Heel herkenbaar! Tot ik 2 jaar geleden compleet vastliep. Het enige wat ik nog kon denken en zeggen was: ik weet het gewoon niet meer.. zo voelde ik me ook. Machteloos in mijn eigen doen en laten, uitgeput van het proberen en teleurgesteld in mezelf omdat het gewoon allemaal niet lukte. Voor de buitenwereld leek het prima te gaan. Ik werkte gewoon, huishouden gebeurde (uiteindelijk), maar ik liet zo ontzettend veel liggen voor mijn gevoel. Een ongelooflijk gebrek aan motivatie en alles MOET altijd maar. Elke dag een strijd met mezelf Toch naar de huisarts gegaan voor een verwijzing naar de psycholoog en daaruit kwam adhd/add. Doordat het voornamelijk add is heb ik, en mijn omgeving, dit nooit opgemerkt. Sindsdien aan de medicijnen en wauw! Wat een verschil! Nu weet ik het wel! Ik kan het wel! Begonnen met methylfedinaat, werkte goed maar wel bijwerkingen, die steeds meer de overhand kregen. Sinds 6 maanden aan de dextroamfetamine en dat werkt perfect! Gebruik het ongeveer 4 dagen achter elkaar en dan 2 dagen niets, wil niet afhankelijk worden (gebeurd niet volgens de psycholoog, maar ik ben ook een beetje eigenwijs en wil het toch voorkomen). Soms heb ik wel eens een week geen medicijnen en dan merk ik dat ik weer terugval. Mijn advies als je zoveel moeite hebt met jezelf, ga naar de psycholoog. ADD is niet iets wat je van de buitenkant af kan zien en vaak ook niet iets wat je weet van jezelf. Er kan een wereld voor je open gaan! Ik dacht dat ik gewoon niet geschikt was, lui en geen discipline had.. ik had het niet erger mis kunnen hebben!
Ik herken wel eea uit je verhaal. Met name dat ik mezelf klassifiseer als lui... voel me vaak ook (nu helemaal in de zwangerschap) futloos en energieloos. Ik kan de mooiste plannen verzinnen, maar loop in het doen snel vast... raak dan snel het overzicht kwijt. Ik heb best behoefte aan structuur, maar vind zelf de structuur neerzetten best lastig. Voelt alsof ik gewoon niet doorpak met alles... eerst aanrommel en op het laatste moment enorm in de stress schiet en moet opschieten. Niet echt een fijn ritme. Vind het wel een heftig idee dat daar mogelijk iets onderliggends ligt... ik ben wel echt een uitsteller, maar heb nooit het gevoel gehad dat ik me niet voldoende kan focussen ofzo (ten minste qua school en studie enzo). Maar misschien loop ik dan toch ergens op m'n tenen...
Ik heb ook ADD inderdaad. Maar ik ben nooit zo weg geweest van medicijnen en wil gewoon met mezelf leren leven ofzo?
Snap ik, gevoel had ik eerst ook.. maar op een gegeven moment moet het gewoon, dan maar medicijnen en het is de beste keus geweest! Hoop wel dat ik over een poosje het op eigen kracht kan
Het (eventueel) diagnosticeren Van ADD kan ook al een hele hoop schelen. Weten wat er is, iets minder streng zijn voor jezelf. Ook kan een psycholoog/psychiater je handvaten geven om ermee om te gaan..
Volgens mij heb ik ook ADD. Studeren was ook altijd een ramp. Kon met gemak 5u aan mijn bureau zitten, niks doen enkel voor me uit kijken, beetje prutsen. Uren vlogen voorbij en ik had me niet eens verveeld..! Op de bus was dat dan weer handig. Want dat ging dan ook sneller omdat ik zo verzonken was in..iets. Maar ja, zo dus nooit bachelor gehaald terwijl ik daar wel zeker slim genoeg voor ben. Heel irritant!