Hallo Ik ben nieuw hier op de site en ik heb al zitten rond neuzen. Heb ook veel verhalen gelezen van vrouwen die zwanger willen worden enzo Zelf heb ik een zeer grote kinder wens. Ik wil zo ongelovelijk graag een kindje. Er zijn alleen wat 'maar' punten. Punt 1 - Ik heb pas 6maanden een relatie. Punt 2 - Hij wilt ook graag een kindje maar we weten beide niet of we een fout maken of dat we er juist geen spuit van zullen krijgen Punt 3 - We wonen samen, willen beide een kind maar zitten niet ruim in het geld. Tja dat zijn wel belangrijke punten vind ik. En toch is de drang erg groot bij mij voor een kindje. Ik ben zelf 22 en hij 23. We wonen dus samen. Hij heeft sinds paar maanden een leuk baantje maar zit helaas geen toekomst in, en zijn dus hard opzoek naar een leuke en goeie baan voor hem. Zelf zit ik vanwege rugklachten bijna een jaar al in de ziektewet. Wat ik zelf soms wel is afvraag, wil ik graag een kind omdat ik al bijna een jaar thuis zit te niksen? probeer ik zo een leegte te vullen? Ik ben helemaal gek van kinderen, maakt me niet uit welke leeftijd. Zelf doe ik al jaren oppas werk en had een baantje als kinderbegeleidster vlak voor ik de ziektewet in ging. Dit was mijn verhaal, ik wilde gewoon even mn eitje kwijt. Misschien dat ik wat goeie tips van jullie kan krijgen? Misschien iemand die zelf ook een grote kinder wens heeft maar twijfelt? Tot hoorse! Roozjuh
De duur van jullie relatie: ik denk dat als jullie allebei echt serieus zijn, dan maakt het niet zo uit hoe lang jullie bij elkaar zijn. Een man die ik ken ontmoette zijn huidige vrouw 30 jaar geleden, ging een dag later met haar samenwonen, en ze zijn nu nog steeds zo verliefd als een tienerstelletje Waarom denken jullie dat jullie er misschien spijt van gaan krijgen? Misschien is het verstandig om eerst maar eens te blijven 'oefenen' tot jullie allebei zeker weten dat jullie wat ruimer in het geld zitten, en een zekere toekomst hebben in jouw vriend z'n baan. Tegen die tijd weten jullie misschien echt super zeker dat jullie een kindje willen en is er helemaal geen twijfel meer! (En hebben jullie misschien wel lekker kunnen sparen) Klinkt misschien stom, maar jullie zijn allebei nog heel jong, je hoeft geen haast te maken! (ondanks die drang. Die kun je vast nog wel eventjes onder controle houden )
Ik denk dat het wel invloed heeft als je veel thuis zit en weinig te doen hebt. Dat je idd een soort leegte wilt opvullen. En veel mensen zeggen dat je het gewoon moet doen als je gevoel zegt dat het goed zit, maar de redenen die jij zelf geeft zijn toch wel belangrijk. Moet je goed over nadenken. Anders heb je straks een kindje, maar bijv. geen geld om er goed voor te zorgen. Verder kan niemand dit voor je beslissen. Je kunt ook een soort van termijn bedenken met je vriend. Bijv: Over een half jaar moeten we financieel alles voor elkaar hebben en dan gaan we voor een kindje. Dan kun je je erop voorbereiden! Succes!
Bedankt voor je snelle reactie! Wij zijn na 2weken ook al gaan samen wonen. Hij woonde int zuiden en ik meer naar het noorden. We zijn echt stapel op elkaar. En zeer serieus. Dit is niet zoals andere relaties die pubers hebben, dat puppy love. Dit is zoveel serieuzer dat we er beide zeker van zijn. Ik weet, we zijn inderdaad nog jong. Maar dat is juist wat ik wil. Lekker jong moeder worden! Ouders zeggen vaak: gooi je jongere tijden nou niet weg, je heb geen 'vrijheid' meer zodra je aan kinderen begint omdat je daar 24.7 mee bezig bent. Tja wat gooi ik nou weg? niks stappen doen we nooit, drinken niet, roken niet. Geven geen onnodige bedragen uit. We kunnen onze rekeningen betalen en als we keer biefstuk willen eten hoeven we niet diep in onze buidel te tasten. Sparen zijn we zeker aan het doen. Hij heeft een prima spaar rekening die hij al heeft sinds hij zelf geboren is. Waarom spijt? Misschien vanwege het geld..? Ik weet het niet. Hoe weet je zowiezo in het leven of je goeie keuzes maakt, weet je vaak pas achteraf. Gok dat er altijd twijfels zullen zijn als je voor je eerste kindje wilt gaan. Groetjesss
Dankje voor advies Miez Ik weet, we moeten de keuze zelf maken. Zelf dacht ik ook: Voelt het goed? Ga er dan voor! Maar een kindje is niet zomaar iets in het leven. Ik vind het een hele grote beslissing en omdat het zo'n grote en belangrijke beslissing is, maakt het juist moeilijker om de goeie keuze te maken Het blijft lastig als de kinder wens zo groot is
Hey welkom op het forum! Ik had aan het begin ook twijfels over een kindje nemen.. vooral omdat mensen om je heen zeggen idd wat jij ook al vertelde: je bent nog zo jong en je kan nog uitgaan en blabla.. maar me vriend en ik wonen al 2 jaar samen, hebben al 4 jaar wat en willen sinds 2 jaar ook dolgraag een kindje hebben we besloten... Ik zou je zowiezo niks van anderen aantrekken, jij weet zelf of het goed voelt met je vriend.. en zoals je al zei doet dat het ook.. Je zei dat jullie niet echt ruim met geld zitten.. maar dingen kopen kan je verdelen per maand, en ervoor sparen bijvoorbeeld nu al, omdat je weet dat je een kindje wilt.. gewoon lekker blijven doorsparen.. ! mocht je een keer wat krap bij kas zitten door onverwachte benodigheden dan haal je dat gewoon van je spaarcentjes af? Ik denk niet dat je er spijt van zult krijgen als je je 1e kindje hebt.. aan het begin twijfelt iedereen wel denk ik... zal ik een goede moeder zijn, hebben we het geld er wel voor, is het huis niet te krap etc etc. ik denk dat ik nou wel antwoord heb gegeven op al je vragen Succes en veel plezier op het forum!
Bedankt voor je reactie Moesje Ja het is wat he wat een beslissingen moet de mens zo af en toe maken Het leven word ons niet makkelijk gemaakt zo haha Jullie hadden al 4jaar een relatie zeg je en wonen 2jaar samen. Wij hebben 6maanden relatie en wonen ook bijna 6maanden samen Het is toch een onzekerheid die je heb als je zo kort bij elkaar bent denk ik. Blijft deze relatie in de toekomst bestaan? dat soort dingen waar je je wellis druk om maakt. Nu zijn we er zo ongelovelijk zeker van dat we bij elkaar horen. Zo zeker ben ik nog nooit geweest over iets and it feels good! haha Ik wil jullie allemaal bedanken voor het snelle reageren! Zoals gezegt werd: Keuze moet je zelf maken Niks van anderen aantrekken Helemaal gelijk hebben jullie! Maar toch verwacht je beetje advies en vooral steun van beide ouders, bij de beslissing die we maken. Vooral omdat we pas 22 en 23 zijn. Wonen in klein huisje met maar 1 slaapkamer (tegen de tijd dat we een kindje hebben zijn we vast en zeker al verhuisd naar een groter huis) Toppie!
Ik vind het heel moeilijk om hierop te antwoorden, omdat je zelf natuurlijk het beste weet hoe jullie relatie is en of er toekomst in zit of niet. Maar toch een paar punten die ik je mee wil geven om over na te denken. Veel mensen zijn als ze pas samen zijn en samenwonen nog dolgelukkig. Ze zien alleen de leuke dingen van elkaar en leven nog op het roze wolkje. Meestal na een jaar gaat dat veranderen en dan komen ook de minder leuke dingen naar voren. Misschien is het dus verstandig om het nog even aan te kijken. Een kindje kan dit proces namelijk versnellen en het zou toch jammer zijn als het al snel stukloopt tussen papa en mama. Ook geef je aan dat je al een jaar thuis zit en dat je misschien probeert de leegte op te vullen. Ik denk zeker dat dat zo is. Ikzelf zit ook al bijna 3 jaar thuis en ook bij mij kwam dat gevoel naar boven. Wij hebben daarom ook nog gewacht voor wij de (belangrijke) beslissing namen over wel of niet beginnen aan een kindje. Ik hoop dat je voor jullie en jullie toekomstige kindje de juiste keuze kunt maken.
hoi roozjuh, Aller eerst welkom! Ik vind je leeftijd mooi (ben zelf 23) en ze zeggen je bent zo oud als je je voel ,dat je nog 'jong' ben zegt niet dat nog een kind ben,je weet zelf heel goed waar je wel en niet aan toe ben. Dat je zo kort samen bent hoeft ook nix te weer houden zoals je zelf al zegt is je relatie echt en goed . Dan is er toch geen probleem? Mijn vriend en ik zijn 15 maanden samen waarvan we er nu 11 samen wonen,en wij weten zeker dat wij bij elkaar blijven. En natuurlijk is er altijd een kans dat je uit elkaar gaat je kan tenslotte niet in de toekomst kijken maar als iedereen met een ALS moet leven kom je niet ver (snap je) En tja de leegte dat snap ik ook. Ik denk dat wel een beetje mee speelt. Ik zit nu namelijk 5 maanden thuis en wil ook graag een kindje en heb soms ook het gevoel dat mijn kinder wens ineens groter is geworden omdat ik al1 thuis zit. Maar ik weet van mezelf dat dat bijzaak is. Ik heb namlijk altijd al een kind gewild omdat ik er dol op ben,al vanaf jongs afaan. Al1 bij me huidige vriend ben ik er pas serieus over na gaan denken (heb het nooit eerder met een ex ofzo over kinderen gehad) en ik denk dat als je zelf voel dat het goed zit dat je het gewoon moet doen. Mijn vriend en ik hebben momenteel ook niet veel geld omdat ik momenteel werkeloos ben maar we kunnen met zijn loon prima rond komen en ook nog sparen. En omdat je nu als weet dat je een kindje wil kan je alvast extra gaan sparen. En misschien kan je ook al wat aan schaffen (sommige vinden dat stom omdat te doen voor dat je zwanger ben maja als je het nu komt scheelt het je straks weer wat geld) Meiss denk er eerst zelf nog even goed over na voor je een besluit neem (omdat je zelf al aangeef dat je twijfel.) En niet denken dat je spijt ga krijgen want ik je hart weet je wat de juiste beslissing is (denk ik hoor) Liefs
Welkom! Ik begrijp je heel goed, maar wil je toch even iets meegeven. Tis dus niet lullig bedoeld, maar neem het ff mee: Denk er GOED over na. Een kind is niet alleen maar leuk. Tis ook regelmatig niet slapen, ruzies over opvoeding, ruzies met je kind zelfs en regelmatig denken; waar ben ik aan begonnen. Druk druk druk. Weegt natuurlijk niet op tegen de liefde die je krijgt van je kind en die je zelf voelt, maar toch...wil het je meegeven omdat vrienden van ons ook in jullie leeftijd graag een kind wilden, wij hebben ze ook de nadelen van een kind verteld, maar dat legden ze lachend naast zich neer, want een kind is alleen maar leuk (vonden zij).... En sinds het kind er is? Ze gaan nog om het weekend uit, kind slaapt meer bij oma dan thuis, ze gaan graag naar die feesten....kind zit voor de tv zowat heel de dag omdat ze moe zijn en geen zin hebben....en nu zeggen ze; hadden we maar langer gewacht en eerst nog ff genoten. Dit hoeft niet zo voor jullie te zijn hoor, maar ik wil ermee zeggen; denk er gewoon goed over na. Wil je nu al zoveel verantwoordelijkheid etc? Of wil je nog graag weg kunnen wanneer je daar zin in hebt? Want dat kan met een kind niet. Daarbij zitten jullie niet echt in de slappe was...misschien slim om nog ff een jaartje flink te sparen en in dat jaar kan jij misschien werken aan je rugklachten (heb ze zelf ook dus weet dat dat niet zomaar kan hoor!) maar dat jullie iig wat beter zitten als er een kleine mag komen. Nou, genoeg mama-gepraat haha.....als je ervoor gaat wens ik je heel veel suc6 meid!
@roozjuh: Uiteraard is het jouw beslissing die je moet nemen. Jong, ach wat is jong, denk niet dat de leeftijd er erg toe doet, je volwassen dus in dat opzicht moeten jullie het helemaal zelf weten. Een half jaar een relatie vind ik dan idd wel kort. Persoonlijk zou ik idd het eerste jaar nog even afwachten (zoals iemand anders ook al zei) Ik ken mijn man 4 jaar en zo lang wonen we dus ook al samen. Ik zeg dus absoluut niet dat je niet meteen kan weten dat het de ware is, maar met mijn ex dacht ik ook in het begin dat het hartstikke goed zat, das ook niet voor niks over gegaan. Je loopt in de ziektewet ivm rugklachten. Weet niet of het daar inmiddels veel beter mee gaat, dat je binnenkort weer aan het werk kan, want ik had voordat ik zwanger was ook erge rugklachten, maar het is er niet minder op geworden! En ik heb er voordat ik zwanger was alles aan gedaan om het sterker te maken. Van de fysio heb ik begrepen dat je de eerste 3 maanden er meer last van hebt ivm de hormonen en de laatste 3 maanden van het gewicht. Na mn werk kan ik me elke dag naar mn bed slepen (ook van de moeheid ) omdat mn rug geen zin meer heeft. Verder is het natuurlijk wel fijn als je financieel alles voor elkaar hebt, maar je kunt ook hele leuke 2e hand spulletjes op internet kopen. Ik zeg altijd je kan het zo duur maken als je zelf wilt. Wat wellicht wel handig is, is een extra slaapkamertje, nu heb je dat de eerste maandne niet zo hard nodig, maar daarna is het toch wel lekker als je kindje een eigen kamertje heeft. Ikzelf zou denk ik eerst heel hard werken om mn rug weer goed/beter te krijgen en alvast proberen om een ander huisje te krijgen (verhuizen en klussen is ook niet echt lekker als je hoogzwanger bent of net een kleintje hebt). Maar nogmaals, dat is natuurlijk jullie keuze!
Hoi meid, Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Wij twijfelden in het begin ook. We zijn nu wel 3 jaar bij elkaar en we hebben een flatje met 3 slaapkamers dus daar ligt het probleem niet. Financieel zitten wij echter niet heeel erg ruim. Ik weet niet hoe jullie er financieel voorstaan, maar op dit moment komen wij samen maar op zon 1700 euro per maand. Wij twijfelden ook of dat wel genoeg was e.d. maar na veel rekenen houden we per maand zon 300 euro per maand over. Ik weet nog steeds niet of dit wel genoeg is om een kindje te onderhouden. De twijfel is er dus nog steeds een beetje. Echter als we het financieel beter willen hebben moeten we nog zeker 3 jaar wachten en dat vinden we allebei echt te lang. Succes met je beslissing. Ik zou het zelf niet aandurven na slechts 6 maanden een relatie. Dat zou voor mij de grootste twijfel geven.