Hallo mede zwangere dames ♡ Na al een heel traject te hebben doorlopen mocht ik dan na ivf 1 zwanger raken. Wat een geluk zeg... prachtig. Alleen werd na 1 wk de ballon al een beetje lek geprikt. Veel pijn in mn linkerbil / been en hele onderrug. Zo erg dat bij opstaan uit bed / bank e.d me de tranen in mn ogen sprongen. Advies vd huisarts was zoek een bekkenbodem fysio. Zij dacht een zwangerschapsischias. Gelukkig dezelfde dag nog bij de bekkenspecialist en helaas kwam zij tot de conclusie forse bekkenpijn / instabiliteit. 2 x pw fysio en geen werk want ja, ik werk op een psychiatrische afd, veel fysiek werk en ook nog vaak gerichte agressie. Ik kon niet eens opstaan, laat staan rennen. Ik was toen 6 wk. Mijn werkgever reageert heel begripvol, ik heb een zwangerschapsverklaring opgestuurd en zij weer naar het uwv. Uwv heb ik gesproken en hun zeggen, we bellen rond maart weer even over hoe en wat. A.s woensdag mag ik naar de arbo van het werk. Ik ben enorm benieuwd wat hij zegt. Mn fysio heeft een brief voor de arts meegegeven en daarin staan al mijn beperkingen. Tot 30 dec modderde dat wat aan. Klachten bleven hetzelfde... vraag me dus echt af waar de verandering ineens vandaan kwam. Maar daar begon een hel voor mij. Ik heb zo verschrikkelijk veel pijn. Kan niet meer lopen, zitten, liggen, niets !! Op 31 dec om 23u werd het me teveel en ben ik dus gewoon knock out gegaan, zo van het toilet af. En kon niet meer opstaan. Dus het nieuwe jaar begon met de spoedarts binnen en ambu broeders die me in bed getakeld hebben. Advies ?? We kunnen niks doen voor u..... 3 x 1000 mg paracetamol, een set krukken en een rolstoel voor meer afstand rijker. Wat voel ik me een wrak !! Ik slaap amper, alles doet inmiddels zeer van het krampachtig bewegen en lopen met krukken. Ik moet nog steeds kokhalzen bij gedachte aan bepaald eten, dat doet dus zeer. En om nog maar te zwijgen over het niezen dankzij mn verkoudheid. Niezen is hels, de pijn schiet door mn hele lijf heen. Auto rijden lukt ook niet want ik zak gewoon door mijn benen heen. Ik realiseer me dat dit een vreselijk lange weg word zo, 11 wk en al kruk afhankelijk ... komt het dan ooit nog wel goed na alles ? Ik vind het vooral zo erg omdat het ons al zoveel moeite gekost heeft om eindelijk een kindje te mogen krijgen. En toen de tijd er zou moeten zijn om te genieten, ik alleen maar kan huilen van de pijn !! Ik ben een beetje op zoek naar gelijke dames... of dames die dit zo erg meegemaakt hebben. Alle tips zijn welkom !!
Ja ik heb er helaas ook ervaring mee tijdens mijn zwangerschappen en het ging na de bevalling ook niet over. 6 maanden na de geboorte van de jongste ging het helaas nog niet beter en zat ik nog steeds in de rolstoel met veel pijn en zitten ging eigenlijk al niet eens, liggen, staan en lopen ook niet. Ik kon niets en alles deed zeer, kon alleen nog maar huilen. Uiteindelijk bij de reumatoloog terecht gekomen en het bleek dat ik de ziekte van bechterew heb icm hypermobiele gewrichten wat de bi zo ernstig maakte. Het enige dat een beetje verlichting gaf was acupunctuur, maar dat hielp echt maar een paar uur en toen was het er weer. Ik vind het heel erg naar voor je, had je een fijne zwangerschap gegund na dit alles en ik wou dat ik betere tips voor je had, maar ik weet het ook niet
Hey. Wat onzettend heftig dat je zo ontzettend veel last hebt. Het is dan wel een lijdensweg. Ik heb forse bekkenpijn vanaf een week of 11, maar nog lang niet zo erg als bij jou. Ik zit sinds vandaag voor 50 % in de ziektewet, wat erop neer komt dat ik nu nog 2 ochtenden werk. Dit zijn kantoorwerkzaamheden. Eerder deed ik groepswerk in de gehandicaptenzorg. Elke middag als zoonlief slaapt, moet ik ook plat liggen. Ik mag niet traplopen of zo min mogelijk. Ik zorg dat ik zoveel mogelijk beneden heb en tussendoor ga ik zoveel mogelijk liggen. Gelukkig snapt mijn zoontje nog niet dat mamma minder kan. Hij vindt het prachtig dat hij nu overal zelf op mag (moet) klimmen. Verder moet ik nog leren hulp in te schakelen. Ik vind het lastig dat ik deels mijn zelfstandigheid moet inleveren. Ik probeer zoveel mogelijk wel van de zwangerschap te genieten, alhoewel ik dat soms lastig vind met alle pijn. Op slechte dagen doen mijn hele benen zeer en is lopen echt een opgave. Ik moet dan op handen en voeten de trap op. Met genoeg rust kan ik iets meer. Het blijft zoeken wat kan en wat niet. Luister goed naar je lijf en zorg dat je veel kan liggen. Geen hh taken doen oid, maar zorg dat je de goede momenten gebruikt om te genieten van je zwangerschap en daar positieve energie uit op te doen. En hier komen spuien als je het even zat bent. Dat helpt mij iig wel, om af en toe alles eruit te gooien. Sterkte meis!
Ik heb hier sinds vandaag vreselijke last van....dokter heeft geadviseerd om zoveel mogelijk in beweging te blijven maar vaak lukt het niet want ik heb z'n pijn dat staan al zeer doet ik schuif door huis want stappen nemen doet onwijs pijn ook is het gevoel soms in mijn linker been minder waardoor ik echt niet verder kan lopen. Op het werk 100% ziek gemeld....loop ook helemaal voorover gebogen. Snachts lukt slapen niet door de pijn, kan me ook niet bewegen en gebeurd dat toch dan schreeuw en huil ik van de pijnscheuten in mijn rug. Volgens de huisarts moet het minder worden en als ik er maandag nog last van heb dan wordt ik naar de fysiotherapeut doorgestuurd.....heel leuk maar hoe kom ik daar? Ik hou me thuis overal aan vast als ik loop. Hou me er maar aan vast dat het over een paar dagen minder moet zijn volgens mijn huisarts.
Jeetje meiden ik ben dus niet de enige he ... Vlinder wat een ellende !! Ik ben daar dus heel erg bang voor... dat zou dus echt niet oke zijn ! Maar die diagnose heb je na de zw gekregen ? Hoe is dat gesteld. En had je al voor de zw last van je rug ? Ik dus wel bij opruimen of bukken of lang staan ... Lief ook al zo vroeg met deze ellende !! Wat een ramp, zeker met zo n mini rondlopen.. mijn kids zijn 5 en 8 dus een hoop zelfstandiger en dat scheelt toch echt enorm. Wat knap dat je nog werkt. Trek je dat dan nog wel ? Ik bedoel je gezin gaat voor .... ik krijg mezelf niet eens aangekleed...... Silvana zo acuut kwam het bij mij ook opzetten maar ging niet meer weg hoor ! Ik hoop van harte dat het bij jou wel zo is. Zo niet kan ik je de krukken aanbevelen. Ik loop zonder ook krom, en zak door mn linkerbeen dus steun alleen op rechts. Door de krukken loop je rechter op, beter ook voor je spieren ! De nachten zijn het ergste he ? Duurt zo lang en ben je zo moe maar slapen lukt gewoon niet. Wat stom dat je huisarts je niet direct nd fysio stuurt zeg ! Het lijkt me onwaarschijnlijk dat je volgende wk ineens rond huppelt,... sterkte en hou me op de hoogte hoe het gaat met je ?? We moeten nog even he ... zucht.
Silvana. Tip, ga gelijk naar de fysiotherapeut. Die hebben echt meer verstand van deze problematiek. Zeker als je in korte tijd veel pijn hebt, moet je rusten. Bij mij os het ook ineens erger geworden en moest echt van de fysio rust houden. De boel is nu geïrriteerd en met bewegen maak je het alleen maar erger. Ik mag nu zelfs de oefeningen niet doen, eerst rust en als de pijn meer onder controle is kijken wat er mogelijk is. En ik merk dat rust houden echt werkt. Maar zodra ik iets meer doe, krijg ik gelijk meer last. Ik moest een grote drempel over om me ziek te melden, omdat ik net terug ben van een overspannenheid en het mentaal juist nu weer lekker gaat. Nu ik deels ziek ben gemeld en andere taken doe, heb ik meer rust. Ik heb veel vrijheid in mijn werk, dat is fijn en soms is werk minder belastend dan een dreumes van anderhalf. Van 2 ochtenden werken moet ik nu gaan ondervinden of dat haalbaar is. Maar mijn gezin is idd het belangrijkste.
He wat een ellende. Net als vlinder heb ik hypermobiele gewrichten/losse gewrichtsbanden, ben ik mee geboren. Dat ik last zou krijgen van bekkeninstabiliteit was denk ik wel onvermijdelijk. Maar door vanaf het begin rustig aan te doen en doordat ik weet hoe er mee om te gaan heb ik er nog een aardige tijd mee kunnen dealen. Inmiddels doet alles hier ook zoveel pijn dat een simpel tochtje naar de wc al teveel is. Ik begrijp je gevoel goed. De ene persoon huppelt vrolijk door de zwangerschap en de ander krijgt behoorlijk wat te verwerken. (Hier ook bloedingen gehad, placenta previa en nu ook zwangerschapsdiabetes.) Wij hebben toevallig een sta-opstoel, deze is van mijn man zijn opa geweest. Mocht je er een kunnen bemachtigen, bijvoorbeeld 2ehands, dan wil ik je echt adviseren dit te doen. Verder staat mijn bed al iets hoger, waardoor in en uitstappen makkelijker gaat. Ik heb het lang niet zo vroeg en heftig als jij. Maar voor na de bevalling wil ik je als tip meegeven gecontroleerde krachttraining te doen en die buikspieren snel sterk te krijgen. Sterkte xx
Ik heb het ook.. Vanaf week 14 zit ik 100 procent in de ziektewet. Ik baal hier enorm van, wel probeer ik 4x 2 uur per week op therapeutische basis, maar veel dingen mag en kan ik op dit moment niet doen in de zorg. Vanaf me 14e week heb ik ook 1x per week fysio. Het helpt wel, maar als ik 1x weer stofzuig (voorbeeld) krijg ik weer erge last en dan moet ik nog 12 weken.. Sterkte ermee! Het is bijna ondraaglijk
Pff wat een ellende he meiden, ik kan me hier ook aansluiten. Ben nu bijna 33 weken zwanger van mijn tweede. Bij de eerste kreeg ik met 22 weken BI en heb ik vanaf 33 weken in een rolstoel gezeten. Het herstel na de zwangerschap heeft ontzettend lang geduurd, ik was zeker een jaar verder voordat ik echt het idee had dat ik weer een beetje de oude was en fietsen kon ik pas weer (mini stukjes van 10 min) na 1,5 jaar. Nu bij deze zwangerschap kwamen de klachten met 8 weken alweer terug en ben inmiddels al weer bijna twee maanden afhankelijk van krukken en een rolstoel. 24 uur per dag pijn en als ik een slechte dag heb kom ik zelf niet meer in/uit bed of kan ik me niet meer uitkleden 's avonds. Ik heb ook een zoontje van 2 rondrennen thuis en dat is nu echt bijna niet te doen. Vorige keer ben ik met 39 weken ingeleid, ik hoop dit keer nog wat eerder te kunnen bevallen want het is geen doen zo. Ik zal blij zijn als deze zwangerschap er op zit, sterkte allemaal!!
M89, mag ik vragen hoe je het nu dan doet met je zoon? Ik vind het nu soms al zo lastig. Vandaag is hij ziek en wil de hele tijd bij mij zijn en getild worden en dat heb ik ook wel gedaan, omdat hij het nu ook nodig heeft. Gelukkig kunnen we ook samen op de bank liggen.
Tip. De osteopaat heeft mij er 100% af gekregen. Ik had het niet zo erg als jij hoor. Maar met 22-25 weken verslechterde de boel dusdanig dat ik heb overwogen om te stoppen met werken. Na een behandeling van de osteopaat voel ik niks meer. Ik kan alles weer! !
Ja, ik heb al langer rugklachten idd en aangezien de ziekte van bechterew bij ons in de familie zit, dacht ik al snel dat dit het was. Maar sommige artsen hebben liever niet dat je zelf na gaat denken dus duurde het 12 jaar voor ik een diagnose kreeg. Ik heb nu heel goede medicatie, maar daar moet ik mee stoppen zodra ik een positieve test heb. En aan de ene kant verlang ik daarnaar want mijn kinderwens is heel sterk, maar aan de andere kant ben ik heel erg bang Ik heb twee heel actieve zoons en ik weet nu al niet hoe ik dat dan moet gaan doen. Ze zijn wel wat ouder, we hebben ook expres gewacht tot ik ze niet meer hoefde te tillen. Maar ja ze moeten wel elke ochtend aangekleed en naar school... daarna zou ik een paar uur plat kunnen, maar dan moeten ze weer opgehaald worden. Hoe?! We zullen hulp moeten inschakelen. Mijn familie woont op een uur rijden, schoonfamilie woont in het buitenland. Dus we zullen betaalde hulp moeten regelen, iemand die de kinderen van en naar school/huis brengt, iemand die het huishouden doet (mijn man doet wel veel hoor, maar hij krijgt dan ook niet alles rond) en de boodschappen laten bezorgen. Gelukkig wonen we vlakbij het zkh, maar zie daar maar eens te komen als je niet eens op kunt staan. Het is heel erg moeilijk, maar ik zie geen andere manier om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan. We hebben serieus adoptie en een surrogaatmoeder overwogen, maar het eerste is duur en we hebben al twee kinderen met een beperking en een surrogaatmoeder is niet te vinden. En eigenlijk wil ik dat allemaal ook helemaal niet. Ik wil zo graag weer zwanger zijn, een baby baren, borstvoeding geven en dat allemaal zonder me huilend van de pijn en vermoeidheid af te vragen waarom ik dat ook alweer wilde...
Wat sneu dat hij ziek is! Lastig is dat he, je wil dan vanalles met ze maar het lukt gewoon niet.. Hij gaat 2 dagen naar het KDV en een halve dag is mijn moeder hier om te helpen met mijn zoontje en het huishouden. De andere 2,5 dag is op het moment echt een beetje overleven. Als hij een dwarse peuterbui heeft en niks wil, of als hij valt en moet huilen dan kan ik hem niet oppakken. Als ik hem s ochtends aangekleed heb ben ik eigenlijk zelf fysiek al op en kan ik de rest van de dag bijna niks meer. Ik merk dat hij er onrustig van wordt dat ik niet met hem naar buiten kan of even lekker druk doen, maar op de dagen dat zijn vader thuis is of hij naar het KDV gaat haalt hij dat gelukkig wel in. Dingen die ik wel doe om de dag een beetje door te komen: - samen puzzel maken - boekjes lezen (ik liggend op de bank) - tekenen / knutselen - liedjes zingen en af en toe heel onpedagogisch voor de tv zetten Ik ben meteen toen ik zwanger was begonnen met aanleren dat hij zelf de trap op en af moet, zelf op zijn eetstoel en de bank moet klimmen etc. En hij is meteen overgegaan naar een groter bed zodat ik hem daar niet uit hoef te tillen. Die 'voorbereidingen' schelen nu wel een hoop problemen. Maar echt tips heb ik niet echt want ik weet zelf ook niet zo goed hoe ik de dagen nu door moet komen. Jij moet ook nog wel eventjes zie ik Kun je wel hulp van familie of vrienden inschakelen?
Ik kreeg last van BI toen ik 18 weken zwanger was. Kon amper meer lopen en slapen was inderdaad het ergste van alles en is nog steeds het ergste. Ik kan me 's nachts niet omdraaien van de pijn en ook niet langere tijd op dezelfde zij liggen. Ik loop al sinds 18 weken bij een cesar/ergo therapeut die gespecialiseerd is in bekkenklachten. Wat ik dus nooit geweten heb en niemand mij verteld had is dat bij mij de klachten komen doordat ik hypermobiliteit heb. En het daardoor eigenlijk onvermijdelijk was dat dit ging gebeuren. Ik heb van haar toen een bekkenband gekregen die ik draag wanneer ik stukjes moet lopen of ga koken, deze mag ik ook na de bevalling 24 uur per dag dragen (indien nodig) zodat de boel een beetje bij elkaar gehouden wordt. Nu is sinds vier weken de pijn iets dragelijker geworden doordat de baby heel diep ligt. Maar helaas blijft alles zeer pijnijk om te doen. Ik wil je dan ook een dikke knuffel geven en veel sterkte de komende maanden. Het gaat helaas niet makkelijk worden ben ik bang.
Kun je daar misschien wat meer over vertellen? En was je ook onder behandeling bij een bekkenfysio of alleen een osteopaat?
Ik heb gelukkig met ik al zwaar rugpatient ben al vanaf het prille begin van de zwangerxhqp kinesist hydrotherapie en fysio waardoor de schade nu meevalt nu begint het wel zwaarder te worden maar nieuwe voorschrift kinesist en bekkenband had de fysiotherapeut gelukkig al voorgeschreven. Succes meid en zeker ook na de zwangerschap latem behandelen
nee ik ben nooit onder behandeling van fysio geweest. Ik bel altjd direct de osteopaat als ik iets heb. Hij heeft mij voor de zwangerschap ook al eens van hielspoor en rugklachten af gekregen.