De vraag zegt het al. Onze dreumes (20 maanden) begint nu net met lopen en maakt verder ook een grote ontwikkeling door, echt dreumes gedrag hier nu elke dag. Heel gezellig trouwens, maar soms heel iets minder gezellig. Hij slaat momenteel soms, of krabt je. Alleen bij zijn ouders tot nu toe en bij opa en oma. Schijnt te zijn dat kinderen het doen bij de personen die het dichtst bij ze staan, dus eigenlijk moet ik me vereerd voelen. Maar goed: hij heeft nu de neiging om: - af en toe te slaan/krabben. ipv kusje geven (= bij hem plat handje op je gezicht, heel lief). Bij herhaald zeggen, nee L, slaan vinden wij niet lief, doet pijn, geef mama maar een kusje; krijg ik een ondeugend gezicht en nog meer geslaan. Op het aankleedkussen slaat hij nu ook regelmatig. - gooien. Hij weet heel goed dat hij niet met speelgoed mag gooien en niet met eten of drinken van de kinderstoel mag gooien. Dit deed hij dus wel de afgelopen week. Ik heb hem dit zittend voor hem uitgelegd dat we dit niet doen, dat broodjes zijn om te eten. Hetzelfde effect, nog een keer doen en heeeeeeeeeeeel brutaal kijken. Hoe pakken jullie dit soort (of ander) dreumesgedrag aan? Ben gewoon wel even benieuwd, of ik het 'goed' doe (ik negeer soms dingen ook, zet m bij meermalen slaan gewoon van schoot af op de grond en zeg dan mama vindt dit niet leuk, daarom zet ik jou neer), beetje 'pick your battle', maar toch. Hoe corrigeren jullie je peuter waar dus echt even nodig?
hier een kleine dame van net een jaar. mw. loopt de hele kamer door en trekt ook alles overal uit de kasten. ik zeg nee en pak het af en leg het weg. pakt ze het weer dan pak ik het weer af en zeg ik , nee, mama zei nee. meestal is dat genoeg. als ze toch verder gaat dan is het nee en ik zet haar ergens anders neer. meestal is ze dan afgeleid en trekt ze niets meer uit de kast. slaan dan pak ik d'r handje en zeg ik: nee, je mag mama niet slaan. (en dan proberen boos te kijken terwijl je eigenlijk je lachen niet in kan houden om haar blik ) doet ze het nog een keer dan is het nee en zet ik d'r zo weg. negeer ik d'r gewoon. dan is het heel gauw klaar. en ze weet het nu ook. eten gooien: is ook nee en ik zet het bordje gewoon weg en ga verder met m'n eigen eten. ik negeer dr dan gewoon even. er wordt niet gegooid met eten. daarna het bordje weer terug. hier snapt ze het om de donder wel. als ze nu het kastdeurtje open doet dan kijkt ze eerst sneaky in het rond. als ze ziet dat ik kijk dan gooit ze het deurtje keihard dicht en rent weg en anders zeg ik: deurtje dicht en doet ze het ook. (soms wel nog even snel wat eruit pikken)
ah, ja misschien ben ik natuurlijk ook wat onzeker of ik het 'goed' doe, alhoewel er natuurlijk meerdere manieren zijn. Maar ik doe ongeveer hetzelfde als jij, wel fijn om te horen. Hihi, wat een bedoening soms he. Hier kijkt hij wel brutaal hoor als ik zeg nee. Maar soms is hij ook heel verbaasd. Toch wil hij bijv ook elke avond (en elke avond is het 'nee') met zijn billen op de vaatwasserklep, en die houdt dat niet... maar toch, hij zal denken dat 'nee' ooit 'ja' wordt waarschijnlijk. Het slaan komt voor mij altijd wel onverwacht. Hopelijk gaat die fase snel over.
Pfff, lastig he? Hier een dreumes (16 maanden) die slaat ons slaat (alleen papa, mama en de hond) als hij boos/gefrustreerd is. Het gebeurd niet "zo maar". Wij gaan op zijn hoogte zitten en zeggen hem dat hij niet mag slaan. Dat het pijn doet en dat hij ons wel mag aaien. Als hij de hond slaat zeggen wij J. je mag de hond wel lief aaien. Hij krijgt van ons 1 waarschuwing. Doet hij het nog een keer? Dan gaat hij de gang op (traphek dicht, wc deur dicht, voordeur op de klip). Wij negeren hem bij het op de gang zetten, maar leggen wel uit als we hem weer gaan ophalen waarom hij op de gang heeft gezeten. En vragen daarna om een knuffel van hem (sorry kan hij nog niet zeggen natuurlijk) en wij geven hem ook die knuffel en dan is het gewoon goed. Met eten/drinken gooien, zeggen wij ook dat het niet mag. Doet hij het weer? Halen we een tijdje (3 min) zijn eten/drinken weg. Daarna proberen we het nog een keer. Doet hij het nog een keer, dan is het gewoon klaar en halen wij zijn eten en drinken definitief weg.
Ik zette mijn oudste vanaf 15 maanden even op een grote leren stoel die achter in de kamer staat. 2 keer waarschuwen, derde keer op de stoel. En als ze de hond schopte ( i know, maar ze is verder heel lief hoor) gelijk op de stoel zonder waarschuwing. Ik liet haar dan 1 minuut zitten, ze bleef ook altijd zitten, en dan liep ik er vrolijk naar toe en gingen we wat leuks doen. Was niet echt straf maar meer even haar uit haar ondeugende bui halen. Dit heeft gewerkt tot 3 jaar, nu gaat ze 3 minuten in de gang op de onderste trede van de trap zitten als ze 3 keer doorgaat met iets ondeugends. Gelukkig is het maar zelden, als ze 1 keer in de week op de trap zit is het veel toen ze 2 was zat ze wel vaak op de stoel, zeker wel 3 keer in de week. Hopelijk heb je er wat aan, succes met je kleine boef!
Herkenbaar! Die fase hebben ook wij gehad en is nu eigenlijk wel grotendeels over.... Hier gebeurde het ook als ze boos was over iets en ik haar oppakt bijvoorbeeld. Dan zag ik die hand al aankomen en pakte ik hem gauw vast voordat ze iets kon doen, met de woorden 'nee F., je mag niet slaan/krabben'... Dan was ze verdrietig en kreeg ik een knuffel... Wat betreft andere ondeugende zaken: hier gaat ze ook na 1 of 2 waarschuwingen de hoek in. Dan moet ze altijd huilen, maar merk wel doordat ze dan uit die situatie gehaald wordt, dat ze wel rustiger wordt... (en ja, ze blijft ook nog keurig in de hoek staan, haha!) Na een halve minuut of zo ga ik naar haar toe, op gelijke hoogte en vertel nog een keer wat er niet mocht. Daarna krijg ik een knuffel en gaan we wat leuks doen samen... 'De hoek' is er eigenlijk bij toeval in gekomen. Heb haar een keer in een erg ondeugende bui in de hoek gezet en toen bleek het te werken! Ze staat er gelukkig niet vaak in (maar toevallig vanmorgen nog...), nog niet 1x per week de laatste tijd. Maar het échte opvoeden is begonnen
dank voor jullie reacties! fijn (voor mij dan hihi) dat het zo herkenbaar is. Wilde graag even weten of ik het 'goed' deed. Ja, poe zeg, dat opvoeden valt nog niet mee he!
Ik zeg dat mijn zoontje dat niet mag doen en waarom, haal hem weg uit de situatie en leidt hem af met iets anders. Ik geloof niet zo in time out plekken en strafstoeltjes op deze leeftijd, cognitief kunnen ze daar nog niets mee.
Eten gooien of heel erg vierikken = bord weg. Dit doen we al vanaf het moment dat ze zelf eet en komt bijna niet meer voor Iets doen wat niet wat niet mag, waarschuwing, als ze niet luistert, tel ik tot drie en als ze bij drie nog niet luistert dan gaat ze in de hoek. Hetzelfde geldt voor slaan, bijten etc... We leggen wel altijd uit waarom ze een wawrschuwing cq straf krijgt Time out/inde hoek zetten werkt hier zeker wel en ze snapt het donders goed allemaal.. Haar gedrag is een stuk verbeterd sinds we het zo aanpakken.
na 2x waarschuwen van bijv ene afstandje, resoluut ernaar toe..hem uit de situatie halen, ergens neerzetten ( stoel of bnk of desnood sopd e grond) Met een strenge stem en echt heel erg boze mimiek duidelijk maken..vraag streng, dat hij mij MOEt aankijken in de ogen, eerder begin ik niet uit te leggen... vertel ik wat hij niet mag doen, en met een normalere toon en gezichtsuitdrukking vertel ik waarom niet..maar hij moet me blijven aankijken... Ik krijg dan altijd een stevige knuffel en een kusje... soms is hij wat opstandig, en dan wilt ie me absoluut niet aankijken, (houd zn handen voor zn ogen, echt lachwekkend, maar we blijven serieus ) Dan moet hij van mij blijven zitten...ik haal hem dan heel consequent steeds terug naar waar hij zat...dan moet hij even paar tellen blijven zitten en dan ga ik er heen uitleggen blablabla hij snapt me heel goed, soms bij de 2e waarschuwing, gaat ie al uit zichzelf zitten en met zn handen voor zn ogen.. Of als ik er heen ga en vertel waarom hij bijv niet ergens op mag klimmen, dan vertelt ie me al het gevolg...haha lekekr bijdehand
Op die leeftijd zei ik idd tegen T: 'ga maar lief aaien' bij slaan. En dan overdreven prijzen . M heeft zelden of nooit geslagen, braaf meisje. En bij dingen die niet mogen: heel kort zeggen dat het niet mag + minimale uitleg, eventueel uit de situatie halen (hem weg zetten of het item wegnemen). M luisterde dan heel goed. T nauwelijks ... verschil moet er wezen . Inmiddels zetten we T wel op de gang, boeit hem niet zo veel hoor hij zegt dan: 'even huilen' en komt weer terug. Een keer zelfs: 'mama, kan niet huilen' en kwam weer terug . Maar ook dan gaat het vooral om het uit de situatie halen. We doen dit trouwens eigenlijk alleen bij slaan ed.
Het maakt hier nooit indruk als ik zeg dat hij iets niet mag, moet hem altijd fysiek tegenhouden bij dingen als koelkast leegplunderen of op het tv-scherm meppen. Meestal ga ik voor hem zitten, pak hem bij zijn schouders en zeg dat X niet mag en waarom niet. En dan ergens anders neerzetten en/of afleiden. Met eten gooien = bord weg.