Deze tekst heb ik geschreven op een moeilijk moment, ik weet niet ofdat jullie er veel aan zullen hebben maar misschien is het wel leuk om te lezen. Alvast veel leesplezier Van jou is er nog geen sprake, toch ben je er al voor mij, ergens diep in mijn gedachten daar zit je te wachten op jou moment. Je bestaat gewoon nog niet, en toch mis ik je. Of je een jongen of een meisje zult zijn dat weet ik ook niet, dit is het prille begin van jou, hier begint het met jou. In mijn buik is er nog geen beweging nog geen jou,maar in mijn hoofd ben je al gevormd, je bestaat. Ik wou dat ik mijn handen over mijn buik kon wrijven, weten dat je er bent,dat ik niet alleen ben. Maar de gedachte dat je er nog niet bent maakt de pijn zo ondraaglijk voor mij, geduld dat is het enigste dat ik kan hebben, wachtend op de dag dat er sprake van jou zal zijn. Jammer genoeg ligt geduld hebben niet in mijn aard. Hele dagen lang zaag ik de oren af van je vader maar hij heeft maar enkele woorden voor mij over geduld! Ik hoop via deze weg wat rustiger te worden, via deze weg kan ik al tot je spreken ook al besta je niet hoe raar het ook klink. Je zit al heel lang in mijn hoofd,aan het broeden,aan het wachten, je wil zo graag je eerste stapjes op deze aarde zetten, en ik wil je zo graag begeleiden maar nu is onze tijd nog niet. Onze tijd moet er nog komen en wanneer onze tijd is aangebroken dan zal ik jou begeleiden in deze harde wereld, zal ik je dicht bij mij houden, zal ik je handje vasthouden bij je eerste stapjes,zal ik je uitzwaaien,zal ik er voor je zijn. Liefst je mama 12-04-2007
He Stephanie, Ik had vannacht nachtdienst en heb je mooie verhaal gelezen. Ik vond het echt heel ontroerend want er zit echt herkenning in jou verhaal voor mij. Zat ik daar in mijn nachtdienst met een brok in mijn keel Maar echt heel mooi! Liefs Farfan