Mijn zoon is 10 weken en hij doet het prima, maar ik maak me zorgen om 1 ding: hij valt niet zelf in slaap. Ik moet elke keer met hem 30 minuten zitten voordat hij helemaal vast slaapt en dan kan ik hem in de wieg leggen (s'nachts, overdag lukt niet, hij wordt steeds wakker). De theorie is bekend: slaperig maar wakker in bed leggen, alleen op moment dat hij in zijn wieg wakker gelegd wordt gaan de ogen open en zo kan hij 40 minuten liggen. Dan wordt hij moe van te lang wakker zijn geweest en hij gaat huilen,, en dan krijsen. Ik heb op advies van cb hem laten huilen - was geen succes van voeding tot voeding huilen. Of wil ik te veel - moet ik er nog mee wachten?
Komt vanzelf. Bij mijn beide kinderen hebben we er ook steeds naast gezeten tot ze sliepen. Anders gingen ze gewoon niet. Pas toen ze een maand of 5-6 was gingen ze zelf slapen. Je kindje is pas 10 weken, komt echt vanzelf. Ik zou hem persoonlijk niet laten huilen. Vind dat zo'n stom advies van het cb, hij is pas 10 weken. Hij wil gewoon bij je zijn, daar raak jij enorm gestrest van maar hij ook.
Bekend probleem. Bij mijn dochter kwam het ook niet vanzelf (dacht ik). Uiteindelijk is het bij haar goedgekomen, volgens mij ook rond 5-6 maanden. Je moet jezelf afvragen wat je wil en dat accepteren. Daar bedoel ik mee dat als je perse wil dat hij zelf in slaap valt je moet accepteren dat hij huilt en dat het uiteindelijk beter gaat. Als je ervoor kiest om hem niet te laten huilen moet je misschien accepteren dat je dan veel tijd kwijt bent. Persoonlijk ben ik voor de laatste optie en heb gemerkt dat als je dit accepteert en je er voorzichtig mee aan de slag gaat (af en toe iets proberen) je dan vele meer innerlijke rust hebt. En wat je omgeving of het CB ervan denkt is irrelevant. Je kan bijvoorbeeld proberen om een muziekbeestje bij je te pakken als hij bij jou in slaap valt. Als hij dit gewend is zal hem dit ook rust geven als je dit laat spelen als hij in z'n wiegje ligt. In het boek "slapen zonder huilen" staan ook veel goede tips. Succes!
Ik kon mijn kleintje ook nooit zo lang laten huilen, ik heb hem pas laten huilen toen hij 6 maanden was. Hij moet zich nog steeds in slaap huilen, dus komt niet bij alle kindjes vanzelf rond die tijd. Maar ik weet zeker dat het hier geen reflux is. Heeft jouw kleintje daar geen last van? Want dan blijven ze ook non-stop huilen. Het langst wat hier werd gehuild was 35 minuten, mijn oudste had reflux en die haalde ik er eens na 50 minuten gillen eruit.. maar die had gewoon pijn.
Hier een knulletje die het nog steeds niet kan en boeiend...dan wacht ik toch tot hij slaapt? Alleen als hij gaat gooien met zijn speen loop ik even weg en dat vindt hij niet leuk. Dan gaat hij wel slapen als ik weer terug kom. Maar laten huilen, je kindje is 10 weken! Wat een lekker advies weer van het CB...
Komt vanzelf. Ene baby is hier eerder aan toe dan de andere baby. Mijn jongste dochter heeft veel in de kinderwagen beneden geslapen. Altijd onder handbereik om even te wiegen e.d. Daar sliep ze beter dan alleen op haar kamer. Dat ging ze uiteindelijk rond de vier maanden doen. Is dus helemaal goed gekomen!
Het komt helemaal vanzelf. 10 weken is erg jong en wat CB's zeggen doet er niet toe, het enige advies dat zij kennen is 'laten huilen'. Mijn dochter ging altijd slapend in bed, tot 3,5 maand. Toen kon ik haar halfslapend wegleggen,tot ik haar helemaal wakker in bed deed. Ze heeft dat zelf geregeld en haar tijd genomen en nooit hoeven huilen. Ik denk daarom dat ze haar bed een echt veilige plaats vindt. Een jonge baby lang laten huilen geeft hem een enorm onveiligheidsgevoel en stress. Nergens voor nodig.
Heel erg bedankt voor jullie reacties! Het doet me goed om te weten dat het op andere manier ook zou kunnen lukken. Maar hoe weten jullie dan waanneer een kind er aan toe is? Hoe vaak proberen? Eens in een week? Of twee weken? Het advies over een muziekdoosje is erg goed - ga ik ook proberen, bedankt!
Heel herkenbaar! Hier hetzelfde 'probleem' gehad. Ik volgde consequent elke dag hetzelfde riedeltje. Samen de gordijntjes dicht doen, het muziekje aan, in bed leggen, kusje en een aai over zijn bolletje en dan gaan slapen. Ging hij dan huilen, dan bleef ik bij hem (haalde hem niet meer uit bed, was ook niet nodig) tot hij sliep. In het hele begin was dat soms wel een uur of langer. Heel zielig en ik voelde me zo machteloos. Maar uiteindelijk heeft hij nu de rust om heerlijk zelf in slaap te vallen. Probleemloos. Komt allemaal goed