Wie heeft dat ook zo ervaren? Mijn partner heeft me zo ver gekregen om voor een 2de te gaan Ik vind het wel heel eng nog steeds. Maar wel minder dan een jaar geleden bv. Vooral omdat ik nu weet wat me te wachten staat. Al die vervelende kwaaltjes tydens de zwangerschap, de constante zorgen en dan niet te beginnen over de angst voor de bevalling Trekt dat een beetje weg gedurende de zwangsch. of blijft dat zo sterk?
Nee hier juist helemaal niet. Heel even bij het zwanger worden. Maar daarna niet. Ik vond alles makkelijker tijdens deze zwangerschap en zelfs de bevalling zou ik nog wel 10 keer kunnen doen ( ook zijn die niet geweldig, 18 en 14 uur)
Herkenbaar. Ik ben zelf nu bezig voor een 4e kindje maar t idee weer van de vreselijke obstipaptie die ik zal krijgen...schiet iik alweer in de stress...bij iedere zwangerschap lijkt t erger te worden. Bevalling vond ik na de eerste "easy" maar met de 2e weeënstorm...bij kindje 3 was ik daar heel erg bang voor...maar viel gelukkig mee. Ik zou t wel over je heen laten komen, en als t moment daar is, kom je er ook wel doorheen!
Ik herken het wel. Ik wil heel graag weer een tweede. Maar ondertussen vind ik het doodeng! Niet de zwangerschap... wel de bevalling. Maar ook: hoe zal het gaan, gaat alles goed, wordt dit ook een makkelijk kindje? We hebben het nu heel makkelijk met Simon, maar dat maakt ook juist dat het eigenlijk alleen maar minder goed kan gaan... Maar het weerhoudt me niet, ik wil het toch en spannend blijft het toch! Nu wachten tot mijn man zover is.
Niet bang zijn, gewoon doen. Je weet toch nooit hoe het gaat lopen en kan gewoon heel anders gaan...als we in een glazen bol zouden kunnen kijken....Ik dacht dit wordt een relaxte thuisbevalling maar helaas een geplande keizersnee....nooit gedacht en denk nog steeds JEETJE als ik nu naar die snee kijk....maar het was het allemaal waard. Een ding is zeker, het is echt makkelijker met een tweede. Je hebt zo veel meer ervaring. Eerste weken even zwaar zo tussen 6 en 10 weken veel krampen en gehuil maar nu.....heb ik regelmatig tranen van geluk....veel meer genieten nu dan met de eerste...echt super. En dat hele zwanger zijn gaat zoooo snel. Liefs Charlie
Ik ga het ook gewoon doen, ookal is die angst er! Met het oog op wat je ervoor terug krijgt! Alleen ben ik bang dat dat gevoel de hele zwangerschap blijft en daar heb ik echt geen zin in.. Maar ik vind het wel fijn dat ik niet de enige ben met dit gevoel De bevalling wil ik sowieso helemaal niet aan denken Het duurde 10u, dus dat valt wel mee..alleen had ik een weeënstorm en raakte ik in paniek waardoor ik die weeën ook niet kon opvangen. Maar ja, ik moet dat proberen te vergeten nu. Wat betreft de ervaring enz dat scheelt nu natuurlijk wel enorm.
Wat grappig, ik kan juist niet wachten om het allemaal nog een keer over te doen. Nu had ik ook geen kwaaltjes en ben ik 10 weken te vroeg bevallen dus zal ik het zwaarste van de zwangerschap gemist hebben, maar ondanks dat ik de laatste 12 uur van mijn bevalling best wel heb liggen creperen (ik mocht geen pijnstilling want ik lag aan de weeenremmers en dat zou meer ontsluiting opleveren) heb ik er weer helemaal zin in om nog zo'n mooi frummeltje te maken. Ik moet alleen net als jois wachten tot mijn man er ook zo over denkt. Hij vindt 1 eigenlijk ook wel best....
waar ik ook bang voor ben is mn rug. Ik heb nog steeds bi en loop al sinds de zwangsch by de fysio. Het gaat beter, maar by enige vorm van inspanning heb ik meteen weer last. Mn rug gaat dan soms scheef staanen miet gekraakt worden. Hebbener meer mensen ervaring mee of het net zo erg wordt . Ik heb nu wel een bekkenband die ik vanaf het begin kan gebruiken.
Het ligt natuurlijk aan de persoon hoe je dingen ervaren hebt en wat je met die ervaring doet. Nu zou ik denken het was niet makkelijk maar uiteindelijk komt het wel weer op zijn pootjes terecht. Inderdaad weet je niet wat je kunt verwachten maar daarentegen heb je het al een keer meegemaakt. Dat zou het voor mij makkelijker maken om mee om te gaan. Hoop dat dat voor jou ook snel komt en dat je volop kan genieten van je groeiende buik. Successs
Ik herken het ook! Wij willen ook graag een 2e en bovenal kijk ik er ontzettend naar uit maar vind het ook wel spannend. Het zwanger worden ging al niet vanzelf (miskramen) waardoor de zw erg spannend was, de bevalling ging ook niet helemaal zoals gehoopt (toch zh, knippen en pomp) en mijn dochter was ook een pittige huilbaby (tot 10 mnd errug moeilijk), maar al zou ik het allemaal weer moeten doorlopen, het is het hartstikke waard dus probeer ik er gewoon zoveel mogelijk naar uit te kijken en van te gaan genieten, het is toch een wonder als het allemaal maar weer mag gaan lukken!
Ik vind het ook doodeng. Maar tegelijk wil ik Ties een brusje geven en ga ik het er niet voor laten. Dus doorbikkelen en er doorheen dan maar. Overigens is het zwanger zijn goed te doen met een dreumes, ondanks mijn zware bi. Ik heb dan wel een heel behulpzame man. Het is meer de eerste maanden waar ik tegenop zie.
Ik zie te erg tegen de zwangerschap, de bevalling, en het hebben van zon klein kindje (met alles wat er bij komt kijken) op dat ik nog niet durf en ik vraag me af wanneer ooit wel.. Hier wordt het niet minder maar meer.
Hey wat grappig, je zoontje is 4 dagen jonger dan myn dochter! Dus het valt mee bi en een dreumes? Is je bi net zo erg als bij de 1ste zwangerschap of minder? Als ik nu veel loop of het huis schoonmaak heb ik gelijk last. Vraag me af hoe dat gaat als er strax weer zo'n gewicht bij komt De eerste maanden lijken me ook zeker het zwaarst. Die slapeloze nachten en dan nog een dreumes die super licht slaapt en zeker wakker gaat worden van elk geluidje..maar ja, we moeten het maar aan gaan kijken denk ik.
Haha same here! Maar ja, ik ga het toch maar doen. Ik vind een dreumes wel leuk, dus daarvoor zal ik toch de zwangerschap en bevalling mee moeten maken
Ik zie er ook wel een beetje tegenop maar aan de andere kant kijk ik toch ook wel uit naar zo'n klein hummeltje. Wel hoop ik dat de eerste maanden dan wat relaxter verlopen. We wachten hier nog even tot Danique 2 is zodat er ongeveer 3 jaar leeftijdsverschil tussen zit.
Voor mij was de tweede honderd keer makkelijker. Wel blijven genieten! Veel succes met zwanger worden!!!
Ik ben niet heel positief moet ik eerlijk bekennen. Het is vooral mijn man die dat wel is en mij wel heeft aangemoedigd Wat voor mij wel een hele grote rol speelt is dat ik niet wil dat er meer dan 3jaar verschil tussen zit. Ik wil wel dat ze met elkaar kunnen spelen en dezelfde dingen kunnen doen. Niet dat de oudste te oud is om met haar zusje of broertje te spelen en dat je voor ieder kind weer apart dingen moet gaan regelen enz. Daar heb ik weer totaal geen zin in! Wel hebben we afgesproken dat mochten we nog een kindje krijgen dat dat ook de laatste wordt. Ik laat me niet meer overhalen