Oei oei oei wat is dit een vooral NIET makkelijke periode. De hele dag door hoor ik "mama...". Alsof ze zit te wachten op de momenten dat ik heel even wat moet doen vooral. Sta je net met sop tot onder je oksels, gebeurt er wel weer wat en kun je stoppen. En zo gaat dat zo ongeveer de hele dag. Niet stilzitten. Wiebelen, geen seconde "dr klep" kunnen houden en dat begint heel vrolijk al rond kwart over zes in de ochtend. Het lijkt wel plakband dat aan me vast blijf zitten. Leuke is uiteraard dat, hoe meer ik me er dus aan stoor, hoe erger het wordt. Ook non-verbaal. Het lijkt wel een energie ofzo die tegen elkaar stuitert. In het zwembad is momenteel alles eng. Heel de week wil ze zwemmen, ga je naar "zwemles", dan wil ze niet. Great. Spelen met een vriendinnetje; er is dus een meisje waar ze mee gespeeld heeft, maar die is al ruim 5 en die van mij moet nog 4 worden in juli. Dat verschil is dus erg groot. Maar de hele dag staat ze dus voor die schutting te roepen en owee als ze het buurmeisje hoort. Het is is soms een soort van genant Roepen, springen en doen en dan weet ik het soms ook niet meer. Ik zeg dan wel dat het meisje niet altijd kan enzo, maar toch, MOET het gebeuren. Net dus ook. Punt is dus; mijn dochter mag nog niet buiten op straat spelen. Wel in de tuin en op straat met mij erbij .Maar niet alleen. Nu mag buurmeisje dat inmiddels wel een beetje en die wil dus weer niet in de tuin bij ons spelen. Resultaat; een kind dat vierkant overstuur is, want buurmeisje wil niet spelen. "Dan ga ik wel naar buiten mama". En dan moet ik dus weer vertellen dat het niet mag. ZUCHT. Nee, niet echt makkelijk gewoon. Ik ben aan het einde van de dag echt afgedraaid en overdag kom aan zo weinig toe, omdat er zo ongekend veel aandacht gevraagd wordt. Bergen met speelgoed, genoeg tuin, een hele bult met krijt, echt , er mag hier veel. Maar bij a-l-l-e-s mag ik zitten entertainen en denk ik heel even aan mijn linkerteen, dan hoor ik in de verte alweer "MAMA!!!". Help.. ok. Mantra dan maar : hetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoedhetkomtgoed En even van me af miepen helpt ook
Haha, herkenbaar hoor. Hier ook 2 plakkerds, de hele dag door. Kan mn kont niet keren of ik hoor wel "mama" of gejammer van de jongste. Aaargh! Ben compleet op als ze op bed liggen... Het komt goed Hoop ik
ts, heb je een gevaarlijke straat? Ze mag dus niet alleen buiten de tuin? ook niet onder toezicht van oudere kinderen dmv spelen?
Onze oudste is nog maar 2,5, dus nee mag sowieso niet alleen buiten spelen. Ze ziet nog helemaal geen gevaar. Een rustige straat vind ik net zo gevaarlijk, omdat ze misschien kunnen denken dat er toch nooit een auto is en daardoor niet goed kijken, of dan niet weten wat ze moeten doen als die er opeens wel is.
Mijn nichtje is 3 en gaat met haar broer van 6 wel alleen naar de speeltuin iets verderop, maar zou dat zelf niet doen... Zou ze ook niet alleen naar school laten lopen op die leeftijd. Misschien heb ik wel zo'n plakkerd omdat ik zelf te voorzichtig ben?
De mijne zijn ook van juli 2009, en we zitten net een week in een 'makkelijke' fase ( heerlijk!!), maar ik herken je verhaal Ik was op gegeven moment gewoon 3 gesprekken tegelijk aan het voeren, en met 1 hand bezig was met helpen met een puzzel, en met de ander hand helpen met tekenen. Ze wilden constant aandacht en constant praten Nu met mooi weer zie ik ze gewoon niet meer, ze zijn de hele dag in de tuin allerlei fantasiespellen aan het spelen. Dat vind ik dan weer het prachtige van deze leeftijd, hele werelden verzinnen met 3 hoofdrolspelers
Haha.. dan zijn drie tegelijk wel erg handig lijkt me Mijn dochter mag wel alleen in de tuin spelen, dat is geen punt hoor. We hebben een lekkere ruime tuin en ze mag ook van alles; met zand spelen, bellen blazen, tenten bouwen, picknicken op het gras, de hele stoep onder kleuren, met water spelen. Ik ben daarin niet zo moeilijk. Maar alleen buiten buiten, dat zit er echt nog niet in. Ze is zich nog niet goed bewust van wat kan gebeuren. Nu vanavond heeft ze dus alsnog met haar buurmeisje kunnen spelen en dan zijn de ouders ook buiten, dan mag ze mee. Maar niet met zijn tweetjes alleen buiten. En dan nog, hou ik zelf ook een oogje in het zeil. Ik ben daar wel voorzichtig in. Vanmiddag was ik met haar naar de speeltuin geweest hier vlakbij, vaak wel leuk en vaak ook andere kinderen, maar vandaag was ik al niet helemaal happy en toen werd ik even fijn "opgezadeld" met een kind dat ik totaal niet ken. De mama's zaten heerlijk te roken en een frisje te drinken even verderop aan een tafel. Heel irritant ging dit kind aan de haal met de schoenen van mijn kind (die ze even uit had, groot grasveld, zandbakjes weet ik wat), vervolgens met zand staan strooien en stokken staan zwaaien. Speen in de mond, amper te verstaan en ik denk nog geen drie jaar oud. En die moeders maar kwekken, zonder ook maar even onze kant op te kijken. Nou dikke doei zeg. Daar had ik geen zin in. Heel flauw, maar ik wilde weg en dus heb ik dochterlief met een waterijsje in het vooruitzicht weer mee naar huis gesleept en ben ik maar in de tuin gaan spelen. En nu? Ze slaapt! Joehoe!