titel dekt niet helemaal de lading, maar goed. Ik vraag mij iets af, zonder te veroordelen of een discussie uit te willen lokken! Vraag me gewoon af of mijn beeld klopt. Ik vind ouders zo voorzichtig tegenwoordig.. alleen thuis laten 'mag' pas bij 12 jaar ofzo (terwijl de wet niks concreet uitsluit) Alleen buitenspelen mag steeds later en dan nog beperkt Ik zie hier dat kinderen in groep 7 ofzo nog niet alleen naar school mogen lopen In mijn jeugd (ik ben begin 30) was het normaal om een babyfoon aan te zetten als ouders naar de buren gingen. Tegenwoordig word je ervoor verketterd Baby die overdag slaapt en je rent even snel op en neer naar de psz met de oudste Enzovoort enzovoort. Soms denk ik echt dat ouders te streng zijn geworden.. of is dat het eenzijdige beeld dat vaak hier wordt geschetst? Ik ben wat soepeler merk ik.. denk vaak aan wat ik vroeger mocht onder welke omstandigheden en leeftijd enzo.. kijk goed naar mijn kinderen (mijn jongste kan minder aan dan mijn oudste toen hij zo oud was) Maar ik heb altijd in mijn achterhoofd dat ik zelf zo genoot van een beetje vrijheid en dat mijn kinderen toch (gecontroleerd) moeten leren om zelfstandig te worden en zichzelf moeten kunnen redden uiteindelijk. Ben ik de enige? Ik ben heel benieuwd hoe jullie dat beleven en doen, ook de ouders die wel zo voorzichtig zijn. Zonder te oordelen want we hebben allemaal het beste met onze kinderen voor.
Zie nu het topic over wanneer je kind iets mag.. die had ik niet gezien dus mijn topic vloeit daar niet uit voort
Misschien zijn we nu wel voorzichtiger idd. Ik mocht vroeger ook wel eerder dingen, maar ik kan de situatie eigenlijk niet vergelijken. Ik woonde in een megaklein dorp (1500 inwoners) toen ik opgroeide en nu woon ik in een stad met veel meer verkeer en meer mensen. Overigens, alleen naar school en alleen thuisblijven (max uurtje) doen we hier vanaf groep 5. Dat vind ik toch ook weer niet heel vroeg.
Tja... tijden veranderen... vroeger werden we los op de achterbank vervoerd... kun je je nu ook niets meer bij voorstellen toch? Ben het wel met je eens dat met name moeders elkaar hardnekkig kunnen veroordelen. Ik denk dat je zelf het beste kunt inschatten wat handig/veilig is... maar dat de meningen daar ook echt over verschillen. Wij hebben niet bijzonder goed contact met de buren. Vriendelijke omgang maar meer niet, dus babyfoon daar heen is zeker geen optie. Persoonlijk vind ik het echt geen fijn idee om mn baby even alleen te laten... je zou maar een ongeluk krijgen of onverwacht opgehouden worden... ik vind dat echt niet prettig, dus zou ik zelf nooit doen. Maar goed ik ben ook niet van het type "laten huilen" , maar nabeiheid bieden. Daar lopen de meningen ook enorm over uiteen. Ik ben overigens wel van vrijheid in het ontdekken. Ik ga bij een indoorspeelparadijs rustig op de bank koffie drinken en kletsen. Ik hou zeker in de gaten wat mijn kinderen aan het doen zijn en waar ze zijn, maar laat ze rustig zelf hun gang gaan. Zie daar ook vaak dat ouders er bovenop staan en overal bij helpen en er bovenop zitten... mijn kids genieten daar juist even van de volledige vrijheid, maar mocht er echt wat zijn dan ben ik er snel bij en ze weten mij altijd te vinden. Vroeger zwierf ik trouwens ook de hele wijk door in m'n eentje... kan me daar nu weinig bij voorstellen Haha Ik ben het dus zeker met je eens dat het nu anders is... Maarja zou dat 20-30 geleden ook niet zijn geweest vergeleken met 60 jaar geleden?
Mijn oudste twee van 6,5 en 8 mogen alleen naar school lopen, dit is ongeveer 250/300 meter, ik breng dan eerst de derde naar de peuterspeelzaal wanneer het haar dag is en fiets daarna door naar school om te kijken of ze goed aangekomen zijn, Ook na schooltijd spreken ze af op het schoolplein vooral mijn oudste, school heeft een voetbal Veld en daar spreken veel kinderen af van groep 4 tot 8, en samen voetballen ze dan, ze kunnen af en toe het lokaal in kijken om te zien hoe laat of het is, half 5 moet hij en ook zijn klasgenootjes weer richting huis Mijn dochter speelt meestal in de straat of met een vriendinnetje maar heel soms ook op het schoolplein, Na het eten mogen ze ... Vooral straks in de warme zomer dagen nog voor op straat spelen met buurtkinderen Door de straten rond slenteren mag van ons niet, ik wil weten waar ze zijn, ze mogen bij niemand naar binnen willen ze dat wel komen ze het eerst zeggen, ze wonen allemaal in een straal van 500-600 meter dus kleine moeite om even te komen zeggen dat je bij Pietje binnen bent Ze weten ook dat als ze het komen vertellen ze de volgende keer niet alleen buiten mogen spelen maar als ze het vertellen het geen enkel probleem is, Ze hoeven het dus niet te vragen maar alleen even vertellen, dit is overigens alleen voor hun voetbal team klasgenootjes en buurtkinderen dus de kinderen en ouders die wij ook kennen, maken ze nieuwe vriendjes of vriendinnetjes dan mogen ze daar niet naar binnen en dat weten ze, Overigens is er veel zicht op, er zijn zo 10 moeders minimaal die af en toe even een rondje met hun hond lopen waaronder ik, of even naar de supermarkt gaat naast het schoolplein of een rondje fietsen met hun kinderen, en dan ook even bij de kinderen kijkt zonder dat hun het doorhebben Mijn oudste van 8 blijft zo nu en dan alleen thuis als ik boodschappen ga doen of zijn zusje naar zwemles moest brengen, hij was soms maximaal een uurtje alleen thuis, hij weet dat hij voor niemand open mag doen, degene die onze woning in mogen hebben een sleutel ( ouders en schoonouders ) ieder ander komt maar een keer terug, hij Mag de deur ook niet uit behalve bij noodgevallen, hij kent 112 hij kent het nummer van mij en mijn man uit het hoofd en heeft de telefoon tot zijn beschikking, ook kan hij zelf drinken en een koekje of fruit pakken Mijn dochter van 6,5 is nauwelijks alleen thuis, sporadisch een keer en dan is het vaak zo dat ik net boodschappen gedaan heb en wat vergeten ben en even gauw terug moet ( zit om de hoek ) haar broer dan uit spelen is en de jongste twee neem ik mee en zij dan zegt dat ze liever niet nog een keer gaat, ik ben dan ook binnen 5 a 10 minuten terug. Ook zij kent de regels Wbt 112 en niemand binnen laten Zelf weggaan terwijl kinderen slapen en de babyfoon mee nemen is voor mij een no Go, ook al is de winkel om de hoek net als het schoolplein... Ik ga niet de kinderen uit school halen terwijl de anderen hun middag dutje doen, ik maak ze daar altijd voor wakker.
Tijden veranderen inderdaad, en het hangt ook wel af waar je woont en hoe je kinderen zijn. Kom zelf uit een drukke stad met genoeg criminele activiteiten, waarbij ik het al niet prettig vond om 's avonds op bepaalde plekken te lopen... no way dat ik mijn kids dan ' s avonds de straat op zou sturen. Nu woon ik in een dorp, in een kindvriendelijke buurt dus is de situatie al heel anders, echter zijn mijn kinderen nog te jong om alleen naar school te gaan of alleen buiten te spelen (kinderen gaan nog niet eens naar school). Maar wel laat ik de oudste wel eens 5 minuten alleen thuis wanneer ik de hond in de straat uit laat, ik zet dan een tekenfilmpje op of soms liggen ze op bed wanneer ik ga. Terwijl mijn buurvrouw gerust boodschappen gaat doen terwijl haar kinderen slapen (supermarkt is zo'n 6/7 minuten rijden met de auto) dit zou ik echt nooit doen.
Ik ben het met jou eens @IkbenTess Ik zie om mij heen ook een hoop voorzichtigheid. Ik denk dat ik (wij) best makkelijk zijn. Mijn zoontje speelt alleen buiten sinds hij 4 is. Op dinsdag als mijn man met dochter naar zwemles gaat blijft zoontje ca. een half uurtje alleen thuis tot ik thuis ben van het werk. Als ik dat vergelijk met mijn nichtje wiens zoontje toen hij 11(!) was pas voor het eerst een uurtje alleen thuis mocht blijven (en dan belde ze hem tussendoor ook nog een aantal keer). Ik snap dat niet...
Ik zie ook een heleboel verschillen. Mijn ijkpunt op dit moment (dochter is net 9) Over 4 jaar moet ze naar de middelbare dan moet ze zelf een stuk fietsen, geen directe controle of ze wel is aangekomen, waarschijnlijk wat geld mee, waar ze verantwoordelijk mee om moet gaan, Huiswerk, toetsen en noem allemall maar op. Als een mede moeder mij dan nu raar aankijkt als ik zeg dat ze rustig een paar kleine boodschappen haalt op de fiets, denk ik alleen maar succes met loslaten over 4 jaar.
Ik denk dat de samenleving voorzichtiger is geworden, maar wat ik zie zijn de meeste ouders op ZP nóg wat voorzichtiger. Hier lees ik bijv. veel moeders die hun kind niet alleen buiten durven laten spelen, terwijl bij ons in de wijk mijn dochter van 5 één van de laatste was die naar het speeltuintje mocht zonder toezicht. Ik heb eigenlijk niet zo'n vastomlijnd idee van wat wel of niet moet kunnen op welke leeftijd. Wat mijn kinderen 'mogen' wordt vaak ingegeven door hoe de situatie is en wat ik op dat moment denk dat ze 'aankunnen'. Zo zijn al mijn kinderen snel overprikkeld, vooral in de babytijd. Elke keer wakker maken bij het overblijven was geen optie, dus bleef de baby dan regelmatig 10 minuten alleen in bed en bracht ik gauw de oudere kids weg. Nu zijn de oudsten groot genoeg om zelf te kunnen fietsen terwijl de inmiddels peuter uit bed kan klimmen, dus nu blijf ik juist weer thuis en mogen de groten er weer iets nieuws bij. Ik vind dat ook wel genieten juist, als ze iets zelf kunnen en daar zo trots op zijn!
Ik weet nog niet echt hoe ik ga reageren, onze kleine is pas anderhalf dus echt loslaten is er nog niet bij. Haar hier alleen laten slapen terwijl ik niet thuis ben doe ik in ieder geval niet, dat voelt niet lekker, maar haar zelf laten ontdekken, met vallen en opstaan wel. Ik word juist altijd een beetje nerveus van de opa's en oma's die op eens zo ontzettend voorzichtig zijn...
Maar dat is over 4 jaar, nog jaren de tijd om los te laten . Ik fiets nu heel veel met de oudste, ze is 9 jaar. Gaat soms het laatste stukje alleen naar school op vrijdagmiddag. Verkeersinzicht bij jonge kinderen is gewoon nog niet helemaal volledig. Vanaf 9 jaar is het wel een stuk beter (verschilt ook per kind) en vanaf een jaar of 12 kunnen ze complexe situaties ook goed inschatten. Dus vanaf een jaar of 10 alleen naar school laten fietsen is echt niet (te) laat. Dan hebben ze nog 2 jaar om te wennen aan het alleen fietsen, dat is echt lang zat.
Maar mocht hij eerder niet alleen thuis blijven of wilde hij dat niet? Mijn oudste is nu een paar keer een half uurtje alleen thuis geweest, maar wil meestal gewoon niet alleen thuis blijven, dus vaker is nog niet voorgekomen. Niet omdat het niet mag van mij.
Ik ben, denk ik, zo'n voorzichtige ouder. Ik ben verantwoordelijk voor mijn kind en gezien mijn kind en de wijk waarin we wonen, vind ik voorzichtigheid op zijn plaats. Ze mag sinds vorige zomer (7) naar het speeltuintje bij ons achter. Het zit aan de rand van de wijk (weiland er achter ed) en ik heb er geen zicht op, dat vind ik best spannend. Alleen naar school zou eventueel kunnen, maar ik moet toch voor haar zusje, dus ze loopt voorlopig nog maar even mee. Op de fiets zou ze alleen zeker nog niet mogen, veel te gevaarlijk. Alleen thuis blijft ze af en toe een half uurtje (bv. als ze ziek is en ik de jongste naar school breng of ophaal) met een mobiel binnen haar bereik, zodat ze kan bellen als er iets is. Ik probeer haar steeds wat losser te laten en meer verantwoordelijkheid te geven. Over anderhalf jaar zal ze af en toe alleen naar school/naar huis moeten, dus daar werken we langzaam naar toe.
Ja eens. Ik ben veel makkelijker dan wat ik hier gemiddeld lees. Ook de goede herinneringen van vroeger, ik mocht vroeg zelfstandig zijn en genoot daarvan. Ik moet wel zeggen dat mijn kinderen ook heel graag zelfstandig willen zijn. Misschien komen situaties dan sneller ter sprake. Mijn dochter van net 5 bleef laatst even alleen thuis. Ze was niet lekker en ik moest neusspray halen voor haar oren. We hebben vaker geoefend in wat je dan wel en niet doet en het ging prima. Ze keek rustig een filmpje en deed niet open toen ik dat even testte.
Ik vind dat de jeugd tegenwoordig veel te beschermend wordt opgevoed m.b.t. zelfstandigheid, maar ook met betrekking tot welbevinden (weet even geen beter woord). Zo worden bij oudste dochter op de middelbare school regelmatig kinderen gebracht en gehaalt, omdat het een beetje waait/regent oid. Ik kreeg laatst commentaar van een moeder, omdat ik geen windscherm op mijn fiets heb. Ik moet om dat soort dingen altijd erg lachen. Dat noem ik nou de pampermaatschappij. Ik krijg ook regelmatig scheve blikken om wat mijn kinderen allemaal mogen, terwijl dat toch echt geen hele rare dingen zijn. Ik zie het als mijn taak om mijn kinderen zsm zelfstandig te maken. Wat ze zelf kunnen mogen ze zelf doen evt met wat oefening of begeleiding vooraf. Mijn oudste dochter ging vorige week op excursie naar Duitsland. Daar moesten ze in kleine groepjes een speurtocht doen door de stad en daarna mochten ze vrij de stad verkennen en shoppen. Ze is 13 jaar. Natuurlijk moet ik dan even slikken en ben ik blij dat ze weer veilig thuis is. Maar ik weet ook dat ze al zeer zelfstandig is, omdat ze daar genoeg en tijdig oefening mee heeft gehad, dus kan ik dat ook loslaten. Ik lees hier vaak op het forum leeftijden die ouders bedenken bijnwanneer hun kind iets zou mogen, zoals zelfstandig naar school, een telefoon, zwemmen. Ik vind het persoonlijk vreemd om daar een van tevoren bedachte leeftijd aan te verbinden. Dat is toch vooral kindafhankelijk en (omgevings)situatie afhankelijk. Zo kan ik nu wel bedenken dat mijn dochter pas op haar 18de aan de pil mag, omdat ze dan klaar is voor seks. Maar wat als ze op haar 15de al vaste verkering heeft en grote plannen krijgt. Dan kan ik het allemaal wel tegenhouden, met het gevaar dat ze het stiekem en onveilig gaat doen. Dus dan die kijk ik liever wanneer mijn kinderen ergens aan toe zijn en maken/houden we het bespreekbaar. Wat ntuurlijk niet betekent dat ze altijd hun zin ergens in krijgen
Ik denk dat je dat niet zo makkelijk kunt stellen dat een kind te beschermd wordt opgevoed. Een vriendin van me brengt haar kind altijd met de auto, ook met regen. Niet omdat hij van suiker is maar omdat hij een longprobleem heeft. Ik verbind niet van te voren leeftijd aan dingen, maar het meeste kan ik aardig inschatten. En mijn dochter doet bepaalde dingen ook later dan andere kinderen maar dat komt omdat zij door de ADD dingen slecht overziet. Wat iemand daarvan vindt maakt mij niks uit. Overigens ook een windscherm hier omdat ik er zelf een hekel aan heb om met mn gezicht in de wind te zitten en dat vind ik voor zo'n ukkie helemaal sneu.
Ik ben niet iemand die zo met vroeger vergelijkt en zou niet snel zeggen dat mijn kinderen iets wel of niet mogen omdat ik dat ook wel of niet mocht. Ik was sowieso een heel ander kind dan mijn zoontje is. Ik begrijp wel waarom mensen hun kinderen niet meer zo snel alleen naar bv school laten gaan: bij school kan het een totale chaos zijn met alle ouders die hun kinderen met de auto vervoeren. Het is gewoon veel drukker geworden op straat en er is veel minder sociale controle. Zelf wil ik mij niet aan een leeftijd vastbinden, maar kijk naar mijn kind. En soms onderschat ik hem en soms overschat ik situaties juist, maar besef wel altijd dat ik verantwoordelijk voor hem ben en hem hoor te beschermen voor bepaalde situaties.
In mijn opzicht is dat echt heel laat, 10 jaar zat ik in groep 7. Ik weet nog dat mijn broertjes met 7 jaar de hele buurt al rondfietsten. Aan de ene kant vind ik het geen argument, omdat hersenen überhaupt pas met 25 jaar volgroeid zijn en we ruim daarvoor al zelfstandig leven. Anderzijds kun je het natuurlijk niet zo doortrekken en vind ik het juist prettig deze voorbeelden ook te lezen om mijn ideeën te nuanceren.. ik ben nogal een zwart wit denker. Wat ik hier lees is sowieso vrij genuanceerd, terwijl ik echt dacht voor gek uitgemaakt te worden nav mijn OP
Nu met 7 jaar de buurt rondfietsen vind ik echt geen optie. Maar de wereld zag er toen ik 7 was ook heel anders uit dan nu.