....dat jaloezie heet. Bah, ik walg van mezelf. Ik ben 28 maar voel me nu echt als een klein kind. Ik schaam me rot. Mijn man kwam net thuis met de mededeling dat een vriend van hem en zijn vriendin, wat tevens mijn nichtje is, ook zwanger zijn. Ze is 1 week verder dan dat ik ben. Ze is per ongeluk zwanger geraakt. Ondanks dat zijn ze er zelf heel blij mee en ik zou ook blij voor ze moeten zijn. Maar dat ben ik niet . Ik wil als enige zwanger zijn. Ik wil als enige iets leuks hebben. En ik wil de aandacht niet delen. Blegh, wat kinderachtig en flauw van mezelf! Zouden het de hormonen zijn? (Please, wees niet te hard voor me, ik voel me al zo rot over mijn eigen gedachten )
Nee hoor lief groen monstertje, jij mag dat vinden. Jou zwangerschap is op dit moment de meest belangrijke, interessante en bijzondere ter wereld en het is heel flauw als andere mensen opeens flauw gaan doen doen door ook opeens zwanger te zijn Ik snap je heel goed hoor, had hetzelfde. Jij voelt je heel speciaal (en dat ben je natuurlijk ook) en daar mag je je best uniek in willen voelen. Nadat ik op mn werk vertelde dat ik zwanger was volgde er in de daaropvolgende periode nog 3 van mijn collega's. Ergens voelde dat ook niet leuk. Beetje zo'n gevoel dat iemand met dezelfde laarzen als jij aan komt zetten een dag nadat jij ze aan diegene hebt geshowd Verder lekker blijven genieten van het kleine wonder in je buik (die van jou wordt toch lekker leuker, liever en slimmer gna gna8))
Hahahaha! Wat ontzettend herkenbaar!! En ook hoe je dan over jezelf denkt Erg, he..?! Ik ergerde me ook zo aan mezelf toen een kennis vertelde zwanger te zijn, en nog erger toen een paar weken later een vriendin ook vertelde zwanger te zijn! Vond het echt helemaaaaaaaal niet leuk! Hahaha! Gaat over, hoor! Inmiddels vind ik het echt wel bijzonder & leuk om tegelijk met anderen zwanger te zijn. Maar in eerste instantie?! Nee, vond het vreselijk, hahaha!
Hoi hoi Snap het wel hoor!! Jij wilt toch als enige de aandacht en je bijzonder voelen. Ik had dat ook hoor was als de dood dat mijn schoonzus ook ineens met het bericht zou komen dat ze zwanger was...
Pfff, thanx voor jullie lieve reacties. De ergste jaloezie c.q. afgunst is al afgezakt. En ja, ik vind het echt vreselijk dat ik zo denk...Maar gelukkig ben ik niet de enige en snappen jullie me, of hebben jullie er in ieder geval begrip voor .
Vind het niet raar hoor.. je staat bol van de hormonen. Herken het zelf niet.. mijn zusje is 5 dagen korter zwanger en vind het alleen maar super de puper geweldig!!! Dat we zo iets samen mogen delen is echt speciaal.
Ik denk dat het een heel natuurlijke reactie is, hoor! Zo vaak zul je niet zwanger zijn in je leven, dus logisch dat je wilt dat iedereen het net zo bijzonder vindt als jijzelf! Gewoon je niet druk om maken, meis! Als jij het zo voelt, lekker ff zo laten - het zakt vanzelf En zo niet, dan niet. Zolang je het naar haar toe maar niet laat merken is er niks aan de hand, hahaha!
Het is herkenbaar hoor meid! Ik heb ook jaloezie gevoelens ervaren... Of misschien was het meer irritatie? Maar goed ik herken je gevoel wel!
Ik snap je helemaal hoor. Mijn schoonzus was drie maanden langer zwanger dan ik was. Zij had tijdens haar zwangerschap meer lichamelijke ongemakken dan ik, met als gevolg dat alle aandacht naar haar ging en iedereen mij leek te vergeten. Ben best wel jaloers geweest.
nou mijn neef zijn vrouw was ook zwanger en ik was ook groen van jaloezie... maar heb het mij voor de rest niet laten beïnvloeden ( kwam meer omdat wij ook bezig zijn voor 11 maanden ) en ik voelde mij ook ontzettend schuldig toen ze een miskraam kreeg.. dus een ding doe ik nooit meer jaloers worden, als het de kop op tik.. zeg verdomme niet doen en daar mag niet je niet meer aan denken en wees blij voor die mensen dat zullen ze ook straks voor jou zijn.. jaloerzie is geen leuk emotie, mag er wel zijn maar niet over heersen. maar denk ook wel dat er bij jou hormonen in het spel zijn. xxxjes bolly
Dat is de reden dat ik nu ook nog niet voor een tweede wil gaan, mijn broer en schoonzus (tevens beste vriendin) verwachten hun eerste.. Ik wil hun de aandacht niet afnemen en zelf zou ik het ook niet goed kunnen verdragen naar alle eerlijkheid als zij meer aandacht krijgen dan wij. Is misschien niet goed om zo te denken, maar ik ben zo wel eerlijk tegen mezelf.
Ehm ik was zelfs niet echt blij (in het begin) dat ik samen met m'n zusje zwanger was. Maar was vooral omdat zijn 1 maand bezig waren en ik 2 jaar.(en zij wisten het een paar dagen eerder, dus die paar dagen dat wij nog niet wisten dat ik zwanger was waren effe...auch) Na een tijdje vond ik het wel super hoor! En onze kids kunnen nu lekker samen spelen. (schelen 3 dagen)
Hahaha,wat herkenbaar!! Ik was zwanger,en toen mijn vader zijn vrouw haar dochter ook zwanger bleek te zijn moest ik wel ff slikken.. Ook nu vind ik het soms best raar,ik en mijn vaders vrouw liggen elkaar niet,En als Jinthe haar kleinkind wilt aanraken draait ze gewoon weg,Nu denk ik vaak had zij maar nooit Oma geworden zeg!!:x Buiten dat ziet mijn vader dat kind veel meer als jinthe,omdat zij haar kind 4 dagen per week dumpt bij haar moeder..Vanwege kerken die ze af moet lopen niet eens voor werk En Jinthe mag daar niet slapen,want geheid dat ze mijn kind pijn gaat doen als mijn vader ff niet oplet.
Ik herken het wel hoor, wij hadden net mijn schoonouders verteld dat we onze eerste verwachten, komen 5 minuten later mijn schoonzus/ zwager en neefje binnen om te vertellen dat ze ook een kleine verwachten, maar dan een maand eerder. Vond ik in het begin ook niet leuk, maar is wel overgegaan gelukkig
Meid ik weet precies hoe je je voelt ... en je hoeft je niet te schamen want je zal het echt niet de enige zijn die dit heeft .. Gewoon lekker genieten !
het groene monster is hier ook langsgeweest (en weet mijn deur af en toe nog te vinden) ik had aan mijn familie en opa vertelt dat ik zwanger was. helemaal trots en blij dat het mijn opa zijn 15de achterkleinkind zou worden. vond dat wel speciaal nummer 15 (en toen dacht ik al: als het een meisje is vernoem ik haar naar mijn oma) ik had het voor de 12weken vertelt. belt mijn moeder een paar weken later op dat mijn nicht 3dagen eerder dan ik uitgerekend is. oh wat was ik chagerijnig. en vond het aan de ene kant heel stom en onterecht van mij. mijn nicht heeft een kindje doodgeboren gehad. een paar miskramen en wordt via ivf (van wat ik weet) zwanger. het was haar 4de kindje. ik dacht echt: had je geen maand of 2 kunnen wachten? want omdat ze complicaties gehad heeft bij eerder bevallingen wordt het kindje 3weken eerder gehaald. dus weg nummer 15 het werd nummer 16 (ook leuk) maar toen bedacht ik me: wat als mijn nicht ineens het idee krijgt om haar kindje als het een meisje is ook te vernoemen. heb er lang mee rondgelopen, maar toen dacht ik: dan zijn het 2leah's andere achternaam en wonen niet bij elkaar in de buurt. het werd wel een le maar het eindigde op nte toen mijn vriendin 7weken korter dan ik zwanger bleek te zijn vond ik dat alleen maar heel leuk. succes met het groene monster
En ook ik begrijp je Toen wij zwanger wilden worden van de eerste, hebben we daar een jaar op moeten wachten. Ik was in januari 2003 met de pil gestopt en pas in januari 2004 had ik een positieve test in handen. Ondertussen hadden wij aan niemand verteld dat we bezig waren, we wilden het nieuws in laten slaan als een bom (mijn man en ik waren toen al 14 jaar bij elkaar, waarvan 5 jaar getrouwd en niemand verwachtte van ons nog een baby'tje). In november 2003 kwam het nieuws dat het nichtje van mijn man ook met de pil was gestopt. BOEM, daar was de eerst golf jaloezie Ze praatte ook over niets anders meer, blegh....Toen wij positief testten, hadden wij alleen onze directe familie ingelicht (vader, moeders en zussen) en hun nog niet, ze hadden ook geen idee dat wij ook een kinderwens hadden. Komt zij een maand later met het nieuws dat ze zwanger was, heeeeeel pril nog, maar zij vertelden het meteen aan iedereen.BOEM, een allesoverheersende tweede golf jaloezie En wij wilden nog niets zeggen, omdat we tot de 12 weken wilden wachten. Whaaaaaa en zij kon ècht over niets anders meer praten:x Maargoed, toen wij met het nieuws kwamen, waren ze zo oprecht blij voor ons (was ik ook voor hun hoor, dat heb ik ook gewoon getoont toen ze het vertelden). Uiteindelijk zijn we samen naar de zwangerschapsyoga geweest, was hartstikke leuk. Alleen is ook maar zo alleen...Ik was 20 oktober uitgerekend, zij 20 november. Helaas flikte ze het nog wel om 3 weken te vroeg te bevallen en liep ik 10 dagen over tijd. Haar kindje is dus gewoon ook nog eerder geboren dan die van mij (scheelt 3 dagen). Dat stak nog wel even toen, maar niet lang... Nu zijn we de dikste vriendinnen en ondernemen veel met de kids. We hebben er allebei nog 1 bij mogen krijgen, zij nog een zoon en ik een dochter die ook maar 3 maanden met elkaar schelen. Ook weer zoiets. Wij waren alweer een half jaar bezig, waarin ik 2 miskramen kreeg. Zij raakte ondertussen ongeplant zwanger van haar 2e. Toen vond ik haar weer heeeeeeel even stom, maar dat kwam weer door het bekende groene monster Dus ja, je gevoel klinkt bekend. Komt wel weer goed hoor Hoe zijn de verhoudingen met jou nichtje? Wie weet gaan jullie ook een leuke tijd tegemoed tijdens jullie zwangerschap en als jullie kids eenmaal geboren zijn...
Hihihi heel herkenbaar alleen ging het bij mij een beetje anders !! Ik kwam erachter dat ik zwanger was in de zelfde week dat mijn neef zijn vriendin het wist alleen was zij 1 week verder dan ik .. Dat vond ik op zicht wel heel erg leuk maar toen begon het , zij kreeg de eerste echo , zij kreeg de eerste keer te horen hoe het hartje klopte , zij mocht als eerste de pretecho zien dus ook te horen gekregen wat het werd ... haar kindje daalde als eerste in en ook zij kreeg te horen rond de feestdagen dat ze al ontsluiting had en ging bevallen en ik gewoon letterlijk op ploffen stond en nog niets gebeurde .... Wat was ik jaloers af en toe gewoon niet om te genieten ( achteraf gezien best wel belachelijk ) Uiteindelijk ben ik als eerste bevallen maar toen ging het hele feest gewoon weer verder tot op heden bijv. met leren lopen , praten , zindelijk worden pffffff en nog jaloers af en toe !!! Denk dat het heel normaal is hoor meis en ik ben dus helemaaaal niet jaloers aangelegd met andere dingen ..
Oei, dan ben ik misschien wel 'die andere vrouw'.. Mijn nichtje bleek zwanger (ze was toen al 5 maanden), en de maand erop ben ik zwanger geraakt van mijn zoontje. Op dit moment zijn mijn neef en zijn vrouw half februari uitgerekend (eerste kindje), ik eind april. Wij waren toen al wel bezig voor een tweede kindje, maar toch voel ik me wel een beetje ongemakkelijk. Alsof ik ook zwanger moet zijn als iemand anders het is. Dat is natuurlijk helemaal niet zo maar misschien komt het zo over? Aan de andere kant vind ik het onzin met een kindje te wachten omdat toevallig iemand anders zwanger is. Temeer omdat een kindje niet te plannen valt. Maar ik kan me het gevoel dus wel goed indenken, al is het van de andere kant bekeken.
Haha, wat een feest van herkenning in dit topic. Op zich kan ik het heel goed met mijn nichtje vinden. Ze woont samen met de beste vriend van mijn man en zij hebben elkaar leren kennen op onze bruiloft vorig jaar. Ze zijn nu een jaar bij elkaar en ze is dus per ongeluk zwanger geworden. Ze slikte haar zoveelste antibioticakuur.... Ik weet natuurlijk niet of ze wel een condoom hebben gebruikt en dat het alsnog mis is gegaan, of dat ze er niet aan gedacht hebben extra bescherming te gebruiken, maar dat maakt op zich natuurlijk ook helemaal niets uit. Zwanger is zwanger. Wat mij zo steekt is dat wij zo blij waren dat we zwanger zijn en dat het bij ons echt wel gepland was. We hebben er 8 maanden over gedaan, wat natuurlijk niet overdreven lang is, maar wel lang zat . En zo'n mutsefluts wordt dan zwanger omdat ze aan de antibiotica is en de pil dus niet veilig *zucht*. Bovendien is ze 9 dagen eerder uitgerekend dan ik. Is ze zo'n beetje het favoriete kleinkind van mijn oma (voor mijn gevoel dan, misschien is dit wel helemaal onterecht). En heeft ze altijd van alles. Niet dat ik daar nou zo jaloers op ben, maar dan zal je zien dat ze tijdens de zwangerschap ook nog van alles "oploopt" en dat het allemaal om haar draait.... OMG...en ja hoor daar is dat verdomde groene monster weer....Als ik er gewoon normaal over nadenk dan heeft het natuurlijk ook leuke kanten. We kunnen straks met nieuwjaarsdag samen met ons dikke buik lekker bij oma oliebollen en andere lekkere dingen eten, en we hebben zo'n beetje gelijk zwangerschapsverlof. Mijn man en haar vriend maken deel uit van een vriendengroep van 4 mannen (incl. mijn man en die vriend van mijn nichtje). Die andere 2 kerels hebben ook een vriendin en daar hebben zowel ik als mijn nichtje niet zo veel mee. Verder hebben we eigenlijk allemaal andere vrienden, dus zoveel aandacht zal ik nou ook weer niet te kort komen . Ach ja, ik moet het er maar mee doen, ze is nu al zwanger, haha. Maar ik ben echt blij dat ik niet de enige ben die zulke gevoelens heeft, want man wat voelde ik me slecht over mijn eigen gedachten!!