Ik zit even met een moeilijk geval. Onze zoon word in januari 4 en gaat nu al naar een 3,5 jarigen groep. Vanaf de eerste dag dat ik hem bracht bekroop me al een gevoel van "hebben we de juiste keus gemaakt", onze zoon weet hier trouwens niets van hoor! Waarom weet ik niet, het was een gevoel. Nu sinds een aantal weken geeft onze zoon aan niet meer heen te willen en is ook helemaal verdrietig als ik hem breng. Ik moet hem haast voort slepen. Hij is een verlegen, schuchter mannetje dat niet snel contact legt en in zijn klas zitten vrij veel schreeuwers, haantjes de voorsten, wat brutalere kinderen vooral. Hij voelt zich echt niet op zijn gemak. Ook speelt mee dat hij allemaal nieuwe gezichten om zich heen heeft, er is niemand van de PSZ die daar ook heen gaan. Nu gaf hij laatst aan naar een andere school te willen, hij wil niet meer naar de school waar hij al heen ging. Hij wil nu naar de school waar ook kindjes uit zijn PSZ klas naar toe gaan. Kan ik me enigszins iets bij voorstellen want dat voelt vertrouwder. Beide scholen zijn katholiek alleen heeft de één een continurooster en de ander (waar hij nu heengaat) niet. Dit maakt mezelf niet zoveel uit, maar ik denk dat het continurooster achteraf toch beter voor hem is, minder gerace, rustiger voor hem dus en dat heeft hij nodig. Nu heb ik as donderdag een gesprek op de school waar hij al heengaat om te kijken wat er misschien is gebeurt, maar het gaat niet om wat er is gebeurt (is ook niets gebeurt), maar het gaat om dat hij zich verloren voelt. Ze zeggen dat ze snel nwe vriendjes maken, maar zo is hij helemaal niet en ik ben bang dat het niet goed gaat komen en dat we dan alsnog moeten wisselen terwijl hij al officieel op school zit. Wat zouden jullie doen? Gewoon laten zoals het is en niet aanstellen of toch eens kijken naar die andere school wat hijzelf ook al aangaf? Ik ben benieuwd naar jullie reactie. Gr Puck
Ik zou zeker gaan kijken bij die andere school. Is voor hem toch veel fijner als hij bij bekende kindjes, misschien wel vriendjes, op school of in de klas komt. Hij heeft het duidelijk niet naar zijn zin op deze school. Als die andere school ook goed is, waarom zou je hem dan persé op deze school laten. Hij moet nog 4 worden. Ga gewoon eens bij die andere school kijken en praten en dan heb je dan alle informatie op basis waarvan je kunt beslissen.
Syane, we willen ook graag kijken alleen reageert de directeur nogal een beetje vervelend. Aan de ene kant snap ik dat wel, maar m'n kind gaat toch voor. Ikzelf ben ook nogal verlegen en kan nogal eens dichtslaan bij zulke gesprekken zeker als er sterke personen voor je staan. Ik moet dus duidelijk proberen te maken dat er niets gebeurt is, maar dat mn zoontje zich alleen en verloren voelt en niet zo makkelijk vriendjes maakt. Ook wil die andere school niet zomaar een afspraak maken met ons omdat het eerst besproken moet worden op de huidige school.
Huh? Dat vind ik toch vreemd. Hij is toch helemaal nog niet officieel begonnen. Of telt die 3plusklas wel hierbij mee? Je staat toch als ouder vrij om een kind in te schrijven bij een school die jij prettig vind.
Ik zou zeker informeren op de andere school. Ik vind het nog niet te laat om te wisselen. Je moet echt naar je gevoel luisteren.
@lov23, de school leek ons het handigst omdat deze ook vlakbij de psz ligt ivm onze twee dochters die daar straks ook heen gaan, maar nu blijkt de psz te gaan verhuizen en dat die andere school continurooster heeft dus dan maakt dat allemaal niet meer uit. Bij de rondleiding destijds hadden we een goed gevoel, alleen nu hij dus echt heengaat voelt het niet meer goed. Als hij uit school komt begint dat bekkie ook pas te lachen als hij ons ziet staan. Hij komt ook altijd als laatste naar buiten Dat doet wel pijn.
Oké ja snap je... Ja moeilijk.... Eerste maar eens uitzoeken idd of het aan hem of de school ligt, maar doet je moederhart pijn he
Ik zou allereerst in gesprek gaan met de huidige school, hierin maakt eigenlijk niet uit of hij daar nu blijft of toch naar de andere school gaat. Denk dat het voor zijn belang is om erachter te komen wat hem nu zo ongelukkig maakt. Spelen er wel kindjes met hem of wordt hij (om welke reden dan ook) buiten de groep gesloten? Hoe gedraagt hij zich in de klas? Huilt hij op school? etc etc. Persoonlijk zie ik geen struikelblokken om hem toch naar een andere school te laten gaan. Hij wordt in januari 4 dus zal hoogstwaarschijnlijk eerst in de 0 groep komen en per augustus in groep 1
@lov23, ja mn hart doet dan echt pijn, mede doordat ik weet hoe het is. als kind zijnde zat ik ook op een school waar ik "alleen" was en dat is een heel akelig gevoel. Ik ben toen ook overgeplaatst en toen ging het beter. Omdat de school voor hem nu nog niet echt is begonnen dachten we dat het beter was om nu al te overplaatsen, maar we gaan donderdag eerst maar eens in gesprek. Ben benieuwd, maar diep in mn hart heb ik mijn keus al gemaakt.
Nou als je kind op een andere school het beter zou doen ... Zeker overplaatsen. Als mijn kind gepest zou worden enz... Liet ik haar niet elke dag naar die school gaan... Om maar even een voorbeeld te noemen. Jij kent je kind het beste en als jij het vreemd vindt dat hij het absoluut niet fijn vindt daar... Nou dan zeker doen wat jij het beste vindt Maar ik zou zeker wel willen weten wat er aan de hand was.... Als het toch iets van jouw'n kindje is kun je daa misschien wel wat aan doen. Maarde school zelf kwa, niet naar jou toe als ouder dat we iets was met hem?
Ik zou inderdaad eerst achter zien te komen waarom hij zich zo voelt. Veranderen van school zal zijn persoonlijkheid niet veranderen. En in elke kleuterklas zitten erg aanwezige en erg onzekere kinderen. Die zullen er ook zijn op de andere school. Het is voor hem wel fijn dat ie zo lang kan wennen voordat groep 1 echt van start gaat.
@puck: die sterke persoonlijkheid moet je gewoon boven staan. JIJ weet waarom je misschien toch een andere school wil. Je hebt hem dat vertelt en zeker als je besluit te gaan wisselen... Is zijn mening helemaal niet relevant.het is namelijk jouw beslissing en niet de Zijne. Je kunt zijn mening dus naast je neerleggen. En als je dat lukt... Sta je meteen stuk sterker in je schoenen Het is namelijk het gevoel dat zijn mening er niet goe doet die jou een beter gevoel geeft om je beslissing duidelijk te maken. En op zich maken kinderen snel nieuwe vriendjes... Maar jij kent je kind het beste... Dus kun jij alleen voor hem beslissen wat waarschijnlijk het beste is.
Nou we hebben er dus voor gekozen om onze zoon naar die andere school te doen. Na het uitgesproken te hebben op de eerste school kon er niet normaal meer gesproken worden tegen ons dus de keuze is goed geweest.
Djeez, echt? Nou zeg. Hoe ging dat dan? En dan weet je ook dat je zeker de goede keuze hebt gemaakt. Als het nu al zo gaat
Ik had aangegeven dat het zo niet ging met onze zoon, maar alles werd afgwimpeld, moest wennen, was normaal etc. Later de juf erbij gehaald zelfde verhaal. De juf zei geen eens meer goedendag toen ik onze zoon later die middag op kwam halen. Dag erop dus gesprek gehad op de andere school en rondleiding, beviel heel goed, zoon had meteen aanspraak dus keus gemaakt. Meteen die dag de ander school opgebeld en gevraagd hoe nu verder. Hij reageerde heel kortaf en zou alles wel regelen we hoefden niet meer te komen. Door deze reacties hadden we zoiets van, we hebben de juiste keuze gemaakt. Er is nu ook meer rust in huis en in onze zoon, komende week dus naar de nieuwe school.
Jeetje wat onprofessioneel van die school zeg. Idd de juiste keuze gemaakt! Zie je maar weer wat je moedergevoel je vertelde he
Goed zo! Altijd opkomen voor je kind. En goed dat je je niet op je kop hebt laten zitten. Ze zijn zover ik weet verplicht je kind aan te nemen, bijzonder gevallen daar gelaten. Gelukkig is dat dus ook gewoon gebeurd. Sta je 'mannetje'.. Ook op de nieuwe school. En wees trots op jezelf en op je kleine. Heel goed.
Ja m'n moedergevoel was idd juist! Al vind ik het soms wel moeilijk om daar gehoor aan te geven, maar de laatste blijkt toch steeds dat die juist is met verschillende zaken wat de kinderen aangaat. M'n gevoel signaleert al dingen als anderen er nog niet eens wat van merken, vandaar dat ik er dus niet altijd op durf te vertrouwen. Zou ik wel moeten doen vanaf nu blijkt maar weer eens.