ze lijkt niet op mij..

onze zoon leek bij de geboorte het meest op papa, we hebben zelfs een paar foto's waarbij het precies mijn schoonmoeder is,

verschrikkelijk vond ik het, maar tegelijkertijd ook heel trots dat hij zo op zijn papa lijkt, en tja papa is toch echt de zoon van schoonmoeder, dus ik moest het er maar mee doen,

daarna leek hij een lange tijd erg op mij, en nu sinds een half jaar krijgen wel weer veelte horen : het is net zijn papa, en dat klopt ook, hij is 1 gezicht met zijn vader,

over onze dochter zegt juist iedereen alleen maar : net mama, en dat is ook zo, ik heb schoonouders foto album van mijn eerste levensjaar onder de neus gedrukt.... ze dachten echt dat ze het album van dochterlief aan het kijken waren

 

Thirza leek in het begin enorm veel op mijn man en leek alleen maar trekjes uit mijn man zijn familie te hebben. Maar nu zie ik er toch meer van mij en mijn familie in. Ze lijkt nog steeds erg op mijn man, maar nu met mijn ogen en mijn lach.
Dus het kan nog veranderen.

 

zoooooooooooooo herkenbaar...

iedereen zei, goh wat lijkt gijs toch op zijn papa....tis net thomas oooh wat lijkt hij er op mijn schoonmoede: jaaa hij was zooo mooie baby (vond ik niet, vond mijn vriend een super lelijke baby ) dus indirect vond ik dat ze me kind aan het beledigen waren.... maar goed gijs begint steeds meer op mij te lijken...gelukkig

 

Mijn jongste dochter leek direct na de geboorte onwijs op mijn schoonvader en schoonzusje. Vooral mijn schoonvader is echt niet een knappe vent ofzo en bovendien vind ik hem niet leuk dus ik vond het heel erg dat mijn dochtertje zo op hem leek. Ook mijn schoonzusje is niet mijn meest favoriete persoon ter wereld. Verder had ze echt helemaal NIKS eigens, NIKS van mij, mijn familie of wat dan ook. Ik vond het echt heel erg en vooral mijn heftige reactie hierop deed me schrikken van mezelf. Ik heb echt aan haar moeten wennen en haar me eigen moeten maken door veeeeeel tijd met haar door te brengen. Nu lijkt ze nog steeds helemaal niet op mij of mijn familie, maar gelukkig wel meer op haar vader (wel een knappe vent, dat zulke lelijke ouders zo'n knappe kinderen kunnen maken, haha!) en bijna niet meer op mijn schoonvader dus ze is goed opgedroogd gelukkig, haha! En ik hou zielsveel van haar want op wie ze dan ook lijkt: IK heb haar gedragen, IK heb haar gebaard en ze is van MIJ!

(de geboorte van mijn oudste was overigens een feest der herkenning, die lijkt onwijs op mijn zusje en op mij, mensen komen speciaal terug om dat tegen mij en mijn zusje te zeggen)

 

Haha, herkenbaar. Laatst werd er gezegd dat mijn oudste op mijn schoonmoeder lijkt, terwijl ik vind dat hij juist op mijn vader (en mij lijkt). Ik vond het echt zo erg. Mijn man heeft ook snel gezegd dat dat niet zo is haha (kent me daar goed genoeg voor ).

Maar wat eerder is gezegd: het kan nog zo veranderen! Bij mijn jongens is het al meerdere malen heen en weer geschoven: pre-cies zijn vader! En even later: nee hij lijkt toch op zijn mama.

 

Dat zegt niets hoor!

Mira leek sprekend op mij dat ze geboren werd.
Echt iedereen zei; "Ohhhh ze lijkt zo op jou!!"
Nu 4maanden later heeft ze veel meer weg van haar vader en zeggen ook steeds meer mensen dat ze ook op hem lijkt.

 

Hey, mij is verteld toen dat dat genetisch bepaald is. Komt goed! later zal ze waarschijnlijk sprekend op jouw gaan lijken...

Het schijnt dat in de oudheid zo werd bepaald dat de baby echt van de papa was...omdat ze daar zo op lijkt! En moet zeggen, hier was dochterlief een kopie van de papa...tot ongeveer de 4 maanden...toen werd het steeds meer mij..en nu is het een foto duplicaat van mij! (enkele dingen zoals vorm gezicht en oren van manlief..maar verder!!)



Dus geen zorgen..jouw tijd komt nog.........

 

De eerste weken leek hij ook erg op mijn man, maar nu hoor ik steeds meer dat hij op mij lijkt. Ik vind beide leuk..!

Maak je niet druk, hij is van jullie..!
En kijk straks eens naar oude babyfoto's. Daar kon ik wel veel in ontdekken van ons beiden.

 

ooh wat herkenbaar! mijn zoon is ook sprekend zijn vader. Echt de babyfoto's zijn gewoon gelijk, er is geen sprankje mij te bekennen. Nou worden zijn blauwe ogen ook nog bruin. had zo gehoopt dat ze blauw zouden blijven, want ik heb blauwe ogen. Helaas. Er zit echt niks van me bij. En hier ook een schoonmoeder die het helemaal geweldig vindt en steeds zegt van: ooh hij lijkt precies op jou (tegen manlief)

Nouja hopelijk heeft hij mijn karakter

 

Wat een verpleegkundige op de neonatologie afdeling ons vertelde is dat eigenlijk (bijna) alle kindjes de eerste drie maanden het meest op de vader lijkt, daarna begint het te veranderen. Ik zie het bij mijn zoontje ook. In het begin leek hij echt heel erg op mijn man en langzaamaan begin ik mezelf ook wel een beetje in hem te herkennen en wordt hij echt een mix van ons beiden.

Ik kan me echter wel voorstellen dat je er moeite mee hebt (hoe lief je schoonmoeder ook is...). Ik vond het soms al vervelend dat iedereen alleen maar zei hoeveel ons zoontje op mijn man leek en het lijkt me dat het met een dochter nog moeilijker is.

 

Het zijn inderdaad je hormonen meid, maar ik snap je wel

Het kan inderdaad nog alle kanten op, maar soms heeft je kind alleen de uiterlijk van je man's familie, dat kan!

Ik heb 3 kindjes gekregen tegelijk, en het eerste jaar was de verdeling:
- mijn zoontje is sprekend zijn vader, echt twee druppels water;
- 1 dochter lijkt op mijn zus, en heeft krullen van mijn moeder (ik heb alles van mijn vader);
- 2de dochter leek sprekend op mijn schoonmoeder

Van de drie kinderen 'kreeg' ik helemaal niks!
Na een paar maanden begon mijn tweede dochter steeds meer op mij te lijken, en inmiddels zegt iedereen dat ze mini-mama is

 

O ja,

het is overigens uit het verleden gebruikelijk om op kraamvisite te vertellen dat de baby op de vader lijkt. Daarmee wordt het vaderschap bevestigd. Dat doen we schijnbaar onbewust.

Het is schijnbaar een onbewuste steun aan de moeder. Want mama zou zich heel ongemakkelijk voelen als de visite raar kijkt naar een baby met oranje haar en sproeten, terwijl de vader latino-uiterlijk heeft. (even heel extreem voorbeeld)

 

haha! je lijkt mij wel,had exact hetzelfde. Onze dochter leek in het begin totaal niet op mij maar nu wel meer. Het kan nog alle kanten op gaan hoor,maar ik begrijp je gevoel wel. Zodra je er negatieve gedachten bij krijgt moet je aan de bel trekken hè

 

Toen Lisa net geboren was leek ze een klein vietnameesje/chineesje. Ze leek echt absoluut niet op ons. Nu lijkt ze op mijn vriend, maar nog het meest op mijn schoonmoeder, ik heb daar geen moeite mee, want ze is vooral gewoon zichzelf, gewoon Lisa.

Eva lijkt sprekend op mij, tot 1 jaar was het als ik naar haar keek of ik een foto van mezelf zag als baby/dreumes, heel bizar. Nu lijkt ze nog steeds op mij, maar ik zie het zelf nu minder.

Wat wel grappig is bij het kdv: als er een invaller is en ik kom de kinderen halen, hebben ze zoiets van, oh, hoort Lisa ook bij jou? En bij mijn vriend dus precies andersom

 

och lieverd maak je daar maar niet druk om hoor. ze kunnen nog zo vaak en zoveel veranderen. bij de geboorte was onze zoon een exacte kopie van mijn man. met een maand of 4 leek hij als 2 druppels op mij als baby en nu begint ie weer meer op mijn man te lijken, hoewel hij ook erg veel van mijn broer wegheeft toen hij baby was. het kan echt nog alle kanten opgaan.

 

De eerste maand konden we niet ontdekken op wie ze nou leek.
Toen ineens maand twee heel erg op papa, maand drie heel erg op mij.
Vierde maand op samen.
Nu lijkt ze op mij als baby maar in haar gezichtsuitdrukkingen is ze net dr vader.
Een oud collega en nu leidster op kdv van dochter vind haar op mij lijken ; wil alles zien, horen en weten....

 

Bij mijn dochter wisselde het heel erg. Eerst zagen we van ons allebei er niks in. Toen leek ze meer op mijn man, toen meer op mij en nu is ze duidelijk een mengelmoesje van beide. Neusje,mond en vorm hoofdje (mooi rond, ik was meer een ei...hihihi) van mijn man, oogopslag en tint van huidje en haartjes en oogjes van mij. Ik vind het inderdaad wel fijn dat ze ook wat van mij heeft, ook al wéét je natuurlijk heus wel dat het jouw kindje is.....

 

Jayden leek ook sprekend op zn vader, ook volgens de schoonfamilie maar gelukkig draaide ze al snel bij van 'oh hij begint ook trekjes van jou te krijgen!' gelukkig wel zeg haha zal toch wel iets van mijn genen in hem zitten haha.
Maar wat werd ik altijd gekwetst als ze zeiden'ooohh hij lijkt zo op papa! en dat trekje heeft hij van die en die en dat trektje van die en die' pff niks van mij of niks van mijn kant van de familie??
Maar ik ben blij dat hij nu ook op mij gaat lijken haha, het heeft even geduurd.

 

Mijn zoon is sinds zijn geboorte een mini-Bri-jongetje. Niks van papa bij. Nou ja, zijn lichaamsbouw (flink bovenlichaam, korte benen).
Dochterlief heeft meer van vader's familie.

Joh, 't komt goed. Met de tijd zul je steeds meer van jezelf in je kind ontdekken. In uiterlijk, in gedrag, of in interesses. En misschien zul je je schoonmoeder wel steeds leuker gaan vinden, omdat ze zo op je prachtige dochter lijkt