Hoi allemaal.. Ben nu 18 weken zwanger & soms bekruipt me ineens een angstgevoel.. Kan ik het dalijk wel? Word ik een goede mama? Zal ze niks tekort komen? Word dan zo onzeker en kan dan ook wel huilen.. Ken iemand die een depressie heeft gehad door de zwangerschap en dan denk ik; oh nee? Als ik dat maar niet krijg.. Begrijp me niet verkeerd. We zijn supertrots en blij met ons prinsesje in m'n buik.. Maar soms word ik ineens angstig vraag me af of iemand dit herkend & het ook door de hormonen kan komen?
Ik denk dat die onzekerheid in zekere hoogte heel erg normaal is. Iedere aanstaande ouder vraagt zich wel eens af of ze het wel goed gaan doen, en dat is ook niets meer dan normaal. Er komt toch een hele grote verantwoordelijkheid op je af, en dat je je daar bewust van bent is alleen maar heel erg goed, en laat dus zien dat je wel degelijk een hele goede zorgzame moeder gaat zijn. Ik zal als ik jou was je niet te gek laten maken over depressies en dergelijke, zolang het gezonde zorgen zijn, is het helemaal normaal en echt geen depressie. Op het moment dat je toch twijfelt over je gevoelens, kun je het altijd aangeven bij de verloskundige of er over praten met je partner. Jij kent ten slotte jezelf het beste en kan dus ook het best beoordelen of alles goed met je gaat. Ik wens je een hele fijne zorgeloze zwangerschap verder toe, en probeer niet te vergeten dat het heel normaal is om je zorgen te maken over het ouderschap!
Dat zijn grotendeels je hormonen, ik heb dat zelf ook wel en zeker nu we steeds dichter bij de uitgerekende datum komen. Dan ben ik ook vaker bang of ik het allemaal wel kan en of ik een goede moeder zal zijn zeker omdat ik niet echt een geweldig voorbeeld heb gehad aan mijn eigen moeder.
Dit heb ik bij de eerste ook gehad... Dacht echt wat heb ik gedaan?? Ik kan het vast niet, arm kind... Meis zijn echt de hormonen! Toen hij geboren was voelde het meteen goed en het is nu een vrolijk ventje van drie