De titel zegt het al een beetje, ik weet af en toe niet meer wat ik met mijn zoontje aan moet. Is dit een fase, hoort dit bij de leeftijd of doe ik gewoon iets verkeerd? Hij loopt sinds hij 10,5 maand is en loopt nu dus al erg goed, hij rent ook al. Hij doet niks liever dan de hele dag rond hobbelen. Dat is natuurlijk geen probleem maar hij wil ook alles zelf doen, hoe hij het wilt en niemand die hem tegen (mag) houdt(en)!!! Het begint al bij het opstaan. Als hij wakker wordt en ik hem op ga halen leg ik hem even neer om zijn slaapzakje uit te doen. Dan begint hij rond te draaien en krijg ik nauwelijks de kans om het fatsoenlijk te doen want hij wordt ongeduldig. Bij zijn luiertje verschonen begint hij me te schoppen (bij alle luiers trouwens) Misschien heel fout maar ik geef hem dan altijd even een speeltje als afleiding anders blijft hij schoppen. Ik zeg wel altijd duidelijk 'nee' maar hij begint dan te lachen en schopt daarna weer vrolijk verder. Dat is trouwens ook bij heel veel dingen. Als ik zeg dat hij iets niet mag lacht hij gewoon en probeerd het gerust nog 10x. Als het dan menens wordt gaat hij hysterisch huilen, op de grond liggen of heel zielig staan doen en wilt hij door mij opgepakt worden. Bij het eten 's ochtend doet hij net alsof hij helemaal uitgehongerd is. Ik zet hem dan even in de box om boterhammetjes e.d te maken maar hij staat dan te jengelen, te springen en te drammen tot hij iets heeft. Hij wil dus ook steeds zelf lopen maar dat kan soms gewoon niet. Als ik hem in de autostoel zet duwt hij zijn kont helemaal omhoog en moet ik hem echt omlaag duwen om hem vast te krijgen. Als hij dan eenmaal zit gaat het wel maar owee als de rit te lang duurt. Dan begint hij weer te jengelen. Als ik dan op plaats van bestemming ben heb ik bijna de kans niet om hem los te maken want dan zit hij onderhand alweer omgedraaid in de stoel omdat hij eruit wilt. En dan het volgende probleem... dan moet hij de kinderwagen in... *zucht*.. precies hetzelfde probleem. Als het even kan laat ik hem zelf lopen maar ook dat is vaak een probleem, hij loopt gewoon weg. Als ik hem in de wagen zet is het drammen, kont omhoog en jengelen Nou zou je denken, ga lekker een eind lopen met hem als het kan maar ik kan met hem bij wijze van de hele dag rond gaan lopen maar dat helpt allemaal niet. Als hij dat thuis allemaal doet is het ook nog tot daaraan toe maar als dit gebeurd in een winkel ofzo zie je mensen steeds kijken, ze vinden hem zielig en sommige zeggen dan ook nog 'ja mama, zelf doen is toch ook veel leuker'... en dan denk ik, ja hallo, dat snap ik maar hij moet toch ook leren luisteren. Of hij daar echt nog te jong voor? Hij weet toch ook precies wat dwingen e.d. is en moet toch onderhand ook weten wat 'nee' betekend? Op het KDV zei de leidster dat hij wat zijn gedrag betreft wel 2 jaar lijkt i.p.v net 1. Ik word er eerlijk gezegd een beetje sacherijnig van Zo gaat het nu al weken, dag in, dag uit. Hoe ga ik hiermee om en hoe kan ik dit het beste aanpakken?
hoi sterre, ik begrijp je gedeeltelijk, mijn dochter is ook echt een drammertje af en toe, en dat is soms best lastig. wat denk ik belangrijk is is consequent zijn, dus als iets gister niet mocht mag het vandaag ook niet, snap je? ik leid me dochter ook af onder het verschonen, omkleden ed omdat ze er gewoon een hekel aan heeft. en als ik zeg nee blijft ze het ook wel proberen maar ik blijf nee zeggen en op een gegeven moment haal ik het weg of ik haal haar weg. dit lijkt wel te werken want een volgende keer dat ze het ziet (bosbloemen bijv) kijkt ze eerst naar me zovan ik weet wel dat het niet mag. natuurlijk blijft ze het proberen maar dat is logisch, maar neem maar van mij aan, zon kleine heeft precies door wat je bedoelt hoor als je nee zegt zo kien zijn ze wel! veel succes.
laat ik beginnen met: jee, je zoontje is volkomen normaal Meestal zie je het op iets jongere leeftijd wel meer bij meisjes, maar ook jongens kunnen met 1 jaar al zo zijn hoor. Wat je doet met speeltje geven is helemaal niet verkeerd, dat is afleiden en dat is op deze leeftijd juist de enige methode om het leuk te houden. Ze zijn nu nog net te klein om het allemaal goed uit te leggen en er consequenties aan te verbinden. Ze willen nu alleen hun grenzen verleggen en vragen van ouders/verzorgers om die aan te geven. Dat betekend niet dat je overal een strijd van moet maken, maar dingen die je echt niet vind kunnen (dus bv dingen van tafel trekken en op de grond smijten) daar kun je van zeggen dat het echt niet mag, en nog belangrijker, waarom het niet mag. Als hij in de box staat te drammen om eten, dan kun je hem bv een speeltje geven om af te leiden. Als hij dat uit bozigheid niet accepteert dan gewoon doorgaan met eten maken en verder de boosheid negeren. Dus niet je zoontje negeren, maar zijn gedrag. Je begint vanuit de keuken iets anders te vertellen bv, dan is hij zo vergeten waarom hij boos was en dan is het ook zo over. Bij veel dingen uitleggen wat en waarom je ze doet. Dus van het auto voorbeeld: mama gaat je nu in je stoel zetten, want als we autorijden moet je in een stoel in de gordeltjes. Mama krijgt zo ook een gordel aan. (dat kun je dan ook laten zien als je gaat zitten) Bij sommige dingen zul je denken, dat hoef ik niet uit te leggen, dat snapt hij toch niet: je zal verbaasd zijn hoe snel ze dingen oppikken en wat ze al snappen. Benoemen en afleiden zijn de magische woorden in deze leeftijd: suc6
Hier ook zo'n mannetje. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat zoiets later zou beginnen, maar niet dus Zoals Tulip al zegt: negatief gedrag negeren en afleiden werken het beste. En alles uitleggen. Ze snappen meer dan je misschien zou denken. Als ik hier bij het luier verschonen hem vraag me aan te kijken en hem uitleg wat ik ga doen en dat hij daarom moet blijven liggen, blijft hij wonderbaarlijk genoeg liggen. Succes! Het is af en toe best pittig en sommige dagen is het erg en andere dagen is hij het liefste mannetje ter wereld!
Pfff hier ook zo'n ventje. Om alles brullen en doordrammen. Heel vermoeiend en ik denk op zo'n moment, het gaat over, is een fase, komt goed. En het is juist goed voor z'n ontwikkeling om grenzen te zoeken en dingen te leren. Succes!
Volgens mij leen je mijn mannetje soms. Het eerste woordje van ons mannetje was die. Daarna kwam nee. Zijn lievelingstekst is niet doen. Hij kan zich dus geheel afzetten tegen de buggy en daarbij tegelijkertijd heel erg hard niet doen roepen. Doet het erg goed in de supermarkt! Wij houden aan dat als het kan, hij heel veel mag. Als ik de tijd heb om 3 uur te doen over 4 boodschappen, dan doen we dat ook gewoon lekker. Ik zie boodschappen doen op zo'n moment gewoon als het uitje van de dag. Als het niet kan, dan heeft hij gewoon pech. Ik leg het hem dan wel altijd uit, maar uiteindelijk ben ik de baas. Ook geef ik hem duidelijke regels, als hij bjvoorbeeld zomaar de stoep af stapt moet hij onherroepelijk in de buggy. De mening van anderen kan mij dan ook werkelijk niet schelen. Uiteindelijk vind ik mijn opvoeding belangrijker dan de mening van een passant. Volgens mij merkt hij het namelijk ook heel goed als zijn moeder twijfelt, en protesteert hij dan nog veel harder. Volgens mij is het enige wat je kan doen, heel consequent zijn. Zo weet hij waar hij aan toe is. Daarnaast niet twijfelen aan je keuze. Als laatste mag je best tegen opdringerige omstanders een vriendelijke, doch besliste opmerking terug maken. Mensen vergeten soms heel snel dat hun eigen kinderen ook zo waren.
pfff, zo herkenbaar. Mijn mannetje heeft daar ook een handje van. zo klein en zo'n willetje. Af en toe zou ik wel wat rollen behang willen Maar goed, ik blijf consequent (probeer het in ieder geval!) en nee is nee. Het is wel een geduld tester hoor, ik ben benieuwd hoe het straks zal zijn wanneer de 2 jarige leeftijd er is... Het is een heerlijk ventje hoor, wel eentje die nu al zijn en vooral onze grenzen test...haha. Ik moet er soms ook wel heel hard om lachen, dat verzacht het ook wel. Ik ben degene die er op dat moment meer last van heeft dan hij merk ik dan. Succes!
Even uppen.. Bedankt voor jullie reacties! Het gaat nu weer wat beter. Hij slaapt gelukkig weer door. Hij werd de afgelopen weken steeds wakker 'snacht en denk dat hij daardoor ook zo slecht gehumeurd was. Ik legde altijd alles al uit maar soms verlies je dat soort dingen weleens uit het oog he.. vooral als 'zoiets' al weken duurt. Dan neig je (ik dus ) om sacherijnig te worden en 'denken' dat hij het maar moet snappen. Gelukkig heb ik het uitleggen weer 'opgepakt', ik deed het nog wel maar verloor mijn geduld. Niet dat ik hem wat deed hoor maar dan denk je al snel van, laat maar zitten. Ik merk wel dat het snel effect bij hem heeft. Stom ook van me want dat is al zo vanaf dat hij geboren is Hij werd bijvoorbeeld heel onrustig als ik weg liep, of als hij me niet zag. Iemand vertelde me toen dat ik moest 'communiceren' met hem en dat werkte heel goed. Er kwam een soort rust bij hem. Ik denk dat het gewoon nog steeds zo is, hij heeft het gewoon nodig. Hij heeft natuurlijk nog steeds een eigen willetje en dat zal altijd zo blijven maar we zitten nu weer in de goede baan
als ik dit zo lees is mijn zoontje dus echt een engeltje... die vind alles goed, zelden ongeduldig als gevolg een krijs partij. 'nee' snapt hij vaak heel goed, tenzij het om de cd's gaat want die glimmen zo mooi. Hij vind muziek helemaal geweldig en heb het idee dat hij snapt dat er muziek op een cd staat. Hij zit dan ook vrolijk te dansen met een cdtje in zn handen ookal hoort hij geen muziek. Met wegrennen hier nog geen ervaring gelukkig, hij kan paar meter lopen maar dat is het dan ook(gelukkig) Luier verschonen vind hij ook niks, ik geef m dan 'Disco Ducky' Dat zijn van die badeendjes met lichtje erin. heb respect voor jullie meiden. succes
Poeeeeh nou hier nog zo 1 hoor. Mijn dochter doet precies hetzelfde sinds een paar weken. Ze wil alleen maar lopen, binnen en buiten ook helaas. De kinderwagen, nou echt niet dus. Ze trapt, schopt, en verzet zich echt heel erg, maar ik houd toch vol en prop haar erin. Als ze ergens kan lopen, mag dat natuurlijk maar ze moet soms gewoon zitten. Met verschonen, precies hetzelfde verhaal. Het begint sochtends gelijk al, en elke morgen denk ik nog, misschien doet ze vandaag rustig. Maar nee, ze draait zich gelijk om, wil gaan zitten, en wordt dan vervolgens heel erg boos, trappen enzo, en als ik zeg dat het niet mag, gaat ze lachen. Kortom, heeeeel normaal!