Ja, dat doen kinderen soms. Ik heb toen ik klein was ook hele verhalen verzonnen over de meest wilde dingen en scenario's. Ook gedetailleerd en over 'het verleden', ook regelmatig dat ik te vondeling was gelegd en dat mijn ouders me zoals Mozes hadden gevonden (totaal niet gelovig opgevoed, het Mozesverhaal hoorde ik pas in groep 6 ofzo). Mijn ouders hebben het laten gaan, ik ben nu heeel blij dat ze me niet naar een of ander medium of psycholoog gesleept hebben... ik denk dat een kind met een grote fantasie gewoon vaak op dit soort wilde dingen komt. Ik in ieder geval wel. Ben blij dat ik niet direct een etiket op mijn voorhoofd kreeg geplakt. Hooggevoelig ben ik wel, maar daar ben ik zo'n beetje zelf achtergekomen en daar 'doe'' ik ook niks mee. Ja, het leefbaar houden. Mocht mijn dochter dit gaan doen weet ik waar het vandaan komt en ik zou er niks mee doen. Snap wel mamabri, dat het vervelend is als je dit continu hoort. Ik zou er niet zoveel aandacht aan besteden. Een zoontje van kennissen, ook 4 jaar, heeft het ook al een tijdje over de dood. Zo van: papa, als jij en mama dood zijn, hoe ga ik dan naar school? En dat soort vragen. Bij elk onderwerp dat ze hebben weet hij de dood van zijn ouders ter sprake te brengen. Misschien luguber, maar het hoort ook een beetje bij de ontwikkeling. Zijn ouders beantwoorden de meeste vragen zo helder en eerlijk mogelijk (en vooral de nadruk dat ze helemaal niet van plan zijn binnenkort te sterven).
Nee, want als ik ook maar iets wil doorvragen antwoord ze spinnijdig dat ik "dat toch wel weet.....". En dan wil ze ook echt niets beantwoorden of uitleggen. Tja, en om heel eerlijk te zijn zie ik een kinderpsycholoog. noch een medium zitten hoor. De eerste om het etiketje (mijn schoonzus is kinderpsychiater, en geloof me, die zou me echt compleet voor gek uitmaken) De ander omdat ik niet in mediums geloof in de zin van betrouwbaar Maar als ik het zo lees is het dus wisselend: de een herkent het wel, de ander totaal niet.
Momenteel heeft ze het wel vaak over de dood. Waar de papa en mama van opa en oma dan zijn. En noem zo maar op alles willen weten over de dood. Zij is ook nog maar 4.5 vind dit ook wel lastig om het hier over te hebben. Denk dan bij mezelf je bent nog maar zo jong denk daar toch nog niet over na. Dat komt wel als je wat ouder bent. Maar ja echt tegen gaan kun je dit ook niet. Maar wat ik ook al eerder aangaf en vertelde over mijn neefje zou ik het gewoon laten geworden. En toch proberen om er over te praten. Misschien niet op dat moment maar later een keer heel luchtig wat zeggen of vragen. Sterkte.