ja nu neigt het meer naar het gele.. sorry voor de onsmakelijke details. Het is ook echt maar inimini weinig en buikpijn heb ik ook niet en dat heb ik meestal wel als ik ongesteld moet worden... naaa we wachten gewoon af. Heb al testen besteld dus die komen morgen binnen en dan kan ik testen als het niet door gezet heeft.. pffff maaktje jij je eigen ook zo gek amilah? hihi
Hee Bullterrier, begint er bij jou nu toch al aardig op te lijken dat je straks een extra gat in je matras kunt gbruiken, hihi. Nog even en dan mag je gaan testen. Ik hoop dat het bij jou wel gelukt is!
Aaaah ik heb je berichten gelezen.. maar je hebt toch geen miskraam gehad? Zoals jij het beschrijft was mijn miskaam toen wel.. Na ik weet het ook allemaal niet bij mij.. hoop dat die afscheiding door gisteren kwam. x
Ik weet het echt niet, dat was mijn gevoel vanochtend eerlijk gezegd wel. Ik zei tegen mijn vriend: "ik bloed, volgens mij zijn we ons kleintje nu al kwijt". Het vreemdst van al vind ik dat ik de laatste dikke week zo'n ontzettende pijnlijke en opgezwollen borsten had (leken ook groter en zwaarder) en dat de pijn sinds vanochtend drastisch minder is. Nu gewoon pijnlijke borsten, niet groter of niks. Ik ben verdrietig, probeer mezelf wel een schop onder mijn kont te geven nu positief te blijven denken. De volgende keer beter..of zoiets?! Wat jouw afscheiding betreft...is inderdaad spannend. Kan natuurlijk door het vrijen en een eventuele zwangerschap komen, maar kan ook ineens een andere afscheiding zijn voor je menstruatieperiode. Verraderlijk spul hoor.....zo'n vrouwenlijf
Maar het kan wel hoor. Want dat had ik ook op die manier en kreeg echt hele hevige bloeding.. kwam er ook weefsel mee? hou wel goed in de gaten hoelang je bloed want dat mag niet lang duren.. Het is wel moeilijk allemaal he.. Ben je al lang bezig om kindje te krijgen!? en net zoals je zegt het is zo veradelijk... ik ga gewoon van het ergste uit. maar stiekem hoop ik net als jij wel ergens op.. x
Nee want ik werd volkomen onverwachts zwanger. Ik was al drie weken over tijd en was nog steeds heftig aan het ontkennen dat ik zwanger was. Dat kwam doordat ik het al eerder had gedacht dus ik dacht ja daahaag nu trap ik er niet meer in. En nu was het wel raak
Ik ga er goed op letten, ja. Ik probeer dat lijf van me te snappen Nog niet zo lang bezig, maar wel al 5 jaar een heel intense kinderwens na een altijd sluimerende kinderwens. Voelt ergens alsof ik dus al 5 jaar bezig ben om kinderen te krijgen, terwijl dit in de praktijk pas 2 rondes is. Als het aan mij had gelegen was ik allang moeder geweest. Ik zei vroeger altijd dat ik ten laatste op mijn 32ste mama wilde worden en zie hier: ik ben volgende maand 33 en ik moet nog beginnen. 't is dat ik zoveel van mijn mannetje houd dat ik toch weer bij hem terug ben en de hoop heb dat er nu wel iets gaat veranderen......
Ow echt waar! ja dan krijg je dat hihi.. Nou ik denk dat wij ook maaar zo moeten denken! Ben wel blij voor je dat het gelukt is!
Moeilijk allemaa he indigo. Ik heb laastst de verloskundige gesproken en die zei dat je niet te veel moet klussen want als je het minder doen dan is het zaad sterker (je mannetje zal niet blij zijn met wat ik nu zeg hihi) Maar het rotte is dat de leeftijd ook mee speelt natuulijk,kan me wel voor stellen dat je voor er voor je gevoel al heel lang mee bezig bent.. x
Precies, ik word er ook niet jonger op natuurlijk En ik heb dan wel niet 5 jaar lang de ellende gehad van iedere maand de spanning: wel-of-niet-zwanger, maar wel bijna 5 jaar lang tegen de muren op van frustratie en verdriet dat ik niet eens de kans kreeg te proberen in verwachting te raken, terwijl ik zo graag mama word. Maar goed....we zullen wel zien of het (nog) voor me weggelegd is of niet. Ik geniet maar vooral van alle kleine frummeltjes in mijn omgeving en van de kleintjes die er in mijn omgeving nog geboren gaan worden. En wat dat klussen betreft: er wordt hier zeker niet te veel geklust, doen het met beleid, haha.
aaaah kom op het komt vast wel goed.. Maar kwam de kinderwens eerst van een kant dan.. Want dat lijkt me ook wel heel erg hoor. Maar doe maar rustig want je hebt nog best wat tijd te oud ben je voorlopig nog niet. Maar begrijp wel dat je er mee zit hoor. xx
Heb ondertussen mijn banner maar aangepast.... Ja, de kinderwens kwam van mij uit. En iedere keer was het weer hetzelfde liedje: "ik wil wel, ooit, in de verre toekomst, maar nog niet nu". Ik heb me wat avondjes hysterisch huilend op bed gelegen Uiteindelijk heb ik zelfs mijn relatie verbroken met hem om die reden, ik had het gevoel niet de toekomst op te kunnen bouwen die ik voor ogen had. Vorig jaar oktober bij hem weggegaan. Sinds juni dit jaar zijn we weer samen. En opnieuw dat hele gevecht met mezelf (en hem): blijf ik bij hem, wat de toekomst ook brengt? Het heeft een hele tijd geduurd, maar nu ben ik er echt uit. Ik blijf bij mijn mannetje, zelfs als dit betekent dat ik geen kindjes krijg.
Verdorie, je kunt blijkbaar maar 1 banner plakken. Ik wil eigenlijk een banner plakken voor een cyclus van 33 dagen (gebruikelijk) en een voor een cyclus van 28 dagen (nu). Iemand een idee hoe ik dat voor elkaar krijg?
Nou kan me voorstellen dat het erg moeilijk is geweest en nu nog. Maar staat hij er nu wel volledig achter? want het is wel fijn als je samen kan huilen omdat het niet lukt.. Maar het komt vast wel goed. Anders kan je misschien nog bij de dokter gaan praten om te vragen hoeveel je leeftijd ermee te maken heeft.
Hij is door de eerste keer dat ik dacht zwanger te zijn gelukkig een mega stuk gegroeid in de richting van er helemaal voor durven kiezen. Dat houdt in dat hij het nu dus wat minder neemt met onze anticonceptie (condoom) waardoor het wel eens fout gaat (goed dus ) en vandaag heb ik voorzichtig geopperd er vanaf deze maand echt helemaal voor te gaan en ik vermoed dat dit ook zal gebeuren nu. Hij groeide namelijk al echt in de aanstaande-papa-rol. Stond gisterenavond voor de deur met de woorden: Ben ik hier bij de mama van mijn kindjes? Helemaal blij dus met deze ontwikkeling, al zal mijn verhaal waarschijnlijk vreemd overkomen op alle dames hier die er samen met hun partner voor 100% voor gaan. Het is inderdaad moeilijk geweest en in zekere zin nu nog. Maar ik heb goede moed dat dit nu eindelijk gaat veranderen. Soms moet je gewoon een hele lange adem hebben..... Bedankt voor je steun Bullterrier, het is erg fijn hier over te kunnen 'praten'!
Graag gedaan hoor.. Het is fijn om je verhaal kwijt te kunnen. En Zelf vertrouw ik weinig mensen omdat ze alles door kletsen. En wat hier verteld word is wel prive en je kent mij toch niet dus kan het niet door kletsen hihi. Vind het erg knap van e dat je door zet. Voor een vrouw is een kinder wens erg belangrijk en niet alle mannen begrijpen dat. Maar zo te horen komt het goed met jullie hoor. Ik werk in de thuis zorg en zie daar veel oudere mensen die geen kinderen hebben maar die voelen zich erg alleen echt alleen. Ik hoop echt voor je dat je droom gauw werkelijk mag worden echt waar!
aaah.. nou vind het gewoon fijn dat je je verhaal kwijt kunt. Ik weet hoe belangrijk dat is! Ik ben nog jong alleen mijn man is 13 jaar ouder dus ben soms ook bang dat dat invloed heeft op de bevruchting.. Pffff moeilijk allemaal he.. Ik zit stiekem ook al helemaal na te denken hoe ons kindje er uit zal zien als ik ooit zwanger raak hihi doe jij dat ook?
Zo zie je maar, dat iedere vrouw haar eigen zorgen en angsten heeft hieromtrent. Ik heb trouwens een collega die pas op zijn 41e papa werd en blijkbaar zonder problemen. Dus leeftijd hoeft niet persé belemmerend te werken. Heb vertrouwen dat het met jouw man ook wel los zal lopen! Zijn jullie al lang bezig met zwanger proberen te worden? En ja, stiekem probeer ik me ook wel eens voor te stellen hoe een kindje er uit zal zien (ik hoop dat het de looks van de papa en de brains van de mama meekrijgt, )....
ja inderdaad zoals je zegt! Wij zijn nu een half jaar bezig dus ook nog niet echt lang. maar ben soms zoo bang dat ik onvrucht baar ben. haha ja de looks van pappa en de brains van mamma haha dat hoop ik bij ons ook