Hallo mamma's, te koptekst zegt het eigenlijk al, ik ben bezorgd maar krijgt het gevoel dat het onzin is; Mijn schoonmoeder past op mijn zoon en neemt hem dan soms mee naar de winkel met de auto enzo. Nu is de bestuurders duur van de auto stuk, die gaat dus niet meer open en moet ze over de poke en bijrijdersstoel heenklimmen om uit de auto te komen. Je snapt nu mijn angst misschien direct wel...... als er dus iets gebeurd (ongeval ofzo) dan kan zij dus niet snel eruit komen om bij mijn zoontje te komen om hem eruit te halen. Ik heb dan de ergste scenario's in mijn hoofd. Nu is de auto gisteren naar de garage gegaan om de deur te laten maken dus ik vertel mijn man dat ik daar erg blij om ben omdat ik me er angstig onder voelde wanneer Rick in die auto vervoert werd/wordt. Nu kreeg ik me toch een preek dat het onzin is en dat ik me aanstel. Ik was daar zo boos om geworden dat ik helemaal over de zeik was gisteren. Voor mij voelt het gewoon angstig en ben ik bang dat als er iets gebeurd dat mijn zoontje niet "snel genoeg" gered kan worden. (ik weet ook dat mocht er een ongeval gebeuren en de bestuurderskant staat tegen een boom bijv. dat moet je ook wel via de andere kant, maar dan is het overmacht, en is al die deur stuk dus had er iets voorkomen kunnen worden) Misschien is mijn verhaal vaag en stel ik me ook aan, maar ik verwachtte van mijn man toch wel enig begrip en troost dat ik me daar druk om maak. Gelukkig word de auto gerepareerd en hoef ik me snel niet meer druk te maken maar dat deed ik dus wel. Wie begrijpt mijn angst c.q. bezorgdheid wel? LIefs Anita
Ik begrijp je angst wel, maar ik neem aan dat je zoontje niet achter de bestuurdersstoel zit, maar op de achterbank aan de bijrijderskant? als er al iets mocht gebeuren denk ik zelf dat het je eerste reactie is dat je de kleine vanuit de binnenkant van de auto pakt en niet eerst uitstapt en dan de kleine gaat pakken, dat is voor mij sowieso de reden dat ze altijd op de achterkant aan de bijrijderskant zitten en niet achter mijn stoel, ook omdat ik dan vanaf mijn kant naar de kleine kan kijken en eventueel de fles kan aangeven of wat dan ook, dus in geval van nood zou ik sowieso om moeten lopen om de kleine uit de stoel te halen. hoewel ik denk dat je iets te overbezorgd bent kan ik het me echt wel voorstellen, ik kan me alleen niet zo goed de reactie van je man voorstellen, ik weet zeker dat ondanks dat mijn man mij waarschijnlijk ook overbezorgd zou vinden hij wel meer begrip zou hebben als ik die gevoelens zou hebben.
ik begrijp het wel hoor ik maak me ook om dat soort dingen druk en mijn vriend snapt me daar na vaak wel als ik echt boos ben geworden voorbeeld we waren 20 min van huis vandaan we waren bij mijn schoonouders maar youame kon als ze der jas aan had niet de riempjes van de stoel dicht krijgen mijn schoonvader zo ach dat kleine stukje ik zeg dan doe ik der jas wel uit nee dan krijgt ze het koud ik zo van ik WIL NIET dat mijn dochter achterin de auto zit met de riempjes open kreeg ik als antwoord terug van er gebeurt heus niks ik zo van en als ze nou uit de stoel wil klimmen onder het rijden? ohja toen begreep hij het pas
Ow dat snap ik heel goed. Het is gewoon gevaarlijk. Ook al voor je schoonmoeder zelf. Stel ze krijgt een ongeluk en juist de bijrijderskant zit in elkaar. Dan kan ze er zelf ook niet uit. Nog niet te spreken over dat ze niet snel bij je zoontje kan dan. Tuurlijk zijn er allerlei scenarios waarbij dat ook niet kan, maar het zal maar anders zijn en dat juist doordat die deur niet open kan ze of andere hulpdiensten te laat zijn. Dat vergeeft ze zichzelf nooit. Gelukkig is de deur nu gemaakt.
het is jouw`n kind en jij hebt de verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk voor je kindje te zorgen en wat anderen daar van vinden is mij een rotzorg, doen ze maar bij hun eigen kinderen!
Wij hadden het hier met onze eigen auto, dus ook via de bijrijderskant erin en eruit en ik zette Thirza gewoon in de auto hoor! Als er iets ZOU zijn, (maar ach, wat gebeurt er nou als ze in de MC liggen te slapen), dan zet je de auto stil en ga je toch tussen beide stoelen doorreiken... Dan maakt het niet uit of je deur open wil of niet. Ik denk dus dat je je geen zorgen had hoeven maken, maar het was wel prettig geweest als je man daar iets anders op gereageerd had. Ik bedoel, ik kan me er nog wel iets bij voorstellen bij je zorgen, denk niet dat ze terecht waren, maar als jij je zorgen maakt, werkt het over het algemeen niet als je dan zo'n preek krijgt,
Ik begrijp het ook wel.. Zelfs al rijdt je schoonmoeder nog zo netjes, er kan zomaar een dronken iemand tegen haar auto aan rijden. Wat als die tegen de bijrijderskant aangaat. Dan kun je er dus niet meer uit. Als dan je auto ook nog in de fik vliegt ofzo (ergste scenario), zit je als ratten in de val.. En dat je man dat gevoel niet deelt, dat kan. maar hij kan wel respectvol omgaan met jou gevoel. gelukkig is het probleem al wel weer opgelost..
Nou ik snap je bezorgdheid zeker wel! Ik wil nieteens dat ze Lisa meeneemt in de auto. Heeft ze 1x gedaan toen de maxicosi in de gangkast stond zonder dat ik het wist nou daar was ik echt niet blij mee, en vanaf toen heeft de maxicosi nooit meer in huis gestaan
natuurlijk mag je die angst hebben... dat zou bijna elke moeder wel hebben... en wat steun krijgen... ik vind dat, dat hoort... steun krijgen ookal is iemand er niet mee eens kan toch ook... het is jouw gevoel.. en ik zou je man er nog wel even op aanspreken
Je mag die angst natuurlijk wel hebben. Maar of die terecht is? Als je een ongeluk krijgt zijn er 2 opties, en dan maakt t niet uit of je de halve auto door moet klimmen. Bovendien is een auto snel krom na n ongeluk en krijg je een deur al vaak niet eens normaal open. Optie 1, het ongeluk valt mee en je bent in staat zelf uit de auto te klimmen, als dat zo is, kun je ook de baby redden. Optie 2, tis een heftig ongeluk, dan kun je zlef ook niet uit de auto en komt de brandweer je eruit halen. Voor hun maakt t niet it hoor of die deur wel/niet open kan.