Toen onze middelste net 3 was kreeg ze haar eerste 'astma'-aanval. Vanuit het niets stortte ze op een ochtend in op de bank. Er kwam geen boe of bah meer uit. Via seh opgenomen en 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Sindsdien aan de puffer. Het probleem is alleen dat ze een echte bikkel is en zelf niet aangeeft wat er scheelt. Ook niet nu ze (net) 4 is. Hierdoor zijn we geregeld 'te laat' met puffen. Zo ook gisteren. Ik bracht haar naar bed en hoorde opeens haar krakende ademhaling. Ik dacht: het zal toch niet?! Saturatiemeter aan de vinger en ja hoor: 89! De saturatiemeter hebben we gekocht nadat we de eerste keer zo geschrokken waren en omdat ze zelf niets aangeeft. Onze arts is er niet zo van. Die vindt dat we meer naar het kind moeten kijken. Want ookal is saturatie goed, benauwd is benauwd dus dan moet je puffen. Snap ik an sich wel, maar wij zien dus niets. Ze gaat maar door, is wel humeurig en moe, maar ze zit net op school en is ook nog eens een echte (humeurige) diva. Graag zouden we een aanval eerder tackelen zodat ze niet zo ver in een dip raakt. Maar hoe leg je uit aan je kind wat 'benauwd' is? Of 'moeilijk kunnen ademen'? Het is mij nog niet gelukt. Net voor het naar bed gaan was saturatie 96. Tijdens slaap zakt hij verder. Nu 91. Ik vind het maar niets... Wie heeft tips?
Heb je wel een kinder saturatiemeter? Anders is de uitslag niet betrouwbaar. Daarnaast zou je verwachten dat ze een standaard puffer heeft als onderhoudsdosering en een extra puffer voor als ze dan alsnog benauwd is? Maar als je een goede, geeikte kinder saturatiemeter hebt en de saturatie na het puffen nog maar 91% is, dan mag je wat mij betreft de hap bellen.
Ik zal mijn vraag verduidelijken. Het is ook zo'n lap tekst, hahaha. Hoe leg ik mijn dochter uit dat ze aan moet geven wanneer ze benauwd is, terwijl ze die term niet kent? Hoe maak ik haar bewust dat ze aan de bel moet trekken, zodat we eerder kunnen starten met puffen?
Mijn zoontje (ook net 4) heeft peuter astma..hij geeft zelf heel goed aan wanneer hij zijn puf nodig heeft. Ook heeft hij onderhoudsmedicijnen (s'ochtends en s'avonds 1 pufje Qvar) Soms moet hij daarnaast nog 4 keer per dag salbutamol. Dat merk ik snel genoeg aan hem.
en als je het omdraait? Dus als je hoort dat ze de puffer nodig heeft vraagt wat zij nu voelt. En dan dat benoemen als benauwd?
Dan wijst ze naar haar keel. Denk echter dat dat door verkoudheid komt (keelpijn). Meestal wordt haar astma wel uitgelokt door iets van een virus.
Mijn zoon was nog geen jaar toen hij al zelf naar de kast kroop om zijn inhalator aan te wijzen als hij het benauwd had. Toen hij kleuter was noemde hij het buikpijn als hij benauwd was.
Ik denk dat het al een stap is als ze het verschil voelt ná een puf. Of ze zich zelf dan ook beter/prettiger voelt. Kan ze dit? Dan kan ze op een gegeven moment de associatie daarmee gaan leggen. Misschien, als er steeds best een langere tijd tussen zit, kan ze het zich ook nog niet zo goed herinneren van een vorige keer. Vragen stellen en het benoemen van wat je ziet een hoort en wat zij voelt op dat moment zal haar misschien kunnen helpen dit beter aan te gaan geven. En eventueel voor jezelf aantekeningen maken met wat ze precies liet zien van tevoren, kleine dingen, soms blijken die dan toch een patroon te geven.
Mijn dochter heeft ook puffers, ze heeft ook onderhouds medicatie, dwz 2x per dag puffen, zodat ze niet zo snel benauwd wordt, het was namelijk bij elke verkoudheid weer raak. Ze had wel vrij snel door wanneer ze moest puffen, ze vraagt er al een tijd zelf om wanneer ze zich benauwd voelt. Ik vind het benoemn van verschil voor en na de puf wel een goed idee, en voor jezelf idd een patroon zien te ontdekken, wij merken bv gelijk al wanneer ze gaat hoesten dat het raak is. Anders de kinderarts eens om raad vragen? Soms helpt het heel goed waneer een ander iets vertelt / uitlegd.
Mijn zoontje werd als hij het benauwd had erg hangerig/stil en als ik dan vroeg wat er was zei hij "ik weet het niet" dan wist ik al genoeg. Hij knapte na een puf dan snel op. Heeft ze geen onderhoudsmedicatie ? Toen mijn zoontje daar goed op ingesteld was had hij geen aanvallen meer. En inmiddels heeft hij nu al een half jaar geen poffers meer en nooit meer benauwd meer. Ik hoop dat ze er bij jou overheen groeit !