellen hoor. Ik heb dan ook al een beetje als de oudste 2 toevallig beiden bij iemand gaan spelen. Ik heb dan nog wel de jongste 2, maar als ik die niet had zou ik me zeker weten zoals jou voelen. Je mag ook best af en toe verdrietig zijn dat het bij 2 is gebleven hoor (ook al zijn beiden (hoop ik) gezond). Een gezin met 2 kids heeft voor - en nadelen tov 3 of 4, maar je mag best soms even rouwen om de dingen die je graag anders had gezien.
Nee, daar heb ik helemaal geen last van. Dat komt omdat onze kinderen niet kunnen spelen, dus als ze thuis zijn moeten ze elke minuut vermaakt worden. Als ze met een ander kind zijn, kunnen ze redelijk spelen. En ze hebben een paar vriendinnetjes die het liefst thuis spelen dus zijn ze vaak daar. Kan ik weer even opladen voor als ze er weer zijn
Ik vind het heerlijk als de oudste twee allebei ergens spelen, wel wat vreemd want zo vaak komt het niet voor. Meestal 1 uit en 1 thuis. Maar ik heb de jongste altijd nog om me heen.
Ik heb wel vriendinnen die zeggen dat ze het zo voelen als jij, maar bij mij is het precies het tegenovergestelde. Mijn kinderen en ik zijn een heel klein beetje ouder dan jij en jouw kinderen en ik vind het zo ontzettend heerlijk om zo af en toe echt tijd helemaal voor mezelf te hebben! Een grote kop koffie of thee en een boek in de tuin en m'n leven is een feest. Misschien is dit het moment om je wat meer op jezelf te richten en dingen te gaan doen die je echt leuk vindt (dus niet werken en huishouden!) als je zo nu en dan eens een paar cadeau uurtjes hebt.
Mijn oudste twee zijn al groot, dus daar heb ik sowieso geen omkijken meer naar. Maar de jongste is 9 en ik vind het best fijn als hij echt met iemand afspreekt. Want dan zijn ze in principe bij dat vriendje en hoef ik niet per se thuis te blijven voor als ze me nodig hebben. Maar meestal gaat hij gewoon zo naar buiten, kijken wie er in de buurt is, en dan voel ik me wel verplicht om thuis te blijven, voor het geval dat. Dus ik voel me juist heerlijk vrij als hij officieel ergens afspreekt.
Sinds het mooier weer is en langer licht blijft, zijn mijn kinderen na school uren foetsie - en dat is wel even wennen na maaanden veel thuis (vakanties, allemaal corona, nog meer vakanties, griep etc). Het contrast is dus best groot - van hele weken samen (en in quarantaine) naar hele dagen weer school en spelen tot 18u. Maaaar het went!
Ik vind momentjes voor mijzelf heerlijk. Maar dat heb ik al wel als ze op school zijn. Dus na school vind ik het zeker fijn als ze thuis zijn. Meestal spreken ze bij ons thuis af. Zelden dat ze alle 2 ergens anders spelen.
Ik vind het met mooi weer juist zo fijn dat ze niet afspreken, niet hier, niet bij een ander, gewoon een hele groep kinderen allemaal buiten. Soms komen ze een step halen, een bal, stoepkrijt, en weer foetsie. En op een afgesproken tijd komen ze weer naar huis om te eten. Heerlijk! Ondertussen kán ik huishouden doen, wat werk enzo… maar vandaag zat ik met een boek buiten
hier net zo, ik vind het leuker om ze om me heen te hebben maar als ik zie hoeveel plezier ze hebben dan maakt dat het wel goed. Na school eten en drinken ze wat en ze gaan naar buiten en komen pas met etenstijd naar binnen. Dochter sport 2x per week na school. Met haar heb ik de afspraak dat ze 2x per week mag afspreken. Max. 1 keer ergens anders en dan 1 of 2 x bij ons. En 1 dag in de week even niets gewoon rust en lekker samen zijn.
Ik vind het ook lekkerder als ze zonder af te spreken gewoon zelf naar buiten gaan. Dan hoef ik de deur niet meer uit om op te halen en ik heb niet elke 10 minuten een kind aan de deur (vaak niet die van mezelf) die iets van me wil
Hier zijn ze 10 en 12 en ik vind het super saai als ze er allebei niet zijn. Maar het went wel een beetje naarmate het vaker voorkomt. Nu speelt de jongste maar weinig ergens anders, er spelen meestal kinderen bij ons, dat scheelt.
Hier geniet ik juist even van dat soort momenten, het gebeurt nl niet zo heel vaak. Meestal als ik er vanuit ga dat ik even een rustige ochtend/middag alleen heb en dan is de juf van de jongste ziek, of heeft de oudste ineens de laatste 5 uur vrij en staat dan met giebelende en je kasten leeg etende pubers voor de deur.
Fijn om te horen hoe jullie er in staan. Meestal heb ik er minder problemen mee, maar nu had ik thuis gewerkt en kinderen gingen uut school meteen spelen. Dus even gezellig wat eten of drinken had ik ook niet. Ik vind het heerlijk als ze gewoon op straat spelen, hebben ze lekker plezier en komen ze af en toe binnen waaien. En na corona is het wel extra wennen denk ik inderdaad. En op zo'n dag als vandaag komt het verdriet van een groter gezin en niet meer zo'n kleintje die mij nodig heeft weer even extra. Rouwen en verwerken, en hopelijk lukt het over een poos de tijd dan voor mezelf te nemen en ervan te genieten. Wel fijn om te lezen dat dat best normaal is.
Iedereen ervaart het idd anders. Ik heb de behoefte niet meer om een baby te krijgen en weer echt te moeten (ver)zorgen, ik geniet er echt van dat m’n kinderen elke dag weer een beetje meer zelfstandiger zijn. Ik kan mij heel goed voorstellen dat dat voor jouw heel anders voelt. Gelukkig is hier geen goed of fout in. Rouwen is een langdurig en moeilijk proces. Knuffel!
Klinkt voor mij als een feestje hihi Maar moet zeggen... ik ben dus altijd thuis, werk niet etc. Dus ik ben al zo gewend aan thuis zijn zonder doel. Heeft wel lang geduurd! Nu waardeer ik die rust echt onwijs helemaal met mooi weer,lekker even rommelen in de tuin
Ik vind het prima als hij op school is en ik even de handen vrij heb. Maar ik vind het heerlijk om hem om mij heen te hebben. Vandaag was er geen invaller en was hij onverwachts thuis, vind ik echt super gezellig. Evenals dat ik na vakanties nooit denk; hehe, hij mag weer naar school.