Mijn tiener heeft haar pink dubbel geklapt tegen een kussen. Ze heeft er heel veel last van. Normaal is het een taaie, maar nu bleef ze huilen. Ook na koelen. Uiteindelijk de huisartsenpost gebeld. Die vertelden er niks aan te doen als hij niet scheef of gevoelloos was. En dat ik evt de huisarts moest bellen, de volgende dag. Nu werd ze de dag erna wakker en was haar pink blauw/paars. Dus toch nog even de huisarts gebeld voor advies. Die gaf aan dat als de stand goed was, gewoon koelen en paracetamol. Nu ging ik gisteravond een kus geven en zag ik dat ze zelfs in haar slaap de hand ondersteund als ze anders gaat liggen en gister heeft ze hem ook de hele dag ontzien. (Ook op onoplettende momenten) Ik wil geen zeurmoeder zijn en weer bellen, (advies was vrijdag terug bellen als ze nog last heeft..) maar dacht vanmorgen wel is het dan alleen gebroken/ernstig als de vinger scheef staat? Wil ook niet de loedermoeder die haar kind met een gebroken vinger laat lopen. Zo dubbel...
Niet terug gaan... Ik mocht überhaupt nog helemaal niet langskomen. Maar twijfel inderdaad om toch er naar te laten kijken. Alleen omdat zowel huisartsenpost als assistente van huisarts zo nonchalant doen, omdat het niet scheef staat, dacht ik ze zullen het wel weten. (Meestal zijn zij namelijk heel alert en maken gauw wél een afspraak)
Mijn dochter heeft allebei haar pinken een keer gebroken. Allebei de keren door iets ogenschijnlijk kleins. De eerste keer hebben we twee dagen afgewacht, want het leek hetzelfde als bij jouw dochter. Toen toch maar even langs de huisarts gegaan voor advies. We moesten maar koelen en we konden eventueel zelf een spalkje maken was het advies. Op enig aandringen toch een fotootje mogen maken voor de zekerheid… En tja, toen zat madame zes weken in het gips en heeft ze drie maanden handtherapie gehad. Haar pink blijft altijd een beetje een kromme stand houden. Misschien zetten ze het nog een keer operatief recht. Ik zou toch echt terug gaan.
Ik zou zeker bellen en ‘gewoon’ zeggen dat je een foto wil laten maken. Al is het maar om uit te sluiten.
Ik zou ook nogmaals bellen en vragen voor een foto. Als ze er zoveel last van heeft zou ik ook liever op safe spelen. En je kan eventueel in tussentijd de vinger vasttapen aan de ringvinger ter ondersteuning.
Ik heb foto's gestuurd maar de huisarts. Veel foto's van verschillende kanten en in verschillende standen. Gewoon omdat ik zo gigantisch twijfel. Want.. mijn dochter wilde perse naar haar paard vanmiddag. En dat vond ik de ultieme test.. want als ze écht heel veel pijn zou hebben, zou ze dat niet doen. Dokter belde direct terug dat ze op de foto's geen scheve stand ziet maar dat het nog flink gezwollen was. Door de zwelling kunnen zij niet echt helpen of goed kijken, dus ze adviseren echt om terug te komen als die zwelling minder is en ik dan nog steeds twijfel. Dochter is dus gaan rijden vanmiddag en ondanks dat ze haar pink beetje erbuiten liet, kan je mij niet wijsmaken dat het dan gebroken is. Ik heb het idee dat ik me er meer druk om maak dan mijn dochter en heb besloten het los te laten en dus inderdaad te kijken hoe het volgende week gaat.
Ik zou het toch goed in de gaten houden. Het zou het eerste kind niet zijn die met een gebroken lichaamsdeel dingen doet. Maar hopelijk valt het mee!
Nee vandaar mijn twijfels ook. Zooo lastig. Maar wat ik zei, ik hoor mijn dochter er niet over. Tenzij iemand het per ongeluk aanraakt. Maar zij gebruikt dr pink niet. En dan heeft ze ook geen pijn. Dus wellicht gekneusd en moet ik het dus niet groter maken dan het is, door mijn zorgen ...
Maar wat is er nou zo’n groot dilemma aan gewoon even een foto laten maken voor de zekerheid? Sorry maar ik snap het niet.
Een foto maken heeft weinig zin als het zo gezwollen is. Dan zien ze vaak niet voldoende om een breuk(je) vast te stellen.
Als zij die pink straks gewoon weer normaal gaat gebruiken en hij gaat niet krom staan hoef je verder geen actie te ondernemen. Dan is het een kneuzing en hersteld redelijk snel. Blijft ze klagen en zie je een verkromming dan wel even laten onderzoeken bij de huisarts.
Het legt toch een enorme belasting op de zorg als iedereen voortdurend foto's gaat laten maken terwijl de huisarts zegt dat het niet hoeft, dat kost toch hartstikke veel geld en tijd? Hoop dat het inmiddels beter gaat!
Dit vind ik een vreemde beredenering, op een forum waar vrij letterlijk hónderden vrouwen wordt geadviseerd een bloedtest op hcg te vragen ipv twee dagen af te wachten en nog een zwangerschapstest te doen. Don’t get me wrong; dat vind ik óók legitiem. Maar een argument als belasting op de zorg aandragen voor het niet vragen om een röntgenfoto voor een mogelijke breuk? Ik heb hierboven het verhaal van mijn dochter verteld. Een gemiste breuk kan flinke gevolgen hebben voor een kind. Een leven lang een kromme pink en misschien nog een operatie, nádat ze drie maanden handtherapie heeft gehad. Als je het dan over belasting op de zorg wil hebben? Iedereen z’n keuze, maar ik neem voortaan het zekere voor het onzekere. De tweede keer heeft het m’n dochter zowel de handtherapie als het operatierisico gescheeld.
Als je twijfelt tocht even laten beoordelen. Mijn dochter heeft vorig jaar haar pink gebroken, ze had haar pink gestoten tegen een metalen trapleuning. Ze kon 'm wel bewegen, pijn viel ook mee, toch naar de huisarts geweest omdat de zwelling bleef. Na foto's gemaakt te hebben flink gebroken, stond scheef en recht gezet door de orthopeed. Aantal weken gips en handtherapie, nu kan ze haar pink nog niet helemaal goed buigen.
Dat soort topics lees ik niet maar dat vind ik ook eigenaardig. Met jouw ervaring snap ik dat jij voor een foto pleit maar mij lijkt het in het algemeen beter om de arts te vertrouwen.
UPDATE!! Vrijdag naar huisarts gegaan omdat ze toch nog last had. Helemaal bekeken maar ze gaf weer aan tenzij ze heel heel pijn heeft zie ik geen reden om aan te nemen dat het gebroken is. Het is wel dik en blauw, maar gewoon koelen. Overdag klaagde ze niet, maar.. zondag ging ze douchen en toen ging ze keihard huilen. Zo vreemd. Dus vanmorgen toch weeeeer gebeld. Hoefde niet langs te komen en kreeg een verwijzing om direct foto te maken .. ja.. gebroken. Omdat ze er ondertussen een week mee loopt had gipsen niet veel zin meer. Het is nu dus stevig gespalkt.
De hap, later de huisarts wilden er niet naar kijken. Vrijdag hebben ze er wel naar gekeken en gaven aan dat het niet gebroken was omdat de bewegingen geen pijn deden en de stand goed was. Omdat ze van het weekend ineens uit het niks (tijdens douchen) huilde van de pijn heb ik vanmorgen gebeld en gezegd dat ik na een week ineens zo een reactie van haar kreeg dat ik het wel wilde laten checken. Maar dus toch gebroken...
Fijn dat je duidelijkheid hebt, maar wel naar dat het zo lang heeft geduurd voordat er echt iets gedaan werd. Een breuk kun je nu eenmaal heel vaak niet zien vanaf de buitenkant; we hebben geen röntgenogen… Hopelijk helpt het gapen en heelt het snel!