Die van mij kon echt zwaar hysterisch doen, niet kalm te krijgen. Heb hem ooit toen hij 2 a 3 jaar was en hij ‘s morgens absoluut niet in de auto te krijgen was naar het KDV ( om 6.30 en ik moest echt op tijd naar mijn werk en ondertussen was ik ook zwaar woest..) weer terug gezet achter het hek van de carport en ben zelf in de auto gestapt en gestart... nou, hij wist niet hoe snel hij rustig in het stoeltje moest gaan zitten Hij heeft er geen herinnering aan maar ik nog wel..
Ja dat werkt wel in bepaalde gevallen, maar niet echt bij hysterie hier. Als de kinderen lopen te treuzelen of gaan spelen als ik net heb verteld dat we naar beneden of naar boven gaan dan zeg ik soms ook, nou dag ik ga, en maak ik aanstalten om naar beneden of naar boven te gaan. Doe ik dat bij een hysterische bui dan rennen ze hysterisch achter mij aan, maar blijven dan uiteindelijk hysterisch boven of beneden staan en komen alsnog niet mee.
Onderschat niet hoeveel lastiger het is als je er twee hebt in dezelfde leeftijd, en dat dat ook echt zwaarder kan zijn. Want als ze vaker meegaan in elkaars dwarse buien dan in de meegaande buien, heb je extra moeite elke keer. Dan kan je wel 1 kind mee de trap af tillen, maar stel je haalt de volgende en ondertussen gaat kind 1 alweer naar boven en ze vinden dat dan zelf nog grappig ook, is dat echt wel anders dan 1 dwarse peuter. Mijn middelste doet wat mijn oudste doet. Dus als oudste iets niet proeft of zegt dat het vies is, zal middelste dat 9 van de 10 keer ook zeggen. Heel irritant zo nu en dan. Maar omdat oudste op school zit en middelste nog niet, zijn er ook regelmatig momenten zonder elkaar. Dat heeft jouw tweeling niet, of minder. Maar ja, hou de keuzes klein en blijf duidelijk, maar ook meegaand. Van een nee een ja maken, omdat een kind met goede argumenten kwam, vind ik bijvoorbeeld oké. Niet om principiële zaken, maar bijvoorbeeld om of je nu wel of niet een boekje wilt voorlezen. Als je niet lekker in je vel zit, ben je sowieso sneller geneigd nee te zeggen. Ik bedenk me nog, dat het hier met naar bed gaan heeft geholpen ze uit 3 taken te laten kiezen in volgorde: plassen, pyjama, tanden poetsen. Als er bij jou momenten zijn waar de hysterie vaker plaatsvindt, zijn daar misschien ook dingen in andere volgorde te doen? Bevraag je tweeling eens, over wat zij ervan vinden.
Het lijkt me met twee wel heel erg moeilijk, vooral omdat je ook maar een mens bent en zelf natuurlijk ook gestrest raakt als je ergens echt op tijd moet zijn. En het zijn echte stressmetertjes, hoe meer stress je hebt, hoe "moeilijker" ze worden.
L is 2 en die zit ook in de zelluf doen fase. Veel mag ze ook zelf doen. Maar als ze hysterisch word of het duurt een eeuwigheid dan geef ik er wel mijn draai aan. Dus ga je niet mee naar beneden? Dan blijf je lekker boven, adios! Sidenote: L gaat al een paar maanden zelf de trap op en af. Ze gaat smorgens ook zelf naar beneden als ze ziet dat er licht brand. Ze wilt nu ook zelf der sjaal om doen. Dat lukt nog niet helemaal maar ik mag dus niet helpen. Dan zeg ik: Oké mama trekt der schoenen aan en der jas. Dan kan jij je sjaal om doen. Als ik dan klaar ben en zij nog niet dan zeg ik: Oooh wat knap zeg! Bijna gelukt. Zal mama dit doen dan kan jij ‘m er doorheen trekken. Ondertussen doe ik alles en denkt zij dat ze heel goed helpt maar ik kan me voorstellen dat 2 peuterpubers wel heftiger is