Hoi, Hier de zoveelste vraag over eten. Mijn zoontje van 16 maanden heeft eigenlijk zijn avondeten nooit lekker gevonden, met een paar hapjes waren we altijd al blij. Maar sinds een paar maanden eet hij niks meer 's a vonds. Brood en pannekoeken wel, maar dat ga ik natuurlijk geen 7 dagen per week doen Ik ben gestopt om vanalles te verzinnen. Zelf eten, niet zelf eten. Pureren, niet pureren. Rauwkost, warme groenten.....vanalles geprobeerd maar het is echt een drama. Nu ben ik zover dat ik gewoon een bordje met wat eten bij hem zet zodat hij zelf kan eten en kiezen wat hij eet en wij eten gewoon ons eten op. Pakt hij iets, pakt hij iets, anders niet. Daarna een toetje, dat eet hij wel maar dat geef ik ook niet meer dan normaal om te compenseren. Dit betekent dat hij 5 van de 7 dagen alleen met een klein toetje en klein beetje water voor het slapen naar bed gaat. Hebben jullie hier ervaring mee en wanneer is het over gegaan? Onze oudste heeft dit nooit gehad, herken het helemaal niet en het frustreert ook aardig moet ik zeggen
Toch denk ik dat dat de beste manier is... Allemaal aan tafel, iedereen een bord(je) met eten voor de neus, verder geen aandacht aan schenken (hoe moeilijk dat ook is) en gezellig kletsen over vanalles en nog wat. Niet eten, dan niet eten... Inderdaad geen extra toetje oid geven en op deze leeftijd zeker niets vervangends geven. Je kunt het er niet in proppen he! Het klinkt allemaal heel gemakkelijk als ik dat zo schrijf, maar weet uit eigen ervaring dat het dat helemaal niet is. Het frustreert enorm! Ter compensatie kun je overdag misschien al een bakje rauwkost geven (komkommer, tomaat, paprika oid)... Maar weet niet of hij dat wil. Is er helemaal niks wat hij lekker vindt? Hier is pasta ook altijd een succes en met de saus kun je daarbij flink variëren. Ik maak saus van spinazie, broccoli, courgette, aubergine, tomaat oid. Soep? En lijkt het alsof hij geen honger heeft of wel en wil hij het gewoon niet proeven/eten?
Hoi Nova, Bedankt voor je reactie! Denk ook wel dat we goed bezig zijn op deze manier, maar man o man, wat een frustratie zeg. Heb het nu helemaal los gelaten en ben blij met elk hapje dat hij wel eet, dan komt het vast wel goed. Maar ik zou zo graag willen dat hij geniet van zijn bordje avondeten net als de rest van de familie Mijn gevoel zegt dat het niks met smaak te maken heeft maar dat het een machtsspelletje is. Wat ik wel heel jammer vind is dat hij ook geen stukjes komkommer, tomaatjes en paprika eet, dan zou hij nl. iig wat groens binnenkrijgen. Wat ik wel vreemd vind is dat hij heel smakelijk begint aan een stukje gehakt bijvoorbeeld om het er vervolgens bijna kokhalzend weer uit te spugen. MAar harde broodkorsten of grote stukken brood eet hij wel, dus geloof niet dat het een kwestie van niet kunnen is. Maar goed, het zal wel overgaan. Dank voor de tips!
Hier is het sinds zoon 13 maanden is een drama met avondeten en helaas is het da nog steeds (sorry, wil je niet ontmoedigen) Hier ook gewoon eten voor zn neus neerzetten. Wat hij eet eet hij. Zo niet, dan niet. Vaak eet hij alleen kale pasta (met saus wordt stelselmatig geweigerd), aardappels, mais (joehoe, 1 soort groente ) pannenkoeken, patat, sommige soorten vlees en dat is het wel zo'n beetje. Nu eten we weinig pannenkoeken en patat, dus het 'meeste' eet hij het andere. Wij doen verder idd zoals nova ook al zegt: negeren en gewoon gezellig eten. Laatst had hij een periode dat hij ineens wél weer wat dingen wilde proeven ( soms ook een beetje onder dwang) maa dat is helaas weer over. Ik merk dat het hier deels een machtspelletje is en deels de smaken nietlekker vinden (of niet lekker zéggen te vinden ). Mijn ouders maken er namelijk altijd een drama van als we daar eten en daar weigert zoon dan ook pertinent alles. Kokhalzen gaat zoon hier trouwens wel doen bij stukjes in zn eten. Yoghurt met stukjes is echt niet te doen. Evenals alle sauzen etc. Ik realiseerde me laatst da ik zelf vroeger ook een hele moeilijke eter was en mijn man ook, dus eigenlijk is zoon zn gedrag zo gek nog niet Hij krijgt elke dag een vitaminepil en eet gelukkig brood, sommige soorten fruit wél goed, dus ooooooooooit zal het vast wel goedkomen met eten Voor nu heel veel succes en sterkte! Het valt niet altijd mee om kalm en rustig te blijven en het te negeren
Mijn zoon is bijna 4,5 jaar en bij ons is het avondeten nog steeds niet leuk omdat hij bijna niks wil eten, en dat al vanaf dat hij 1 jaar is! Gelukkig heb ik wel het idee dat het nu iets beter gaat omdat ik echt met hem kan praten nu en hem dingen duidelijk kan maken. Hij helpt nu mee met eten koken en hij mag zelf zijn bordje opscheppen. Hij snapt nu ook dat wat hij opschept hij moet opeten gelukkig. Toen hij kleiner was ging dat natuurlijk niet en wat hebben wij een rot periode met avondeten gehad. Hij kreeg altijd een bordje voor zijn nues met eten wat wij ook aten en voordat hij ook maar iets kon aanraken riep hij al 'dat lust ik niet'. Niks wilde hij proberen, geen groente, geen aardappels, geen komkommer, paprika, tomaat, helemaal niks. Ja, als ik hem de kans gaf dan at hij 6 boterhammen op een dag maar dat gebeurde niet. Nu eet hij 4 boterhammen op een dag, 2 of 3 stuks fruit, een koekje, met geluk 5 tot 10 hapjes avondeten en wat drinken, bakje yoghurt en na het eten een bekertje water. Mijn jongste daarentegen eet als een bouwvakker. Hij wil de hele dag wel eten en bij alles gaat zijn mondje open en vooral avondeten is favoriet. Wat ben ik hier blij mee en wat hoop ik dat dit zo blijft. Hij eet zelfs meer avondeten dan zijn grote broer die 3 jaar ouder is.
Wij doen het hetzelfde als jullie. Ik zit nu te denken, zou het niks zijn om hem smiddags warm te laten eten?
Hier heeft mijn zoontje nooit avondeten leuk/lekker gevonden... Sinds hij groente mag heeft hij het geweigerd. Potjes, vers wat we ook gaven, hij moest niks hebben en spuugde het allemaal weer uit. Hij is nu 2,3 jaar en nog eet hij 's avonds niet. Ik ben al blij als hij 1x in de 1½ tot 2 weken een paar happen warm eet. We laten het hem wel proeven, maar het wordt gelijk weer uitgespuugd. Ook geprobeerd om hem 's middags warm te geven, maar ook dat maakte niet uit. Ik zet het voor hem neer, maar voor hem is het meer speelgoed dan voedsel. Ik merk wel wanneer hij gaat beginnen met goed eten. Dan gaat iig de vlag uit!