mijn dochter van bijna 5 heeft volgens mij weinig zelfvertrouwen.Maar misschien denk ik dat alleen omdat ik niet wil dat ze gepest wordt omdat ik dat vroeger heel erg werd. Ze gaat vaak overstag en doet wat anderen graag willen.Soms probeert ze ook haar zin voor elkaar te krijgen,maar als andere kindjes zeggen,dan ben ik je vriendinnetje niet meer dan doet ze toch wat hun willen. Laatst met haar erover gehad en toen zei ik, als kindjes tegen je zeggen, ga jij daar maar achterin zitten, in het hoekje lekker ver weg van ons wat ze dan zou doen: toen zei ze dat ze dan iid achterin zou gaan zitten, en waarom, omdat ze anders haar vriendinnetje niet meer wilden zijn. Ik heb met haar gesproken en gezegt, dat als andere kindjes dat zeggen, ze dan maar moet denken ok dan speel je maar niet meer met me, maar dat het andere kindje dan vast later weer bij haar zou komen, omdat ze dan haar lieve lach,haar leuke grapjes zouden missen.Dat ze goed en mooi was zoals ze is en dat ze zichzelf moest blijven.Het heeft wel iets indruk gemaakt, want laats hoorde ze op tv dat iemand zei je moet meer voor jezelf opkomen en toen zei ze heel verbazend/opgewekt: he mamma dat zei jij ook tegen mij. Is dit normaal op deze leeftijd(eind van de maand wordt ze 5) of moet ik het nu al in de gaten gaan houden, en wat kan ik doen om dat te verbeteren?Ik geef haar altijd al heel veel complimentjes en zeg haar vaak dat ze zo lief behulpzaam en benoem vaak haar positieve punten als dat op dat moment naar voren komt.
Jeetje! Ik snap wel dat je je zorgen maakt, maar er zijn ook gewoon kindjes die hun eigen belang wegcijferen en er zijn heel dominante kindjes. Pas op latere leeftijd komt dat wat meer in balans. Kan ook nog wel voor verdriet en ruzie gaan zorgen, maar dat hoort er ook een beetje bij. Maar goed, dit zeg ik uit mijn ervaringen op werkgebied (onderwijs) en niet als moeder. Ik denk iig niet dat het zin heeft om haar bepaald gedrag op te dringen. Aanleren oke, een beetje weerbaarheid is nooit mis. Het is wel heel goed dat je bespreek hoe je zou handelen in een bepaalde situatie, maar ik zou daarin wel heel neutraal zijn en niet zeggen wat wel goed is en wat niet, want jullie dochter wil het natuurlijk goed doen en dan misschien wel heel erg in de war raken. Bespreek je zorgen anders eens met de juf, die heeft vaak een goede kijk op groepsprocessen en hoe jullie dochter in de groep ligt!
En een tip van een andere moeder die vaak gepest werd vroeger. Projecteer je eigen ervaringen van vroeger niet op die van je kindje! Dat is een vervelende valkuil voor veel mensen die gepest zijn. Je wilt je kindje beschermen dat is alleen maar normaal. Maar kindjes worden groot door middel van vallen en opstaan. Dat betekent dat ze ook hun neus eens moeten (en mogen!) stoten voor ze weten welke kant die op moet wijzen Is een stukje loslaten weer. Maar je kindje bezit alle middelen om zichzelf te redden. Je kan haar daar uiteraard in begeleiden en er een beetje over praten als je dingen ziet die mis gaan maar zoals al gezegd, hou het neutraal en ga er geen goed vs slecht verhaaltje van maken want dat werkt idd ERG verwarrent (en dat weet ik dan weer uit eigen ervaring omdat mijn moeder ook gepest werd... en nu niet denken dat ik gepest ben door dat de geschiedenis zich herhaalde, dat was meer mn vader zn schuld) Kindjes van 5 lijken die dingen al erg goed te begrijpen maar ook weer uit eigen ervaring blijkt n tijdje later dat ze dan wel die klok weten maar waar die klepel nou hangt... En idd als je je zorgen maakt, kaart het eens aan bij de juf of meester van je dochtertje. Wie weet blijkt het best mee te vallen allemaal en staat ze haar mannetje wel als het nodig is.