In eerste instantie moet ik altijd vreselijk hard lachen om dit soort verhalen! Onder het mom van: nieuwsgierige aagjes! Maarre dan: Als ik mijn halve zwangerschap zou toeleven naar een jongen / meisje. Met alle zorg de kamer hebt klaargemaakt, de garderobe bij elkaar heb gekocht, met nog meer zorg een naam heb uitgekozen... Dan kan je op dat moment wel janken denk ik! Niet omdat het niet is wat je dacht dat het zou zijn maar omdat je voor de kleine uk, waar je zoveel van houdt, alles zo goed heb willen doen. Gelukkig hebben jullie een kerngezonde zoon! Van harte gefeliciteerd met dit wonder! Hoe is hij gaan heten? en na hoeveel tijd is die naam hem gegeven? Elmo
hahaha ik moest er even om lachen voor jullie een hele omschakkeling verwacht je een meisje krijg je een jongen. gefeliciteerd met jullie zoon geniet ervan!
Van harte gefeliciteerd met jullie zoon ! Maar wat zal het een omschakeling zijn geweest. Ik had in mijn zwangerschap 3 echo`s gehad waar ze zeiden het is een meid. Bij 32 weken werd ik toch wel nerveus en na die echo dacht ik pas, oh ja het is echt een meid. Heb na de bevalling ook niet gevraagd of het een meid was. (dit omdat de kamer, lakentjes, kleertjes en wagen roze zijn )
Hier andersom, Met de 20 weken echt zeiden wij dat als ze het kon zien, wij het wel wilden weten. Beeb lag er niet echt goed voor, maar zowel de echoscopiste als mijn lief wisten voor 99 % zeker dat het een jongen zou worden. Ze hadden "een paar keer iets voorbij zien komen" Toch zat het me niet lekker, en we hebben het kamertje ook redelijk neutraal gehouden, de blauwe cadeautjes stroomden wel binnen. Op de dag dat Fenna geboren is, heb ik nog ruzie met MElvin staan maken dat we ook een meisjesnaam moesten hebben (die hadden we dus nog niet. ) Hij vond dat niet erg, want het zou toch een jongen worden. UIteindelijk hadden we 3 namen, en we zouden wel kiezen als het toch een meisje was. En jawel hoor.... Een Meisje. toen ze net geboren was, werd ze meteen op mijn buik gelegd. Ik weet nog dat ik het allemaal maar vreemd vond, en dat ik eerst zelf even wilde kijken of het wel echt zo was.. hahahaha. Toen duurde het dus nog een uurtje voordat ons meisje een naam had. Toch ben ik blij dat ik naar mijn eigen gevoel geluisterd heb, want anders hadden we alles echt blauw gehad.
Hee, eindelijk iemand waar het ook gebeurd is Ik heb precies hetzelfde meegemaakt. Ook met de 20 weken echo met absolute zekerheid te horen gekregen dat het een meisje zou zijn (terwijl ik er eigenlijk van overtuigd was dat het een jongen was). Daar zijn we toen vanuit gegaan en hebben geen echo's meer laten doen. Ook omdat ik vrij ziek ben geweest tijdens de zwangerschap, een echo laten maken was een te zware belasting. Toen ik bevallen was en ze met de baby bezig waren, vroeg ik of het nu een meisje was (ik vroeg het eigenlijk als grap...). Toen keken ze even en bleek het een jongen te zijn Ik was even verbaasd, maar toen had ik wel het gevoel dat het klopte. Gelukkig hadden we nog wel enigszins over een jongensnaam nagedacht en was de kamer vrij neutraal. Had alleen wel wat meisjeskleren natuurlijk. Waar ik wel even last van had gehad dat ik echt afscheid moest nemen van het meisje wat ik dacht te krijgen. Idd had er al een naam voor bedacht en het was wel echt gaan leven. Ik wilde ook graag weten wat ik zou krijgen juist omdat ik zo veel ziek ben geweest. Maarreh... gefeliciteerd met je knulletje! Jongens zijn erg leuk
Haha, ook ik moet hier erg om lachen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat je moet omschakelen. Wij hadden heel erg het gevoel dat het een jongetje zou worden, weet niet waarom. Maar de echoscopist gaf ons "behanggarantie" voor een meisje. Hij wees ons op wat hij noemde het "hamburgertje" tussen de benen We hebben er ook een foto van, met een pijltje en daarop is het toch echt duidelijk. Was wel even wennen: een meisje? En vervolgens hebben we ons daar helemaal op ingesteld, weliswaar een kamer met geel en groen die prima past bij een jongetje, maar wel rompers met roze en bloemetjes enzo en echte meisjeskleertjes. Die unisex dingen vonden we vaak heel saai. En we deden zelfs geen moeite meer om een jongensnaam te bedenken. Een meisjesnaam hadden we al lang..... Haha, nu lijkt het alsof ik toewerk naar: het is toch een jongen geworden, maar dat is niet zo, zie m'n roze banner Maar...... blijkbaar was ik er toch niet helemaal zeker van, want toen ze eruit was, was één van de eerste dingen die ik uit kon brengen: "Er zit toch geen piemeltje aan hè?" En toen zeiden ze van niet...... En dat geloofde ik. Door allerlei omstandigheden kon ik trouwens pas vijf dagen later met eigen ogen zien dat het echt een meisje was, maar dat is een ander verhaal. Dus voor de zwangeren onder ons: vraag behanggarantie en als ze die niet geven, toch rekening houden met het andere geslacht
op mijn werk ( kdv ) kregen we een keer een kaartje met daarop de text; " onze liefde heeft oogjes, handjes, voetjes en een PIEMEL-tjes gekregen........we dachten oke mmm wie zet dat er nou zo op? een papa en mama die volgens de echo een meisje kregen.....bleek later!
ik wist dan niet wat we kregen maar had wel een super gevoel dat we een jongen zouden krijgen (wat ook bleek) maar als ze zouden zeggen van het is een meisje! zou ik ooke cht aan het idee moeten wennen...maar ja.... in ieder geval wel gefeliciteerd meid xxx
Wij kregen bij de 20 weken echo ook te horen dat het een meisje was... maar ze wist het maar 95% zeker. Ik helemaal in de wolken, want een tweede meid erbij leek me erg leuk! Toen we 3 weken later bij de jongegezinnen beurs een echo lieten maken, om er toch zeker van te zijn... werden we verrast: duidelijk een jongetje! Ik was helemaal van de kaart.. tuurlijk is een jochie ook welkom, maar ik had al helemaal de kamer in gedachtte, en onze dochter van 2.5 zou een andere kamer krijgen.. Maar omdat we nu 2 verschillende antwoorden hadden hebben we met 29 weken een pretecho, 3d laten maken! En jawel...een piemeltje Nu is ons menneke alweer bijna 3 weekjes oud.. en zijn we gelukkig met ons koningskoppeltje: een meid en een knul. Maar wat kunnen ze zich vergissen met zo'n echo.. dat is echt een risico soms..
Ook hier bij vrienden hetzelfde overkomen. Ze hadden nog gevraagd: Weet je echt zeker dat het een meisje is? Want anders gaan we toch nog een pretecho laten maken verderop in de zwangerschap. Echoscopiste was nogal beledigd en zei zelfs nog: Denk je dat ik m'n werk niet goed doe ofzo? (echt zo erg!) En toen bleek het toch een jongetje bij de bevalling. Mama had dat gevoel telkens al. Zusje (van 7) was wel erg van slag, een broertje in plaats van het verwachtte zusje. Ook bij hen zijn de meeste kleertjes wel teruggenomen of omgeruild voor de blauwe variant(ook zonder kaartjes) door de winkels. Maar de papa heeft er best wat kilometers voor moeten rijden
Dat klopt Elmo. Het was niet zo dat ik echt kon janken, maar ik kon er zeker niet om lachen. Voor mij was het geen ´bak´. Even die emotionele knop om... Hij heet SAM en dat hebben we pas 2 dagen later bekend gemaakt. We moesten er echt eerst zelf aan wennen... Overigens stond Sam ook op onze meiden-lijst. Grappig is dat ik zelf ook een dag zonder naam heb geleefd, omdat ik de tweede van een tweeling ben en ze ´vroeger´ nog niet zo nauwkeurig konden meten... ze dachten dat mijn moeder maar 1 kind kreeg. Ik was dus ook een verrassing! Zo zie je maar, de geschiedenis herhaalt zich...
Bij ons zeiden ze met de 20 weken echo dat we een jongetje zouden krijgen. Met 30 weken hebben een 3d echo laten maken en daar zeiden nee je krijgt een meid hoor. Het zijn echt schaamlipjes. Er is niks van een jongetje te zien. we mochten nog een x extra terug komen om te laten kijken of ze het beter konden zien, Maar toen weer een meid. Nou we hebben echt een jongen hoor!
Eerst gefeliciteerd met jullie zoon! kan me voorstellen dat je ff omschakelen moe(s)t maar jongentjes zijn ook geweldig hoor Ik heb het zelf niet meegemaakt, ik was vanaf het begin overtuigd dat ik een jongen zou krijgen en dat bleek ook op alle echo's, toen gjalt 1 maal geboren was, was het 1e wat ik zei daar is eindelijk mijn mannetje! toen zei de Gyn: je moet eerst maar eens kijken wat het is voordat je mannetje zegt maar het bleek een jongentje te zijn (gelukkig maar want had de babykamer blauw gemaakt en allemaal jongenskleertjes gekocht) wel super dat jullie en anderen de kleertjes mochten omruilen bij de winkels! das service hoor.
Wij hebben iets van 4 echo's gehad en iedere keer weer liet ik het voor de zekerheid controleren! Het werd zeker een meisje. Toen ik mijn spullen aan het pakken was voor het ziekenhuis ben ik naar prenatal gereden en heb ik een wit pakje gekocht. Gewoon voor de zekerheid haha. Op de OK vroeg ik gelijk of het wel echt een meisje was. Gelukkig was dat het ook. Bij mij is echt alles roze! kinderwagen, kamer kleertjes enz enz
Zowel bij een vriendin als bij een collega van mij gebeurde dit ook. Ze kennen elkaar overigens niet. Alletwee hadden alleen maar een jongensnaam en bleek bij de geboorte dat het een meisje was. Stonden beiden met hun mond vol tanden toen de verloskundige vroeg hoe ze ging heten... Wij wilden het dus niet van tevoren weten, want dan reken je er op en zekerheid heb je nooit.
Gefeliciteerd met je kereltje! NOu dat zal best omschakelen zijn geweest. Mijn kamergenootje in het ziekenhuis had hetzelfde. T/m de 36 weken echo werd er gezegd dat het een kereltje was. En toen ze met ruim 36 weken werd geboren was het dus een meisje!