Iedereen hier met kinderen in deze leeftijd zou het vast en zeker herkennen denk ik. De kinderen doen het ene na het andere 'fout' en vervolgens weet je niet meer welke straf je moet verzinnen. Hier nu ook. De vakantie is voorbij en spontaal zijn ze alle standaard huisregels vergeten. Nou kan gebeuren dus we hebben ze samen op geschreven en door genomen. Vervolgens aangegeven dat als er iets mis gaat dat dat helemaal niet erg is en kan gebeuren maar als er teveel mis gaat krijgen ze een time out op de trap. Helaas bleef het mis gaan en bleef ik ze naar de trap sturen. Vervolgens de straf opgevoerd stukje bij beetje en schrik niet mijn zoontje zit nu op 5 dagen niet met andere kinderen spelen, 2 dagen achter elkaar naar bed en de tel afgepakt. Mijn dochter heeft 6 dagen geen vriendinnetjes, 2 dagen na het eten in bed en ook geen tel meer. Dit is al sinds afgelopen donderdag zo maar helaas houden ze zich er helemaal niet aan! Schoenen slingeren hier overal, jassen worden niet opgehangen, kleding over de grond, kamers een zooi, tas niet uitpakken, niet op tijd thuis, speelgoed laten slingeren enz. Gisteren kwam ik om 6.30 op de kamer had mijn zoontje een stroboscoop op zijn hoofd gekregen die mijn dochter stiekum gepakt had. Vervolgens zei ik vanaf 7 uur uit bed en niet eerder dus hop erin en mond dicht! Weer hoorde ik lawaai uit de kamer. Vanmorgen kwam ik op de kamer hadden ze stiekum de mobiel gepakt! Tja en wat moet ik dan? Ik ben een beetje uit de ideeen nu. We werken al een tijdje met een beloningsysteem zodat ze extra leuke dingen kunnen verdienen maar daar doen ze niks meer mee helaas. Het lijkt alsof ze alle aandacht lijken op te eisen op de negatieve manier ondanks dat ik zoveel mogelijk met ze doe om te zorgen dat ze die negatieve aandacht niet meer vragen maar ik zit nu wel heel erg in de negatieve sfeer en ik weet niet goed meer hoe ik het weer gezellig kan maken hier. Zijn er mensen hier met misschien wat tips en trucs??? Groetjes Linda
is dit vanaf de vakantie? hoe ging het daarvoor? ik bedoel het opruimen en tas uitpakken enzo. ik krijg de indruk dat je namelijk erg veel vraagt en vooral voor veel verwarring zorgt, het kan aan je manier van schrijven liggen hoor. ik zou eens goed met je man om te tafel gaan zitten ene en lijsjte maken van "pick your battles" als je namelijk op elke slak zout gaat leggen dan kom je aan een hele waslijst negatieviteit en blijft er geen ruimte meer over voor posititieviteit. en je moet eerst wat positieviteit erin zien te krijgen. de straffen die je nu hebt gegeven, daar kun je niet meer onderuit, anders verlies je je geloofwaardigheid en dat maakt het voor de toekomst niet gemakkelijker. probeer vanaf nu zelf wat rustiger te blijven je punten die het belangrijkste vind , daar ga je aan werken.desnoods samen. dus samen kamer opruimen en complimenteren. een vast tijdstipa anouden wekelijks dat die kamer opgeruimd wordt daarna. wees dudielijk, consequent, maar ook eerlijk en rieeél.vraag niet teveel tegelijk.ik denk dat niet alleen jij door de bomen het bos niet meer ziet, maar hun ook niet. als je het gevoel hebt dat je er zelf niet uitkomt kun je iemand mee laten kijken. dat kan vaak heel verhelderend werken. nog een kanttekening. er wordt tegenwoordig erg veel van kinderen gevraagd op school, kinderen van 9 die powerpointpresentaties moeten maken. dingen waar wij nooit van gehoord hadden op die leeftijd.de druk wordt de komende jaren alleen maar opgevoerd als je de troonrede bekijkt. het kan dus best zo zijn dat die druk er thuis uitkomt. ook kan het zo zijn dat kinderen slecht reageren op teveel suiker of kleurstoffen. hoe zit het bij jullie met de inname van limo, sapjes ( wickey is een bekende trigger bijv en rode kleurstof is ook zo'n leuke) snoep, koek. misschien kun je daar iets in veranderen. ze kunnen er erg druk, dwars en overprikkeld van raken als je daarvoor gevoelig bent.
Hebben jullie nog positieve momenten samen, geef je ze nog complimentjes? Want het wordt een neerwaartse spiraal, ik geloof dat als ze zoveel straf hebben, ze niet meer weten waarom, en dan kan er nog wel een straf bijFocus je op de dingen die goed gaan, want het is een valkuil om te kijken naar wat fout gaat. School is heel intensief, ze moeten weer even wennen, en zoeken naar grenzen. Misschien is het handig om humor te gebruiken? Bijv. dat je er zo van bent geschrokken dat er een bom ontploft is. (op de kamer van de kinderen. Je kunt ook benoemen dat als zij hun taken niet doen, je ook echt minder tijd voor hen hebt.Positief gebracht, als je je kamer opruimt, heb ik nog even tijd voor een spelletje, anders niet, kom op we doen het samen.
Ik vind eerlijk gezegd dat je nogal een hoop vraagt ze zijn 8 en 9. Op school moeten ze al zo veel. Hier moeten ze ook hun tas en schoenen op ruimen als ze uit school komen maar daar sta ik zelf naast dus hoef ze er niet voor op hun kop te geven als ze het niet doen, ik kan het direct sturen. Kamer niet opruimen? Prima dan toch geen vriendjes mee naar huis! Bij het wel opruimen en lief zijn kringen ze op zondag zakgeld. Dat stim. Hun erg om hun best te doen. Maar wat mij verbaasd dat ze als straf hun mob. Telefoon moeten inleveren........dat ze er op deze leeftijd al 1 hebben..... En om dat nu als strafmiddel te gebruiken. Hier gebruiken we de trap ook, een minuut per levensjaar. Als de kookwekker gaat mogen ze er af. Het lijkt ze soms Niks te doen en in een slechte dag zitten ze er een aantal keer maar de dag erna gaat het weer super.
Pff moest ook even goed lezen. Straf op deze leeftijd tja. Het is ook normaal dat ze dat gaan uit testen OPNIEUW. Op de trap zitten ik hoef er met mijn zoon 10 niet meer mee aan te komen. Ook hier slingert er altijd wel wat van hem rond en ik klaag ook vaak steen en been. Maar dat is ook vaak mijn eigen schuld dat geef ik toe. Ik moet er gelijk op in springen als die binnen komt van school> je tas leeg halen gym spullen in de was ect. Zijn kamer hij krijgt me niet snel boos maar wel als er van alles onder zijn bed terecht komt bijvoorbeeld zijn sokken. Dan weet hij het als hij ze kwijt is dat die van mij een boze blik kan verwachten. Hier is de straf. Je bent verwantwoordelijk voor je eigen rot zooi( met grenzen natuurlijk) en doe je het niet dan mag jij die dag niet een uur op mijn laptop( wat hij zo graag wilt) en dat werkt. Kan niet verder tikken de jongste is wakker geworden.
Mijn visie hierop is.. hoe meer verschillende straffen, hoe meer 'afpakken', hoe meer verzet er komt. Een kind vindt het sowieso heeel vervelend als een ouder boos wordt en hij genegeerd wordt. Dus wanneer ze naar de slaapkamer gestuurd worden met boze woorden ( de woorden waarom ze naar boven moeten ) en dat ze pas naar beneden kunnen komen als ze helpen met opruimen ( als dat de reden was ) kan veel effectiever zijn. Nu wordt de telefoon afgepakt ... ( waar ik er vanuit ga dat ze die niet een hele dag bij zich dragen? ) maar heeft eigenlijk niets te maken het 'niet opruimen',... Ik zou de verschillende straffen toch wat beperken en tijdelijke time-out op slaapkamer. ( waar ze in elk geval niet beschikken over tv, computer, )
ik geef pc tijd straf....of eerder naar bed...ze is 12 hahahaa en geef haar ook aan, kijk maar hoever je kan gaan, je hebt jezelf ermee..maar als ze iets goed doet geef ik zeker complimenten huiswerk word meteen uitschool gedaan zonder dat ik het hoef te vragen...
hier id bij mn stiefzoon ook een time out op de gang en als t te bont gemaakt wordt geen xbox die dag(hij mag een uurtje xboxen). foon heeft ie wel maar daar mag ie alleen in noodgevallen mee bellen, hij heeft m zodat we m altijd kunnen bereiken als ie buiten speelt. heb hier ook gemerkt dat verschillende straffen alleen maar voor verwarring zorgt en ze dan alleen maar meer gaan uit proberen.
Een telefoon!! volgens mij loop ik hopeloos achter haha... ik geef mijn kids echt geen telefoon als ze 8 en 9 zijn behalve als ze ver moeten fietsen naar school ofzo... Maar goed daar ging het niet om... Ik ben het wel eens met de reacties hierboven, kan ook komen door het chaotische verhaal maar ze moeten wel erg veel... als ze thuiskomen uit school ga je dan ook rustig met ze zitten? Even de dag doornemen en e.v.t. dan wat dingen van ze vragen. Voordat je dat gaat doen kun je dan eerst even je jas ophangen... zoiets... Weet natuurlijk niet of je überhaupt thuis bent maar leek wel zo uit je verhaal. Tja verder consequent blijven... ook met de trap dan zitten ze maar de hele dag op de trap... daar kunnen ze ook niet met vriendjes spelen, met hun telefoon spelen of tv kijken...
Misschien kun je op een rustig moment eens gaan zitten en met ze praten? Niet in het heetst van de strijd zeg maar, maar gewoon een keer in het weekend? Ik merk namelijk dat dat bij Jelle (ok, die is nog maar 4) wel het beste werkt. Dat ik op een ander moment uitleg dat ik het erg fijn vind als hij zelf zijn schoenen en zijn tas opruimt als hij uit school komt. Ik moet het wel een paar keer herhalen, maar het werkt wel. Wat ik ook wel eens gelezen heb (Thomas Gordon, Luisteren naar kinderen) is dat je dit soort dingen echt in overleg moet bespreken. Dus ga ervoor zitten, leg je probleem op tafel en ga oplossingen bedenken en opschrijven. Maakt niet uit hoe gek of idioot ze zijn, laat ze maar meedenken. Hoe gekker hoe beter, kamer opruimen bijv: alles uit het raam gooien resulteert ook in een opgeruimde kamer Dan overleg je over de oplossingen en kies je er samen 1 uit. Het lastige is dan dat je moet proberen om ze niet te pushen naar jouw oplossing (ook al is dat vaak de snelste of makkelijkste) Kinderen zijn geneigd om zich het makkelijkst te houden aan oplossingen die ze zelf bedacht hebben. Spreek af dat je een bepaalde periode kijkt hoe het gaat en overleg dan weer. Werkt het niet, kun je een andere oplossing bedenken, werkt het wel dan is het zo goed! Met Jelle probeer ik dit nu wel eens, als ze nog kleiner zijn gaat dat moeilijk, en dat gaat eigenlijk heel goed. Ok, er zijn dingen waar geen discussie over mogelijk is (bijv handje vasthouden bij het oversteken) Zo rende hij mij elke keer achterna als ik hem naar school bracht. Ik heb hem op een middag gevraagd waarom hij dat doet en toen vertelde hij dat ik te snel weg was en dat hij nog iets wilde vertellen. Ik vroeg het wat ik daaraan moest doen en toen zei hij dat ik eerst moet vragen of hij nog iets wil vertellen. Dat doe ik nu dus elke keer als ik hem in de klas breng en dan verteld hij wat hij kwijt wil, krijgt hij nog een knuffel en dan ga ik weg. Sindsdien is hij me niet meer achterna gekomen.... En als ik het een keer vergeet, zal hij dat ook meteen zeggen...
Naar mijn mening is je verhaal niet warrig of onduidelijk. Ik snap precies wat je bedoelt, ik zit in dezelfde situatie met mijn dochter van 7 jaar. Zij mag tot en met woensdag niet met vriendinnen spelen Maar dat was een extreme situatie waardoor ze die straf kreeg, we zijn nl. Inmiddels wel op de goede weg met haar. Ik geloof wel in wat de anderen schrijven, dat teveel straffen op teveel dingetjes niet goed is. Op een gegeven moment zat ik op alles te vitten en was de sfeer alleen maar negatief. Dochter en ik waren er allebei niet gelukkig onder. Toen heb ik mij bedacht dat we terug moeten naar maximaal drie basisregels. Dat geeft meer overzicht. Die zijn belangrijk en de rest laat ik even varen. De 3 huisregels zijn bepaald en die ga ik nog ophangen. Ik heb ze besproken met dochter en haar commitment heb ik. Want: de regels gelden ook voor papa en mama! Dat vindt ze wel wat. Zij moet haar best doen, maar wij ook! Dus geen stemverheffen bijvoorbeeld en elkaar laten uitpraten. Sindsdien is de sfeer vele malen beter. En het gaat, met vallen en opstaan, steeds beter. Dus misschien dat 3 basisregels voor jou ook werkt?
Het beste is ervoor zorgen dat de straf in verhouding staat tot wat ze hebben gedaan. Dat ze door niet opruimen enz 6 dagen niet mogen spelen vind ik absoluut niet in verhouding. Hier werkt het het beste door hevig teleurgesteld te zijn, dan voelen ze zich aangesproken want ze willen niet dat mama teleurgesteld is. En ze moeten hun klus afmaken voor ze überhaupt iets anders mogen doen. Dus is de slaapkamer opgeruimd, dan mogen ze weer spelen, staan de bekers niet bij de afwas, hebben ze zelf pech want dan moeten ze dat de volgende ochtend zelf afwassen. Net als kleding bij de was, zit het niet in de wasmand, pech gehad, dan heb je geen schone kleren en zit je desnoods in je pyama op school. (Zover komt het nooit). Wij zijn niet zo van het straffen, ze krijgen pas echt straf als ze iets ergs hebben gedaan (bijv stiekem iets lekkers opeten, dan de rest van de dag niks meer). Zij vinden het vele malen erger, en dus een straf, als ze weggestuurd worden, ga jij maar op je kamer zitten, ik wil je even niet zien. Straf je wel, want jij bent mij niet maak dan duidelijk waarom je straft, maar maak het daarna ook altijd weer goed. En ik zou serieus nadenken over wat kleinere straffen die wat meer in verhouding staan. over 5 jaar gaan ze spijbelen enz (bij wijze van dan ), dan is een 'huisarrest' meer passend dan nu