Hoi allemaal, Dit onderwerp is volgens mij al eens langskomen maar ik kon het zo snel niet terug vinden, vandaar toch nog even mijn vraag. Ik zelf ben een behoorlijk sceptische denker mbt corona en de vaccinaties. Wel probeer ik altijd 'nuchter' te blijven bij alles wat ik lees of zie en andere meningen aan te horen en te respecteren. Mijn moeder daarentegen gaat nog veel verder in haar gedachtegang. Zij gelooft bijna ieder anti-vaccinatie en anti-corona artikel. De lepeltjes die blijven plakken, de chips in de vaccinatie, de huis-tuin-en-keuken 'viroloog' die zegt dat alles verplicht gaat worden... Ik probeer haar mening met respect aan te horen maar ze kan me soms bombarderen met berichten die ik door moet sturen naar vrienden, theorieën die ze uit de doeken doet, voortdurend zeggen dat ik met mijn dochter moet emigreren want ze is niet veilig, etc. Als ik er niet helemaal in mee ga of er een open gesprek over wil aan gaan, raakt dat haar echt en wordt ze boos. Nu heeft mijn moeder ook ass wat hierin denk ik ook mee speelt. Hoe zouden jullie hiermee om gaan?
Ik wil je sterkte wensen. Een kennis zit nu door dit in een psychose alleen ziet dat uiteraard zelf niet. Zijn familie heeft contact even afhouden als hij niet stopt met ratelen over pedofiele netwerken, holocaust vaccins etc. Kun je dat niet afspreken? Gewoon geen gesprek daarover en anders loop je weg
Ik denk dat er hier twee dingen door elkaar lopen: - hoe ga ik om met mensen die anders met corona omgaan - hoe ga ik om met iemand met autisme die door blijft gaan over zijn/haar special interest. Dat eerste, net zoals met politiek/godsdienst/etc., ik praat erover zolang het gezellig is, maar zodra het dat niet meer is, dan laat ik het onderwerp rusten. Dat tweede, probeer de tijden dat je het erover kunt hebben af te bakenen met duidelijke grenzen voor je moeder. Maar, het is misschien een idee om eens op zoek te gaan naar een support groep voor mensen met een ouder met autisme, omdat je vaker tegen dit soort dingen aanloopt.
Het klopt zeker dat die twee dingen door elkaar lopen. Echter leek het me wel een gepaste vraag omdat dit onderwerp ook bij mensen kan spelen zonder ass. Ik heb al een zeer betrokken therapeut wbt het onderwerp ass en eigenlijk heb ik al heel wat stappen gemaakt over hoe met haar om te gaan. Soms kom ik kleine dingen tegen die anderen hier ook zouden kunnen herkennen, dit is er één van (denk ik).
Waar zou je dan naartoe moeten emigreren? Verder geen tips behalve dat ik persoonlijk niet in discussie zou gaan, boos of niet. Makkelijker gezegd dan gedaan misschien.
Dit. Nederland is met de maatregelen een van de minst strenge landen geweest. Ik had juist collega’s die naar NL wilden emigreren. Ik zou denk ik aangeven dat je merkt dat jullie andere ideeën hierover hebben. Dat je haar ideeën respecteert, maar liever dit onderwerp niet bespreekt. Al is het maar omdat het al 1,5 jaar alleen maar COVID is.
Dat is inderdaad een goede tip. Je wordt er intussen ook een beetje gek van, overal gaat het over covid: op werk, op school, in de media. Kan er intussen bijna niks meer over horen
Ah dit lijkt me heel naar, vooral omdat ze dus jouw grenzen hierin niet accepteert. Heeft ze nog andere mensen met wie ze kan praten, of fungeer jij als uitlaatklep voor haar gedachten? Het lijkt me enorm vermoeiend in ieder geval, helemaal als je wordt bestookt met berichten waarvan zij wil dat je ze doorstuurt. Ik denk dat het gevoel van in de steek gelaten voelen wordt versterkt wanneer je zegt dat je er liever niets meer over hoort. Ze voelt zich waarschijnlijk al niet gehoord door de overheid e.d. en dan voelt dat dus voor haar extra eenzaam als jij haar 'afwijst'. Maargoed, het is wel belangrijk dat jij er zelf niet aan onderdoor gaat. Ik zou dus wel mijn grenzen blijven aangeven en wat hierboven wordt gezegd, kritische vragen stellen.
Wat naar zeg, vooral omdat het je eigen moeder betreft. Zou toch proberen aan te geven dat je haar mening respecteert, maar dat jij zelf er anders over denkt en niet met allerlei theorieën lastig gevallen wilt worden. Eigenlijk zou ze eens met een psycholoog of praktijkondersteuner moeten gaan praten, iemand in onze vriendenkring was er ook erg diep in gezonken.. heeft toen een aantal gesprekken met een psycholoog gehad en dat heeft goed geholpen. Maar dat moet ze dan ook zelf willen natuurlijk... sterkte ermee!