Ik ben nu 9 weken zwanger en wat een rollercoaster.. Ik mag niet klagen dat absoluut niet. Het is dat ik op het ene moment blij ben met de zwangerschap en het zo bijzonder vind om op het volgende moment bang te zijn dat het niet goed gaat, dat er wat mis is. Het blijft onzeker, het is ons eerste kindje en ook eerste keer zwanger. Alles is spannend. JA ik heb last van misselijkheid (had ik ook liever niet maar ja het kan er bij horen ) en soms zijn me darmen wat van slag. Maar waar heb je het dan over.... Het gaat vooral om dat gevoel wat je kan hebben en twee tellen later geheel anders is. Waar ik nu steeds meer "last" van heb zijn gigantische lachbuien, echt goed de slappe lach, wat dan over gaat op een potje janken. Ik weet niet waarom ik dan jank en soms weet ik ook niet of ik nu huil of lach. Het levert hilarische momenten op maar geeft ook aan wat hormonen allemaal kunnen doen. Waarom ik dit hier neer zet? Geen idee, moest het denk ik even kwijt
Welkom in de wondere wereld van hormonen Overigens ervaar ik het nu, de 2e keer, wel echt heel anders! Bij de eerste is alles nog zo onbekend waardoor je vaak niet weet wat je overkomt
Ik herken het wel een beetje. Het ene moment ben ik blij, de andere keer vind ik iemand ineens irritant en snauw ik. Net nog een filmpje gekeken over een gast die zijn vriendin op een mooie manier ten huwelijk vroeg...zat bijna te huilen terwijl ik daar voorheen écht niet om zou moeten huilen.