Onze zoon is op dit moment zo vreselijk gemeen. En dan met name tegen zijn zus en mij. Zodra mijn dochter, die echt heel lief voor hem is, in zijn buurt komt trekt hij aan haar haar of knijpt haar. Ik spreek hem dan streng toe en zet hem op de gang maar hij lacht alleen maar keihard erom. Vind het zo sneu voor mijn dochter, ze kan amper normaal in 1 ruimte met hem zijn zonder dat hij haar pijn doet. Iemand tips?
Mmm geen tips maar lees even mee, mijn dochter is even oud en doet dit ook, ze krabt ons, slaat en knijpt. Heb het idee dat ze het echt doet om een Reactie uit te lokken. Ik doe eigenlijk hetzelfde als jij, vertel haar dat dat pijn doet en zet haar even apart.
Ik weet niet of je dochter ouder is dan je zoontje, maar hoe reageert zij erop? Wat misschien niet de meest sociaal gewenste oplossing is maar misschien wel de meest effectieve is dat ze het een keertje terug doet...
Hier ook een terrorist. Hij is ruim 2,5 en mijn dochter van 5,5 mag het nu terug doen van ons. Heel lang hebben we het op jou bovenstaande manier aangepakt en een huilende dochter getroost. Nu doet ze het gewoon terug en kreeg ik een huilende zoon naar me toe. Die heb ik getroost en aangegeven dat hij dan ook niet moet slaan. Hield al heel snel op... Niet de meest pedagogisch verantwoorde manier maar wel erg effectief schijnbaar.
Hier ook een maar die bijt. Na een aantal keer flink boos geweest te zijn en zelf voor straf in haar kamer. Hebben we 1 keer terug gebeten sinds dien doet ze het niet meer. Gaat al 3 maanden goed
Dat is een klein beetje het complexe.... onze dochter heeft heel lang buitens huis geknepen en daar zijn we hard mee aan de slag om af te leren. Dus ik ben bang dat haar broertje terug mogen knijpen een heel verkeerd beeld voor haar schept. Overigens heeft ze dit nooit gedaan bij of in bijzijn van mijn zoon dus hij kan het niet overgenomen hebben
Persoonlijk vind ik terug doen altijd een beetje vreemd, idd imdat je dan het beeld schept dat jij of zijn zus het wel mag en hij niet. Maar goed, ik heb geen andere kinderen rondlopen dus ik weet niet hoe ik het dan zou oplossen. Gelukkig heb ik nog niks gehoord van de psz dus tot nu toe is ze wel lief voor andere kinderen
Hij is op de psz ook lief voor de kindjes, het is echt alleen non stop bij zijn zus en een enkele keer bij mij.
Mensen zien terug doen altijd als iets fouts... Maar hoe moet een kind weten dat het pijn doet en niet leuk is als hij het zelf niet ervaart denk ik dan. Ik was woest geweest, meteen de hoek in en als dat niet helpt zou ik zeker even kennis laten maken met het gevoel wat die doet... Is die helemaal betoetert! Je moet hierin je dochter ook beschermen hoor!
Mijn peuter bijt mijn oudste af en toe, en dan ook echt heel hard. Ze gaat nu voor straf de gang in, en ik laat dan ook echt merken dat ik echt heel boos ben. Ze is 2 maar blijft dan gerust 10 min in de gang, en 9 van de 10 keer zegt ze daarna zelf sorry. Terug bijten vind ik vreemd.. Maar misschien drijft ze me ooit wel eens zover
Helaas is het hier niet slechts af en toe. En de gang loopt hij lachend heen, hij lijkt er echt lol in te hebben dat maakt me nog kwaader :x
Moeilijk dan zeg. Mijn dochter kan ook hard lachen als ze me slaat of krabt, maar heb het idee dat ze dat doet uit een soort van nerveusheid ofzo, net als mensen die lachen bij slecht nieuws. Zal bij jouw zoontje dan anders zijn als ik dat zo lees. Heb verder dan ook geen idee eigenlijk..
Was dat bij jullie dochter ook niet zo, dat ze jullie uitdaagde en dan moest 'lachen' om haar straf enzo? Hoe gaat het daar nu mee? Een kleintje van 2 kan wel al heel goed begrijpen of iets niet mag, maar de zwaarte van "het misdrijf" begrijpen ze nog niet zo goed. Mijn dochter lacht ook als ze iets stouts heeft gedaan, gewoon omdat ze benieuwd is naar mijn reactie. Als ik dan kordaat optreed, verder negeer en er weinig woorden aan vuil maakt komt de boodschap wel over. Ik zou er geen groots drama van maken, hem gewoon elke keer op een strafplekje zetten tot de boodschap aankomt. Je dochter aanmoedigen om het terug te doen zou ik niet doen, maar al ze het een keer doet is het misschien wel in 1 keer over... stel je voor als hij dit doet op de psz of de creche, dan kun je ook niet verwachten dat kinderen zich niet verweren en krijgt hij misschien weleens een flinke pets of bijt terug.
Klopt mijn dochter was (en is) ook erg van de grenzen opzoeken en uitdagen. Inmiddels weet ze gelukkig wel redelijk wat mag en wat niet dus dat probleem komt niet zo vaak voor. En als zij een driftbui heeft gaat ze gewoon op haar kamer afkoelen. Maar nog steeds is zij niet gevoelig voor straffen en belonen. Momenteel woont uk zo ongeveer op de gang. Zelf vind ik dat inderdaad niet zo erg, maar voor mijn dochter is het gewoon zielig. Ze snapt het zelf ook niet want ze is super lief voor hem dus vraagt steeds wel waarom hij zo stout doet
Heel herkenbaar. Hier ook een kleine terrorist (of zoals mijn vader hem noemt, the destroyer). Hier bijt/knijpt/slaat hij graag en vooral ook zuslief, die juist zo graag met hem speelt. Straf geven ben ik eigenlijk niet voor, maar toch maar geprobeerd, helpt niets, hij gaat alleen maar heel hard lachen. Mijn dochtertje heeft hem een keer teruggeslagen en een keer gebeten (niet gezegd dat dat mocht, maar geef haar geen ongelijk), maar heeft niets geholpen. Ik lees dus graag even mee voor tips. Hier lijkt het te gebeuren als hij zich gefrustreerd of in het nauw gedreven voelt. Hij wil alles zelf doen en absoluut geen hulp van zijn zusje, wat zij wel graag doet.
Ik lees ff mee, hier ook een bijtertje, knijpertje/kindje wat graag slaat. Straf? Met t goedmaken bijt hij me keihard in m'n lip, en geeft er niks om. Terug slaan? Beer slaat gewoon ook nog 'n keer, geeft ie niks om. Uitleggen dat stoute kindjes bijten/slaan/knijpen en dat dat niet lief is, geeft ie ook niks om, hij zegt ja, en slaat me zo in t gezicht. Tja, hier hetzelfde probleem dus k lees ff mee....
Hoi, Lastig probleem, dat knijpen en slaan. Heb ooit eens gehoord dat er vaak iets anders achter ligt en het afleren niet helpt als je het achterliggende probleem niet bestrijdt. kan te maken hebben met frustratie, zich niet goed kunnen uiten, nog te weinig woorden tot beschikking hebben enz. Misschien het beste om het af te leren door consequent een strafplekje te gebruiken als er geslagen wordt. Ons meisje deed het eerst ook. De eerste keer vertel ik dan duidelijk (op boze toon) dat het niet mag en dat ze een kusje moet geven om het goed te maken. Doet ze het binnen 5 minuten nog eens dan gaat ze de gang op, 1 minuut. Het was een paar dagen strijd maar helemaal over. (methode van Jo Frost) Misschien heb je er wat aan, steeds op dezelfde manier afhandelen is belangrijk, kinderen die uitproberen vragen eigenlijk dit: Mama, wat zijn de regels en grenzen ook alweer? Ik heb ze weer nodig, dan voel ik me veilig. Kinderen willen weten waar ze aan toe zijn en geven dit aan door uit te proberen. (heb al 3 boekjes over peuterpuberteit doorgenomen en steeds komt het hierop neer) Groetjes
Mijn dochtertje heeft dit heel even gedaan, maar meer omdat ze nog niet bewust was van alles. Wat bij mij hielp was dat ik ze gewoon even negeerde. Dan merkte ik aan haar dat ze doorhad dat er iets was. Na een paar minuten zei ik haar waarom ik dat deed en dat dit pijn doet. Ze doet dit eigenlijk nooit meer.
Hier is t al een stuk minder gelukkig. Valt me wel op dat hij nu al een stuk beter praat, gebruikt vaak 2 woorden, en soms 3. Denk dus dat t hier een sprongetje is geweest.