Wij gebruikte een potje. Na de ejaculatie hield mijn man het potje een minuut of 10 tussen zijn benen zo vervloeide het op lichaamstemperatuur en daarna brachten we het met een spuitje in. In ronde 3 raak, helaas bbz. Vervolgens direct weer zwanger geraakt. Dit keer een prachtige dochter tot gevolg.
In het hele proces zullen er altijd wat zaadcellen verloren gaan. Maar dat is net zo goed tijdens seks wanneer er meteen wat sperma uit je vloeit. Potje is prima en met spuitje opzuigen ook. Als je het in een spuitje probeert te gieten loopt er misschien weer wat naast. Zoals je leest zijn er hier een paar dames gewoon snel mee zwanger geworden. Gewoon niet te moeilijk mee doen. Al die stress maakt het moeilijker zwanger worden dan een potje en spuitje.
Ik heb ook zelfinseminatie gedaan. Gewoon een potje gebruikt en een spuitje van 10 ml. Bij mij zat er ook ong 5/10 minuten tussen sperma in potje en vervolgens in spuitje. Daarna inbrengen (met kont/bekken omhoog gekanteld) en vervolgens lag ik daar een half uur. 1e x was niet raak, maar ik vermoed dat dat kwam door te weinig sperma, was echt maar 1ml. En de 2e x was het raak!
Bij ons in het ziekenhuis moesten we er binnen 30 min zijn.. Dacht dat dat wel landelijk hetzelfde zou zijn.
Als je een staaltje inlevert voor een zaadonderzoek, moet het onderzoek beginnen maximaal een uur na de zaadlozing. Tot dan moet het zaad bewaard worden bij een lichaamstemperatuur, maar het mag ook iets lager, minimaal 20 graden. Er zullen wel zaadjes afsterven, maar voor bijvoorbeeld KI is dat niet erg, omdat daar zowiezo een selectie wordt gedaan. Bij een zaadonderzoek moeten de zaadjes bewegelijk zijn, en moet het sperma dus vervloeid zijn. Bij zelfinseminatie heb je twee "methodes". Bij de ene loost de man in een potje, wacht je tot de zaadjes zijn vervloeid (dit kan tussen de 10 minuten tot een uur duren), zuig je ze op en breng je ze in. Bij de andere methode gaan de zaadjes meteen rechtstreeks het spuitje in en breng je ze onmiddellijk in. Het verschil zit 'm in het vervloeien. Als het sperma naar buiten komt, vormt het onmiddelijk een wat dikkere plakkerige massa omdat de zaadjes gemengd worden met prostaatvocht en vocht uit de zaadblaasjes en er zo een chemische reactie ontstaat. De zaadjes worden door deze reactie bij elkaar gehouden en kunnen nauwelijks bewegen. Hierdoor blijven de zaadjes een tijdje vastkleven aan de baarmoedermond en zijn ze ook beschermd tegen de vaginazuren. Pas na een tijdje vervloeit de substantie, worden de zaadcellen beweegelijk en zetten ze hun weg verder. Door te wachten tot het zaad is opgelost tot een waterachtige substantie, verlies je dit effect. Zaadcellen zullen sneller uit de vagina lopen en sneller sterven door de (vijandige) zure omgeving. Maar of dit werkelijk ook een invloed heeft op je zwangerschapskansen weet niemand... zelfinseminatie is voor zover ik weet nog nooit echt wetenschappelijk onderzocht.