Dit maakt vast elke ouder mee: Mensen om je heen, heel dichtbij, gaan scheiden. De eerste keer hebben we gezegd: tante... en ome .. zijn niet meer verliefd. Ze gaan elk in een eigen huis wonen en "delen" de kinderen. De ene keer zijn ze daar, de andere keer daar. Iedereen blij. Wij zouden ome... niet meer zien. Ik dacht dat de kinderen over hem heen zouden groeien. Toen 4 en 2 jaar. Dit ging heel goed. Nu, bijna een jaar later.. De kinderen vragen nog steeds naar ome ... en nu vrienden om ons heen ook uit elkaar gaan denk ik: hoe red ik me hier nog uit? Wat een ingewikkeld gedoe.. zeker voor die kleintjes. Ik zoek dus eigenlijk GEEN oplossing, want die is er niet. Alle banden, situaties, kinderen en volwassenen zijn anders. Ik ben meer benieuwd naar ervaringen. Soms kun je erg handige tips van elkaar leren of vertelt iemand iets waarvan je denkt: dat ik daar zelf niet op gekomen ben! Dus, wil je een ervaring delen? Graag
Denk dat kinderen vanzelf er aan gaan wennen. Als ze vragen hebben deze beantwoorden in Jip en Janneke taal. Kinderen zoeken vaak herhaling zo raar is het niet dat ze het blijven vragen. Ervaring echt heb ik niet. Mijn ouders waren al gescheiden voor mijn kinderen geboren waren. Die zijn het gewent.
Dat ze zouden wennen dacht ik dus ook..maar heb het idee dat ze alleen maar meer gaan vragen. Ze wilde naar hun neefjes. Ik zeg: dat kan niet, die zijn dit weekend en de vakantie bij hun papa (noem bewust geen namen meer). Zeggen ze: dan gaan we toch ook naar het oude huis (hij is daar blijven wonen). Tjah, moet ik dan zeggen: hij wil jullie niet meer zien? Of: we hebben geen contact meer... of... Dat vind ik zo lastig.
Dan zeg je gewoon "Dat kan nu even niet, zij zijn druk met andere dingen en wij gaan zometeen ook ditendatenzusenzo doen. Volgende week gaan we daar spelen bij Tante X in het nieuwe huis." Het is heel moeilijk en vervelend om aan kleintjes uit te leggen, maar c'est la vie, helaas. Ze zullen er vanzelf meer van gaan begrijpen als ze straks op school vriendjes krijgen die gescheiden ouders hebben en zo.
We hadden het er vandaag aan tafel over door iets wat de oudste zei. Toen gaf hij wel aan, 5 jaar, dat hij bang was dat wij niet meer verliefd zouden zijn en dat hij papa dat niet meer zou zien. Mijn hart breekt dan. Gelukkig straalde hij toen ik vroeg: denk je dat papa en mama nu nog verliefd zijn Die onzekerheid heb ik hopelijk weg kunnen nemen. Ik snap dat ze het vanzelf doorhebben en het gaan begrijpen.. maar tot die tijd..? Zelfs de jongste verbaast me echt met zijn geheugen!
Maar waarom kunnen ze deze oom nu niet meer zien dan? Blijkbaar hadden ze een band met hem en/of de neefjes? Hier ook de nodige mensen om ons heen die gescheiden zijn, maar iedereen gaat nog goed met elkaar om en dat bepaalde mensen gescheiden zijn betekent bij ons niet dat je dan met één van de twee geen contact meer hebt (gelukkig). Zo gaan wij bijvoorbeeld ook gewoon op verjaardag bij de kinderen van de ex van mijn broer. Zij en mijn broer hebben een dochter, maar inmiddels heeft ze ook twee kinderen met haar huidige partner en die zien we ook regelmatig. Zelfde geldt bij vrienden van ons, dat zij uit elkaar gaan betekent ons inziens niet dat wij ook moeten kiezen..
De verstandhouding is ontzettend verstoord zeg maar... Het zou inderdaad niet opgaan als het allemaal koek en ei is. Ben ik vergeten te vermelden omdat het hier al heel lang speelt.