Klopt helemaal, zo staat het sinds een paar jaar ook in de richtlijnen. De vrouw bepaalt of pijnbestrijding nodig is voor haar - iemand anders kan haar pijn niet beoordelen. Vervolgens moeten artsen bepalen of het medisch verantwoord is om bepaalde pijnbestrijding toe te dienen of niet. Het is jammer genoeg niet een simpele knop waarmee je de pijn uitzet maar er verder niks gebeurt. TS: good for you, dat je je keuze hebt bepaald. Ik hoop dat je nu in alle rust kunt toeleven naar de Grote Dag!
Ik moest van de VK in het ziekenhuis bevallen, omdat wij te ver weg wonen van de praktijk voor een thuisbevalling (aldus de VK). We wonen op het platteland en even verder is wel een zhuis, maar dat is zo vreselijk klein dat ik daar niet heen wil. Dus gaan we naar het grote zhuis in de grote stad, een half uur met de auto. Een thuisbevalling vind ik niks, want we wonen hier zo ver van alles vandaan. Daarbij komt dat ik door ouders die in het zhuis op de OK (operatiekamer) werken al teveel blamages heb gehoord over VK's die veel te laat of helemaal niet ingrijpen. Daarom wil ik in het zhuis bevallen. Als iemand thuis wil bevallen, dan vind ik dat prima hoor Maar ik vind het doodeng!
Ik had eigenlijk wel graag thuis willen bevallen, maar ik trok de pijn op een gegeven moment echt niet meer. Ik had van tevoren afgesproken met de vk dat we het wel zouden zien, verder niet echt over pijnbestrijding gehad. De vk gaf zelf aan dat als ik het zou willen we ook altijd tijdens de bevalling nog naar het zkh konden gaan. Dat was in de praktijk dus ook zo. Ik had echt vanaf het begin al weeen om de vier minuten en mijn ontsluiting vorderde echt slecht. Toen ik drie cm had realiseerde ik me dat het nog wel zeven uur kon duren. Toen wilde ik wel graag naar het zkh. De vk adviseerde een ruggenprik en die was nergens te krijgen omdat het zaterdag nacht was en iedereen lag te slapen? Uiteindelijk naar een ziekenhuis gegaan waar ik remifetanil (hoe schrijf je dat?) kreeg en als dat niet genoeg zou werken beloofden ze de anesthesist uit bed te bellen. Uiteindelijk nam dat net de scherpe kantjes weg en ging ik plotseling van vijf cm naar volledige ontsluiting binnen een uur. Daarna bleek mijn placenta niet los te komen en heb ik erg veel bloedverlies gehad. Ik was dus erg blij dat ik toen op de goede plek lag. Bij mijn tweede had ik ivm bloedverlies mi, dus geen keus meer. Nu ben ik met wk 36 overgedragen en ga dus weer in zkh bevallen. Ik vond de vk's heel relaxed wbt zkh bevalling. Ze hebben daar gewoon mijn bevalling gedaan, tot al dat bloedverlies kwam en toen meteen overgedragen. Ik was erg tevreden over de samenwerking van vk praktijk en zkh.