Mijn schoonfamilie is protestants. Ikzelf ben katholiek opgevoed. Dit is opzich geen probleem ookal zijn ze nogal streng in hun geloof. Wij zijn niet getrouwd wonen samen en hebben ook nog eens 2 kinderen. Niet echt allemaal volgends het straatje van mijn schoonouders. Ook dit gaat opzich best wel allemaal goed ze hebben zich erbij neergelegd. Mijn vriend komt uit een gezin van 7 kinderen en hij is de middelste. Nu komt dus het probleem: Ik heb 2 schoonzusjes (zijn zusjes) van 23 en 19 jaar. Zij zijn erg gelovig(hebben ze zelf voor gekozen is ze niet opgedrongen). We hadden vrijdag verjaardag van mijn schoonvader en bleven daar dus ook eten. Ze bidden altijd voordat ze gaan eten opzich geen probleem ik doe ook rustig mee. Maar waar ik mij aan stoor is dat ze mijn zoontje van 2,5 jaar ook aan het bidden willen krijgen. Ze hebben letterlijk gezegd met z'n 2en: Tim amen doen! Toen schoot ik uit mijn slof dit als reden dat mijn vriend en ik dit meerdere malen hebben gezegd dat wij dat niet willen. Mijn zoontje moet dat uit zichzelf willen. Ik ben hier nogal erg over uitgeschoten naar mijn schoonzusjes en heb ook duidelijk gezegd dat wij het vaker hadden gezegd en dat daar dus blijkbaar niks opuit wordt gedaan. Mijn kinderen zijn daar elke vrijdag omdat mijn schoonmoeder dan oppast en nu ben ik dus bang dat wanneer mijn zoontjes daar dus eten zij daar dus aan mee moeten doen terwijl ik er dus niet altijd bij kan zijn. Wat moet ik doen? Sorry voor het lange verhaal maar het zit me nogal dwars. Liefs mij
Kan me voorstellen dat je dat vervelend vindt!! Ik zou ook niet blij zijn als mijn kind gedwongen wordt 'mee te bidden'. Het enige wat ze mogen verwachten is dat hij leert even stil te zijn als zij gaan bidden; dat moet onze dochter ook als haar opa bidt. Verder niet... Ik zou jouw vriend vragen hier een goed gesprek met zijn familie over te hebben. Hoe staat hij er trouwens tegenover?
hmm, dat is zeker vervelend. Gezien dat jullie niet getrouwd zijn is je man dus ook niet echt gelovig meer?? Hoe vind hij het dat het je zoontje wel een soort van opgedrongen wordt??? Ik denk dat er genoeg mensen zijn die zeggen, ach hij houdt er niks aan over, dat zal ook zeker wel zo zijn. Maar ik vind dingen als geloof wel dermate belangrijk dat je daar als oppasser niet zomaar je eigen weg in kunt gaan. Als ik zou blijven twijfelen of ze het niet achter mn rug omdeden, dan zou ik misschien wel een andere oppas overwegen.
als aanvulling, zie nu pas dat je zoontje 2 1/2 is. Ik denk dat ik samen zou bedenken hoeverre jullie willen dat Tim met het geloof in aanmerking komt. Als je het niet heel erg vind dat hij er iets van meekrijgt dan zou ik hem proberen uit te leggen, heel simpel, wat het ongeveer inhoudt. En dat zn tante's dus daarin geloven, en dat hij zelf mag uitmaken of hij meedoet of niet. Ik zou dan de tante's duidelijk maken (en oma) dat je verwacht dat ze zijn mening respecteren, en als hij dat echt tegen zn zin moet doen, dan hoor je dat wel s avonds van hem toch??
Ik denk eerder dat het gewoonte is dan dat het opgedrongen wordt en ik denk dat je je kunt afvragen of een 2,5 jarige weet wat bidden is. Amen roepen aan het einde van een stilte is natuurlijk niet hetzelfde als bidden. Laat ik het zo zeggen... ik begrijp waar je vandaan komt maar het specifieke onderwerp vind ik niet de moeite om ruzie over te maken. Wel zou ik het gesprek nog eens aangaan maar dan wel rustig.
Sluit aan bij Cygnet: voor een kind van 2,5 jaar is bidden gewoon iets wat je doet, niet iets waar een kind inhoudelijk nou ook maar iets van begrijpt. Wij zijn zelf christelijk, maar bidden na het eten is voor Thirza vooral startsignaal dat ze bijna TV mag kijken... (Amen gaat hier vaak gepaard met "Jaaaaaaa, Timmyyyyyy!!!!!!!" ). Ik zou het dus ook niet zien als opdringen: voor je schoonfamilie is het ws zo gewoon dat ze daar niet over nadenken. Uiteraard is het wel goed als ze dat wel gaan doen, dus het gesprek erover aangaan zou ik zeker doen, (ik zou er ook niet zo van gediend zijn als Thirza bij moslims thuis richting Mekka zou moeten knielen, om maar iets vergelijkbaars te roepen ). Maar ik zou het dus niet te zwaar maken: je legt er dek ik nu een enorme lading in, en ik denk niet dat dat voor je schoonfamilie zo zwaar beladen is. Als je het onderwerp aangaat vanuit de lading die jij er nu inlegt, ga je een enorm conflict krijgen, denk ik. Verder is het wel verstandig als je man dat gesprek aangaat, en niet jij. Dan ben jij straks tenminste niet degene die hem en zijn hele gezin van het geloof afhoudt. En tenslotte: je geeft aan dat je je kind volledig zelf wilt laten kiezen, en dus ga je hem niet leren bidden enzo. Even ter vergelijking, maar een kind dat je nooit tafelmanieren aanleert, gaat dat ook niet zomaar zelf doen he? Dus dat even als kritische noot bij je overigens zeer edele doelstelling dat je kind zelf mag kiezen (Wij geven het ze hier wel mee bijvoorbeeld, en dan kiezen ze later gewoon zelf wat ze er wel en niet mee willen. Ik vind dat zelf altijd logischer...)
maar een kind van 2 1/2 ziet heel goed het verschil hoe het gaat tussen bij opa en oma en thuis en die snapt daar straks niks meer van. Mijn dochter moet van opa en oma brood met een vork eten, van ons hoeft dat niet. Gevolg: ze eet geen brood daar omdat ze die vork niet wil gebruiken. Ik vind niet dat opa en oma haar dat op kunnen leggen. Geloof is iets dat misschien nog wel persoonlijker is en belangrijk dan wel of niet eten met een vork. En zoals ik uit het verhaal van ts haal is het niet meer alleen logisch voor hen, want ze weten dat ts het niet wil hebben en toch gaan ze door. Dat zou voor mij wel een probleem zijn. Dat is respectloos naar de ouders toe.
Brood met een vork eten? Wat vaag Verder sluit ik me helemaal bij Tulip aan. Wat de reden van TS ook is, wanneer zij aangeeft dat ze niet wil dat haar zoontje meedoet met bidden, al is het alleen Amen, dan hebben de schoonouders en schoonzussen dat gewoon te respecteren. Stilzijn zou voldoende moeten zijn.
Ik zou het gewoon zeggen, fijn dat jullie willen bidden voor het eten maar jullie hoeven mijn zoontje daar niet tot aan te sporen.. klaar uit.
Ik ben wel benieuwd hoe je schoonouders hier in staan..? Want als zij wel jullie wensen respecteren, zou ik toch een met hen gaan praten en aangeven dat dit voor jullie een heel belangrijk punt is en dat jullie wel heel graag het vertrouwen willen houden dat jullie kinderen niet tegen jullie wensen in mee hoeven te bidden als jullie er niet bij zijn. Misschien zelfs erbij zeggen dat verlies van dat vertrouwen reden zou kunnen gaan worden een andere oplossing te zoeken voor het oppassen...? Maar dat is natuurlijk afhankelijk van in hoeverre er met je schoonouders te praten valt. Als zij wel bereid zijn het op jullie manier te doen en desnoods je schoonzussen tot de orde te roepen, dan is zo'n 'dreigement' natuurlijk totaal niet nodig. Ik kan me de heftigheid van je gevoelens best voorstellen. Ik wil ook graag dat wel of niet geloven een keuze wordt voor mijn zoon: geen dwang, alleen maar de keuze. En ik ben daar dus ook heel fel in
Ik zou er zeker wat van zeggen, of dat inderdaad vragen of je man dat wil doen. Ik zou er zelf behoorlijk boos om worden, gelukkig zal het bij ons niet aan de orde zijn omdat we beide families niet geloven. Rozemarijke: een kind dat niet leert te bidden kan op zijn 16e (bijvoorbeeld) alle gelegenheid krijgen om met verschillende geloven kennis te maken en om dan een bewuste keuze te maken. Het is echt niet zo dat hij het dan nooit meer kan leren, dus vind je vergelijking met tafelmanieren een beetje mank gaan. Ik snap ook dat het voor jou als christen heel logisch is om je kindje wel zo op te voeden, maar dat is natuurlijk jouw perspectief. Als atheïst is het voor mij totaal onlogisch om mijn kindje te leren bidden, ik vind absoluut dat het goed is om kinderen in aanraking te laten komen met verschillende geloven, maar wil niet dat ze iets opgedrongen wordt, ze hebben de rest van hun leven nog tijd zat om gelovig te zijn.
Waar mij het omgaat is dat wij dit vaker hebben aangegeven dat wij dit niet willen en dat daar dus gewoon niet naar geluisterd wordt. Maar er zijn meerdere voorvallen geweest. Mijn zoontjes zijn gedoopt omdat zij straks naar een katholieke school gaan ( ik heb daar een goed gevoel bij omdat ze naar dezelfde school gaan waar ik op heb gezeten met nog dezelfde leerkrachten) Toen wouden ze absoluut niet komen ivm dat ze dus in een katholieke kerk moesten komen. Dat deed mij erg pijn terwijl ik wel respecteer dat zei bidden en dan ben ik stil ik verwacht dat straks van mijn kinderen ook. Ook is er een groot verschil tussen de 2 geloven. Als katholieke is bv Maria erg belangrijk en in hun ogen niet. Ach zo zijn er nog wel meer dingen. Ik weet gewoon niet echt wat te doen. Ik vind dat wij als ouder bepalen over hoe en wat en niet de tantes.
Dank jewel voor je reactie zo dacht ik er ook over al denk ik nu zelf dat ik te fel reageerde. Mijn schoonouders zijn erg gelovig maar houden zich daarin liever op de achtergrond. Het zijn niet echt praters en als er gepraat wordt is het helaas meestal achter de rug om.
Ik bedoelde er alleen mee te zeggen dat de meeste kids die in hun jeugd er thuis niets van mee krijgen, er later ook niets mee doen. En ik snap nooit zo goed waarom ouders, die dan zelf wel wat met geloof doen, dat hun kids niet mee willen geven. Er wordt dan altijd net gedaan alsof het feit dat je dat aan je kind meegeeft, direct een vorm van dwang is ofzo. Je mag je kind van alles leren dan, maar geloven dan ineens niet. En omdat TS aangaf zelf wel katholiek te zijn, dacht ik dat (een klein beetje) te proeven in haar post. Ik wilde gewoon even laten horen dat je prima je kind het geloof mee kunt geven, terwijl je ze vervolgens ook gewoon zelf de keuze laat wat ze er wel of niet mee willen. That's it
Ik zou het hem wel laten doen. Ik neem aan dat je wel respect hebt voor je schoonouders en hun geloof? Ik zie ook het probleem niet zo eigenlijk. Je schoonouders kunnen dan uitleggen dat dat ben hun geloof hoort en wat het inhoudt. Als je kinderen later naar een Christelijke basisschool gaan moeten ze ook bidden...zeg je dan ook tegen de juf/meester dat ze ab-so-luut niet meer mogen doen?
geloven is altijd een gevoelig punt.. En het is vervelend dat jij het gevoel krijgt dat hij het opgedrongen krijgt.. Bij ons is het andersom.. Ik ben gelovig en mijn schoonouders hebben zich heel hard ontvochten aan de kerk en het geloof in de roerige 60er jaren.. Voor hen behoorlijk slikken toen zoon thuiskwam met een theologiestudente Wij bidden thuis met onze dochter voor eten en slapen. Maar als ze bij mijn schoonouders logeert weet ik dat zij het niet met haar doen. Dus leg ik mijn dochter uit dat het bij opa en oma anders gaat. Verder leg ik mij er bij neer.. Ik ga ze niet dwingen om met mijn dochter te bidden.. Wij doen de opvoeding en bij ons krijgt ze mee wat wij belangrijk vinden.. Ik zou inderdaad wel je vriend het gesprek hierover laten aangaan.. En het feit dat ze niet naar de doop kwamen vind ik op zijn minst erg pijnlijk.. Er is een groot verschil tussen Rooms katholiek en protestanten. Dat klopt.. Maar in essentie draait het om Jezus en God bij beiden.. Daar zou een weg moeten zijn.. (maar goed dat is offtopic)
Volgens mij gaan haar kinderen naar een Katholieke school zei ze. Maar waarom moet haar zoon perse meedoen met hun terwijl zij hem anders opvoeden? Als hij nou nog speels mee doet kan ik het nog begrijpen, maar hem echt 'aanmoedigen' hetzelfde te doen zou mij te ver gaan.
Een Katholieke school is ook een Christelijke school...ze geloven allemaal in Christus. Ik heb dit net behandeld op school...zo begreep ik het. En op een Katholieke school bidden ze ook. Dus zie dan helemaal het probleem niet eigenlijk. Tuurlijk is dwingen niet goed, maar kinderen moeten toch ook leren respect te hebben voor het geloof van hun grootouders? Of zie ik dat nou verkeerd?
Volgens mij zit er wel redelijk een verschil tussen Christenen en Katholieken. En respecteren is natuurlijk wel iets anders als het uitvoeren/meedoen met een ander geloof (in dit geval met die van grootouders).
nee daar zit geen verschil in.. katholieken zijn christen maar niet alle christenen zijn katholiek.. Katholiek en protestants bedoel jij.. En daar zit inderdaad wel verschil in.. Zo heeft de katholieke kerk een duidelijke structuur. Paus als hoofd en zo verder tot de kerkgangers. Verder hebben ze heiligen, die je ook kunt aanroepen. Protestanten hebben geen algemeen hoofd, maar zijn meer op zich staande organistaties. Verder erkennen zij geen heiligen. Beide gebruiken ze wel dezelfde bijbel en daardoor ook min of meer hetzelfde geloof. Maar goed.. dit is off-topic kern is denk ik dat de ts van haar schoonfamilie respect wil voor haar opvoeding wat verder gaat dan het incident dat ze in haar openingspost beschrijft..