Ik zit midden in de kraamtranen/emoties hier.. heel fijn. Hoevaak hebben jullie je pasgeborenen in je armen? En hoeveel liggen ze in hun bedje/box etc? Ik heb twee kindjes rondlopen van 3 en 2 jaar dus kom er niet heel veel aan toe de baby veel in mijn armen te hebben terwijl ik dat het liefst wel veel doe. Ze ligt dus vooral overdag veel in haar wieg te slapen.. en voel me daar door alle emoties best schuldig over. Hoe is dit bij jullie?
Maar als ze lekker ligt te slapen is dat toch prima? Hier had ik de oudste bijna continu vast, maar bij de jongste ging dat gewoon niet want de oudste was er natuurlijk ook. Dus lag zij vaak zeer tevreden in de box, en als ze minder tevreden was droeg ik haar in een geweven draagdoek lekker bij me. Handen vrij voor de oudste, jongste fijn bij me.
Ja klopt, ze ligt tevreden in bed, maar het druist gewoon in tegen drang om haar lekker de hele dag vast te houden. Dat deed ik bij de oudste inderdaad ook en dat was heerlijk.
Ik kan maar 1 ding zeggen en dat is koop een draagdoek! Dan heb je je meisje lekker bij je en zijn jullie beide happy
Ahh herkenbaar Had ik ook, maar ook al bij m'n eerste haha dan voelde ik me ook al schuldig als ik m in de box legde. Wonderlijk wat hormonen met je kunnen doen En als je kindje ligt te slapen is t toch helemaal goed? Misschien is een draagdoek een optie?
De eerste vrij veel, de derde vrij weinig Ik genoot altijd van de slaapjes van de oudste twee, dan had ik twee uur de tijd met de baby. En Savonds knuffelden we extra veel. Ook liet ik de oudste twee regelmatig weggaan met de oppas zodat ik even lekker alleen was met de baby. Maar niet schuldig voelen hoor. Je doet het super en de baby ligt lekker in z'n wiegje te slapen!
Dit! De oudste woonde in mijn armen maar ik moest ook weleens wat gedaan krijgen daarna vooral id draagdoek. De tweede ook en dan kon ik mij ook met de oudste bezig houden. Maar bij mij huilden ze zodra ik ze neerlegde en had ik het best fijn gevonden als ze zelf in bed konden liggen een gulden middenweg zou fijn zijn! Want snap dat je haar mist als ze steeds in bed ligt.
Mijn oudste voortdurend owv reflux. De jongste is nu drie maand maar heb ik toch ook het grootste deel van de dag vast. Slapen in zijn bed vindt hij niks, en doordat hij erg rustig aan de borst drinkt zijn we zo ook wel een paar uurtjes per dag 'verbonden'. Staat de wieg dan wel beneden? De hele dag apart boven zou ik toch ook niet gezellig vinden.
Mijn derde ook veel minder als de eerste. Maar de eerst weken zat ik wel heel veel met haar. Ik mocht door mijn keizersnede sowieso mijn dreumes niet tillen, daardoor had ik de eerste 3 weken continu iemand in huis. Mijn jongste slaapt helaas niet heel goed overdag, dus ik draag veel! Ik heb een goede ergonomische zak... dus toch lekker bij mij en mijn handen vrij! Ideaal!
Hier ook een draagdoek fan Ideaal! Kindje lekker dichtbij je, en je kan bijna alles doen in en om huis.
Ik snap het even niet. Als je baby het gewoon goed slaapt en tot rust komt in zijn wieg waarom zou je hem dan onrust brengen door hem te gaan vasthouden en dragen hele tijd. Mijn zoontje lag ook grootste deel van de tijd in zijn bedje te slapen, die gedachten kwamen er niet eens in me op om met hem hele dag te gaan lopen en hem alleen prikelbaar te maken omdat ik hem bij me wil hebben. Het zijn hormonen dus verwen je oudere kindjes en kleintje komt echt wel als hij zijn mama nodig heeft, je verwaloosd hem niet maar heeft hem wat hij nodig heeft.
Dit! Ik heb bij mijn jongste ook een keer geprobeerd om hem in een draagdoek bij me te nemen omdat hij onrustig was. Maar ik kan dan echt niets in huis doen! Hij was dan ook wel een dikke beer, maar ik vond het echt geen doen om bijv. Een was op te hangen. Dus als ze lekker slaapt in haar bedje zou ik daar maar heel blij mee zijn. Ze zal gauw genoeg vaker wakker zijn en jouw aandacht vragen.
Je vraag is niet te beantwoorden. Je vraagt hoeveel 'wij' onze pasgeborenen vasthouden. Maar dat verschilt natuurlijk per situatie. Kijk naar jezelf. Bij je oudste had je de baby veel vast, en nu bij de jongste leent zich de situatie daar minder voor. Dus inderdaad door naar: hoe kan ik toch meer knuffelmomentjes hebben met mijn jongste, want dat is je behoefte. Een draagdoek lijkt me inderdaad een fijne oplossing. Of je oudste twee kindjes meer betrekken bij de baby. Samen de baby in bad, etc. Dan ben je met je oudste bezig en tegelijk besteedt je de jongste aandacht en liefde.
Hier droeg ik mijn dochter ook uit mijn behoefte; zij vond dat ook prima dus ik maakte haar niet onrustig. Ik had ook behoefte aan fysiek contact met haar, ik deed het niet continu, maar wel als ik echt die behoefte had. Ik gaf haar daarbij net zo goed wat ze nodig had; rust. En ja, dat kreeg ze in bed ook, maar niet per se beter dan tegen mij aan
Bedankt voor alle reacties! Een draagdoek is inderdaad wel een goed idee, bedankt! @Miki, ik denk dat iedere pasgeborene wel het liefst gekoesterd wordt door haar/zijn moeder en het liefst zo dicht mogelijk bij haar is.. maar dat is mijn opinie hoor.. ik denk dat het wel iets natuurlijks is dat een moeder haar 'jongeren' bij haar houd. Maargoed waarschijnlijk vergroot ik de boel momenteel behoorlijk uit onder invloed van hormonen en moet ik het positieve er iets meer van inzien. Ik probeer het nu echt een beetje in te delen dat ik genoeg knuffel momentjes heb met de jongste en ondertussen de oudsten hun aandacht etc geef. Het is toch weer even zoeken en puzzelen zo, met een nieuw gezinslid erbij.
Die hormonen zijn er niet voor niks die zorgen ervoor dat je een goede mama bent! Het is zeker puzzelen met meerdere kinderen en je mag zeker milder naar jezelf toe zijn. Je kunt jezelf niet in drieën splitsen.
Niet zo veel vergelijken joh Er komt vast ook wel een moment dat je kindje meer nabijheid vraagt. En dan kun je alsnog lekker dragen. Of juist dragen op momenten dat ze vaker wakker is! Dat is ook verbondenheid. Mijn motto is altijd: doen wat werkt! Hoewel ik toegeef dat er met die hormonen niets over was van mezelf, laat staan van mijn motto