Ik heb eigenlijk van klein af aan geleerd dat ik tegen vreemde mensen U hoor te zeggen, dus eigenlijk doe ik dit dan ook altijd, automatisch. Maar het valt me op dat de laatste tijd steeds minder mensen dat doen. Ik spreek bijvoorbeeld een cassiere aan met U, zegt ze doodleuk tegen mij 'je' terug... Als het nou een vrouw was die 30 jaar ouders is dan ik, dan begrijp ik het nog wel. Maar die meisjes van een jaar of 16 doen het ook. Of ik stuur een mailtje via marktplaats, standaard in de 'u-vorm'. Krijg ik echt altijd een 'jij-mailtje' terug. Niet dat ik me er ontzettend aan stoor ofzo, maar vreemd vind ik het wel... Wat vinden jullie?
Ik zeg altijd U tegen mensen die ouder zijn dan ik (of waarvan ik denk dat ze ouder zijn) en die ik niet (goed) ken. Tegen een 20-jarige bijvoorbeeld zeg ik gewoon je/jij. Mijn ouders spreek ik wel gewoon aan met je/jij. Ik ken ook mensen die U zeggen tegen hun ouders. Je moet je topic-titel eigenlijk veranderen in "Zegt u U?"
Ik zeg zoiezo alleen tegen ouderen U..Dus als ik jou was zou ik zeker Cassieres van 16 jaar niet met U aanspreken.In een Email,doe ik wel Qua netheid maar als hun mij dan weer terug zouden mailen met JIJ zal ik ook in de eerstvolgende mail geen U meer zetten.
Hoi, Ik zeg ook u. Zo ben ik gewoon opgevoed en ik vind het niet meer dan normaal. Ook tegen mijn oma, inderdaad iemand die je niet kent, maar ook mensen van rond de 45 zoals de buurvrouw. Kan me er altijd enorm aan storen dat een van mijn nichtjes Oma altijd aanspreekt met 'je'. Alsof het een van haar vriendinnen is of zo. Beetje onbeleefd. Helaas veranderen de tijden en daar kunnen we weinig aan doen. Ik zal mijn dochter in ieder geval wel leren dat ze gewoon U zegt. Groetjes, C
ik zeg ook u tegen vreemde mensen of mensen die ouder zijn dan ik. ook als ik een mailtje verstuur via marktplaats of iets ja. maar vind t nog steeds raar als mensen t tegen mij zeggen haha. ik zeg dan altijd heel snel: zeg maar JE hoor!
Tja, da's een goeie. Soms vind ik het best moeilijk inderdaad. Mensen van mijn eigen leeftijd of jonger spreek ik meestal aan met jij. Tegen oudere mensen zeg ik wel U. Maar als ik die mensen dan weer wat beter ken ben ik weer eerder geneigd om jij te zeggen. Hangt ook een beetje van de persoon in kwestie af. Soms vraag ik ook gewoon of ik je/jij mag zeggen.
Op papier en telefoon ook altijd u. Tegen ouderen ook u, jongeren jij/je. Familie wel allemaal jij/ je, nooit met u gedaan.
Ik zeg ook altijd U tegen mensen die ouder zijn dan ik. Vaak zeggen ze dan: "Zeg maar 'je' hoor!" Ik vind het gewoon netjes om U te zeggen. Wat mij irriteert zijn die jonge grietjes van 16 die tegen me praten alsof ik van hun leeftijd ben. Nou, ik ben 28 jaar. Het rotte is echter dat ik altijd geschat wordt op 21 of 22... En ik word bijna altijd aangesproken met: "hey meisje.." :S 'U' hoeft nou ook weer niet, maar het mag allemaal wel iets beleefder.
Ik zeg ook u tegen vreemden. Maar niet tegen mijn ouders of opa's en oma's. Wel tegen opa's en oma's van mijn man. Ik vind het zelf ook irritant als mensen jij tegen me zeggen die jonger zijn. Ik zie er op zich best jong uit maar toch. Ik vind het gewoon een kwestie van fatsoen.
Dat doet mijn vriend dus ook bij zijn ouders. Ik spreek ze gewoon aan met "je" (ze hebben me zelf aangegeven dat ze dat liever hebben). Mijn ouders spreek ik ook aan met "je". Als klein kind sprak ik mijn oma ook aan met "u", totdat mijn oma er zelf genoeg van had, hahaha. Vreemde mensen, als ze ouder zijn dan ik, spreek ik standaard aan met "u". Ook al zeggen ze tegen mij dat ik wel "je" mag zeggen, ik blijf automatisch "u" zeggen. Ik word zelf in winkels ook vaak met "u" aangesproken. Alhoewel ik dat erg netjes vind (en ik ook van mening ben dat dat zo hoort), voel ik me daardoor wel oud.... Klinkt misschien gek.
mijn vriend zegt ook U tegen zijn ouders Ik vind het zelf vrij raar klinken. Maar komt dat ik het neit gewend ben. Tegen me ouders zeg ik je en jij. Maar tegen opa's en oma's altijd U. vreemde ook altijd U. Marktplaats mail ook altijd u MITS ik met je/jij word terug gemailt. En achter de kassa ligt eraan hoe ik zelf behandeld word als ze zitten te praten dan zeg ik niks. Spreken ze mij met u aan zelfs een jonge meid spreek ik haar ook met u terug aan
Vreemden en ouderen altijd met U. Moet ik van mijn papa en mama Mijn eigen ouders zeg ik je/jij tegen en mensen jonger dan mij ook.
Uit beleefdheid zeg ik altijd U! Behalve wanneer mensen zelf al aangeven dat ik ze mag aanspreken bij hun voornaam of je mag zeggen. Marktplaats mailtjes gebruik ik altijd u..
Ik zeg tegen vreemden en ouderen ook altijd U! Zelfs als ze dan zeggen zeg maar "je" vind ik het in het begin nog moeilijk Gewoon zo opgevoed inderdaad! Maar tegen bekenden (behalve als ze wat ouder zijn) en iedereen in mijn familie is het gewoon "je", dat doen we allemaal. Tegen de opa en oma van mijn vriend dan weer wel U. Ik ben zelf telefoniste en ben zelf altijd erg netjes en spreek uiteraard de mensen met U aan, maar er wordt vaak met JE teruggesproken en vind ik ook niet echt netjes!
Ik zeg ook altijd U, als mensen ouder zijn. Tegen kassameisjes bijvorbeeld dus niet. Mijn eigen familie spreek ik nooit aan met U, maar bij mijn schoonfamilie is dat gebruikelijk. Dus ook ik moet hen aanspreken met U (in het begin had ik er nog wel eens moeite mee). De kinderen van mijn schoonzussen zeggen ook U tegen hun ouders. Ik ga mijn kindje dat niet aanleren; wel bj andere mensen.
Mijn schoonvader heeft er zo'n hekel aan dat ik hem met u aanspreek. Maar ja, dat zit er zo ingebakken. Ouderen spreek je gewoon aan met u.
Zelf begin ik altijd formeel met u maar ben wel geneigd om bij de kleinste mogelijkheid te switchen naar je/jij. Dit alleen op reactie van de ander hoor. Voor mijn werk moet ik ook wel formeel zijn, dus dat zit er ook wel goed in maar ik merk juist ook vaak bij klanten dat ze het fijn vinden als ze aan mij merken dat ik weet wie ze zijn en dus wat informeler doe. Dit kan ook door u te blijven zeggen overigens. Soms vragen klanten / opdrachtgevers wel: hoe was je weekend, dan zeg ik steevast: prima! Vraag niet naar zijn weekend...want ik vind dit namelijk te informeel. Elmo
Ik zeg U tegen onbekenden en ouderen. Alleen als de onbekenden een stuk jonger zijn dan ik, dan wil ik wel eens jij zeggen.
Tegen vreemden zeg ik wel altijd u. Als ze ouder zijn dan mij iig. Tegen mijn ouders en opa en oma's zeg ik geen u, dat willen ze niet en dat vind ik eigenlijk ook logisch. Tegen de opa en oma van mijn vriend 'moet' ik wel u zeggen en die mensen blijven dus ook als vreemden voelen voor mij.