zembla-ouders van tegenwoordig

Ik zie het ook wel op mij heen, ouders die kinderen amper aanspreken op gedrag. Als voorbeeld: onze jongens moesten voetballen, de keeper kan heel slecht tegen zijn verlies (8 jaar). Er word geschreeuwd, handschoenen uitgesmeten, gejankt en dat bij elke goal weer. Moeders komt er aan en troost haar zoon. Ik zei al tegen mijn eigen moeder hij zit niet zo lekker in zijn vel volgens mij. Nou je had mijn moeder moeten horen, geef dat kind een schop onder zijn kont inplaats dat stomme gejank en anders haal je hem van het veld af. Want dat denkt dat joch wel niet met zijn dramatische gedrag. Ze zei elk kind mankeert tegenwoordig wel iets en word met fluwele handschoentjes behandeld, die moeder moet dat kind gewoon aanpakken. En ja ik vind eigenlijk dat ze volkomen gelijk heeft.

Mijn broer ook die is altijd in gesprek met zijn kinderen, luisteren echt heel slecht en alleen maar praten en uitleggen. Laatst waren we aan het bellen en mijn zoontjes liggen op bed, en maar roepen om niks. Dus ik naar boven en zei nu is het afgelopen, je ligt op bed en je gaat nu slapen. Mijn broer zegt nee dat moet je niet zo doen, je moet ze uitleggen waarom ze op bed liggen en dat ze moeten slapen etc. Ik zei ja als ik er op in ga en niet streng word dan zijn ze om12 uur nog wakker

 

Het eerste vind ik ook een slecht idee, liever dat kinderen niet eten dan dat ze gedachteloos eten. Maar ik kan mij op zich voorstellen dat andere ouders daar anders over denken. Het tweede ben ik helemaal niet met je eens. Ik geef mijn kind ook vaak 2 keuzes. Maar dan heb ik de keuzemogelijkheden reeds uitgekozen. Daarnaast zie ik dat anderen over andere dingen in discussie gaan dan ik. Het kan mij inderdaad weinig boeien of mijn kind wel of niet kleurgecoordineerd de deur uitgaat, maar ik ben erg fel op netjes reageren op elkaar. Dat zijn keuzes die ik bewust maak.

Ik vind het ook best opvallend dat iedereen anderen te los vinden opvoeden en zichzelf streng vinden. Wie zijn dan al die anderen?

 

Af en toe een keuze geven is wat anders dan continue...ik doelde op iets wat ik hier lag een keer van een kind dat compleet over de rooie gaat als ze NIET altijd 2 keuzes heeft. Die moet dus letterlijk elke dag de keuze hebben uit 2 jasjes, 2 paar schoenen, 2 setjes muts, sjaal, wantjes. Haha als ik een keer tegen mijn kinderen zeg: "trek die maar aan" dan hebben ze dat te doen hoor. En als er een keer de mogelijkheid is tot overleg dan doen we dat ook. Maar no way dat ik verplicht ben om mijm kinderen elke dag bij alles 2 keuzes te geven. Zelfstandig noemen ze dat..nou ik vind het onopgevoed en verwend

 

Dat laatste dus, jij formuleert het blijkbaar beter dan ik.

 

Streng, ja wat is streng. Wat ik belangrijk vind, of wat mijn kinderen van mij niet mogen is voor een ander misschien totaal onbelangrijk in zijn/haar opvoeding. Daar zit het denk ik ook in.

Ik zie om me heen veel kinderen die van hun ouders dingen mogen/krijgen wat ik persoonlijk niet goed zou vinden of zou geven. Maar zo zullen andere ouders vast ook naar ons kijken en onze opvoeding.

Vroeger vond ik mijn ouders ook streng, ik had een strikte tijd om thuis te zijn. Was ik te laat dan kreeg ik huisarrest of een maand geen zakgeld. Ook moest ik mijn ouders, en elk ander ouder persoon, met u aanspreken. Nu gaat dat me persoonlijk wel ver, ik vind dat niet nodig dat onze kinderen dat later doen, maar het eerste snap ik wel. Ik denk dat ik op die leeftijd anders er gretig misbruik van had gemaakt als mijn ouders geen tijd hadden gegeven om thuis te zijn, en zeker als er geen gevolgen aan vast zouden zitten.

Ik wist wel beter, en wilde graag weg kunnen van huis. Dus luisterde ik netjes en was vaak op tijd thuis. Natuurlijk probeerde ik het soms eens, en ja dan kwam er een consequentie. Maar zo leerde ik het wel af.

Dat begrijp ik echt pas sinds ik ouder ben, en nu zelf kinderen heb. Maar ik zie veel ouders voor wie het het belangrijkste is dat ze het totáál anders doen als hun ouders vroeger. En hoewel living in the moment een prachtig iets is werkt dat, m.i, niet met opvoeden. Dat is lange termijn werken en denken.

Zo mogen de buurkinderen hier (7 en 10 ongeveer) regelmatig zo laat opblijven als ze willen. Ik hoor ze dan midden in de nacht nog lawaai maken. Ik vind dat persoonlijk niet normaal, maar hun maakt het blijkbaar niet uit. Zo heeft iedereen zijn eigen prioriteiten en principes.

En ik denk dat er bij elke generatie wel wat is. De ene generatie heeft sneller kans op een burn-out en de andere generatie op een depressie. Zo zal er altijd wat zijn. Mijn persoonlijke mening is wel dat er wat meer opgevoed mag worden i.p.v alles in samenspraak. Natuurlijk heeft/krijgt je kind een eigen wil, dat mag best gerespecteerd worden maar ik vind dat wij, als ouders, daarin moeten begeleiden en grenzen aangeven. Hoe je dat aanpakt, is voor iedereen anders.

Ook zie ik wel ouders die, als er anderen kijken, heel anders met hun kind omgaan dan wanneer er (vermoedelijk) niemand kijkt. Dat geeft mij toch het beeld dat er achter gesloten deuren wel degelijk anders opgevoed wordt dan in het openbaar. Ik krijg het idee dat veel ouders niet consequent durven te zijn als er anderen mee (kunnen) kijken vanwege het gevoel voor paal te staan. Iedereen is zo veel bezig met wat anderen van ze denken dat ze voorbij gaan aan het eigenlijke doel en dat is evenwichtige mensen grootbrengen die zich staande kunnen en weten te houden in de maatschappij.

Zo hadden we laatst visite en de moeder in kwestie was, naar mijn mening, enorm zenuwachtig naar haar kind toe. Zodra er ook maar de intentie was of zou kunnen zijn dat dochter iets ging doen wat niet mocht sprong ze op en verontschuldigde zich meermaals naar ons toe. Voor mij totaal niet nodig maar ik merkte dat ze zich opgelaten voelde. Alsof ik iets zou zeggen over haar manier van opvoeden. Zo zonde vind ik dat, we zijn unieke mensen mede door onze opvoeding en ik ben niet de persoon om te oordelen over andermans opvoeding. Ik zou het soms anders aanpakken, maar aan de andere kant ken ik het kind in kwestie niet, en weet dus niet het hoe, wat en waarom van de opvoedingsmethode.

Ik zeg; laten we eens wat meer met onszelf bezig zijn en onze eigen opvoeding i.p.v naar anderen te kijken. Wat jij, of een ander vind of zou doen is toch niet belangrijk? We hebben, neem ik aan, allemaal het beste me onze kind(eren) voor.

 

Daar verschillen wij dan denk ik in van mening. Ik vind het prima om soms afgebakende keuzes te geven...deed ik bv bij mijn dochter als peuter ook..welk shirt wil je aan dan kiest mama een rokje. Maar als er op een dag even iets aan moet omdat het practisch of handig is of leuker staat dan moet een kind dat ook kunnen accepteren. Hier hebben ze bv 2 winterjassen...maar bij sommige kleding staan allebei de jassen en bij sommige kleding staat 1 jas beduidend leuker...dan gaat die jas dus aan en een volgende dag is er ruimte om te kiezen. Maar in het specifieke voorbeeld dat ik noemde is dat dus geen optie, kind moet bij alles wat ze doet de keuze krijgen. Nee sorry gaat mij veel te ver.

 

Ik heb het even terug gekeken maar ik vond die moeder die haar 14jarige zoon uitgebreid prees omdat hij dankjewel tegen de ober zei wel erg.
Dat zeg ik tegen mijn dochter van 8 al niet meer.
Hij werd echt klein gehouden daardoor.

 

Even nieuwsgierig, is dat een keeper van BL.B uit S?
Wij hadden een wedstrijd afgelopen zaterdag en die keeper gedroeg zich precies zo

 

En toch is het juist bizar dat momenteel hele hordes ouders die basis kinderpsychologie of niet kennen of compleet negeren en allerlei verwachtingen ASN hun kind plakken die helemaal niet bij de leeftijd horen.

 

Tot nu toe reageert hier volgens mij alleen de groep moeders die elders op het forum op dezelfde manier reageren op opvoedingsvraagstukken.
Ik verwacht dat 'die anderen' gewoon totaal niet eens zijn met de uitzending : )

 

Haha dat wilde ik net zeggen....degenen die ik hier nu zie reageren zijn ook de leden waarvan ik dat verwacht had gezien eerdere reacties in zulke topics.

 

Whahaha ja klopt!!! Wat leuk dat we tegen jullie moesten

 

Of we doen allemaal gewoon niet zo moeilijk en laten de kinderen met rust????

Ik weet niet hoor, maar 'vroegerrrr' hoefde een kind niet op 28 dingen naast school. Daar werd je kind naar buiten gestuurd en 'ga maar in de tuin spelen' en 'zorg dat je anderen niet tot last bent'. In documentaires van vroeger zijn er véééél minder regels dan ouders nu allemaal hebben. Toen waren de regels simpel en duidelijk; doe normaal, gedraag je met fatsoen en heb respect voor anderen. Als de leraar boos tegen je doet, dan heb je dat verdiend en als ik thuis merk dat je respectloos bent geweest, dan zwaait er wat. Klaar. Je had een raamwerk waarin je je gang kon gaan. Nu is elke minuut zowat uitgestippeld. Man man man, wat a-relaxed.

Hoe ik mijn kind opvoed? Geen idee, in ieder geval hoe ik denk dat goed is. Mijn ouders kwamen qua regels uit het stenen tijdperk omdat mijn vader stokoud was ('43), dus waarschijnlijk ben ik qua opvoedingsstijl tussen de jaren '80 en '90 in plaats van het nu. Ik ben zelf namelijk ook best streng met de 3 R's, gedragen en orde - maar genoeg vrijheid om zelfstandig na te leren denken zonder dat alles gedicteerd wordt, etc.

 

Amen ....dat geanalyseer van elke scheet die een kind laat, wat maakt het nou uit of het een harde of een zachte was....

 

Waarom zou een kind dat nu moeten dan, 28 dingen naast school? Dat kiezen die ouders toch ook zelf?

 

Dan gaan we ook terug naar de tijd waarop je een schop onder je hol kreeg als je niet luisterde??

Nee ik snap niet waarom het goed is dat de technologie verbetert is de afgelopen jaren maar dat het verkeerd is wanneer de ideeen over opvoeding ontwikkelen. Ik kan het alleen maar toejuichen dat men wat meer nadenkt over opvoeding. Maar ik vind wel dat men daarin niet moet doorslaan zoals het hele up/ap gebeuren. Wat amdaa zegt, daarin verwacht men dingen van kinderen die nog niet tot hun capaciteiten behoren.
Maar dat er nagedacht wordt over opvoeding ipv roepen: omdat ik het zeg en anders krijg je een paar tikken

 

Normaal gesproken vind ik dit soort uitzendingen altijd erg interessant, maar ik kreeg al helemaal de kriebels bij de intro, "ouders van tegenwoordig" pfff. Fijn een hele generatie over één kam scheren. Ik had vroeger ook van die prinsesjes in mijn klas hoor. En ik herken mezelf of vriendinnen helemaal niet in de omschrijving.

 

En alsof je, wanneer je ervoor kiest om geen machtstrijd te voeren met je kind, probeert zijn beste vriend te zijn. Wat een belachelijke uitspraak. Valt me echt tegen van Zembla.

 

Eerlijk gezegd....ik doe dat ook wel in gesprek met mijn man...al die "moderne ouders" noem ik ze. Wij zijn zelf ook van deze generatie, maar toch schaar ik mijzelf daar niet onder. Mijn man weet dan precies wat ik bedoel als ik een punt wil maken of iets wil vertellen.