Wat doet jullie kindje? Mijn oudste wordt in december 3 en loopt niet graag zelf. Hij wil altijd op het plankje achter de wandelwagen zitten en maakt hele drama's als dat niet kan om welke reden dan ook. Is dat herkenbaar? Wat vinden jullie normaal voor deze leeftijd? Ik ga het bij de volgende afspraak op het cb wel even ter sprake brengen, maar ik merk dat ik me steeds vaker afvraag of het normaal is, want in mijn omgeving zie ik dat kids vaak zelf (willen) lopen.
Mijn dochter is 27 maanden, maar die wil ook echt niet lopen buiten. Ik blijf het wel proberen, dus iig 2x per week geen wagen mee en even stukje naar de speeltuin, winkel, oid. Soms wil ze wel eens korte stukjes lopen, maar dat zijn dan echt 10 passen, ofzo. En dan wil ze weer getild worden. Ik til haar dan 5 passen en zet d'r dan weer neer. En zo blijft dat dan de hele weg door gaan... De wagen vindt ze prima, zit ze lekker rustig om zich heen te kijken. Maar zelf lopen dan ziet/hoort ze teveel, ofzo. Lijkt ze dan te druk te vinden. En dat dragen vindt ze ook wel gewoon leuk & gezellig... Omdat m'n dochter nogal groot is voor d'r leeftijd (wordt vaak jaartje of 4 geschat), zie je vaak mensen kijken, zo van; "Kijk dat nog in de buggy zitten..."
Hier totaal niet herkenbaar, heb juist tegenovergestelde probleem Maar ik denk dat je ff goed moet uitzoeken of het een soort angst is of gewoon geen zin hebben... Want dat maakt namelijk groot verschil of je er iets mee moet en evt wat..
Onze dochter is liever lui als moe dus ik ben gewoon gestopt met buggy meenemen, was een paar keer mopperen maar daarna ging het wel... Onze dochter gast liever op de loopfiets dan gewoon lopen dus lange stukken, neemt ze die gewoon mee..
Dat probleem hebben we met de oudste van vier ook nog steeds. Als hij de kans krijgt kruipt hij snel in de buggy van de jongste. Terwijl het verder helemaal geen lui kind is. Bij fietsen, klimmen en spelen staat hij vooraan, maar lopen vind hij gewoon niet leuk. Wat nog het beste werkt is hem niet de gelegenheid te bieden. Geen plankje achter de wandelwagen, de buggy alleen mee als de jongste er ook echt in zit (en blijft zitten). En fietsen vindt hij ook helemaal geweldig, dus dat werkt ook prima. Ik vind het niet heel ongewoon hoor. Ik heb het wel vaker gehoord.
Mijn dochter heeft altijd periodes van een paar weken dat ze pertinent weigert te lopen en altijd in de buggy wil zitten en dan weer periodes dat ze juist alleen maar zelf wil lopen. Het zijn bij haar dus heel duidelijk fases van een paar weken of een paar maanden. Als je kindje verder wel gewoon lekker actief kan zijn, zou ik me niet direct heel veel zorgen maken. Als er iemand met een hele grote buggy naast mij zou lopen, zou ik er ook lekker in gaan zitten... .
Hier hangt het er vanaf waar we lopen. Op drukkere plekken loopt hij niet graag, elders wel. Dat vind ik prima want luiheid is het niet.
Na 2 jaar gebruiken we alleen een buggy bij heel lange afstanden of dagjes uit. Als jij wil dat hij graag loopt haal je dus toch gewoon het meerijdplankje eraf?
Ga ja echt een volle wandel dag weg zou ik de buggy mee nemen, maar anders gewoon zelf lopen en de buggy thuis laten...
Ik heb ook een zoon van 3 die niet wil lopen, eigenlijk omdat wij zo makkelijk de buggy overal mee naartoe namen, nu proberen we dat minder te doen en hij kan het wel hebben we gemerkt
Ieder kind is anders natuurlijk. Maar onze zoon zit al zeker een jaar zelden meer in de wandelwagen. Alleen bij hele dagen weg nemen we hem nog mee. (Denk aan dagje dierendag ofzo.) En ik moet eerlijk zeggen, dat ik het inmiddels gewoon een raar gezicht vind als onze zoon nog eens in de wandelwagen zit. Hij is al zo groot! Maar goed, hij is ook gewoon gewend om te lopen. We gaan met de fiets naar de stad en dan loopt hij verder gewoon mee. Ik houd wel rekening met hem natuurlijk. Zeker in het begin nam ik de wagen toch nog wel eens mee als ik echt veel nodig had. (Dan is het toch handiger om met de auto te gaan.) Maar inmiddels, zelfs al gaan we met de auto, loopt hij altijd. Dat betekent wel dat we soms 'moeten' pauzeren met wat lekkers bij Hema of in zo'n wiebelauto. Maar dat houdt het voor hem ook leuk om naar de stad te gaan. En verder wandelen we ook veel met hem. Het is ook wel een kwestie van opbouwen natuurlijk. Maar we wandelen bijvoorbeeld ook naar de kinderboerderij. Dat is voor ons een kwartier lopen (waarbij zoonlief uiteraard de dubbele afstand aflegt ), dan nog spelen op de kinderenboerderij en dan op de terugweg doen we vaak ook nog wel een speeltuintje aan. We zijn dan makkelijk een uur of langer probleemloos onderweg.
Bedankt voor de reacties. In de buggy zit hij nooit meer, maar dus echt op het plankje achter de wandelwagen. Als we alleen de buggy mee hebben, dus zonder plankje, dan is het drama. De hele tijd, dus hoelang het ook duurt waar we zijn. Ik snap ook dat we dat door kunnen zetten en op kunnen bouwen, maar daarvoor wilde ik graag weten wat normaal is. En het cb eens laten kijken. Hij loopt namelijk wel erg met de voeten naar buiten door het vele buikslapen. Maar geen idee of het niet willen, niet kunnen of luiheid is. Hij is anders ook wel makkelijk en kan als het aan hem ligt heel lang roerloos op de bank zitten en tv kijken. Ik ga het op het cb eens navragen en na laten kijken en anders is het er maar doorheen. Dat 'planken' wat ik van iemand in een ander topic las vandaag, vind ik ook wel een idee. Onder de arm meenemen als soort van straf, ipv gezellig tillen. De wagen helemaal niet meenemen kan nog niet, want mijn dochtertje is 15,5 maand oud. Ze heeft het dus echt wel nodig, loopt nog niet eens. Ben benieuwd hoe dit verder gaat en hoelang de strijd zal zijn als we gaan doorpakken............ Oef en hij is sal zo standvastig wat dat betreft..!
mijn dochter word in januari 3, zij wil graag lopen, hele lange stukken houd ze niet vol. ze zit nog geregeld in de kinderwagen, ook omdat ik het wel makkelijk vind, bijv in de stad, ze zit overal aan enz, in de stad wil ze liever niet in de kinderwagen..
Mijn oudste van ruim 2,5 zit alleen nog in de buggy wanneer hij me in de auto in slaap is gevallen op weg ergens naartoe (hij wil 's middags niet meer slapen). Normaal loopt hij altijd. Plankje hebben we wel, maar wordt zelden gebruikt. Mochten we een hele dag weggaan dan nemen we vaak de manduca (draagzak) en de buggy mee. Als de oudste dan echt moe wordt van al dat lopen kan hij of zijn broertje in de buggy en de ander in de manduca.
Wij hebben de kinderwagen verkocht toen kinderen 2,5 waren en daarna hebben we 1X buggys geleend voor een dagje efteling. Verder hadden/hebben ze geen gelegenheid om zittend vervoerd te worden en lopen ze dus overal. We moesten wel door een periode mee dat we onze dochter na 20min lopen moesten dragen, omdat ze geen zin meer had, maar na een maand of zo was ze gewend om gewoon te lopen. Al hou ik nog steeds rekening mee met hele dagen winkelen bijv. 1 dochter gaat heel graag mee, die kan 6 uur aan 1 stuk lopen/ mee shoppen/ kleding passen enz. De andere twee maak ik daar niet blij mee, dus gaan zij alleen mee als we niet langer als 1,5 uur in de stad blijven.
Mijn dochter vindt lopen wel ok. Ze gaat zelf zitten als ze moe is. Maar ze loopt wel veel. Mijn zoon daarentegen is een luilak wat lopen betreft. Hij is nu 4 en mag van mij echt niet meer in de wagen als het gaat om korte stukken. Gewoon doorlopen. Klimmen rennen klauteren enz vindt hij allemaal super, maar een stukje lopen..... Hij kijkt dan alsof hij in een citroen heeft gebeten
@Lennylen: Is dat in alle situaties zo? Dus ook als jullie bijvoorbeeld voor de lol lopen, dus naar een speeltuin wandelen ofzo? Ik probeer lopen in alle situaties leuk te maken. Als we naar een speeltuintje of de kinderboerderij gaan, gaat het sowieso in zijn tempo natuurlijk. Dus we staan onderweg regelmatig stil om naar weet-ik-veel-wat te kijken dat zijn aandacht heeft getrokken. Maar ook als we bijvoorbeeld naar de stad gaan, bouw ik wat leuke dingen voor hem in. Dus we gaan soms zomaar even met een roltrap omhoog en gelijk weer naar beneden, want dat vind hij leuk. Of we gaan een keer met de lift of hij mag even in zo'n autootje. (Ik doe er meestal geen geld in hoor.) Hij mag bij de pinautomaat op het groene knopje duwen (kinderhand is gauw gevuld.) En als we langer in de stad zijn, gaan we meestal even ergens zitten om wat te eten en te drinken. Twee vliegen in één klap: hij kan weer even uitrusten en (mede) daardoor vindt hij het niet erg om naar de stad te gaan. Of ik combineer een bezoekje in de stad met de bibliotheek. Dan weet hij dus ook dat er nog iets leuks aan zit te komen. En verder ben ik inderdaad fan van het eerder genoemde 'planken' als hij in een dwarse bui gaat vervelen. Het komt er eigenlijk op neer, dat als hij gewoon lekker meeloopt dat we het heel gezellig hebben samen. En als het dwars ligt, maak ik er niet alleen maar mijn probleem van maar is het voor hem ook even niet meer leuk. En dat weet onze zoon ook. Dus meestal is het voor ons allebei gewoon erg gezellig om ergens te lopen. Maar dat is ook niet altijd zonder slag of stoot gegaan. Om dat te bereiken is het belangrijk dat je om te beginnen natuurlijk wel rekening houdt met wat hij lichamelijk aan kan. Want als je een kind langer laat lopen dan het kind aankan is het logisch dat hij of zij een slecht humeur krijgt. Je zult wel merken dat je dit kunt opbouwen: je kind wordt groter en sterker en bovendien bouwt ook een kind conditie op als je regelmatig loopt. Het helpt als je daarnaast ook eens goed kijkt hoe je het lopen leuker kunt maken. (Want laten we eerlijk wezen: alleen maar achter je moeder aansjokken terwijl zij dingen koopt is gewoon niet leuk. Dus is het logisch dat het humeur van je kind daar onder lijdt.) Als we naar de supermarkt lopen, mag hij dus gerust zijn loopfiets of step mee. Het wandelingetje is dan voor hem ook weer leuker. En als je voor die twee dingen gezorgd hebt, zul je in het begin misschien nog wel door wat weerstand heen moeten. En dat is toch een kwestie van even heel duidelijk en consequent zijn. Ieder kind is anders, maar voor ons heeft deze manier ervoor gezorgd dat het lopen zelden een probleem is. Soms wel en dan moet ik me even afvragen of dat mijn schuld is (vraag ik te veel terwijl hij te moe is) of dat hij gewoon even aan het peuterpuberen is. Afhankelijk vn het antwoord rusten we uit of gaan we naar huis, of zet ik door eventueel met een stukje 'planken'.
Ik persoonlijk zou op die leeftijd alleen de buggy nog meenemen in de efteling oid. Maar niet voor de dagelijkse dingen. Ik vind het dan niet nodig.
hier is het met ons zoontje van 3,5 ook nog steeds gezeur met zelf lopen. met de loop fiets houd ie een wandeling van 2 uur makkelijk vol, maar zelf lopen, pff.... zelfs als we naar de stad gaan is het al zeuren. hij kan het wel, maar heeft volgens mij gewoon een hekel aan lopen. als we nu naar de dierentuin gaan bv gaat ook voor hem nog gewoon een buggy, wil dat het dan een leuk dagje wordt en heb dan geen zin in gezeur om de kinderwagen waar z'n zusje dan in zit. of ik neem een draagdoek/zak mee, en als hij het echt zat is gaat hij in de wagen en z'n zusje draag ik dan.