Zijn er hier vrouwen die ervoor gekozen hebben geen contact met hun moeder te hebben?

Ja, ik nu sinds een maand en het is het beste wat ik in tijden heb gedaan. Ik zal vanmiddag even uitgebreid antwoorden. Ik ga nu eerst even lekker slapen na een nachtdienst.

 

Ik heb al een jaar of 8 geen contact meer. Mijn moeder is alcoholist en ik had haar al meerdere keren gewaarschuwd als er geen verbetering kwam dat ik het contact zou verbreken. In onze jeugd zoveel nare dingen mee gemaakt daardoor. Op een gegeven moment kreeg ze een nieuwe vriend, ze kregen ruzie met mijn broer en die nieuwe vriend besloot mijn broer op te bellen en zijn voicemail in te spreken dat hij hem zou vermoorden. Dat was voor mij de druppel, ik heb het contract volledig verbroken en wat een opluchting.

 

Hier nu 5 jaar geen contact, ga niet uitgebreid er op in maar zelfs een goede vriendin van haar zei tegen mij dat zij de moeder is maar ze schoof telkens haar verantwoordelijkheden (zorg voor broer) af op mij.

 

Oh en het bevalt prima zo,een heel stuk rustiger. Maar ik geef toe dat ik haar heus mis hoor,op die momenten waar je eigenlijk je moeder nodig hebt. Ik weet alleen dat ze niet de moeder is die ik nodig heb.

 

Ja heerlijk wat een rust.

 

Ja, sinds zes jaar. Ook alcoholiste trouwens.
Ik heb nooit een echte band met haar gehad, voelde me vaak niet geaccepteerd . Het was gewoon nooit goed en ze eisde veel aandacht op, een beschadigde vrouw, niet in staat affectie te tonen of te ontvangen..heel sneu eigenlijk.. Drie weken voor mijn trouwen was er veel onrust doordat zij ook geen contact/ruzie had met mijn zus..ik was bang voor gedoe op mijn bruiloft en heb mijn zorgen naar hun uitgesproken. Zij trok overal haar handen van af, trok zich terug op een manier dat ik haar ook geen uitnodiging meer heb gestuurd.(ze wou al niet meer komen)
Het heeft me veel rust gegeven, ook zou ze geen goede invloed op mijn kinderen hebben gehad. Ik mis haar niet zozeer..maar wel heel erg een moeder figuur. Onlangs hoorde ik dat ze kanker heeft..ze wil geen behandeling en met niemand contact. Ik sta nog steeds achter de beslissing, al vind ik het echt wel erg voor haar.

Soms helpt het je verwachtingen bij te stellen en een heel oppervlakkig contact aan te gaan..je bouwt voor jezelf wat bescherming op, laat haar niet teveel toe in je leven, maar de deur hoeft zo niet helemaal dicht. Soms is het voor jezelf kiezen als een situatie schade toebrengt aan jou en je gezin..het is moeilijk. Succes met je beslissing.

 

Oh wat lijkt me dat moeilijk, om geen liefdevolle moeder te hebben waar je altijd op terug kunt vallen.

 

In mijn geval weet ik eigenlijk niet beter dan dat ik voor haar moest zorgen en dus wat het is om een echte moeder te hebben. Ik zou het wel graag willen ervaren, maar dit komt nooit meer goed.

 

Ik heb nu al een paar maanden geen contact meer met mijn moeder. Alleen komt dit meer vanuit haar dan vanuit mij. Ze heeft een moeilijke periode achter de rug en ik heb haar in alles gesteund. Keer op keer was ik degene die het contact in stand probeerde te houden. Ook mijn moeder is alcholist en zit psychisch flink in de knoop. Na alles geprobeerd te hebben was ik er op den duur zat van en heb dit naar haar uitgesproken. Sindsdien heb ik geen contact meer met haar. Ze belt me niet en komt niet langs. Er is vanuit haar totaal geen interesse in ons leven, en dat vind ik behoorlijk pijnlijk. Als ze ooit weer contact zou zoeken zou ik daar waarschijnlijk wel voor open staan, maar het zal nooit meer worden zoals het was. Ik kan niet op haar bouwen en ik heb niet de garantie dat ze hoe dan ook er altijd voor ons zal zijn. Kortom Ik heb teveel met haar mee gemaakt en ik wil niet dat ze mij en mijn zoon nogmaals pijn kan doen.

 

Hier ook geen contact, ik kan het maar moeilijk accepteren en het doet nog teveel pijn. Mijn moeder is een koude, harde vrouw die nooit geen liefde heeft kunnen geven. Heb altijd hoop gehad dat het goed zou komen en een goede band met haar zou krijgen nu ik kinderen heb, maar ik zal nu in moeten zien dat dat nooit zal gebeuren. Er is ook heel veel gebeurd in mijn jeugd waar ik een trauma aan over heb gehouden en nog steeds veel hulp voor krijg. Ze ontkent alles.... ik voel mij zo in de steek gelaten door haar. Daarom heb ik nu besloten dat het beter is dat ze niet meer in mijn leven is, de teleurstelling iedere keer doet teveel pijn.

 

Ik heb die keuze ook gemaakt. Moeten maken om zelf verder te kunnen maar ik vond het toch moeilijk hoor. Ze bleef ook af en toe proberen om contact te krijgen. En telkens opnieuw was dat lastig.
En na 12 jaar ongeveer is ze onverwachts gestorven. Dat was héél moeilijk voor mij. Veel onverwerkt verdriet, schuldgevoel, spijt,... Dit was in december 2013 en stilaan heb ik er vrede mee.

 

Ik heb ook geen contact meer met mn moeder. Dit omdat ze mijn man niet accsepteerde en elke keer liep te stoken. Toen het haar niet lukte ging ze meldingen doen bij jeugdzorg dat ik mishandeld zou worden! Een melding bij jeugdzorg van een ouder nemen ze bloedserieus en ze kwamen bij me langs. Gelukkig kwamen ze er snel achter dat wij een goed functionerend gezin waren en liefdevolle ouders zijn. Mn moeder heb ik de deur gewezen. Die hoef ik niet meer te zien. Ik ben door haar praatjes iedereen van mn familie kwijt behalve mn vader.

 

Mijn moeder en ik waren tot dik 2 maanden geleden onafscheidelijk van elkaar en hebben nu alleen nog contact via de sms.
Vandaag ook duidelijk gemaakt dat zij niet bij de bevalling mag zijn. Dit was erg moeilijk en pijnlijk voor beide.

 

Hier al bijna 6 jaar geen contact. Heb er vrede mee had het natuurlijk liever anders gezien maar het is beter zo.
Heb gelukkig een erg fijne schoonmoeder

 

Ik speel met de gedachte om het contact te verbreken. Mijn moeder heeft een ernstige depressie, en daardoor worden haar nare eigenschappen verergerd. Toen ze nog niet ziek was vielen die nare eigenschappen niet zo op en ik dacht iedereen heeft mindere eigenschappen. Naast haar ernstige depressie heeft zij ook een angst/paniekstoornis.

Mijn moeder is heel erg claimerig, manipulatief, voelt zich heel snel tekort gedaan, neemt geen verantwoordelijkheid, maar in plaats daarvan speelt ze altijd het slachtoffer.

Ik denk dat ik eerst maar eens gewoon meer afstand ga houden, kijken hoe dat gaat.

 

Het eerste waar ik aan denk, vooral bij het maken van een keus, is: Hoe zou het voor jou voelen als je eigen kind over bijv. 20 jaar zegt geen contact meer te willen. Als je daar nu aan denkt zal die gedachte denk ik heel zeer doen. Ik denk dat je je daarom ook in je moeder moet verplaatsen (heb niet alles terug gelezen en er blijven altijd uitzonderingen, zo begrijp ik het ook van de dames wier moeder alcoholist is).

 

Ik leid aan dezelfde dingen als je moeder. Maar als ik wist dat iemand het contact met mij verbrak vanwege mijn "ziekte" zou ik me zwaar gekwetst voelen. Ik denk dat je me niet meer zeer zou kunnen doen.

 

Ik heb geen contact meer met mijn biologische moeder en ik geniet er elke dag intens van. 1 dag niks van haar gehoord is een goede dag. Ik hoop dat ik over 50 jaar een berichtje krijg dat ze is overleden en dan is het gewoon afgesloten. Ze mag wat mij betreft 100 jaar oud worden in goede gezondheid; zolang ze mij en mijn gezin maar met rust laat. Die kans is echter best klein gezien haar rotte persoonlijkheid.

Anyways; ik probeer al jaren van haar af te komen en heb er 2 weken geleden nog een rechtszaak over gehad. Dit contact wordt nooit meer hersteld! Nooit meer!