To avoid critisism; say nothing, do nothing, be nothing. (om kritiek te vermijden; zeg niks, doe niks, wees niemand). Klopt dat voor jouw gevoel? Ik voel mij soms nogal aangevallen wanneer ik een lading kritiek over mij heen krijg - ook buiten de zwangerschap om - en daar heb ik vroeger zelfs een extra lesje bij gehad, omdat ik erg agressief kon worden en letterlijk kon exploderen wanneer iemand (terecht of onterecht) kritiek op mij had. Dat exploderen kan ik soms nog steeds wel, maar ik heb wat extra 'lesjes' geleerd in training voor mijn werk om het wat meer te relativeren/ermee om te leren gaan etc. Nu moet ik nog steeds af en toe mezelf goed in toom houden om niet te exploderen (vooral van een aantal personen) maar ik moet zeggen dat het steeds vaker lukt. En nu met die uitspraak hierboven helemaal. Ik zeg en doe tenminste iets en ik ben belangrijk voor mijn naasten - dus ik ben niet niemand Nu zie ik hier op het forum ook wel vaak kritiek, die uiteraard ook lang niet altijd in dank wordt afgenomen. Misschien helpt het relativeren dat iedereen op zijn/haar beurt wel ergens kritiek over krijgt. Ik vind het wel een mooi iets, die uitspraak... Ik zou hem haast op een tegeltje laten drukken en op mijn wc hangen Hoe ga jij met kritiek om?
Ik zie kritiek niet snel als iets negatiefs. Van kritiek kun je ook leren. Maar het ligt er wel aan op wat voor manier iets word gezegd.
Ik kan er heel goed tegen. Waar ik niet tegen kan zijn domme, kwetsende en onnadenkende opmerkingen onder het mom van 'eerlijkheid'. Dan beter liegen En wbt de uitspraak: het zou mss soms goed voor me zijn af en toe, maar oef zo moeilijk
Klopt, de toonzetting is erg belangrijk. Soms kan kritiek wel leerzaam zijn ja, zolang het niet direct 'bashen' wordt en ook als leerzaam bedoelt pakketje wordt uitgereikt. Iemand zei tegen me; kritiek is hoe dan ook een cadeautje: iemand stopt er moeite in om het aan jou te geven. Maak het open, bekijk wat het is en beslis voor jezelf: Kun je er wat mee? Ja, dóe er dan wat mee. Kun je er niks mee? Gooi het dan weg of geef het terug. Al zou ik soms nog steeds bij 'bashen' het cadeautje recht in iemands gezicht willen gooien, vond ik dat ook wel een mooie uitspraak
Inderdaad, van kritiek kun je leren maar het gaat erom hoe het gezegd wordt. Wanneer iemand kritiek op mij heeft en het wordt op een vervelende / betweterige toon gezegd dan heb ik nogal snel de nijging om "in de aanval" te gaan door diegene echt proberen te overtuigen dat ik toch echt wel gelijk heb als ik iets zo zeg of zo doe. Maar met de uitdrukking: "To avoid critisism; say nothing, do nothing, be nothing." ben ik het niet volledig eens Ik heb in het begin van onze relatie bij mijn schoonouders thuis gewoond. Mijn vriend had veel ruzie met zijn ouders en dan ging ik op onze slaapkamer boven zitten aangezien ik me er niet in wilde mengen. Ze waren al niet zo blij met me en als ik me er ook nog eens mee zou "bemoeien" dan zou dat al hemelaal verkeerd vallen......dacht ik...... Kreeg ik ineens de verwijten naar mijn hoofd gegooid dat ik lekker makkelijk was door me altijd boven te "verstoppen" zodra er ruzie was blablabla... Dus doe ik mij er netjes niet mee bemoeien, is het ook weer niet goed.
Ben best wel kritisch. .. ook naar mijzelf. .. Zonder kritiek zouden we , in mijn ogen, allemaal nog steeds het denkvermogen hebben van holbewoners aangezien ik van mening ben dat je zonder kritiek niet kunt ontwikkelen. .
Ik zie kritiek niet als iets negatiefs. Wordt het op een nette manier gebracht dan doe ik er wat mee. Is iets aanvallend dan probeer ik er nog over in gesprek te gaan maar laat het dan van mijn schouders glijden. Het heeft geen zin om mijn energie daarin te verspillen.
Zie kritiek ook niet echt als iets negatiefs.... maar ligt er vooral aan wie, wat, waarom en vooral hoe
Dit was mijn eye-opener: Een man en zijn zoon gingen met hun ezel naar de markt in een dorp verderop gelegen. Toen ze een korte tijd onderweg waren, passeerden zij een boer en deze zei:Jullie zijn ook niet goed wijs, want een ezel is om op te rijden en zeker niet bedoeld om er naast te gaan lopen! En de man zette zijn zoon op de ezel en zij vervolgden toen weer hun reis. Maar spoedig ontmoetten zij een groep mannen, waarvan er één man zei:Moet je eens die luie jongen zien, hij laat zijn vader lopen, terwijl hij lekker op de ezel zit?! De man beval zijn zoon onmiddellijk om van de ezel af te komen en ging er vervolgens zelf opzitten. Maar ze hadden slechts een kort stukje weg afgelegd, toen zij twee vrouwen passeerden. De ene vrouw tegen de andere vrouw:Wat is dat toch een wrede vader dat hij zijn zoontje zo naast de ezel laat strompelen?! Nu, toen wist de man niet meer wat hij moest doen; toen ging hij maar op de ezel zitten en zette tenslotte de jongen voor zich neer op de ezel. En zij kwamen in het dorp aan. De toeschouwers begonnen hem uit te jouwen en hem na te wijzen. De man stopte en reed met de ezel naar de toeschouwers en vroeg waarom zij toch zó vervelend deden. En de toeschouwers zeiden:Schaam jij je niet diep, dat jij die arme ezel zo zwaar belast met jezelf en je lompe zoon? De man en de jongen gingen van de ezel af en gingen diep nadenken wat zij nu toch zouden moeten doen. Zij dachten en dachten, totdat ze op het laatst een oplossing hadden. Zij hakten een stevige grote tak af en bonden hieraan de poten van de ezel vast. Zij pakten de paal op en droegen de ezel met de paal op de schouders. De jongen voorop en de man erachter. Zó liepen ze vervolgens naar de marktplaats en de mensen, die ze onderweg tegenkwamen, begonnen hen bij dit aparte tafereel luidkeels uit te lachen. Toen ze echter bij de brug vlak voor de markt waren aangekomen, schopte de ezel zijn achterpoten los van de paal en dat veroorzaakte dat de jongen van schrik de paal uit zijn handen liet vallen. In het strijdgewoel dat hierna ontstond, viel de ezel over de brug en kwam hij in de diepe rivier terecht. En omdat zijn voorpoten nog waren vastgebonden, verdronk hij jammerlijk. Dat zal jullie leren, zei een oude wijze man, die hen gevolgd had: Wanneer je het ook iedereen naar de zin wil maken, krijgt uiteindelijk niemand zijn zin!
Hoe kan je kritiek verpakken in een boodschap. Van de week heb je mail contact gehad met mij. En daar in ben ik vrij eerlijk geweest. Of ik het bij het juiste einde hebt. Ben geen helder ziende. Kan wel van alles gaan schrijven maar jou daar mee bereiken dat lukt toch echt niet. Wat dat betreft denk ik persoonlijk dat je als jij kritiek ervaart en ook krijgt je er ook gelijk een gedachten bij hebt als of iemand jou wil pijn doen of wat dan ook. Wat dat betref is dit gelukkig een open lobby en kan en mag je eerlijk zijn. Je kunt pas wat met kritiek doen als je het ook kunt ontvangen en daar uit ook je denk wijzen kan aan passen. Voor de rest is het allemaal aan jou zelf hoe je er mee omgaat. ( weet dat je niet op mijn antwoord zit te wachten jji vind toch dat ik je veroordeel.) Misschien terecht.
Misschien is het volgens het woordenboek wel hetzelfde, maar ik heb altijd geleerd dat bovenstaande van toepassing is op feedback. En dat feedback iets is waar degene die het cadeautje geeft (lang) over nagedacht heeft, terwijl kritiek er zomaar zonder enig fundament uit gekraamd kan worden. Overigens zie ik weinig in de uitspraak van je openingspost. Zou niet best zijn als we allemaal "niemand" zouden zijn. En bovendien, als ik ergens kritiek op heb, is het op mensen die "niemand" zijn..
Das ook een goeie ja Feedback is wat mij betreft gewoon verpakte kritiek maar dan netjes gebracht. Dat is voor mijn gevoel gewoon lood om oud ijzer; de strekking is hetzelfde. Feedback 'moet' je onderbouwen (in hoeverre je sowieso iets moet), hetzelfde als kritiek. Wanneer je dat niet kunt onderbouwen en enkel roept omdat je je baseert op aannames, dan is het voor mijn gevoel 'bashen om het bashen'.
zo kijk ik er ook tegenaan. Al moet ik er wel bijzeggen dat mensen die me dierbaar zijn me kunnen maken of breken
Ik houd meer van het woord 'feedback'. Iemand zegt iets tegen me en daar haal ik uit wat ik belangrijk vind om te onthouden of om wat mee te doen. En de rest laat ik gaan.
Ja dat is wel lastig, dat stukje kan ik ook nog steeds niet goed loslaten. Ik frustreer me daar vaak het meest over, want ja, als ik die persoon verder toch niet ken, dan zal het mij inderdaad verder een zorg zijn wat hij/zij over mij denkt. Daar heb ik dan vooral geen last van. Op fora hebben ze daar gelukkig een negeerlijst voor. Mja, soms is het lastig om dierbaren of familie ofzo te negeren, vooral wanneer ze je bewust proberen te raken; gewoon omdat het kan om kwaad bloed te zetten.
Als je het niet onderbouwt, is het geen feedback meer.. dus ja, in zoverre MOET je onderbouwen, anders ben je gewoon kritiek aan het geven..
Ik ben het er mee eens. We leven in een maatschappij (ahum) waarin iedereen kritiek heeft op een ander, dus een levend wezen krijgt zeker een keer met kritiek te maken. Ik kan er gelukkig goed mee omgaan, want mijn veilige basis is thuis en zolang het daar goed gaat, kan het me gestolen worden als ik bullshit over me heen kreeg en kan ik mijn eigen handelen goed onder de loep nemen en er aan werken als er terechte kritiek word geuit. Positieve kritiek vind ik overigens ook niet altijd heel positief, hoor, want het kan me net zo goed koud laten als het gezegd word door een persoon waar ik geen vertrouwen in heb...