Nog een vraagje.. Moet je u met een hoofdletter schrijven midden in een zin? Ik dacht dat dat altijd alleen was als het bij u over God ging?!
Ik weet ook niet beter dat u in een zin met een kleine u mag en als je het over God hebt gebruik je een hoofdletter. Elmo
Mijn moeder had daar altijd een handige stelregel voor en die gebruik ik eigenlijk nog altijd.. Is iemand ouder dan jezelf dan is het U, vind iemand dat niet prettig dan geeft die persoon zelf wel aan dat je JIJ mag zeggen. De ouders van mijn moeder die hebben liever JIJ De wijlen ouders van mijn vader hadden liever U Mijn ouders zelf hebben liever JIJ Mijn schoonouders hebben eigenlijk nooit iets gezegd, maar mijn partner zegt eigenlijk altijd U dus dat doe ik ook bij mijn schoonouders. Kijk nu ben ik zelf 22 en er wordt weinig U tegen mij gezegd.. haha ja wel door bv officieële instanties of kdv ofzo.. Maar zelf zal ik altijd bij U beginnen, en geven mensen niet aan dat het JIJ mag zijn, dan blijf ik gewoon U zeggen. Mja kwestie van opvoeding.. vind het ook hoogstends irritant dat mijn neefje en nichtje van 5 en 3 (van de zus van mijn partner) tegen mijn schoonouders JIJ/JE zeggen enz en best brutaal kunnen zijn. Niet van Mag ik alstublief nog wat drinken, nee die zeggen: oma ik wil drinken of ik wil een snoepje.. ik vroeg daar nooit om, odner het mom van wie vraagt wordt overgeslagen, mijn ouders/oma/opa/ familie vroegen van zelf aan mij, kind wil jij een koekje/snoepje of nog wat drinken zodat ik dan kon zeggen: ja graag of ja dankuwel als het dan werd neergezet nog een keer dankjewel zeggen. Maar neefje en nichtje grissen het dan bijna uit oma dr handen en beginnen gelijk te drinken. Nou ik moet er niet aan denken dat mijn kind dat straks gaat doen, ik zou me dood schamen. Kijk een kind hoeft niet "in de houding' jullie snappen me wel, maar enig fatsoensnorm is toch wel prettig.. of ben ik de enige hier in?
Ja tegenwoordig eigenlijk wel volegns mij, maar in de oude nederlandse spelling heb ik van mijn meoder altijd U met hoofdletter geleerd, maar het zou best kunnen dat U met hoofdletter voor god is
Mijn ouders hebben mij altijd geleerd met u te spreken. Uit beleefdheid en respect. Dit doe ik dus nog steeds tegen mijn ouders/ schoonouders/grootouders en oudere familie. Tegen jongeren en leeftijdsgenoten zeg ik meestal wel jij, maar wil soms door gewoonte wel eens met u verder gaan hahaha... Ik vind het verschrikkelijk hoe sommige jongeren zo respectloos tegen ouderen kunnen praten, en binnen de familie zeg ik daar ook gewoon wat van! En als het me echt niet zint hoe iemand tegen me praat, dan negeer ik diegene. Op marktplaats oid begin ik ook met u en kijk hoe het "gesprek" loopt totdat ik met je of jij begin. En op werkgebied vind ik dat u zeker gehanteerd moet worden, ook gewoon omdat het net over komt.
mijn vriend zegt overigens je/jij tegen zijn moeder en tegen zijn vader u. ze zijn gescheiden toen hij 7 was en daarna is de band nooit meer zo goed geweest met zijn vader. nu sinds een jaartje gaat t wat beter, maar zegt nog steeds u. alleen zeg ik wel je/ jij tegen zijn vader..hij gaf dat namelijk zelf aan. best apart als ik je/ jij zeg en dan een minuut later mijn vriend u hoor zeggen. dan heb je een beetje t gevoel of je die man beter kent dan zijn eigen zoon. natuurlijk is dat niet zo, maar t blijft apart.
Jij, u, ik til er niet zo zwaar aan het zijn woorden. Zolang ik maar goed met mensen overweg kan vind ik het prima. Meestal probeer ik het een beetje in te schatten bij wie ik je kan zeggen en bij wie u. Tegen mijn ouders heb ik nooit u gezegd. Mijn vriend doet dat wel tegen zijn ouders maar niet tegen de mijne. Ik zeg ook altijd je tegen zijn ouders. Oudere mensen zoals mijn opa is automatisch u bij mij.
Tegen ouderen en vreemden altijd U! Ik heb het mijn zoon van 7 ook zo geleerd dat hij U moet zeggen. Merk dat dit niet veel meer gedaan word.
Ik zeg tegen vreemde altijd 'u', behalve als ze jonger zijn als mij. Bij mijn oma ook altijd 'je'. Mijn schoonfamilie zegt altijd 'u' tegen hun oma.Alleen mijn vriend en ik doen dat niet en dat ze vind juist wel fijn. Vind het als ik het bij familie doe een afstand scheppen, 'je' vind ik dan veel persoonlijker. Maar zo ben ik opgevoed en eigenlijk heel mijn neefjes en nichtjes.
ik heb ook u geleerd maar als ik zie dat mensen jong genoeg zijn voor je dan doe ik dat gewoon,, jonge mensen vinden het niet zo leuk als je u tegen ze zegt , dan voelen ze zich oud
Haha ja klopt, ik maakte er alleen even een hoofdletter van om verwarring te voorkomen. Ik heb beter 'u' tussen aanhalingstekens kunnen zetten, nu is er juist nog meer verwarring ontstaan.
Wij zeggen tegen onze ouders en opa en oma gewoon je. Ooms en tantes etc worden hier ook altijd met jij/je aangesproken. Wel zeg ik vaak tegen de fam van mn vriend u, geen idee waarom eigenlijk, haha, maar denk dat het gewoon is omdat het mensen zijn waar ik toch iets minder vertrouwd mee ben dan die uit mn eigen familie. Als ik een mailtje stuur naar een vreemde dan zet ik er altijd ook gewoon u in, krijg ik dan een je/jij mailtje terug, en ik ga antwoorden dan antwoord ik ook in jij/je en niet in u. Iemand die ik aan de telefoon heb dan zeg ik wel altijd u, gewoon omdat me dat zo geleerd is vroeger denk ik, ik denk er niet eens bij na. In een winkel ontwijk ik het altijd gewoon omdat ik het voor mezelf niet goed weet. Ben ik nou raar als ik u zeg? Of zouden ze het misschien vervelend vinden als ik je zeg. Kortom ik zeg dan dus altijd, zou ik iets mogen vragen? Ipv zou ik u/jou/je iets mogen vragen. Maar ontkom ik er niet aan dan zal ik tegen een wat oudere altijd u zeggen maar tegen iemand van bijv 15 zeg ik dan jij of je. Weet niet precies waarom eigenlijk.
ik zeg niet vaak u, alleen tegen oude mensen (van boven de 60 zeg maar...) en ik heb er ook een hekel aan om met u aangesproken te worden. Dan voel ik me oud. Emma hoeft straks ook geen u te zeggen tegen haar opa en oma, dat zou ik echt een beetje vreemd vinden.
Ik gebruik ook standaard u, ben zo opgevoed. Als mensen je tegen me zeggen vind ik dat niet erg of zo maar door de telefoon vind ik dat soms wel een beetje vreemd.(ze weten toch niet wie ze voor zich hebben) Het valt me ook altijd op als jonge mensen dat tegen duidelijk ouderen doen. Toen ik studeerde zeiden studenten vaak 'je' tegen begeleiders van rond de 60 zelfs begeleiding van buiten school. Voor mij heel raar. Tegen ouder zeg ik gewoon je, voelt wel wat persoonlijker, tegen schoon(groot)ouders you Tegen mijn opa soms u en soms je
Tegen familie en vrienden 'je', tegen andere mensen standaard 'u' tenzij de gene jonger of even oud is als ik. Zo ben ik opgevoed en zo voed ik mijn zoontje ook op. Ik wil ook met u worden aangesproken door kinderen, om dan zelf te kunnen zeggen dat ze 'je' mogen zeggen.
Altijd U tegen mensen die ik niet ken, niet tegen mensen van mijn leeftijd is raar vindt ik.. Mijn vriend zegt ook U tegen zijn moeder maar dat is meer cultuur en ik vindt dat dan weer tè maar mijn dochter zal dus ook U gaan zeggen tegen haar oma... Weet nog toen ik op mbo zat er opeens met jij aangesproken mocht worden tegen leraren, vondt ik zo stom en heb ik ook nooit gedaan. Ik vindt het wel zo netjes om U te zeggen zo ben ik opgevoed en ga ik ook mijn kinderen opvoeden!!
Oma is 'u', maar de verdere familie en vrienden 'je'. Onbekenden altijd 'u', behalve niet bij jongeren. Ik vind het gebruik van 'u' een vorm van beleefheid en respect. Ik kan me eerlijk gezegd ook ergeren als bijv. pubers tegen ouderen 'je' en 'jij' gebruikt. Ik vind het zelfs een uiting van slechte opvoeding!
Hier ook een U-er! Ik heb ook van kleins af aan geleerd om U tegen vreemden te zeggen en tegen oudere mensen en eerlijk gezegd heb ik er soms heel veel moeite mee om 'jij' te zeggen, ook al hebben die mensen het zelf aangegeven! Het is zo'n automatisme! Zoals op mijn werk, daar is alles heel informeel en onze directrice wordt ook gewoon met de voornaam aangesproken en met je en jij, maar ik krijg dat gewoon niet over mijn lippen! Het 'loopt' gewoon niet dan! En bij sommige mensen heb je dat meer dan bij anderen. Tegen mijn ouders heb ik nooit U hoeven zeggen en dat zou ik mijn kind ook nooit leren, want ik vind dat een afstand scheppen. U is voor vreemden en papa en mama zijn gewoon jij Ik heb als kind wel altijd omm en tante gezegd tegen goede vrienden van mijn ouders. Je kent dat wel; van die mensen die geen familie zijn, maar er eigenlijk wel bijhoren...die sprak ik nooit met voornaam aan! Tja, zo ben ik opgevoed en zo zal ik het later ook weer aan mijn kinderen doorgeven...
Euh, ik gebruik de u hier ook in hoofdletter omdat ik al die tekentjes zo lastig vind, maar normaal gewoon kleine letters hoor!