Hier (nog) geen ervaring, maar zoontje is wel doorgestuurd naar taal spraak spreekuur bij kno ivm zijn "spraak achterstand". Hij word dan gezien door psycholoog, logopedist en een audiometrist (? ). Daar word hij dan in een ochtend getest of er een rede kan zijn dat hij nog weinig zegt Hij is pas 19 mnd dus zelf maak ik me er eigenlijk niet zo druk om
Ik vraag me trouwens af, voor de moeders die met de kinderen naar logopedie zijn geweest, heeft dat echt goed geholpen? Als in, je brengt je kind er naartoe (ik weet niet goed hoe dat werkt hoor) maar binnen een paar sessies merk je al een verschil? Of hoe zit dat? Ik zit er namelijk ook wel eens over na te denken, maar ik vraag me af of dat in mijn specifieke geval wel echt nodig is. Dat kunnen jullie natuurlijk niet beslissen, maar ik vraag me wel af in hoeverre jullie verschil merkten na logopedie of dat ze daar mettertijd zelf ook op gekomen waren in een langzamer tempo.
Hier merkte ik weinig van de logopedie. Ja, hij leerde wat gebaren omdat ze dacht dat dat dan de druk van de ketel zou halen bij hem. Maar zijn frustratie bleef wel. En hij gebruikte de gebaren ook niet echt. Of zijn uiteindelijke 'ik ga nu praten' knop is omgezet door de logopedie... geen idee. Hij praatte thuis op een gegeven moment heel veel en zei ook alles na. Maar bij de logopedie had hij dat niet. Het is altijd lastig te zeggen denk ik bij de vraag 'wat als..' De dingen die hij bij logopedie deed zoals spelletjes en benoemen dat deden en doen we ook thuis en op de opvang doen ze dat ook al in den treure. Dus of het echt wat toegevoegd heeft voor onze zoon. Ik denk het niet echt. Dat ene half uurtje in de week. Daar tegenover staat dat hij dol is op voorlezen en boeken dus hij/wij keken en lazen zo en zo al iedere dag 3 of meer boeken in. En leuke spelletjes met kaartjes zoeken en benoemen e.d.
We hebben hier een kennismakingsgesprek gehad. Daar werd aangegeven waar hij problemen mee heeft. Dat gaan we thuis wat meer aandacht geven en over een half jaar gaan we beginnen (dan helaas pas plaats) met een sessie in de maand of zo ... Voor nu weten we dus waar we aan kunnen werken.
Hier een meisje van vier die voor het meeste nog onverstaanbaar is, maar praat wel heel veel. Hier sinds tweeenhalf logopedie maar heel veel vooruitgang vind ik er niet in zitten en de dingen die ze nu wel zegt had ze volgens mij zonder logo ook wel gezegd. Haar oren waren vorig jaar matig tot goed en binnenkort worden ze weer getest.
Ja dat benoemen, aanwijzen, boekjes lezen en oefenen doen wij ook (tot in de treure) waarbij hij dus verleden week het woordje NEE en DIE heeft geleerd "Zeg eens auto", NEE! DIE *wijst naar vrachtwagen*. Ik denk dat hij het expres doet. Het CB zegt dat dat niet kan, maar ik denk dat hij wel kan praten, maar het niet nodig vind omdat ik hem zo ook wel begrijp. Ik hoef hem vaak maar aan te kijken en ik weet al wat het probleem is - op het koekjes-gebaar na dan. Ergens naar wijzen en UH roepen is ook best duidelijk. Ik zit hem soms wel een beetje expres te frustreren zo van: hoe moet ik weten dat jij drinken wil hebben als je niet 'dinke' zegt? En dat werkt stiekem wel een beetje.
Alle boeken die we wel 100x hebben gelezen, plaatje aanwijzen en benoemen dat heeft hij allemaal opgeslagen in de tijd toen hij niets zei. Hij kent ze nu allemaal en weet ze uit zijn hoofd te benoemen. Ook de moeilijke dieren zoals ijsvogel welke dat is of de maraboe.
Dat vind ik een lastige.. Bij mijn zoontje merkte ik het eerste half jaar met logopedie weinig vooruitgang, daarna ging het opeens met sprongen vooruit. Of hij die sprongen ook gemaakt zou hebben zonder logopedie durf ik niet te zeggen... Denk niet dat we daar ooit achter zullen komen. We blijven gewoon gaan omdat ze ons ontzettend goede tips geeft hoe we hem kunnen stimuleren zijn praten te verbeteren. En mijn zoontje is gek op haar, ook niet onbelangrijk. Ik merk wel dat sommige methodes die ze standaard gebruiken, bij hem zeker niet werken.. ze zijn gek op A4-tjes met twintig plaatjes erop, bijvoorbeeld met vissen en vuur en vla... (als je kind moeite heeft met de V). Die willen ze dan per sessie aan hem voorlezen, en dan zou ik het thuis ook nog dagelijks moeten doen. Nou dat heb ik twee weken geprobeerd, hij vindt het verschrikkelijk! Huilen als ie het blaadje al ziet.. Dat doen we dus niet, praten moet leuk zijn! Ik doe het spelenderwijs, als hij een keer "hey kijk een His" zegt ipv vis, zeg ik het op de goede manier. "ja schat een Vis!" "ja mama een VVVVIS" zegt ie dan, apetrots.. dan krijgt ie van mij een high five en is ie helemaal gelukkig.. "nog meer VVVVV woordjes leren mama? ikke nog high five???" zo hebben we inmiddels de F, de V en de S er al heel aardig "ingestampt".. beter zo dan huilend met A4-tjes! De logopediste laat de A4-tjes bij hem dus ook maar voor wat te zijn en heeft de high five overgenomen
Ik zou het eerlijk gezegd nog heel even aankijken. Als hij met 2,5 nog geen vooruitgang geboekt heeft, dan zou ik pas kijken naar mogelijkheden. Verder zo duidelijk mogelijk met hem praten. Veel zeggen en benoemen wat je doet of gaat doen. En veel boekjes lezen. En dat alles zonder druk, maar spelenderwijs.
Logopedisten doen vaak een uitgebreide intake en toets op verschillende taalvaardigheden, uitspraak, woordenschat enz. Dit duurt al meestal 2-3 sessies. Dan brengt ze behandeladvies uit. Wij hebben 1,5 jaar bij de logo gelopen, en zij heeft heel veel meegeholpen. Met name met het ontdekken dat mijn zoon een andere manier van leren praten nodig had. Hij deed niet veel met luisteren naar taal en voorlezen, hij had beelden nodig (extreme beelddenker). Toen dit in gang is gezet ging hij als een speer, en heeft inmiddels een taal- en leesvoorsprong.
Hier ook een late prater. Met 2 jaar zei ze ook alleen nog maar papa, mama en nee. Uiteindelijk doorverwezen voor een extra gehoortest, een psychologische test en woordenschat. Dit bleek allemaal goed te zijn, maar waar komt het dan wel vandaan dat is de grote vraag. We hebben haar ingeschreven voor ondersteunende begeleiding op een kleinschalige school voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis (TOS). Ze was de jongste ooit die daar is begonnen (2 jaar en 5 maanden) en deed de eerste paar maanden mee op haar manier, maar er kwam alleen maar die, die en die uit. Erg frustrerend zowel voor haar als voor ons, want het is best intensief die 3 ochtenden. Daarbij hebben wij als ouders zijnde een cursus Nederlands Met Gebaren gevolgd, omdat kinderen met een TOS vaak gaan leren praten dmv ondersteunende gebaren. Dit is heel onnatuurlijk, maar dit heeft ook geholpen om haar aan het praten te krijgen. Doordat er ook gebruik werd gemaakt van pictogrammen en de gebaren, was er veel minder frustratie bij ons en dat geeft zoveel meer vrijheid. Na bijna 10 maanden is ze ineens gaan praten, ze was toen 3 jaar en 3 maanden. Het was nog wel niet duidelijk, maar het begin was er en wij wisten niet wat ons en haar overkwam. Door die speciale begeleiding, waarbij het ook om de zoveel maanden wordt getest in de voortgang is ze ontzettend gegroeid in taalgebruik. Zo goed zelfs dat we begin dit jaar goed nieuws kregen, ze mag naar de gewone basisschool en heeft daarbij alleen nog maar logopedie nodig ter verduidelijking van de articulatie en het verduidelijken van bepaalde letters. Nu na de zomervakantie zit ze op de basisschool en daar moet ze wel goed leren praten. Door deze dagelijkse routine en 1x per week logopedie zijn we als het goed klaar na dit schooljaar.