Ik heb nu een kindje in de klas waarvan de ouders onder toezicht staan. OTS. De rechtbank zal verdere beslissingen nemen over het gezin en alle kinderen, maar de OTS was 1 dag over tijd. Nu moet ik allemaal papierwerk opnieuw gaan regelen en dus ook dat ik eerst weer toestemming moet hebben van de ouders... Wat een bureaucratie allemaal...
Mijn zoontje is ongeveer net zo oud.. krijg daar echt een brok van in mijn keel. Dat ze niet weten hoe het verder gaat met dat kindje vind ik ook heel erg. Ik zou daar zelf continu mee in mijn hoofd blijven zitten als ik dat niet wist na zo'n onderzoek. Knap dat zij daar zo afstand van kunnen nemen... Ik vind dat het allemaal nog steeds veel te omslachtig is hoor. Ik snap best dat je voorzichtig moet zijn met iemand te beschuldigen van mishandelen maar als het zo overduidelijk brandwonden zijn en het verhaal klopt van geen kant dan is dat toch duidelijk genoeg?? Maar voordat ze echt het kindje helpen gaat er nog zoveel aan vooraf en ondertussen wordt het kindje nog steeds mishandeld. Maakt mij zo verdrietig... Hoe kan iemand zoiets zijn kind aandoen?!
Ik vind dat idd ook heel knap, je moet het wel van je af kunnen zetten. Ik heb een dochtertje van vier maanden, snap echt niet dat je een baby zo kunt mishandelen
Als ik hier lees dat er brandplekken te zien zijn bij een baby ga ik de documentaire niet opzetten. Ik kan daar normaal al slecht tegen, maar nu al helemaal niet.
Ik vond het een hele goede serie! Als ik dit eerder had geweten had ik eerder werk gemaakt van bv de mishandeling van zoon op school! Fijn dat dit er is in Nederland!
Mooie maar ook heftige docu! Mijn man meldt als arts zijnde elke verdenking op kindermishandeling/misbruik. En dat komt helaas wel veel voor.
Nou ik ook niet wil er niet eens aan denken. Brrr Wat mij betreft mogen ze hier nog veel strenger zijn wat betreft het verdenken van kindermishandeling. En toch ook dat de pleegopvang beter geregeld woord voor deze kinderen. Je bent dan wel veilig maar ook daar zitten vaak rotte appels kinderen zijn zo aan hun lot overgelaten zelfs in de opvang. Er zullen best goede tussen zitten hopelijk de meesten maar ja dit blijft een teer onderwerp.
Ik denk eigenlijk dat dit misschien bij dit soort werk wel goed is. Uiteindelijk zijn er zoveel factoren die bepalen of het kindje uiteindelijk gered wordt of niet en als dit soort mensen steeds maar weer horen dat er niets gebeurt is met hun onderzoek dan neemt dat vast een stukje motivatie weg. Nu weet ze in ieder geval dat zij haar uiterste best hebben gedaan om goede documenten te leveren en dus om het kindje te redden. Ik denk dat om dit soort werk goed te kunnen doen ik het misschien ook wel niet zou willen weten. Zou ik het wel weten en er blijken dat door bureaucratie, traag handelen of fouten er niets mee gebeurt dan zou ik zwaar gefrustreerd raken en wellicht overwegen "om me om te laten scholen" tot rechercheur of officer van justitie. Either way, het zou de kwailteit van mn werk niet ten goede komen.